7.ภูเก็ต 1

หวานตื่นนอนแต่เช้าพร้อมกับหัวใจที่เต้นตึกๆ เมื่อนึกว่าวันนี้ ต้องเจอกับอะไรบ้าง หวานไม่อยากไปเลยเพราะไม่ไว้ใจหัวใจ ตัวเอง กลัวจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้ แต่เงินก็เป็นปัจจัยสำคัญ ให้หวานทนทรมานมาจนถึงวันนี้

หวานรีบอาบน้ำล้างหน้าตาแต่งตัว การจะดูโปรแกรม

ทัวร์ที่ตัวเองวางเอาไว้ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วออกจากบ้าน ทันที เควินตื่นเช้ากว่าปกติ ลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัวพร้อมฮัม

เพลงในลำคอตลอดเวลา นัมอิ่มเปิดประตูเข้าห้องมาหวังจะมา

ปลุกเควิน

“ว้าว ฝนตกหนักแน่ เควินตื่นก่อนพี่ จะปลุก แถมแต่งตัว เรียบร้อยเลย

“พี่ก็แซวผม วันนี้วันพิเศษทั้งที กว่าผมจะได้หยุดเที่ยว แบบนี้ ว่าแต่หมวกกับแมชผมอยู่ไหนครับ

“อยู่นี้จ้าพี่เตรียมไว้ให้แล้ว เราต้องพรางตัวไปนะพี่ไม่ อยากให้แกโดนรุมทิ้ง หมดสนุกซะก่อน

“ขอบคุณครับพี่ ว่าแต่หวานมาถึงหรือยังครับ” เควินพูด พร้อมใส่แมชกับหมวกดำ แล้วก้าวเท้าออกนอกประตูห้อง
“มาแล้วรออยู่ที่ล็อบบี้

เควินกดลิฟต์ลงไปที่ล็อบบี้ทัน เควินมองหาหวานที่ล็อบบี้ แต่ไม่เจอ หันมาถามนมอื่น

“หวานอยู่ไหนอ่ะพี่”

“นั่นไง อยู่หน้าเคาน์เตอร์ เดี๋ยวพี่เรียกให้

“ไม่ต้องครับพี่ เดี๋ยวผมเดินไปหาเอง

เควินเดินตรงไปหาหวานหน้าเคาน์เตอร์ โดยยืนซ้อนหลัง ของหวาน แล้วก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูของหวาน

“ผมพร้อมแล้วครับไกด์”

หวานสะดุ้ง หันหลังกลับมาชนกับเควิน หวานรีบถอยหลัง หนีตามสัญชาตญาณ โดยที่ไม่รู้เลยว่าข้างหลังเธอคือ โต๊ะ เค วินเห็นแบบนั้น รีบคว้ามือหวานและกระตุกแขนเข้าตัวเอง จน ตอนนี้หวานอยู่ในอ้อมกอดของเควินแบบแนบสนิท

“เดี๋ยวก็ชน โต๊ะข้างหลังหรอก” เควินรีบชี้แจ้ง ถ้ามีใคร

มองทะลุแว่นตาดำได้คงเห็นสายตาเจ้าเหล่ของเควินแน่ๆ

หวานได้สติ รีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเควินทันที

“ก็ใครให้คุณมายืนข้างหลังแบบนี้หล่ะ ฉันก็ตกใจหมด แล้วปล่อยมือฉันได้แล้ว

หวานบิดแขนออกจากเควิน เควินปล่อยมือ แล้วยกแขน ขึ้นในท่ายอมแพ้ หวานส่ายหัวในท่าทางของเควิน
“คุณพร้อมแล้วใช่ไหม ผมอยากเที่ยวแล้ว

“อืม อ้าวแล้วคุณนัมอื่นหล่ะ

นมขืนเดินเข้ามาหาทั้งสองคน หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ

“ผมต้องขอโทษ ทั้งสองคนด้วย ผมคงไปด้วยไม่ได้แล้ว หล่ะ ผมมีงานด่วนเข้ามาก อย่างไงก็เที่ยวกันให้สนุกนะ คุณ หวานผมฝากดูแลเควินด้วย แต่ไม่ต้องกลัวนะจะมีบอดี้การ์ด ตามไปห่างๆอยู่ 2 คน

หวานได้ฟังคุณนัมอึนบอก ก็อึ้งและเงียบไป

“นี้เราต้องไปเที่ยวกับนายนี้ 2 คน ฉันจะไหวไหมเนี่ย แค่ เช้านี้หัวใจก็จะวายอยู่แล้ว” หวานคิดอยู่ในใจ

“ไม่เป็นไร ผมดูแลตัวเองได้” เควินตอบรับคุณนัมอื่น

แต่ตากลับมองมาที่หวาน

“แกก็อย่าแกล้งคุณหวานมากนัก แล้วหมวก หน้ากาก แว่น ห้ามถอดเด็ดขาด เพราะถ้ามีแฟนคลับเห็น การเที่ยวของ นายจบทันทีนะเควิน

“คร้าบพี่ ผมทราบ และผมจะไม่แกล้งคุณหวานแน่นอน เพราะทุกอย่างที่ทำมันออกจากใจ มันมาจากความจริงจัง เค วินส่งสายตามาที่หวาน

หวานหันหน้าหลบสายตาของเควิน เพราะตอนนี้หัวใจ เต้นผิดจังหวะอีกแล้ว
“ไปออกเดินทางกันได้แล้ว เดี๋ยวแสงถ่ายรูปสวยๆ จะ หมด” นัมอึนปิดประตูรถให้ทั้งสองทั้งรถตู้เพื่ออกเดินทาง

ณ วัดฉลอง หวานกับเควินลงรถตู้

“คุณเควิน เดี๋ยวฉันจะพาสักการะบูชา วัดประจำจังหวัด ภูเก็ตก่อนนะค่ะ แล้วเราค่อยไปที่อื่นกัน” หวานแจ้งให้เควิน และอธิบายเกี่ยวกับวัดฉลองให้เควินฟัง เควินฟังแบบตั้งใจ

หวานพาเควินเข้าไปไหว้พระในอารามของวัด เควินท่า ตามที่หวานบอกตลอด เควินถอดหมวกออก ดีที่วันนี้ไม่มีคน พลุกพล่าน ถึงมีก็จะมีแต่ผู้เฒ่าผู้แก่มาทำบุญไหว้พระกัน

หวานหยิบธูปกับดอกไม้ให้เควิน และตัวเอง แล้วพาเควิน ไปนั้งไหว้พระพุทธรูปที่กลางอาราม พร้อมบอกให้เควิน อธิษฐานสิ่งที่ต้องการกับท่าน

เควินรับธูปและดอกไม้จากหวาน พร้อมกับไหว้ขอพร

“ขอให้ผู้หญิงข้างๆผม ใจอ่อนด้วยเถอะ” เควินอธิษฐาน แล้วหันมามองคนข้างๆ เห็นหวานหลับตาพริ้ม ยกมือไหว้อยู่ เควินยกกล้องขึ้นถ่ายรูปหวานเอาไว้ก่อนที่หวานจะลืมตา

หวานลืมตาแล้วนำธูปไปปักที่กระถางธูป และนำดอกไม้ ไปวางบนพาน เควินทำตาม

“คุณอธิษฐานอะไร นานเชียว

“ฉันขอให้วันนี้ผ่านไปด้วยดี ผ่านไปแบบราบรื่น และขอ

ให้หมดวันไปอย่างว่องไว
“การอยู่กับผม คุณอึดอัดขนาดนั้นเลยหรอ

“ฉันก็บอกไม่ถูก แต่ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้

“แตกต่างจากผม ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ กับคนตรง หน้านี้ และอยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป

หวานหันมามองเควิน เควินพูดด้วยความจริงใจ

“วันนี้ผมจะไม่ทะเลาะกับคุณ เพราะผมมีเวลาน้อย ผม

อยากขอให้คุณใช้เวลาวันนี้ของผมให้มีแต่ความทรงจำที่ดีกับ ผมหน่อยได้ไหม” คำพูดของเควิน ทำให้หวานกลับมาคิด 1 วันมีค่าขนาดนี้เลยหรอ

“ค่ะ หวานจะทำให้ดีที่สุด

“ผมชอบคุณแทนชื่อตัวเองนะ วันนี้ขอแบบนี้ทั้งวันเลยนะ ครับ” หวานยิ้มแก้เขิน แล้วพาเควินไปถ่ายรูปภายในวัดต่อ

“ให้หวานถ่ายรูปให้ได้นะค่ะ คุณเควินจะได้เก็บไว้เป็นที่

“เรียกผมว่าเควินเฉยๆก็พอ ไม่ต้องมีคุณหรอก ผมขอเก็บ

ความทรงจำหน่อยนะ

เควินหยิบมือถือของตนเองขึ้นมาเซลฟี่ โดยถ่ายคู่กับน้ำ

หวาน

“ยิ้มหน่อย หวาน” หวานส่งยิ้มให้กล้อง เควินกดถ่าย แต่กลับเป็นการกดถ่ายวิดีโอแทน
หวานยิ้มให้กล้อง แล้วหันไปมองเควิน ด้วยสายตาที่ดู เศร้าออกมา เมื่อนึกถึงตอนจบ รู้ว่ามันจะออกมารูปแบบไหน แต่วันนี้หวานก็จะขอเก็บความทรงจำดีๆแบบนี้ไว้เหมือนกัน เมื่อหวานคิดได้แบบนี้ ก็หันมายิ้มให้เควินอีกครั้ง เมื่อเควินหัน หน้ามามอง ทั้งสองมองตากัน โดยมีกล้องจากมือถือของเควิน บันทึกไว้

เควินรุกหวานหนักมากค่า หวานของเราจะเป็นอย่างไร แต่วันนี้ก็จะเป็นวันที่ทั้งสองจะจดจำไปตลอด

ฝากกดไลท์ ติดตามนิยายของไรท์ด้วยนะค่ะ คอมเม้น เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ ??