ตอน6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

ตอนที่6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

รถแท็กซี่ได้จอดตรงหน้าประตูที่ฟาเวอร์คอนโดหลิวเซียน เซียนจับมือของฟังเป็นซิวไว้แล้วกำลังจะเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เงาของคนร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาผลักฟังเป็นซิวออกไปพร้อมกับ เอามือปิดปากเธอไว้แล้วลากเธอเข้าไปในรถคันหนึ่ง

คนคนนี้กระทำอย่างรวดเร็วและว่องไวเห็นได้ชัดว่าผ่าน การฝึกซ้อมมาอย่างดี

หลิวเซียนเซียนอยากจะดิ้นรนออกมาแต่รู้สึกถึงความปวด

หัวแล้วก็หมดสติไป

ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้ว

หลิวเซียนเซียนเพิ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นอยู่ในห้องของตัวเอง

พอกดสวิตซ์ไฟโต๊ะตรงหัวเตียงก็มีอาหารวางอยู่และเริ่ม เย็นแล้ว

เธอลุกออกจากเตียงเพื่อที่จะไปเปิดประตูก็พบว่าประตูนั้น ถูกโซ่เหล็กนั้นมัดไว้จากด้านนอก

หันหลังมุ่งไปทางระเบียงหน้าต่างระเบียงนั้นก็ถูกล็อค

เรียบร้อย
หลิวเซียนเซียนถูกกักบริเวณแล้ว

โทรศัพท์ก็ถูกหลิวเพิ่งขึ้นไปแล้ว

โทรศัพท์ที่อยู่ในห้องนั้นก็ถูกตัดสายโทรศัทพ์

หลิวเซียนเซียนไม่สามารถที่จะติดต่อกับโลกภายนอกได้

เลย

“เปิดประตูเปิดประตูเดี๋ยวนี้ปล่อยฉันออกไป “หลิวเซียน เขียนเริ่มกระวนกระวายเธอใช้หัวแม่เท้าคิดก็คิดได้ว่าเป็นถั่ว เหมยจูสั่งให้คนมาจับตัวเธอคงจะจับเธอขังไว้จนถึงวันที่8เดือน หน้าแน่ๆแล้วก็ให้แต่งงานกับประธานหลัง

การตะโกนของเธอก็ทำให้ถั่วเหมยจูปรากฏตัวออก มาเซียนเซียนพ่อของเธอบอกว่าเธอนั้นไม่ยอมกลับบ้านนอน มาหลายวันและนี่ก็ทำให้บ้านไปเสื่อมเสียดังนั้นก่อนเปิดเทอม นี้จะห้ามให้เธอออกจากบ้านอีก

เมื่อคืนเธอเป็นคนวางยาหลิวเซียนเซียนเองทีแรกก็คิดว่า พวกประธานหลังนั้นคงจะจัดการรับมือได้แต่ผลก็คือคำพูด ประโยคหนึ่งของประธานหลังว่า ครั้งนี้อย่าคิดนะว่าเขาจะช่วย บริษัทเคทีให้ผ่านด่านนั่น

แต่ถ้าหากบริษัทเคที่จะต้องปิดกิจการแล้วจริงๆหลิวลู่ลู่จะ ทำยังไง?

ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องช่วยให้หลิวลู่ลู่จับหนุ่มคนรวยให้ ได้ก่อนส่วนบริษัทเคทีค่อยล้มละลายก็ไม่สาย
เพราะฉะนั้นหลิวเซียนเซียนจะต้องแต่งงานกับประธาน

หลง

“ถั่วเหมยจูเรื่องที่ฉันไม่กลับมานอนที่บ้านก็ไม่ใช่เพราะ คุณหรอกเหรอ?”

พอเห็นหน้าจั่วเหมยจูแม้แต่แม่เลี้ยงหลิวเซียนเซียนก็ไม่ อยากเรียก

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะวางยาเธอแล้วส่งไปให้ ประธานหลิงแค่คิดก็รู้สึกทุเรศแล้ว

“เพิ่งจนคุณดูเธอสิปกติที่คุณไม่อยู่บ้านเธอก็มักจะเรียกชื่อ ฉันอย่างนี้ตลอดเลยค่ะเสียดายที่ฉันนั้นดูแลเธอด้วยใจเป็น ห่วงเธอจนไม่ได้หลับได้นอนฉันนี่มันคนดีแต่ถูกว่าให้เป็นคน เลวชัดชัดเลยค่ะ”ลั่วเหมยจูร้องไห้สะอื้นขึ้นมาทันที

หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆหายใจเข้าลึกๆอีก

ในวันนี้เธอก็ได้เห็นธาตุแท้ของถั่วเหมยจูที่ไม่ยอมรับผิด แล้วยังโยนความผิดมาให้คนอื่นอีก

มองออกไปนอกประตูเห็นหลิวเพิ่งมั่นที่เพิ่งมาถึง “พ่อคะ ซุปเมื่อคืนนี้ลูกดื่มนั้นถูกวางยาค่ะถ้าหากไม่ใช่ว่ามีคนช่วยลูก ไว้หล่ะก็เห็นว่าป่านลูกก็คงถูกประธานหลิงอุ้มไปที่บ้านของ เขาแล้วหล่ะค่ะลูกแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อคืน ใครเป็นคนวางยาลง ในซุปของลูก?”

เรื่องมันมาถึงอย่างนี้หลิวเซียนเซียนไม่อยากจะทนแล้วทั่วเหมยจูแม่เลี้ยงคนนี้วันนี้เธอจะต้องฉีกหน้ากากตอแหลของเธอ ให้ได้ถ้าไม่อย่างนั้นหลิวเพิ่งนั้นจะต้องหูเบาแล้วเชื่อสิ่งที่รั่วเหม ย พูด

งั้นเธอก็ถูกถั่วเหมยจูวางแผนให้ได้แต่งงานกับประธาน หลิงแต่แรกแล้ว

“อ๋อหรือเธอหมายถึงซุปซี่โครงสาหร่ายเมื่อวานนี้หรอ?” ถั่วเหมยจูขยี้คิ้วแกล้งทำท่าทางเช็ดน้ำตา

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถามอีก”หลิวเซียนเซียนมั่นใจ มากว่าเมื่อคืนเธอได้ดื่มเฉพาะซุปกับเหล้าส่วนเหล้าไม่ใช่แค่ เธอที่ดื่มฟังเป็นซิวก็ดื่มด้วยแต่ฟังเป็นซิวก็ไม่เป็นอะไรงั้นก็ แปลว่าปัญหามันอยู่ที่ซุป

“เพิ่งจนคุณดูสิคะตัวเธอไม่กลับบ้านกลับช่องเองยังไม่ สำนึกแล้วยังมาสายร้ายฉันอีกซุป ฉันเธอและลู่ลู่เราก็ดื่มกัน หมดแล้วทำไมพวกเราถึงไม่เป็นอะไรมีแต่เธอคนเดียวที่เป็น

“ใช่ผมก็ดื่มผมก็ไม่เป็นไร”หลิวเฟิงจั่นขมวดคิ้วสีหน้า เคร่งเครียดมองดูหลิวเซียนเซียนที่ยิ่งโตยิ่งไม่ได้เรื่อง ตั้งแต่ วันนี้เป็นต้นไปห้ามไปไหนเด็ดขาดก็อยู่แต่ในห้องนี้และสำนึก

“หนูไม่………เซียนเซียนร้องไห้โฮพร้อมตะโกนออกมา แต่ว่าหลิวเพิ่งจั้นก็ปัดแขนแล้วเดินออกไปส่วนถั่วเหมยจูก็ยิ้ม เยาะเย้ยอย่างได้ใจ
เธอถูกกักบริเวณ

ถูกกักขังไว้แล้วในที่สุด

หลิวเซียนเซียนอดอาหารไม่ยอมทาน

ตรงช่องประตูนี้ทุกวันวันละสามครั้งตามเวลาทานอาหาร เช้ากลางวันเย็น3มื้อเอาเข้าไปให้ยังไงก็ถูกเอาออกมาอย่างนั้น

สามวันผ่านไปหลิวเซียนเซียนข้าวสักเม็ดก็ยังไม่ตกถึง

ทุกวันนี้นอกจากนอนก็คือเหม่อลอย

ทีแรกคิดว่าจะสามารถเรียกพี่อ้อยช่วยเธอส่งจดหมายไป หาฟังเป็นซิวมาช่วยเธอหรือไม่ก็แจ้งตำรวจอะไรก็ได้แต่ว่าก็ เหมือนจะไม่เห็นพี่อ้อยเลย

ลั่วเหมยจูนั้นได้ให้พี่อ้อยลาหยุดงาน

ก็เพื่อที่ทำให้เธอได้แต่งงานกับประธานหลิงหลิวเพิ่งจั่น

และถั่วเหมยจูนั้นทุ่มเทสุดๆ

หิวนอกจากคำว่าหิวก็ยังเป็นหัว

หิวจนร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ในที่สุดหลิวเซียนเซียนก็ทนไม่ได้แล้วจนต้องเปิดทีวีดู

ข่าวช่องบันเทิง

พอเห็นลี่หลินซูแวบเดียวในทีวีเท่านั้นหลิวเซียนเซียนนํ้าตาไหลพราก

มือเธอวางไว้บนท้องของเธอเธอเกือบจะลืมไปแล้วบางที ในท้องของเธอตอนนี้อาจจะมีลูกของลี่หลินซูแล้วก็เป็นได้

เธอนี่ไร้สาระจริงๆเธอไม่ควรที่จะอดอาหารไม่ยอมดื่มไม่ ยอมกินอย่างนี้

เพื่อลูกก็ไม่ควรทํา

หลิวเซียนเซียนเริ่มทานข้าวบ้างแล้ว พอถั่วเหมยจูรู้ทุกๆวันก็เปลี่ยนเมนูอาหารใหม่ๆอร่อยๆ ให้

เธอทาน

อาหารที่ยกเข้ามาให้ก็เป็นอาหารที่เธอชอบกิน

กินอย่างเงียบๆและเพื่อเด็ก

ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าท้องแล้วหรือยังแต่ว่าพอนึกถึงว่า อาจจะตั้งท้องแล้วเธอก็ทำให้ลูกในท้องต้องหิวมันก็เจ็บปวดใจ แล้ว

นี่คือลูกของเธอกับ หลินซู

เธอเหมือนถูกมนตร์สะกดที่มั่นใจว่าเธอได้ตั้งท้องลูกของ

ลี่หลินซูแล้ว

ครึ่งเดือน ในที่สุดก็ทนมาถึงแล้ว

ครึ่งเดือนนี้ประจำเดือนก็มาล่าช้าไปสามวันแล้ว
บางทีอาจจะตั้งท้องเด็กแล้วจริงๆ

เดือน วันที่8ตั้งแต่เช้าตรู่หลิวเพิ่งจนมาปลดประตูห้องเธอ ด้วยตัวเองทันใดนั้นผู้หญิงสองคนก็พุ่งเข้ามาหลิวเซียนเซียน ถูกจับดื่มน้ำไปหนึ่งขวด

ตอนที่เธอถูกบังคับให้ดื่มเข้าไปนั้นเธอจ้องมองไปที่หลิว เพิ่งจั่นทั้งชีวิตนี้ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอก็จะไม่มีพ่อเป็นคนใน ครอบครัวอีกต่อไป

ส่วนถั่วเหมยจูและหลิวลู่ลู่นั้นไม่เคยนับเป็นครอบครัวของ

เธอ

“เซียนเซียนพ่อรู้ว่าลูกเกลียดพ่อแต่ว่านี่พ่อก็ไม่มีวิธีอื่น แล้วถ้าหากไม่ใช่ประธานหลังบริษัทเคทีก็คงต้องจบกันครั้งนี้ก็ ถือว่าพ่อติดค้างลูกละกันนะทีหลังไม่ว่าลูกจะมีปัญหาอะไรพ่อ จะไม่ยืนมองเฉยๆไม่ช่วยอะไรพ่อจะยืนอยู่ข้างๆลูก โอเคไหม?”

หลิวเซียนเซียนมองดูเขาอย่างนิ่งๆ สิ่งที่เธอเพิ่งดื่มเข้าไป ทำให้ตัวเธออ่อนแรงเธอรู้ดีว่าถึงเธอตอนนี้อยากจะหนีก็หนีไม่ ไหว

ชุดแต่งงานที่ขาวใสสะอาดนั้นสวยไว้ที่ตัวเธอส่วนเธอ กลายเป็นแค่หุ่นเชิดในมือคนอื่นแล้วแต่ว่าคนอื่นจะเอาไปทำ อะไร

เธอไม่สนใจหลิวเพิ่งนั้นเพราะว่ามันไม่จำเป็นอีก เพราะต่อจากนี้ไปเธอไม่มีพ่อคนนี้
“เซียนเซียนประธานหลิงสัญญากับพ่อแล้วว่าจะดูแลลูก อย่างดีถ้าแต่งเข้าไปแล้วก็ทำตัวทำหน้าที่ภรรยาให้เขาไม่มี วันเอาเปรียบลูกหรอกพ่อขอโทษนะลูก”

หลิวเซียนเซียนค่อยๆเงยตาขึ้นมามองหลิวเพิ่งจันหนึ่งที พูดว่า “หนูจะขอแค่สิ่งที่แม่เหลือไว้ให้หนูเอามาให้หนู

“นี่…..หลิวเพิ่งจนมองไปหาถั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆ

ลั่วเหมยจูตอบรับและเดินเข้าไป เซียนเซียนของของแม่ ของเธอที่บอกว่าจะเอาให้เธอนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าจะต้องเป็น ของเธอวางใจได้รอเธออีกสามวันที่กลับมาฉันกับพ่อของเธอจะ เอากุญแจของตู้เซฟให้เธอไว้ไม่มีลายนิ้วมือของเธอพวกเราก็ เปิดไม่ได้ก็คงจะขโมยไม่ได้หรอกใช่ไหม?

หลิวเซียนเซียนหลับตาลงอยากจะตบเพี้ยะไปที่หน้าจั่ว เหมยจูสักทีแต่ว่าร่างกายเธอตอนนี้ไม่มีเรี่ยงแรงเห็นว่าตอนนี้ เธอคงจะทำอะไรไม่ไหว

ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่คนอ่อนแอมีแต่ตัว

“ได้ฉันขอเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉันคืนบ้านหลังนี้ฉันจะ ไม่กลับมาอีก”

ไม่ใช่ว่าเธอโหดแต่เป็นหลิวเพิ่งจั่นกับถั่วเหมยจูโหดเหี้ยม

เมื่อเทียบกับพ่อของเธอกับแม่เลี้ยงคนนี้เธอยังอ่อนเกินไป อ่อนหัดจนถูกพ่อแท้ๆของตัวเองกับแม่เลี้ยงหลอกใช้อย่างนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ