ตอน3ช่วยด้วย
ตอนที่3ช่วยด้วย
“เซียนเซียนฉันอยู่นี่ “หลิวเซียนเซียนพึ่งจะเดิน เข้าclubpoisonฟังเป็นซิวก็เรียกเธอให้เข้ามา
ภายในclubpoisonไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก
ตั้งอยู่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมของพวกเธอที่นี่คือสวรรค์ สละโสดที่ชอบมานัดเดทกัน ของคนสละ
หลิวเซียนเซียนเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้วเรียก พนักงานไวน์สองขวดค่ะ”
“เซียนเซียนเธอ โอเคมั้ย? “
“ไม่ต้องสนใจฉันคืนนี้ไม่เมาไม่กลับฉันแค่อยากดื่มเหล้า ถ้าฉันเมาแล้วเธอช่วยฉันเรียกรถไปส่งที่บ้านนะ”หลิวเซียน เซียนเสียใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องที่หลินซูจะแต่งงานหลังจาก พูดเสร็จเธอก็เริ่มยกไวน์ดื่ม
หลิวเซียนเซียนดื่มไปแค่สองแก้วก็เริ่มรู้สึกร้อน ชิวชิว ฉันร้อนจังเธอไปเอาน้ำเย็นให้ฉันแก้วนึงหน่อยสิ
“โอเคได้ถ้ารู้สึกว่าเธอดื่มเยอะไปแล้วรีบหยุดเธอเลยนะ
ฉันไม่อยากส่งคนตายกลับบ้าน
“เฮอะๆเธอคนตาย”หลิวเซียนเซียนมองฟังเป็นซิวที่ กำลังไปเอาน้ำให้เธอ
ร้อนจัง
นอกจากร้อนแล้วก็ยังร้อน
ไวน์นี้ไม่ดีเลยจริงๆดื่มไปแค่สองแก้วก็รู้สึกแบบนี้แล้ว
อยู่ๆก็มีมือมาเกาะไหล่เธอ เซียนเซียนทำไมเป็นเธอล่ะ? หน้าแดงจังไม่สบายเหรอ? ”
พอได้ยินเสียงนี้อาการเมาของหลิวเซียนเซียนร่างขึ้นมา ทันทีเงยหน้ามองประธานหลิง ประธานหลังคุณ…..ทำไมคุณ ถึงอยู่ตรงนี้? “
“ฉันมารับเธอไงเรียนเซียนเธอเมามากแล้วฉันส่งเธอกลับ
บ้านเอง” ประธานหลิงพูดแล้วดึงเธอให้ยืนขึ้น
หลิวเซียนเซียนแทบจะลุกเดินไม่ไหวความรุ่มร้อนทำให้ เธออารมณ์เสียแต่ตอนนั้นหาฟังเป็นซิวไม่เจอเลย
เธอไม่ใช่เมาแล้วล่ะเธอต้องกินอะไรที่ไม่ควรกินเข้าไปแน่
“ประธานหลังอย่าแตะตัวฉันฉันจะกลับเองคุณหลบไป
“เซียนเซียนเดือนหน้าเราก็จะแต่งงานกันแล้วฉันจะทิ้งให้ เธออยู่ในที่แบบนี้ได้ยังไงเด็กดีเรากลับบ้านกันเถอะ ไม่รอให้ พูดจบประธานหลิงซ้อนตัวอุ้มร่างบางของหลิวเซียนเซียน
“ปล่อยฉันนะฉันไม่ไปกับคุณไม่นะ…..หลิวเซียนเซียนร้องตะโกนเสียงดังเพื่อดึงความสนใจจากคนรอบข้าง
แต่เมื่อตะโกนร้องออกไปพบว่าเสียงตัวเองเบาเหมือนยุง ไม่พอที่จะดึงดูดความสนใจได้ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธออยู่ใน บาร์ที่เสียงดังและมีไฟสลัว
ถั่วเหมยจูทำดีมากไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ
เขาจ้องหญิงสาวอยู่นานไม่ง่ายเลยที่ธุรกิจของหลิวเพิ่งจั่น จะมีปัญหาและได้ร้องขอโอกาสดีๆแบบนี้หลิวเซียนเซียนต้อง เป็นของเขา
หลิวเซียนเซียนมองไปที่ใบหน้าของประธานหลังและฟัน เหลืองๆของเขารู้สึกรังเกียจมือแทบจะไม่มีแรงผลักประธานหล งออก
ประธานหลิงอุ้มหลิวเซียนเซียนแล้วออกไป
จากclubpoisonมุ่งหน้าตรงไปที่รถวอลโว่ของตัวเอง
สายลมยามค่ำคืนที่พัดผ่านหลิวเซียนเซียนสดุ้งตื่นหันไป กัดแขนประธานหลิงแรงๆ
ด้วยผ้าที่กั้นไว้หนึ่งชั้นเสียงร้องสดุ้ง อ้ากของประธาน หลิงถึงจะรู้มาว่าหลิวเซียนเซียนคือแมวป่าตัวหนึ่งแต่ไม่คิดว่า จะดุได้ขนาดนี้เจ็บจนต้องปล่อยมือออกมือหนึ่งกุมแขนที่โดน หลิวเซียนเซียนกัดส่วนเท้าก็เตะหลิวเซียนเซียนที่ล้มลงพื้น เธอ เกิดปีหมารึไง?
ร่างไร้เรี่ยวแรงของหลิวเซียนเซียนล้มลงที่พื้นหลุดออกจากการควบคุมของประธานหลังเธอรีบลุกขึ้นโดยไม่สน ประธานหลังเตะเธอพร้อมรีบวิ่งไปข้างหน้า
“ช่วยด้วย…วยด้วย….. แม้ว่าจะไม่คุ้มกับการตายเมื่อ ตกอยู่ในมือของประธานหลังแต่พอนึกภาพที่ประธานหลังจะทำ เรื่องไม่ดีกับเธอแล้วเธอก็รู้สึกรังเกียจมันก็เหมือนตกนรกทั้ง เป็น
“นังแพศยาหยุดเดี๋ยวนี้นะคืนนี้แกหนีไม่รอดแน่” เมื่อเธอ วิ่งหนีไปแล้วประธานหลังวิ่งตามด้วยความโมโห
หลิวเซียนเซียนรู้สึกขาอ่อนเหมือนร่างกายนี้ไม่ใช่ของเธอ ไปแล้วถ้าวิ่งแบบนี้ล่ะก็ไม่ช้าก็เร็วประธานหลังต้องไล่ตามมา ทันแน่ๆสายตาอ่อนล้ากวาดมองหนทางในขณะนั้นเธอก็ต้อง หยุดลง
เธอต้องตาฝาดไปแล้วแน่ๆเหมือนว่าเธอ…..เหมือนจะเห็น ลี่หลินซู
ใบหน้าหล่อเข้มที่ในชีวิตนี้เธอไม่อาจลืมได้และไม่อยากที่ จะลืมด้วย “คุณช่วยฉันด้วย
เสียงอ่อนโยนของหลิวเซียนเซียนแทรกซึมยามค่ำคืนไป ถึงกลองหูของลี่หลินเปลี่หลินเยี่ขมวดคิ้วเขาเลือกที่จะเป็นเฉย และตรงไปที่clubblue
ลี่หลินเย่ไม่ค่อยได้ออกมายังสถานบันเทิงมีเพียงไม่กี่ คนในเมืองที่รู้ตัวตนของเขา
ทุกครั้งที่ออกมาสถานบันเทิงเขาเกลียดที่ต้องเจอสายตา ผู้หญิงที่จ้องมองมาที่เขาแบบไม่กระพริบ
หลิวเซียนเซียนมองลี่หลินเย่ที่ไม่สนใจเธอและรีบตะโกน ขึ้นมา ลี่หลินซูช่วยฉันด้วย
ลี่หลินซู
ชื่อนี้สามารถดึงความสนใจจากเขาได้สำเร็จเพราะนี่คือ ชื่อแฝดน้องของเขา
ลี่หลินเย่หยุดชะงักแม้ว่าจะแอยู่ต่อคนมากมายรัศมีรอบ ตัวเขาที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เขาไม่ได้หันกลับมาแค่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอจำ ผิดคนแล้ว”
เขาไม่ใช่ลี่หลินซูเขาคือหลินเย
เป็นน้ำสียงทุ้มต่ำที่น่าฟังเสียงนั้น
หลิวเซียนเซียนได้ยินมันชัดเจนเสียงที่แยกไม่ออกจาก ความทรงจำคือผู้ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงไม่มีทางที่เธอจะจำผิดคน
แน่
หรือบางทีอาจจะเป็นฤทธิ์แอลกอฮอล์มอบความกล้าให้ กับหลิวเซียนเซียนเธอใช้โอกาสที่ประธานหลิงกำลังชะงักรีบวิ่ง
ไปทางลี่หลินเย่
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ