ตอนที่ 3 สูญเสียและเริ่มต้น

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

วันนี้คลาคล่ำไปด้วยผู้คน หนุ่มร่างสูงผิวพรรณสะอาดตาอยู่ ในชุดกางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน พร้อมด้วยแว่นตาสีชาที่ ปกปิดดวงตาของเขาเอาไว้ โดยข้างกายของเขามีหญิงสาวสวย ในชุดแซกเกาะอกสีส้ม ยืนเคียงข้างกันไม่ห่าง ใบหน้าเนียนที่ เติมแต่งด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง ส่งเสริมให้ทั้งคู่ดูโดดเด่น ในสายตาของผู้คนที่เดินแวะเวียนไปมาบริเวณสนามบินยิ่งนัก ทั้งสองกลายเป็นเป้าสายตาของผู้คนทันที บวกกับความโด่งดัง ในเรื่องบริษัทของบิดายิ่งทำให้นักข่าวที่มารอทำข่าวการมา เยือนของนักการเมืองหันเหความสนใจมาที่ชายหนุ่มแทนผู้นี้ แทน ธานต์เมธา อริราชย์ไพศาล ทายาทนักธุรกิจอันดับต้นของ เมืองไทย เสียงฮือฮาของผู้คนทำให้หญิงสาวที่เคียงข้าง างกายของ เขา เชิดหน้าขึ้น พยายามโพสท่าให้ตากล้องถ่ายรูปด้วยความ ยินดี ผิดกับชายหนุ่มที่กำลังหัวเสียอย่างที่สุด

“พอเถอะนภา เราไปกันเถอะ!” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้น “แหม… ธานต์จะรีบไปไหนคะ คนขับรถยังไม่มาเลย

ธานต์เมธายังคงยืนนิ่ง เพื่อให้คู่หมั้น โพสท์ท่าให้ตากล้องอ ย่างเต็มที่ เมื่อวานเขาได้รับโทรศัพท์จากบิดา กับข่าวร้ายว่า ต้องการตัดลูกตัวเองออกจากกองมรดก เพียงเพราะต้องการให้ กลับบ้าน เขาแปลกใจปกติบิดาไม่ใช่คนเจ้ากี้เจ้าการ ไม่ว่าเขาทำอะไรก็ตามพ่อไม่เคยเข้ามาวุ่นวาย อยู่ๆ มาเปลี่ยนจากหน้า มือเป็นหลังมือเช่นนี้มันน่าสงสัย

ยิ่งคำยืนยันจากบิดาบอกกับเขาไม่ให้เอาคู่หมั้นที่ชายหนุ่ม เรียกได้ไม่เต็มปากว่าเป็นคู่หมั้นอย่างแท้จริง เพียงเพราะบิดาไม่ ยอมให้มีการหมั้นนี้เกิดขึ้น แต่เขาดึงดันจะหมั้นหมาย เมื่อรัก ปักใจก็คงไม่มีใครจะห้ามความคิดเขาได้ ในเมื่อเวลานี้อายุอา นามไม่ใช้น้อย ถ้าหากต้องการมีใครสักคนมาเป็นที่พักพิงใจ บ้าง หรือคอยเอาอกเอาใจบางจะเป็นไรไป ใครจะว่าเขายังหนุ่ม อยู่นั้น สําหรับธานต์เมธาแล้วไม่คิดเช่นนั้น นภาลักษณ์เป็น เหมือนดังน้ำที่คอยดับเชื้อไฟที่ลุกโชน ถึงแม้ว่าเขาเองจะไม่ใช้ ผู้ชายคนแรกของหล่อน แต่เต็มใจที่จะแต่งงานกับหล่อน เพราะ นภาลักษณ์ให้ความสุขได้ไม่เคยจืดจาง ผู้หญิงมันก็ต้องมีบางที่ เคยผิดพลาด แค่เพียงในเวลานี้หล่อนมีเขาเพียงคนเดียวก็เพียง พอแล้ว

“คุณธานต์ครับ เชิญทางนี้ครับ” ธานต์เมธาหันไปตามเสียง เรียกพบลุงเสมอคนขับรถที่บ้านมารับเขา

ธานต์เมธาและคู่หมั้นเดินตามคนขับรถ ราวหนึ่งชั่วโมงรถ แล่นเข้าสู่รั้วบ้าน เขาลงจากรถเข้าด้านในพร้อมคู่หมั้น จังหวะ เดียวกันบอดี้การ์ดบิดามาเชิญเขาไปยังห้องรับแขก เขาก้าวตาม อย่างไม่สบอารณ์เท่าใดนัก มาถึงที่เห็นบิดานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ อยู่ คนเป็นลูกหย่อนก้นลงบนโซฟาตัวยาวตามด้วยคู่หมั้นสาว นภาลักษณ์ยกเรียวขาไขว่ห้างอย่างไม่อาย ไม่ว่าอะไรมันจะวับๆ แวมๆ ให้เห็นก็ตาม
“พ่อมีอะไรกับผมหรือครับ?” ชายหนุ่มเริ่มบทสนทนาทันที

“ฉันมีเรื่องจะพูดกับแก พาแฟนแกออกไปให้พ้นๆ หน้าฉัน ก่อนไป!” ธานุภาพบอกพลางเหยียดริมฝีปากและเหลือบมอง กิริยามารยาทที่น่าทุเรศด้วยความไม่พอใจ

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะครับ นภาเป็นคู่หมั้นผม เขามีสิทธิ์จะรู้ธุระ ของพ่อ พ่อพูดแบบนี้มันไม่ให้เกียรตินภานะครับ

“แล้วทำไมฉันต้องให้เกียรติผู้หญิงของแกด้วยเจ้าธานต์!

“หนอยแน่ะไอ้แก่ รอให้ฉันได้แต่งงานกับลูกชายแกก่อน เถอะ!” นภาลักษณ์นึกในใจก่อนจะเชิดหน้าขึ้น

“พอเถอะครับ มีอะไรจะพูดกับผมก็ว่ามาเถอะครับ ยังไงนภา กับผมก็คือคนๆ เดียวกัน พ่อพูดมาได้เลยครับผมไม่มีอะไรปิดบัง นภาอยู่แล้ว”

“งั้นหรือ? แกแน่ใจนะเจ้าธานต์ ว่าแกจะให้ฉันพูดเรื่องนี้ให้ผู้ หญิงของแกได้ยิน!” ธานุภาพ

“แน่ใจครับ พ่อพูดมาได้เลย”

“งั้นก็ตามใจแกก็แล้วกันเจ้าธานต์!” เสียงของธานุภาพยังคง เน้นย้ำคำเดิมอยู่เช่นเคย

“พ่อว่าธุระของพ่อมาเลยครับ

“แกต้องแต่งงาน

“อะไรนะพ่อ พ่อจะให้ผมแต่งงานเหรอ” เขาย้อนถามสีหน้าตื่นตระหนก

แขกไม่ได้รับเชิญยกยิ้ม เมื่อคิดว่าตนอาจได้เป็นสะใภ้บ้านนี้ เงินทองคงมีใช้ไม่ขาดมือ แทบสามียังหล่อเหลาราวพระเอกหนัง แค่หล่อนเป็นคู่หมั้นคนยังอิจฉาถึงเพียงนี้ หากเป็นภรรยาแล้ว คงไม่ต้องพูดถึง

“นภาเกรงใจจังเลยค่ะ นภาคิดว่าคุณพ่อไม่ชอบนภาเสียอีก ขอบคุณมากนะคะสำหรับงานแต่ง นภายินดีมากเลยล่ะค่ะ หล่อนยิ้มกว้าง แล้วหันมองคู่หมั้น

“อะไรครับพ่อ ทำไมมันรวดเร็วแบบนี้” เขาหันไปทางคู่หมั้น “ผมยังไม่พร้อมหรอกนภา”

ธานุภาพมองคู่หมั้นบุตรชายแล้วยิ้มเหยียด ผู้หญิงแบบนี้เขา ไม่เอามาทำสะใภ้หรอก แค่มองผาดๆ ก็รู้ว่าเป็นยังไง

“แกคิดว่าฉันจะให้แกแต่งกับแม่นภานนะเหรอ”

นภาลักษณ์หน้าตื่น “อะไรนะคะ ถ้าไม่ให้แต่งกับนมาแล้วจะ ให้แต่งกับใคร!”

“มันใช่เรื่องที่เธอจะต้องสอดรู้หรือไง” ธานุภาพให้ไปตำหนิ