บทที่ 3

เมื่อรู้สึกตัวในเช้าวันใหม่ฉันก็เจ็บแปลบ ๆ ที่ช่วงล่าง ปวด เมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัวราวกับไปวิ่งในสนามรบกู้ชาติช่วยพี่น้อง ชาวบางระจันมาซะอย่างนั้น ภาพความฝันเมื่อคืนยังคงตาม หลอกหลอนไม่เลิก ฉันฝันว่ามีอะไรกับนายฟีฟ่าหน้าหล่อ มันคือ ฝันร้ายที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยค่ะ โชคดีเป็นเพียงแค่ฝันไม่งั้นฉัน คงจะกลายเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกเพราะเสียตัวให้กับ ผู้ชายพรรค์นั้น

“อื้อ…จะลุกไปไหนครับน้องจอย

หืออออ!!!

ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เสียงทุ้มดังอยู่ใกล้หมาก จนหัวใจเต้นระส่ำ เพราะคำว่าน้องจอยยังคงดังก้องจากฝันเมื่อ คืนนี้ ยังตามมาหลอกมาหลอนถึง ในตอนเช้าอีกงั้นเหรอนี่

ไม่จริงใช่ไหม…มันเป็นไปไม่ได้!

“กรี๊ดดดด!!!”

เมื่อหันไปมองข้าง ๆ ก็เจอกับภาพอุจาดลูกตา นายฟีฟ่า นอนเปลือยกายล่อนจ้อนแถมน้องชายยังตั้งโด่จนเป็นภาพ ติดตาฉันไปแล้ว หันมามองตัวเองก็พบว่าอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน จึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างไว้แล้วเอามือปิดหน้าด้วยความตื่น ตกใจ ส่งเสียงกรีดร้องดังปานจะมีใครมาฆ่าซะอย่างนั้น
“เกิดอะไรขึ้น! อ้าว! ยัยตัวแสบทำไมเป็นเธอเนีย

“นายนั่นล่ะเข้ามาได้ยังไง นี่มันห้องที่ยัยน้ำเปิดไว้ให้ฉันนะ” ฉันหันขวับไปมองหน้าเขาอยากจะฆ่าให้ตายเสียตรงนี้ จากนั้น พยายามยกขาถีบให้อีกฝ่ายลงจากเตียงไป

“นี่มันห้องฉัน! ไอ้ต้องมันจ้องไว้ให้เว้ย เธอนั่นล่ะเข้าห้องมา ผิดแล้ว แล้วจะมาถีบฉันทำบ้าอะไรเธอนั่นล่ะเป็นคนผิด” เขาบ่น แต่ก็ยอมลงไปจากเตียง โดยดี ใช้มือทั้งสองข้างปิดที่กลางกาย ไว้แต่กลับไม่สามารถปกปิดไว้ได้หมด แถมยังหน้าด้านยืนมอง ฉันอยู่อย่างนั้นไม่ยอมรีบไปใส่เสื้อผ้า

“ไม่จริง! ยัยน้ำมาส่งฉันที่ห้องนี้ก่อนหน้านายจะมาด้วยซ้ำ แล้วจะมายืนแก้ผ้าโชว์ฉันทำไมเนี่ย หน้าด้านซะเหลือเกิน

เขาทำหน้าเหลอหลาราวกับกำลังเขินอายเมื่อโดนว่าให้

อย่างนั้น จากนั้นรีบก้มลงหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นมาสวมใส่

“นี่ไงกุญแจที่ไอ้ต้องให้ฉันมา ไม่งั้นฉันจะเข้าห้องนี้ได้ยังไง กัน” เขาชูกุญแจห้องให้ดูเป็นหลักฐาน

นั่นสิ! ถ้าไม่มีกุญแจมันก็เข้าไม่ได้หรือว่าพี่ต้องให้กุญแจมา

ผิดอัน

“แล้วไง! นายมีสิทธิ์มาปู้ยี่ปู้ยำฉันอย่างนี้เหรอไอ้บ้า นายมัน สารเลว ไอ้คนระย” ฉันหยิบหมอนที่วางอยู่บนเตียงปาไปที่เขา ด้วยความโมโหขั้นสุด

“ก็คนมันเมาจะให้ทำยังไงล่ะ” ดูจากสีหน้าเขาก็เหมือนคิดอยู่ไม่น้อย

“ไม่ต้องทำยังไงหรอก แค่ไปตายก็พอแล้ว คนอย่างนายมัน สมควรตายไม่ควรอยู่บนโลกนี้ให้เป็นเสนียดจัญไร ไปตาย นอนแตกซะ” ฉันตะโกนใส่หน้าเสียงดังแต่เกิดไม่เคยมีใครหยามฉันอย่างนี้ก่อน รักษาความ บริสุทธิ์มาชีวิต กลับต้องมาเสียให้กับไอ้คนนี้น่ะเหรอ เวร กรรมจริง ๆ เลย เฮ้อ

“ยัยบ้าไม่เหตุผลเอาเลยแค่เสียตัวท่าจะเป็นตาย ผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นเขาโวยวายเคยซะอย่างนั้นล่ะ หยวน ๆ น่าเราเองมีความสุขกันทั้งไม่ใช่เหรอ” ตอนแรกสีหน้าดูสำนึกผิดอยู่หรอก ตอนขึ้นมาอีกแล้ว

ก๊อกก๊อกก๊อก

“ข้าวเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมโหวกเหวกโวยวายเสียงอย่างนี้

ได้ยินเสียงเพื่อนฉันก็หันขวับไปมองด้วยความตื่นตกใจ ไม่ นะต้องจะหน้า

“นายรีบใส่เสื้อผ้าเลย ไม่งั้นจะฆ่าให้ตายซะเดี๋ยวล่ะ”

ไม่จะทำไม” หน้าตาเฉย
“ไอ้บ้าเอ๊ย! ถ้านายไม่ไปฉันไปเองก็ได้ ถ้ามีใครรู้ว่าเสียท่า ให้นายฉันคงอกแตกตายแน่” ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ฉันจึงเดินไป หยิบเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนบนพื้น ทั้งที่ยังมีผ้าห่มผืนหนาคลุมร่าง อยู่

สวบ!!

“ว้ายยย!! ทำบ้าอะไรเนี่ยเดี่ยวเพื่อนฉันก็เข้ามาเห็นหรอก กำลังจะเอื้อมมือลงไปเก็บ แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับสวมกอดจากด้าน หลังแล้วดึงขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง

“เห็นก็ดีสิเธอจะได้อกแตกตายสมใจอยากไงล่ะ ฮ่าๆๆ ปาก เก่งนักนวันนี้ฉันจะทำให้เธอรู้สำนึกซะบ้าง ยังไงฉันก็ไม่มีอะไรจะ เสียแล้วนี่นา” เขาปลุกปล้ำฉันให้นอนลงบนเตียงกับเขาอีกครั้ง พยายามดึงผ้าห่มออกเพื่อให้ตัวเองทำหน้าที่นั้นแทน

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้คนลามก” ขณะเราทั้งสองกำลังยื้อยุด ฉุดกระชากกันอยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา พร้อมกับคู่บ่าว สาวมือใหม่ที่เดินเข้ามาพร้อมกัน

แอ๊ดดดด!!!

“อีข้าว! พะ…พี่ฟีฟ่า”

ยัยน้ำยืนอ้าปากค้างเมื่อเห็นเราทั้งคู่กำลังซุกตัวอยู่ใน ผ้าห่มผืนเดียวกันบนเตียง ส่วนที่ต้องก็มีสีหน้าไม่ต่างกันเลยสัก

นิด

“ไอ้ฟาทำไมถึงเข้ามานอนห้องนี้ได้วะ ห้องที่เปิดไว้ให้อยู่ข้าง ๆ ไม่ใช่เหรอ” พี่ต้องตะโกนถามเพื่อนเสียงดัง

“ก็มึงไม่ใช่เหรอที่เอากุญแจห้องนี้มาให้ก

“อ้าว! งั้นเหรอสงสัยให้ผิดอัน แหะๆ” เมื่อรู้ว่าเป็นความ ผิดของตัวเองที่ต้องก็ยิ้มแหย ๆ ยกมือขึ้นเกาหลังคอแก้เขิน

“แล้วเมื่อคืนพี่ฟีฟ่ากับเพื่อนหนูเอ่อ…

“ไม่ใช่อย่างที่แกคิด ฉันกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ไม่มีทางทำ เรื่องอย่างนั้นเด็ดขาด” ใครจะยอมล่ะไม่มีทาง

“เป็นอย่างที่น้องคิดนั่นล่ะครับ พี่กับข้าวเรามีอะไรกัน แล้ว” เขาเอ่ยเต็มเสียงอย่างภาคภูมิใจ

ใช่สิ! ได้เปิดบริสุทธิ์ฉันแล้วนี่นา

“ฮือๆๆๆ แกอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะเว้ยฉันอาย” ใน เมื่อพยานและหลักฐานมัดตัวแน่นหนาฉันก็นั่งร้องไห้อย่าง หมดอาลัยตายอยาก ไม่สนแล้วว่าใครจะมองยังไง เหมือนชีวิตนี้ มันหมดสิ้นหนทางแล้ว

“ข้าวแก ใจเย็น ๆ ก่อน ฉันไม่บอกใครแน่นอนแล้วเรื่อง ฟีฟ่าจะเอายังไง แกจะให้พี่เขาฟรี ๆ งั้นเหรอ” ยัยน้ำเดินเข้ามาก อดปลอบใจฉัน

“ฉันไม่ให้มันเอาฟรี ๆ หรอก” ฉันรีบยกหลังมือขึ้นปาด น้ำตา จากนั้นจับผ้าห่มคลุมที่เนินอกไว้แน่น ๆ แล้วยกขาถีบไปที่ ท้อง จนอีกฝ่ายกระเด็นตกเตียงลงไปนอนอยู่บนพื้น
“เชี่ย! ตีนหนักฉิบหาย

“ถือว่าหายกันแล้ว ถ้าเรื่องนี้มีใครรู้ฉันจะเป็นคนฆ่านาย ด้วยมือของฉันเอง รีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้สารเลว! ไอ้ชาติหมา ไอ้ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน”

อย่าลามปามถึงพ่อแม่ฉันนะยัยตัวแสบ”

“แล้วไงพ่อแม่นายไม่ใช่พ่อแม่ฉันสักหน่อย