บทที่ 1

งานแต่งที่ใดเป็นได้แค่แขกรับเชิญ…

นั่นไม่ใช่เสียงเพลงจากที่ไหนหรอกนะคะ เพียงแต่ว่าวันนี้ฉัน มาร่วมงานแต่งเพื่อนสนิทที่รักมากที่สุด ซึ่งรู้จักกันเมื่อครั้งสมัย เรียนมหาวิทยาลัย

สวัสดีค่ะฉันชื่อ “ขวัญข้าว ภาณุอินจา” หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ‘ข้าว’ อายุ 24 กะรัต สถานะโสดและไม่เคยมีแฟนมาก่อน ตอนนี้ ทํางานเป็นดีไซเนอร์ให้กับเสื้อผ้าแบรนด์ดัง ตั้งใจจะเก็บเกี่ยว ประสบการณ์อีกสักสองปีถึงจะสร้างแบรนด์ของตัวเอง

ตอนนี้ยัยน้ำกำลังควงแขนเจ้าบ่าวเดินทักทายแขกที่มาร่วม งาน ส่วนฉันก็นั่งจิบไวน์กับอีโบ๊ทเพื่อนรักอีกคน แก๊งสามสวยเรา มีสมาชิกสามคน ฉันสวยเปรี้ยว ยัยน้ำสวยหวาน ส่วนคนที่นั่ง ข้าง ๆ มันสวยแปลก ไม่ได้นินทาเพื่อนแต่อย่างใดเพราะเราต่าง ก็โอเคกับฉายานี้

โบ๊ทเป็นเพื่อนเกย์สาวที่แซ่บไม่ต่างจากพวกฉัน นางจะเป็น คนตัวอวบ ๆ ช่างพูดช่างเจรจา เวลาไปเที่ยวผับก็ได้มันนี่ล่ะที่ คอยเป็นบอดี้การ์ดดูแลสาวสวยอย่างเราสองคน

“ข้าวแกดูผู้ชายคนนั้นสิหล่อสด ๆ จนต่อมสาวฉันเริ่มจะ แตกแล้วเนี่ย” เมื่อเห็นสีหน้าชวนฝันของเพื่อน ฉันจึงหันไปมอง บ้างเพราะปกติแล้วมันเป็นคนตาถึง ถ้าบอกว่าหล่อก็คือหล่อมาก จริง ๆ
เหี้ย! ไอ้ฟีฟ่ามันมางานนี้ได้ไง

ฉันรีบหันขวับมาเมื่อรู้ว่าเป็นใคร “ก็งั้น ๆ ล่ะไม่เห็นจะหล่อ เลย มึงยังหล่อกว่าตั้งเยอะ” ฉันเอยอย่างไม่ยี่หระราวกับไม่เคย รู้จักเขามาก่อน

นายฟีฟ่า” มันเป็นเพื่อนบ้านฉันเองค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตเรา ทั้งคู่ไม่เคยพูดจาดี ๆ ใส่กันเลยสักครั้ง นั่นเป็นเพราะพ่อของเรา ทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่จำความได้ ฟีฟ่าเป็นรุ่นพี่ฉัน หนึ่งปี ถ้าจะบอกว่าหล่อไหมมันก็หล่อนั่นล่ะค่ะ หุ่นดีรูปร่างกำยำ ล่าสันราวกับนายแบบในนิตยสาร แต่สำหรับฉันแล้วมันธรรมดา มากกกก!!!

“บ้าอย่างฉันเรียกสวย! แกเอาอะไรทำตายะ ถ้าอย่างนี้ไม่ หล่อผู้ชายบนโลกแม่งคงจะขี้เหร่แล้ว” โบ๊ทหันมาถลึงตาใส่ฉัน ราวกับกำลังโมโหที่ไปว่าผู้ชายมันไม่หล่อ นี่ล่ะค่ะสันดานเพื่อน รักฉันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนทุกครั้ง

“ก็มันจริงนี่นาไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหนเลย” ฉันเบะปาก ทำเป็นไม่สนใจ จากนั้นหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบแก้เซ็ง

วันนี้ดื่มได้เต็มที่เพราะยัยน้ำเปิดห้องไว้ให้พวกเราแล้ว เพราะรู้ว่าวันนี้จะต้องมีคนเมาจนขับรถกลับบ้านไม่ไหว

“ว่าไงยะเมากันหรือยัง”

นั่งดื่มได้สักพักยัยน้ำก็ควงเจ้าบ่าวเดินตรงมาหาพวกเรา วัน นี้มันสวยเป็นพิเศษ สวยกว่าใคร ๆ ในงานเลยล่ะ นั่นเป็นเพราะ ฝีมือฉันเองค่ะ นอกจากจะเป็นดีไซเนอร์มือทองแล้วฉันยังแต่งเก่งเป็นหนึ่งอีกด้วย

ยังเลยแกอยู่ล่ะ” ฉันตอบ

งั้นรอสักครู่นะ กับพี่ต้องขอเดินไปแขกฝั่งโน้นก่อน เหลือเพียงไม่

ได้เลยฉันกับข้าวจนจะหมดขวดแล้วเนี่ย อ้อ! องคะนั่นเพื่อนหรือเปล่าชวนมาโต๊ะนี้ด้วยกันเอาแล้วไง โบ๊ท หางานให้กูอีกแล้ว ฉันกับฟีฟ่าเคยนั่งร่วมโต๊ะกันซะที่ไหน ล่ะ

ใช่ครับจะได้ทำความรู้จักกันด้วย

“อุ๊ยขอบคุณค่ะโบ๊ทยกไหว้งาม ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พี่ต

อง

เมื่อพี่เดินไปฉันกับน้ำมันต้องการอะไร

“บ้าทำไมต้องชวนเขามาด้วย นั่งกับเพื่อนจะฉันว่าให้

“คนเยอะแยะสนุกดีออกแก คนกันเองทั้งนั้นใช่ไหม

“ย่ะ! เห็นผู้ชายหล่อเป็น

ก็นิดนึง ว่าแต่ทำไมฉันไม่เห็นเพื่อนคนนี้ของพี่ต้องเลย ยะ หล่อโฮกกก”
“จําเป็นที่แกต้องรู้ทั้งหมดเลยเหรอยะ คนนี้เพื่อนซี้ ต้อง แต่ บ้างานเลยไม่ค่อยได้เจอกัน ขนาดฉันเองยังเจอแทบนับครั้งได้ น้ำว่า

แต่สำหรับฉันเห็นหน้าไอ้บ้านจนเบื่อซิส!!

“มาแล้วครับสาว ๆ” เสียงพี่ต้องดังแทรกเข้าวงสนทนา ได้ยินอย่างนั้นฉันก็รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก จะทำหน้ายังไง เวลาเจอหน้าเขานะ ไม่อยากให้ใครรู้ด้วยซ้ำว่าบ้านเราอยู่ติดกัน

“อุ๊ย! สวัสดีค่ะสุดหล่อ หนูชื่อโบ๊ทเป็นเพื่อนน้ำค่ะ” โบทไม่ รอให้เสียเวลารีบแนะนำตัวเองก่อน ส่วนฉันก็เอาแต่นั่งก้มหน้า

“สวัสดีครับคนสวยผมฟีฟ่าครับ เป็นเพื่อนไอ้ต้อง ยินดีที่ได้

รู้จักนะครับ” “ยินดีที่สุดค่ะ” ฉันเห็นโบ๊ทยื่นมือไปจับมือเขา แต่ทว่าฉันยัง

ไม่ยอมเงยหน้า

แต่เอ๊ะ! ทำไมฉันจะต้องทำเป็นเหมือนกลัวเขาด้วยล่ะ ไม่ เห็นมีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด ก็แค่ไอ้เพื่อนบ้านนิสัยเสียเท่านั้น เอง

“อ้าว! น้องข้าวนี่เองนึกว่าใคร ๆ เงยหน้าขึ้นยังไม่ถึงสาม วินาทีเขาก็เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงน่าหมั่นไส้ซะแล้ว

น้องพ่อมึงดิ!!

ทุกคนมองมาที่ฉันด้วยความฉงน โดยเฉพาะโบ๊ทที่อ้าปาก ค้างเพราะไม่นึกว่าฉันกับเขาจะรู้จักกันมาก่อน
“นะ…นี่แกรู้จักพี่ฟีฟ่ามาก่อนงั้นเหรอ แล้วทำไมเมื่อทำ เหมือนไม่รู้จักยะ”

“ก็แกไม่ได้ถามฉันนี่นา ก็แค่รู้จักชื่อไม่ได้สนิทสนมอะไร ขนาดนั้นหรอก” ฉันแบ่งรับแบ่งสู้พยายามไม่มองหน้าเขา แต่รับ รู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองมาที่ฉัน คงคิดหาทางแกล้งกันอยู่แน่

“ไม่สนิทแต่ก็เห็นกันทุกวันไม่ใช่เหรอครับน้องข้าว เราเป็น เพื่อนบ้านกันลืมไปแล้วเหรอครับ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ แสร้งทำเป็น คนมีอัธยาศัยดีต่อหน้าคนอื่น

สร้างภาพเห็น ๆ

“โลกกลมจังเลยเนาะ ถ้างั้นมึงก็นั่งเป็นเพื่อนน้องเขานี่ล่ะ คนกันเองทั้งนั้นเดี๋ยวกูมา

“โอเคว่ะเพื่อน กูนั่งคนเดียวก็เหงาเหมือนกัน เพื่อนคนอื่น ๆ แม่งหนีกลับกันหมด”

“ฝากเพื่อนที่ด้วยนะสาว ๆ เดี๋ยวมาดริ้งกัน”

“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ต๋อง จะดูแลให้ดีที่สุดเลยค่ะ” โบ๊ททำท่า ทางกระดกระดา สีหน้าระรื่นราวกับเขาจะเอามันทำเมียซะอย่าง นั้นล่ะ

ฉันอยากเตือนมันให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้สำส่อนมากแค่ไหน พาผู้ หญิงเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า ที่รู้เพราะห้องฉันกับเขาอยู่ตรงข้ามกัน เห็นผู้หญิงมายืนสูดอากาศที่หน้าต่างยามเช้าเป็นประจำ สงสัยเป็นโรคติดเซ็กซ์แน่ ๆ

หลังจากคู่บ่าวสาวเดินไปแล้วเขาก็ยืนส่งยิ้มให้โบ๊ท เห็น แล้วฉันก็เบะปากยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มไปพลาง ๆ ทําเป็นไม่สนใจ