บทนำ (2)

น้ำค้างรู้แล้วว่าตัวเองกำลังมีภัยจึงรีบตั้งสติอีกครั้งแล้ววิ่งไปที่ ประตูหวังจะออกไปหาพี่ชายที่อยู่ถัดไปอีกห้อง แต่ข้อมือกลับถูก คว้าไว้แน่น โดนกระชากอย่างแรงทีเดียวก็ตัวปลิวไปกระแทก แผงอกกำยำ ก่อนที่ตัวเธอจะถูกคนเมากอดรัดแน่นหนาราวกับ ถูกโซ่ตรวนพันธนาการไว้จนแทบหายใจไม่ออก นัยน์ตาดำขลับ สุกใสเบิกกว้างมองใบหน้าดุกร้าวในความมืด

จู่ๆ เสียงฟ้าก็ครามดังสนั่นน่ากลัว จากที่สายฝนโปรยปราย ก็โหมกระหน่ำลงมาห่าใหญ่ กลบเสียงกรีดร้องของน้ำค้างจน หมดสิ้น ท่ามกลางความมืดมิดเห็นเพียงดวงตาคมปลาบส่อง ประกายเจิดจ้าวาววับเหมือนกับเสือหิวที่จ้องจะกลืนกินเหยื่อ แม้ว่าเหยื่อตัวนั้นจะทั้งสิ้นทั้งถีบออกแรงขัดขืนทุกทางก็ไม่เป็น ผล

“พี่ศรัณย์ปล่อยน้ำนะ! พี่มีแฟนแล้ว จะมาทำแบบนี้กับน้ำไม่ ได้!”

“ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อเลิกกันแล้ว น้องน้ำคนสวย…ให้พี่ได้ กอดได้หอม ให้ชื่นใจหน่อยเถอะ พี่ทรมานจะตายอยู่แล้วคนดี ร้อนรุ่มไปหมดทั้งตัวจนจะลงแดงแล้ว”

ศรัณย์พูดเสียงอู้อี้ลิ้นพันกัน ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางไปนอน หงายกลางเตียงพร้อมกับกระโจนร่างไปคร่อมทับ มือหนึ่งดึงรั้ง ชายกระโปรงขึ้นมากองตรงต้นขาพลางลูบไล้เรียวขาเนียนนุ่มอกอวบอิ่มแตะต้องดอกบัวตูมเต่งแผ่วเบาแล้วบีบเคล้นราวจะให้แหลก เหลวคามือ ทำเอาน้ำค้างหลุดร้องด้วยความเจ็บ ใบหน้าสวย หวานเหยเก

“หยุดนะ น้ำค้างเจ็บ”

มือเรียวยกดึงมือหนาออกจากหน้าตัวเอง พยายามดึงฝ่ามือร้อนจัดป้วนเปี้ยนแถวขาอ่อนของทว่า ความเล่ห์และซ้าของของอีกก็สามารถพลิกพลิ้วเล่น งานตรงส่วนได้อย่างรวดเร็ว

ศรัณย์ยกลุกขึ้นคุกเข่าชายกระโปรงบานไปกอง เหนือเอวลงมือกระชากแพนตี้สีชมพูอ่อนติดน่ารักตรงขอบมาไม่ยอมปล่อยและเตะขาไปมายินยอม แต่แรงเขาไม่ได้

แควก

เมื่อยอมให้ถอดออกดีๆ ฉีกขาดเป็นสองชิ้น แล้วหลัง เต่าอวบอูมสวยปรากฏหน้า ไหมสีเรียงตัวสวย ปกคลุมบนเนินสาว น้ำค้างร้องกรี๊ดด้วยคลานเพื่อนพี่ชายคิดจะหักหาญน้ำใจเธอ แต่มือคว้าเท้าดึงกระชากมาหงายอยู่ร่าง ใบหน้า คมหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแลร้ายกาจราวกับซาตานดวงตาดาสนิทลึกล้ำเต็มไปด้วยความปรารถนาร้อนแรงจ้อง เขม็งวงหน้าสวยหยาดเยิ้ม ชักจะอดใจไม่ไหวอยากเชยชมลิ้ม รสชาติของอีกฝ่ายแล้วสิ

“กรี๊ดดด อย่านะ พี่รันปล่อยน้ำ อย่าทำน้ำเลย น้ำกลัวแล้ว” “อย่ากลัวพี่ พี่ไม่ได้จะฆ่าแกงน้ำ แค่จะพาน้ำขึ้นสวรรค์ น้ำไม่ ต้องกลัว พี่จะไม่ทำให้น้ำเจ็บ เชื่อพี่สิ”

“ไม่เอา อีก พี่รันหยุดนะ อื้ออ!