ตอน 6
“ไปไหนครับ”
“ไปธนาคาร”
“คนขับรถไม่อยู่หรือครับ”
“อยู่แต่แม่อยากจะให้กัญจน์ไปเป็นเพื่อนแม่
“จะเบิกเงินหรือครับ”
“เบิกเครื่องเพชร”
“เบิกเครื่องเพชรจะเอาออกมาทำอะไรครับ
คุณมัทวันไม่อาจบอกวัตถุประสงค์ในการเบิกเครื่องเพชรใน ครั้งนี้ได้
“กัญจน์อย่าโกรธแม่นะถ้าแม่จะถามว่าเมื่อไหร่ ลูกจะเอ่อ… คำถามที่เคยเอ่ยถามกัญจน์หลายครั้งถึงคำตอบจะเหมือนเดิม แต่ท่านยังอยากถาม
“อึ้งแบบนี้แสดงว่ามีอะไร
มาะก
มารดาคนสวยเงียบไปครู่ มองหน้าบุตรชายสลับกับเพื่อน สนิท ที่สนิทเกินสนิทจนถูกคนนินทา เกี่ยวกับความสนิทระหว่าง สองหนุ่ม ไร้ช่องว่างให้ผู้หญิงแทรกกลางได้ คุณไกรวีประมุขคนสำคัญแห่งตระกูลวิษณุพงศ์ สั่นคลอนกับคำนินทาหนาหูหากแต่ ยังยินดีปักใจเชื่อมั่นในตัวกัญจน์คงไม่ผิดธรรมชาติอย่างที่ หลายกล่าวหา
เมื่อหลายวันก่อนคุณมัทวันได้คุยกับเพื่อนสนิทไม่ได้พบกัน นานนานนับสามสิบสองปี ครั้นได้หวนกลับมาเจอกันเมื่อเดือนที่ แล้วในงานเลี้ยงรุ่นมัธยม เมื่อสองสาวเพื่อนสนิทมาก ได้โคจร มาพบกันอีกครั้งการพูดคุยตามประสาคนคิดถึงจึงเริ่มต้นขึ้นใช้ เวลายาวนาน มาวันนี้กัญจน์เองต้องขึ้นรับตำแหน่งสูงสุดใน บริษัท เพื่อรับช่วงต่อจากบิดา ท่านคอยอยู่เบื้องหลัง
กฎของตระกูลมีมาชั่วนาตาปีผู้ขึ้นดำรงตำแหน่งสูงสุดใน วิษณุพงศ์ กรุ๊ปต้องมีถานภาพแต่งงานเท่านั้น ที่สำคัญต้อง แต่งงานอย่างเป็นทางการก่อนจะขึ้นรับตำแหน่ง ปัญหามีอยู่ว่า กัญจน์ไม่ยอมลงเอยกับผู้หญิงคนใดสักคน ทั้งที่อีกไม่กี่วัน เดือนจะขึ้นรับตำแหน่งแล้ว ร้อนให้คุณมัทวันรีบหาผู้หญิงเพื่อ แต่งเข้าตระกูล คราวนี้เธอหมายตาสาวสวยไว้คนหนึ่ง ฐานะการ ศึกษา หน้าตาทางสังคมเหมาะสมกันดี แล้วพรุ่งนี้เธอจะหาทาง หลอกล่อลูกชายไปสวมแหวนหมั้นให้เธอคนนี้ให้ได้
รถยนต์เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าธนาคารชื่อดังย่านถนนวิทยุ คุณมัทวันก้าวลงจากรถพร้อมๆกับบุตรชายและเพื่อนของบุตร ชาย ที่มักติดสอยห้อยตามกันไม่ห่างกาย ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงต่อ กันคือเพื่อนหรือมากกว่าเพื่อน แม้จะแนะนำต่อคนอื่นว่านี่คือ เพื่อน หากคำว่าเพื่อนยังติดค้างในใจสำหรับทุกคน เพื่อนอะไร มักตามติดกันราวกับเหาฉลาม
“แม่ครับกฎที่แม่เล่าให้ผมฟังมีจริงๆหรือครับ”
“จริงสีลูกพ่อของกัญจน์ต้องรับกฎนี้ด้วยเหมือนคนอื่นๆ ใน ตระกูล ตอนที่พ่อรับตำแหน่งจากคุณปู่ท่านต้องรีบจัดงาน แต่งงานกับแม่ ทั้งที่เพิ่งคบกันได้แค่ปีเดียวเอง
“ใครตั้งกฎนี้ล่ะครับคิดได้ยังไงต้องให้มีเมียก่อนรับ
ตำแหน่ง”
“กัญจน์” คุณมัทวันกระซิบเรียกลูกชาย ชายหนุ่มชะงักช้อน ตามองมารดาด้วยสายตาฉงน เกิดมาเป็นมนุษย์ย่อมมีคู่เขาเอง ก็มีคู่มานักต่อนัก ทว่าเมื่อคิดถึงการแต่งงานเขาถึงกับต้องก้าว ถอยหลัง หันกลับมามองตัวเองใหม่เขาจะสามารถดูแลใครได้ จริงๆหรือ
“ครับแม่”
“ว่าแต่กัญจน์ไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลือใช่ไหม” ถึงปากจะ กระซิบกับบุตรชายปรายตามองเพื่อนสนิทบุตรชายนั่งอ่าน หนังสือพิมพ์อยู่อีกมุม
“แม่… ข่าวลือน่า” เขารู้จักตัวเองดี ใครจะซื้ออะไรช่างประไร ไม่เป็นซะอย่างข่าวคือข่าวไม่มีผลต่อชีวิตอยู่แล้ว
“จริงนะ”
“ไว้ค่อยคุยกันที่บ้านครับที่นี่ไม่เหมาะ
จากนั้นกัญจน์เดินไปหย่อนก้นนั่งปทิตต่างสนใจ หนังสือพิมพ์ฉบับเดียวกัน พานให้มารดามองจนตาแทบถลน ยิ่งเมื่อบุตรชายไม่ยืนยันคำตอบ หัวใจคุณมัทวันเต้นผิดจังหวะ ถึง เลี้ยงมา เมื่อออกไปพบเพื่อนฝูงผู้คนนอกบ้านไม่ได้ตามไปด้วย จึงไม่อาจรู้ได้หนุ่มสาวสมัยนนี้เขาทำอะไรที่ไหนยังไงกัน กัญจน์ ไปเรียนเมืองนอกเมืองนาร่วมหลายปี ห่างตาพอกลับมาดันเกิด เหตุการณ์ให้ต้องเสียใจมากที่สุดในชีวิต อาจเป็นอีกประเด็น หนึ่งคือสาเหตุให้บุตรชายห่างจากผู้หญิงโดยช้านาน คุณมัทวัน ภาวนาให้ข่าวเก้งกวางกลายเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น
“นี่น่ะหรือไม่ใช่…ตากัญจน์เอ้ย” พรูลมหายใจก่อนก้าวไป ติดต่อเจ้าหน้าที่ของธนาคาร
“พรุ่งนี้ไปธุระกับแม่ที่บ้านเพื่อนแม่หน่อยนะตากัญจน์” พอ เสร็จธุระคุณมัทวันย่อกายนั่งเบาะหลังของห้องโดยสารในรถเอ่ย ชวนบุตรชายให้ช่วยไปธุระสำคัญกับตัวเอง
“ไปไหนครับ”
“ธุระสำคัญมากจ้ะ รับปากแม่ก่อนว่าจะไปกับแม่”
“ยังไม่รู้เลยผมธุระอะไรหรือเปล่า”
“เถอะน่าไปกับแม่หน่อยธุระแม่สำคัญมากไม่อยากใช้คนรับ ใช้ให้ขับรถให้
“เกี่ยวกับเครื่องเพชรชุดนั้นหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ…มีส่วน”
“แม่ดูมีลับลมคมในนะครับ มีอะไรบอกผมได้นะจะนัดดูตัว ให้ผมอย่าคิดเลยครับ ผมหาเองได้แค่เมียไม่ต้องรบกวนแม่หรอกครับ”
“อีกไม่กี่วันลูกต้องรับตำแหน่งแล้วนะ หากยังไม่แต่งงานมี หวังพ่อยกตำแหน่งให้อาของกัญจน์แน่
“ใช่สินะอากมุทแต่งงานมีครอบครัว และมีลูกถึงสองคน คุณสมบัติพร้อมกว่าผมซะอีก
“นั่นสิถ้ากัญจน์ยังชะล่าใจ มีหวังพ่อยกตำแหน่งให้อาของ กัญจน์จริงๆคราวนี้เราหมดตัวเลยนะทางนั้นจ้องจะฮุบทุกอย่าง อยู่แล้ว”
“เอาเถอะครับแม่กัญจน์จะรีบหาเมียให้ได้” เขารับปากไม่ จริงจังนักเพื่อตัดบทกับมารดาเท่านั้นเอง
“พูดเหมือนหาซื้อเสื้อผ้าไปได้กัญจน์”
“ลูกของแม่หล่อเพียบพร้อมเป็นที่หมายตาของสาวๆซะ ขนาดนี้ กระดิกนิ้วนิดเดียวก็ได้เมียแล้วล่ะครับ”
“ผยองเหลือเกินอย่าไปเอาพวกสาวกลางคืน นางแบบนัก ร้องมาทำลูกสะใภ้แม่ล่ะ กัญจน์ก็รู้เต็มอกแต่งแล้วจะหย่าไม่ได้ ถึงหย่าได้คงอีกนาน”
“ใครช่างตั้งกฎเหล็กกดดันทายาทไม่แต่งงานไม่มีสิทธิ์รับ ตำแหน่ง ผมล่ะเชื่อคนคิดตั้งกฎจริงเลย” กัญจน์ครวญ
“คงบรรพชนรุ่นก่อนๆนั่นล่ะ แต่เท่าที่ผ่านมาทุกคนปฏิบัติ
กันได้นะกัญจน์ ลูกเองควรจะทำให้ได้ด้วยถ้าลูกไม่ใช่แบบที่เขา ลือกันจริงไหมปทิต” ขอลูกชายเสร็จขอความเห็นเพื่อนกัญจน์ซะเลยถามแกมประชดปทิต
“อ๋อ…ครับคุณแม่กัญจน์ควรจะทำตามกฎหากไม่อยากชวด
ตำแหน่งสูงสุดในวิษณุพงศ์ กรุ๊ป”
ทำไมปทิตจะไม่รู้ในประโยคค่าถามของคุณมัทวันแอบประชด เห็นเขาเป็นเก้งกวางกับกัญจน์ เป็นไปได้อย่างไรฟ้าผ่ากันพอดี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ