ตอน 1

ปลายฤดูหนาวแม้จะไม่หนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ เพราะประเทศ อยู่ติดกับเส้นศูนย์สูตร เช่นไทยหาอากาศหนาวยากเต็มที่ ทว่า ยังพอได้กลิ่นอายแห่งฤดูกาลหนาวบ้าง จากความแห้งของ อากาศที่โชยแตะกระทบผิวผ่องพรรณ ร่างบางอรชรยั่วเย้าภาย ใต้แพรพรรณมิดชิด ซ่อนอำพรางร่างบางอรชรภายใต้ชุด ทะมัดทะแมง เพื่อบังสายตาคนอื่นเท่านั้น ปลายเท้าเรียวบน รองเท้าส้นเตี้ยย่องๆออกจากห้องนอนสีหวาน ราวกับกำลังจะ ออกไปทําความผิดขัดใจบุพการีที่ไหนสักแห่งกระนั้น สิ่งที่หญิง สาวร่างอรชรกระทำหาได้พ้นสายตาคมกริบของมารดาไหวตัว กับพฤติกรรมบุตรสาวผู้ตนออกแรงเบ่งออกจากอุธรไม่

เมื่อเห็นว่าทางสะดวก ร่างอรชร ในชุดสาวกะโปโล ยกมือบาง ตบอกเบาๆ เพราะโล่งใจก่อนพรูลมหายใจเฮือกใหญ่ คืนนี้คือ อีกคืนที่เธอทํามันสําเร็จ แต่นั่นคือการเข้าใจผิดโดยแท้ แค่ไม่กี่ ก้าวปลายเท้าเรียวบนส้นรองเท้าเตี้ยต้องชะงัก

“อะ… แฮ่มคุณภัทรา จะไปไหนตอนพระอาทิตย์ตกแบบนี้ละ คะ” เสียงเรียกนั้นประชดเพราะตอนนี้เรียกดึกสงัด มากกว่า พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เสียงเข้มงวดคนคุ้นเคยดังขึ้นจากมุมหนึ่ง ปลายเท้าเจ้าของกำลังของออกจากบ้านค่อยๆ หมุนกายตาม เสียงเข้มเมื่อครู่

“อุ๊ย…แม่ภัคจ๋า” เสียงหวานซ่อนความผิดแผ่ซ่าน ขณะลักลอบออกจากบ้านทุกทีสำเร็จ ทว่าครั้งนี้กลับพลาด เธอเข้าใจ ผิดที่คิดว่าพ่อกับแม่นอนแล้ว

“พ่อคะ ออกมาดูลูกสาวตัวดี จะหนีออกจากบ้านยามวิกาล คะ” คุณภัคจิรา ปชาบดีเรียกสามี ขณะยืนกอดอกมองการกระ ทําของบุตรสาว สงสัยตั้งนานแล้วทุกคืนวันศุกร์ และวันเสาร์ห้อง บุตรสาวมักเงียบผิดปกติ เข้าใจเสมอลูกคงเหนื่อย จากการเตร็ด เตร่แต่หลังๆ บางอย่างจุดชนวนให้สงสัย เมื่อรถยนต์คันเล็กของ บุตรสาวหายไปจากโรงรถ คืนนี้จึงแอบดูให้เห็นกับตา โชคเข้า ข้างได้เห็นอย่างที่แอบสงสัย

“ว่าไงภัทราจะไปไหนค่ำๆ มืดๆ

“เอ่อ…ภัทราคือภัทรา

“ว่ามา…

เสียงเข้มดังขึ้นหวังคาดคั้นเจ้าตัวดี ส่งผลให้ภัทราแสนสวย ภัทราคือบุตรสาวเพียงคนเดียวของนายพลรหัต ปชาบดี เรียกได้ ว่าหัวแก้วหัวแหวนของท่านเลยทีเดียว เมื่อภรรยาสุดที่รักเท่าๆ บุตรสาว เข้ามาปรึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลกๆ ที่ไม่คาดคิด ว่าจะเป็นจริง นั่นคือลูกสาวคนสวย มักหายไปในช่วงหลังสี่ทุ่ม ประจำคืนวันศุกร์และเสาร์ จะกลับมาอีกทีเกือบตีสาม หลังจาก ให้ลูกน้องเฝ้าจับตาดูพฤติกรรมภัทราหลายสัปดาห์ จึงได้รู้ว่าหนู ภัทราย่องไปร้องเพลงที่ไนต์คลับยามค่ำคืน ถ้าเช่นนั้นล่ะก็สิ่งที่ ไม่อยากทำคงต้องทำสินะ

“คือภัทรานัดกับ… หญิงสาวเจ้าเล่ห์ระดมคำโกหกไม่ทันการณ์ เมื่อพบสายตาดุดันของบิดาไม่ต่างกับมารดา คําโกหก ต่างๆ จึงติดอยู่ล่าคอเหมือนหินติดคอ

“กับใคร”

“อ๋อ….กับยายมิ้นค่ะยัยมิ้นเราจะออกไปแดนซ์กัน” ในที่สุดชื่อ เพื่อนรักที่สุด จึงถูกยกขึ้นเป็นข้ออ้าง แต่ดูเหมือนท่านทั้งสอง ไม่ หลงเชื่อยัยจอมกะล่อนง่ายๆ

“เอาโทรศัพท์มาพ่อจะโทร.หายายมิ้น

“พ่อขา…ไม่ต้องโทร.หรอกค่ะ ป่านนี้ยัยมั่นคงอยู่ในผับที่นั่น เสียงดัง ยายมิ้นคงไม่ได้ยินหรอกไม่ต้องโทรดีกว่านะพ่อ”

“เอามา” ฝ่ามือหนากร้าน เคยผ่านการฝึกการจับอาวุธนานา ชนิด แบมาตรงหน้าบุตรสาวที่ถูกจับโกหกได้ ดูซิจะแถไปได้สักกี่

น้ำ

“นี่ค่ะพ่อ” ยอมจำนน

“บอกเบอร์มา”

“จริงๆไม่ต้องโทร.ก็ได้นะคะ คือภัทราไม่ได้นัดกับยัยมิ้นหรอก

“รีบตามพ่อกับแม่มานี่” ประมุขผู้สง่างามด้วยท่วงท่าวาจา สุขุมเยือกเย็น ท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยพจนาทสามารถ สร้างความ ยำเกรงให้กับบริวารใต้การดูแล บุตรสาวเพียงคนเดียวมีหรือจะควบคุมไม่ได้

“ตามพ่อไป แม่ตัวแสบ”

นายพลรหิตย่อกายลงนั่ง โซฟาตัวยาว ด้วยท่วงท่าสุขุม ภาพ ประจำท่านนายพลผู้นี้ เมื่อก่อนยังหนุ่มแน่นท่านหวังเหลือเกินจะ ได้บุตรชาย เพื่อสืบทอดนามสกุลและเดินตามเส้นทาง ที่ท่าน วางแผนไว้ให้ แต่เมื่อได้บุตรสาวท่าน เพียงหวังให้เชื่อฟังคำสั่ง สอน ได้แต่งงานกับผู้ชายตระกูลดีๆ แต่ดูเถอะดูสิ่งแม่คุณทูนหัว สายตาจับจ้องที่ร่างอรชรใบหน้าสวยไร้ที่ติของบุตรสาว ภัทรา ถอดแบบใบหน้าหล่อเหลาของท่านนายพลมาทุกกระเบียดนิ้ว ยิ่งนิสัยด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึงถ่ายสำเนากันมาไม่มีผิดเพี้ยน

“ไหนบอกความจริงพ่อมา เราออกไปทำอะไรคืนวันศุกร์และ วันเสาร์”

“อูย… รู้ด้วยว่าไปวันไหนบ้าง” สาวสวยก้มหน้านั่งตัวลีบอยู่ กับโซฟา ห่อไหล่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาดุดันของบิดา ถึงเวลาเผย ความลับถูกเก็บไว้หลายเดือนต้องแตกในคืนนี้

“พรุ่งนี้พ่อไม่ไปราชการเหรอคะ เห็นทุกทีต้องไปฝึกพวกทหาร ใหม่”

“นอกเรื่องเรากำลังพูดถึงเรื่องของภัทรา

“แค่ลูกสาวหนีเที่ยวจะสนใจอะไรคะ”

“ภัทรา” นายพลตวาดเสียงต่ำ บุตรสาว เปรียบดั่งมณีล้ำค่ำ ยอดดวงใจของท่าน
“อย่าเล่นลิ้นกับพ่อภัทรา แม่เองก็จะทนเราไม่ไหวแล้วนะ” มารดาสําทับอีกคน ใบหน้าคนถูกดุงอา

“จะยอมรับดีๆ หรือจะให้พ่อแสดงหลักฐานทั้งหมดหือ” เสียง ทุ้มอีกเพื่อให้จําเลยยอมจํานนสารภาพทุกอย่าง

“หลักฐาน…หมายความว่ายังไงคะ” จำเลยหยั่งเชิง

“บๆสารภาพมาซะ”

หนทางรอดเหลือน้อยเต็มที ทว่าควรเริ่มต้นอย่างไรให้เหลือ โทษน้อยที่สุด แม้บิดาไม่เคยลงโทษภัทราจริงจัง ทว่าครั้งนี้ท่าที ทานดูโกรธมาก

“ยอมรับมาซะภัทรา” เสียงเยือกเย็นของมารดาเร่งเร้าอีกคน ความแสบของภัทราเป็นหน้าตาสะสวยจริงๆ

“ภัทราไม่มีอะไรจะยอมรับค่ะคุณแม่”

“ยังจะปากแข็งอีกงั้นดูนี่ซะ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันไม่เคยยอมรับ ไม่รู้เหมือนใคร” ปรายตาไปทางสามี

“อย่าพาลสิคุณหญิง” ฝ่ายถูกสายคาพิฆาตถึงกับร้อนๆ หนาวๆ

“ไม่พาลก็ได้คะตามใจกันซะเคยตัว”

ซองสีน้ำตาลถูกคลี่ออกต่อหน้าภัทรา ใบหน้าหวานยากคาด เดาบิดา และมารดารู้อะไรมากน้อยแค่ไหน จึงขอเงียไว้ก่อนไม่ กล้าเอ่ยปากสารภาพความผิด หากแต่เมื่อบางสิ่งปรากฏตรงหน้า ริมฝีปากสวยอิ่มเอิบถึงกับอ้าค้าง ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้าง ภาพถ่ายขณะตัวเองร้องเพลงบนเวทีในไนต์คลับชื่อดังเผยต่อ หน้า

มันเป็นความสนุกสุดห่าม และความชอบพอส่วนตัว ผิดหรือไร หากจะรักการร้องเพลง แล้วพ่อแม่ไม่ยอมให้ทำตามความชอบ จึงต้องแอบไปทําตามความชอบของตัวเองแบบนั้น

“อธิบายมา”

“แค่ร้องเพลง”