1

นิทราพาร่างอวบอิ่มวิ่งลงจากบันไดบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ วันนี้คิดจริงจังอยากออกไปจากที่นี่ ให้ตนเองรับความจริง แต่ หัวใจเจ้ากรรมก็ยังอยากลองดูสักตั้งกับเรื่องที่ตั้งใจ

เรื่องที่อยากเห็นหน้าเจ้าของบ้าน ซื้อเขาให้กลับมารัก ดูความ หวังจะเริ่มเลือนลาง หลายเดือนแม้จะเจอเรื่องราวร้ายๆ สักเท่า ไหร่เธอหวังให้ความรักกลับไปเป็นดั่งเดิมแต่ความเป็นจริงคือ เขาทำตัวเหมือนอยู่คนละโลกกับเธอ

ไม่มาทำงานที่ไร่แห่งนี้ก็ได้แต่ก็ยังบากหน้าด้านมา ใครๆ ที่รู้ เรื่องราวตั้งแต่ต้นก็ว่าเธอโง่ หน้าด้านแต่เธอไม่แคร์ ขอเวลาอีก สักนิด

ท่าที่เธออาจจะดูแกร่ง เข้มแข็งแต่ความจริงในใจอ่อนแอ เหลือเกิน

นิทราหลับตา อยากให้เรื่องร้ายๆ ที่เกิดเป็นเพียงฝัน นั่งหลาย นาที่ยังไม่อยากลุกไปไหน ใครจะว่าเธองานก็ช่างเพราะตอนนี้ ภาพบาดตาบาดใจทำให้เธอไม่มีแรงก้าวเดิน

นายแพทย์วงศกร ผสุชา อายุ 29 ปี หมอหนุ่มแผนก ศัลยกรรม รูปร่างสูง 183 เซนติเมตร นัยน์ตาสีรัตติกาลซึ่งเธอ หลงใหลมาเนิ่นนาน ยามใดตรวจคนไข้ ญาติผู้ป่วยมัวแต่มอง ใบหน้าที่ส่องประกายออร่าจนลืมฟังเรื่องอาการคนป่วย ซึ่งเมื่อ เธอหยอกเย้าเขาต่อว่าพูดเพ้อเจ้อทุกครั้ง
พี่หมอหนึ่งเมื่อก่อนเคยประจำที่โรงพยาบาลรัฐ ในกรุงเทพ ตอนนี้ย้ายกลับมาสระบุรีได้สามเดือนกว่า

หัวใจที่ใครต่อใครว่าเย็นชาดวงนั้นเธอเคยได้ครอบครองมา ช่วงเวลาหนึ่ง ผู้ชายที่เคยอบอุ่นอ่อนหวานสำหรับเธอ ผู้ชายรูป หล่อ ดูอันตรายสำหรับคนอื่น วันนี้กำลังกลายเป็นคนอื่น แม้มา อยู่ในบ้านของเขา ทำงาน ให้ตามที่ได้รับคำสั่ง หวังคว้าหัวใจที่ เริ่มจะปลิวหายกลับมา วันเวลากลับเริ่มบอกว่าเธอสุดคว้าเอื้อม หัวใจไร้ความปราณีนั้นแล้ว

วันนี้คนใจดำตั้งใจเปิดตัวคนรักใหม่ คนรักซึ่งคู่ควรที่เขาพ บอกเธอให้เจ็บปวดใจ โดยพามาที่บ้าน คำพูดซึ่งเคยบอกจะมี เพียงเธอกำลังจะกลายเป็นอดีต

เป็นอย่างที่ต้องการแล้ว รู้มั้ยนิเจ็บจังเลย

หญิงสาวหันมองบ้านไร่หลังใหญ่แห่งนี้ซึ่งอยู่ไม่ห่างไร่องุ่น กว้างขวางนับพันไร่ซึ่งเป็นกิจการที่ทำรายได้มากมายให้ครอบ ครัวผสชามาตั้งแต่รุ่นทวดของเขา ป่าผานิตไม่ชอบชีวิตชาวไร่ ชาวสวนตั้งแต่ไหนแต่ไร ที่นี่จึงมีเพียงคนงานหลายร้อยชีวิตซึ่ง ทำงานมานานและเป็นที่ไว้ใจของคนในครอบครัวผสุชาแทบทั้ง

วาดหวังจะมาสร้างครอบครัวกับพี่หมอหนึ่ง แต่คำสัญญาทุก อย่างกําลังสลายปลิวหายไปกับความแค้น หรืออาจจะเป็นแค่ค่า ลวงตั้งแต่แรกเริ่ม

นิทรานั่งบีบมือตนเองด้วยความไม่แน่ใจ สับสน
“นแต่งงานกับพี่แล้ว เข้ามาก็ไปสอนเด็กที่โรงเรียน เสาร์ อาทิตย์คงมีเวลาดูแลสวน ดูแลไร่บ้าง เราจะย้ายมาอยู่ที่นี่กัน ถาวรนะ รอพี่หน่อย”

เมื่อเรียนจบแพทย์และประจำในกรุงเทพหมอหนุ่มคนนั้นพูด นิทรายังจําทุกคำได้ หญิงสาววัย 22 ปีแหงนหน้ามองพุ่มต้นไม้ น้ำตาจะไหลรินทำไมกันนัก เธอมันคนสู้ชีวิต หลังจากนั้นก้มหน้า มองนิ้วมือตนเอง มองแหวนวงเล็กที่ยังแอบสวมใส่แม้เคยโดน ตะคอกใส่หน้าว่าให้ถอดทิ้ง อย่าให้เขาเห็นเธอใส่มันอีก หญิง สาวตัดสินใจดึงออกจากมือ แต่หัวใจเจ็บปวดเมื่อทำเช่นนั้นจึง ใส่กลับไปที่นิ้วอีกครา

“ขอใส่ไว้ก่อนนะพี่หมอส่วนเรื่องไปจากที่นี่ ขอเวลาอีกไม่ นานค่ะ”

ลืมหมดสิ้นความรักที่เคยหวานชื่นเพียงเพราะรู้ว่าแม่เธอเป็น กับพ่อของเขา จนทําให้แม่บังเกิดเกล้าเขาล้มป่วยและตรอมใจ ตาย มันเป็นเรื่องที่สาหัสสากรรจ์ ทว่าทำไมกลายเป็นความผิด เธอ ทั้งที่เธอเองก็เจอเรื่องเลวร้ายไม่ต่างกัน คนที่เธอรักจะรู้ไหม ว่าตอนนี้เธอลำบากเพียงใดที่ต้องเผชิญกับเรื่องที่ไม่ได้ก่อ

“ฉันไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นว่าจะเป็นจะตาย อย่างไร ถ้าอยากมาทำงานใช้หนี้ก็ทำไป แต่ฉันว่าทำให้ตายก็ คงใช้หนี้ไม่หมด แต่เอาเถอะอย่างน้อยฉันก็ได้ทำอะไรเพื่อคนที่ ฉันรักบ้าง”

การได้เอาคืนเธอคงทําให้เขาสบายใจขึ้น อาจจะให้อภัยได้ในสักวันหนึ่ง

แต่ตอนนี้ไม่มีหวังเรื่องนี้ เธอต้องหาทางออกจากวงจรความ รักที่กำลังฆ่าเธอไม่ต่างจากยาพิษที่ซึมเข้าในกระแสเลือดช้าๆ และจะทำให้ตายไปในที่สุด

หกเดือนก่อน

นิทราตอกย้ำให้ตนเองเจ็บเพื่อจะลืมคนรัก

“เพื่อนกันยังทำกันได้ แม่เธอมันน่ารังเกียจ เธอเองก็รู้เรื่องนี้ ใช่ไหมเลยเข้ามาตีสนิทฉันอีกครั้ง ”

มือใหญ่บีบไหล่เธอแน่นเขย่าจนร่างกายสั่นคลอนในรถคันหรู

คนรักที่เธอบูชาว่าเขาคือฮีโร่ ผู้ชายที่แสนดีซึ่งโชคดีคว้า หัวใจมาได้ เขาคือผู้ชายอ่อนโยนคนนั้นจริงหรือแต่เขากลับไม่ ยอมปล่อย จนกระทั่งมือถือของเขาเข้ามาขัดจังหวะ เธอจึงได้ เป็นอิสระและคิดเรื่องราวต่างๆ

เธอรู้เรื่องนี้ก่อนเพียงอาทิตย์เดียว พยายามจะหาทางออก โดยขอร้องแม่ให้เลิกกับคุณลุงทศพลแต่แม่ก็ไม่รับฟัง บอกว่า ทางนั้นดูแลครอบครัวเราได้ ป้าผานิตไม่ได้รักลุงทศพล แม่อ้าง ว่าทำเพื่อเธอจนทะเลาะกันใหญ่โต “หนูไม่เรียนแล้ว แม่เลิกเถอะ นะ พี่หมอหนึ่งกับหนูจะมีปัญหากันแม่รู้มั้ย แม่ก็รู้หนูรักพี่หมอ มากแค่ไหน ”

เธอรักการเรียนแต่แคร์คนรักมาก ยึดมั่นในความดีมากเช่น กัน แม่บอกว่ามีของดีๆ ใช้ไม่ชอบ มีเงินอะไรๆ ก็ดีไม่ชอบ แม่ไม่รับฟัง เธอกลายเป็นคนโง่ที่แม่เบื่อหน่ายและทิ้งให้อยู่บ้านคน เดียวหลังจากนั้น