บทที่ 14 หลินจุนเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแผนก

ตอนนี้หลิวไห่ซานกังวลใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ฟังจากน้ำเสียงของผู้บริหารหวัง เขารู้ดีว่าหัวหน้าเขาโกรธ มาก หากเรื่องนี้เขาจัดการได้ไม่ดีเขาคงไม่ได้กลับไปทำงานอีก เป็นได้

ด้วยอำนาจและความสามารถของผู้บริหารหวัง จะจัดการตัว ประกอบเล็กๆอย่างเขาเป็นเรื่องที่ทำได้ทุกวินาที

เพียงแค่เขาคิดไม่ตกว่าผู้หญิงที่ซื่อหลินจุนคนนี้มีความ สัมพันธ์อะไรกับลู่จงทำไมเขาถึงออกหน้ามาปกป้องพนักงานธร รมดาๆคนหนี่?

แม้ในใจเขาเต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามออกไป

“คุณหลินครับ รอผมก่อน! ” หลิวไห่ซานรีบวิ่งจนตามเธอทัน

“คุณคิดจะทำอะไรอีกหลินจุนมองดูหลิวไห่ซานด้วยความ ระมัดระวังหลังเดินออกจากห้องวีไอพีเธอก็ไม่ได้กลัวว่าเขาจะ กล้าทำเรื่องอะไรแบบนั้นอีก

“คุณหลินครับ ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆที่เมื่อสักครู่ทำให้คุณ หลินไม่พอใจ ผมมันโง่มีตาหามีแววไม่ มองไม่ออกว่าคุณเป็น ใคร ขอคุณให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหมครับ ผมจะรีบเซ็น สัญญาให้คุณตอนนี้เลย” หลิวไห่ซานพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ และโค้งตัวขอโทษ ตัวเขาในเวลานี้ไม่ต่างไปจากเด็กน้อยคนหนึ่ง

“อะไรนะคะ? ” หลินจุนยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้านี้ และ มองไม่ออกว่าหลิวไห่ซานจะมาไม้ไหน

“คุณหลินว่าอย่างนี้ดีไหม เราจะซื้อผลิตภัณฑ์ของคุณ ในราคา ก่อนปรับลด หากคุณไม่เชื่อพวกเราสามารถไปหาที่นั่งดีๆเซ็น สัญญาก่อนได้เลย” เมื่อเห็นท่าทีหลินจุนไม่เชื่อคำพูดของเขา

ทำให้เขายิ่งร้อนรน

ผู้บริหารหวังยื่นคำขาดกับเขาแล้วว่าให้จัดการเรื่องนี้ให้ดี ไม่ อย่างนั้นเขาคงแย่แน่นอน

“ผู้จัดการหลิวพูดจริงใช่ไหมคะ? ” หลินจุนตกตะลึงเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจการกระทำของหลิวไห่ซาน ในตอนนี้ หรือการที่เธอ ตบหน้าเขาไปเมื่อครู่จะทำให้เขาตาสว่าง?

“คุณหลินครับ ท่าทางผมดูเหมือนคนที่ชอบล้อเล่นเหรอ ผมขอ พูดตามตรงว่าเมื่อสักครู่ผมได้รับโทรศัพท์จากผู้บริหารหวัง ท่าน กำชับผมว่าจัดการเซ็นสัญญากับคุณให้เรียบร้อย แหมคุณหลิน ละก็ไม่บอกผมแต่ทีแรกว่ารู้จักกับบรรดาผู้บริหาร ผมคงไม่กล้า ทําเรื่องขายหน้ากับคุณ” หลิวไห่ซานฝืนยิ้ม

“ฉันเนี่ยนะคะรู้จักคนระดับผู้บริหาร ผู้บริหารหวังของพวก คุณฉันไม่รู้จักหรอกนะคะ” หลินจุนพูดด้วยความสงสัย หากเธอ รู้จักคนระดับนี้จริง ก็คงไม่ได้มีชีวิตแย่ๆแบบนี้หรอก”

“ไม่ใช่ผู้บริหารหวังครับ แต่เป็นผู้ที่ขนาดผู้บริหารหวังยังต้อง ให้ความเคารพยำเกรง” หลิวไห่ซานยกนิ้วโป้งขึ้นมาชี้ขึ้นด้านบน เขาหมายความถึงเศรษฐีอันดับหนึ่งของยโจว แต่ดูเหมือน หลินจุนจะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด

แต่ถึงแม้เธอไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือทำให้เธอยินยอม ให้เขาเซ็นสัญญาด้วยก็พอ

หลังเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว หลินจุนยังอยู่ในอาการงวยงง

โปรเจคนี้จัดว่าใหญ่มากทีเดียว ฟานหมิงติดตามอยู่เป็นเดือน ยังไม่สามารถทำได้สำเร็จ!

แต่เธอกลับทำมันได้ง่ายๆแบบนี้?

นี่เธอกำลังฝันไปหรือเปล่า

หลังจากเซ็นสัญญา ฟานหมิงก็ไม่มีเหตุผลหักเงินโบนัสหนึ่ง หมิ่นของเธอ อีกทั้งยังจะได้รับเงินโบนัสเพิ่มอีกหกเจ็ดหมื่นด้วย

เพียงแต่เธอไม่เข้าใจว่าใครกันที่ช่วยเธออยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

คงไม่ใช่ฟานหมิงอย่างแน่นอน เขาเองยังเอาตัวไม่รอดจะมา ช่วยเธอได้อย่างไร? หากเขามีความสามารถพอ คงทำโปรเจคนี้ สําเร็จไปนานแล้ว

แล้วยังมีใครอีกนะ?

หลิน จนคิดอยู่นานมาก แต่เธอก็คิดไม่ออกจริงๆ

และสิ่งที่เธอไม่เคยมีอยู่ในสมองเลยก็คือ ลู่เฉินจะเป็นคนที่ คอยช่วยเธอ

“ช่างมันเถอะ ไว้มีโอกาสคงได้รู้เองว่าคือใคร ถึงตอนนั้นค่อยขอบคุณอย่างเป็นทางการ

หลินจุนเดาไม่ออกว่าเป็นใคร แต่เธอก็กลับไปที่บริษัทด้วย ความดีใจ

หลังจากหลินจุนเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว หลิวไห่ซานก็ถอน หายใจด้วยความโล่งอก เขารีบโทรรายงานไปยังผู้บริหารหวัง

ทันที

แม้ว่าจะถูกผู้บริหารหวังตำหนิผ่านโทรศัพท์มาไม่น้อย แต่ฟัง จากน้ำเสียงแล้วเขาไม่ได้โกรธเท่าไหร่ จึงทำให้สบายใจขึ้นไม่ น้อย

หลิวไห่ซานคิดแล้วคิดอีก จึงได้ต่อสายไปยังฟานหมิง

“ฟ่านหมิง ไอ้บ้าเอ้ยนี่แกตั้งใจแก้แค้นฉันหรือไง? ” เมื่อ นึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้น หลิวไห่ซานก็ระเบิดอารมณ์กับฟานห มิง

ก่อนหน้านี้เขาได้เอ่ยกับฟานหมิงว่าหากอยากให้เขาร่วมมือ ด้วยก็จัดหาพนักงานหญิงมาเสนอ แต่ต้องเป็นผู้หญิงที่สวยงาม ไร้ที่ติ

และคนที่เดินทางมาในครั้งนี้ตรงตามสเปคที่เขาอยากได้ แต่เป็นผู้หญิงที่แม้แต่เจ้านายเขายังต้องเกรงกลัว ถ้าไม่เรียก ว่าตั้งใจแก้แค้นเขาจะเรียกว่าอย่างไร

“อะไรนะครับ ผู้จัดการหลิวพูดเรื่องอะไรอยู่ผมไม่เข้าใจ? ” ฟานหมิงงุนงงกับสิ่งที่หลิวไห่ซานพูดกับเขา
“ฟ่านหมิง พวกเราคนตรงอย่าอ้อมค้อมเลยนะ ผู้หญิงคนที่ชื่อ หลินจุนเป็นใครกันแน่ ทำไมเศรษฐีถึงต้องออกตัวช่วยเธอ หลิวไห่ซานเอ่ยถาม

“ก็เป็นแค่พนักงานของบริษัทธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้มี ตำแหน่งใหญ่โตอะไร ส่วนเรื่องเกี่ยวกับเศรษฐีลู่นั้นผมว่าเธอคง ไม่เคยเจอด้วยซ้ำไป ท่านหญิงอธิบาย

“ฟานหมิงไอ้บ้าเอ้ย ถึงตอนนี้แกยังแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจอีก เหรอ ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเศรษฐีลู่ เขาจะโทรหาผู้บริหารหวัง ด้วยตัวเองเพื่อะไร ฟานหมิงฉันขอเตือนแกนะ ถ้าฉันโดนไล่ออก ละก็แกอย่าหวังจะได้ร่วมมือกับบริษัทเราอีก ! ” หลิวไห่ซาน โมโหและวางสายไป

ด้านฟานหมิงนั้นได้แต่ยืนงง หลินอี้จนรู้จักกับเศรษฐีลู่งั้นเหรอ? เศรษฐีโทรหาผู้บริหารหวังด้วยตัวเองนั้นเหรอ? เขาไม่เชื่อเท่าไหร่นักว่านี่คือเรื่องจริง

ไม่ว่าเขาจะคิดยังไงก็คิดไม่ตก

เพราะเขารู้จักหลินจุนดีกว่าใครๆ

ทันใดที่เขานึกถึงคำพูดของเฉินได้ ฟานหมิงสีหน้าซีดลง ทันที

หรือว่าลู่เฉินจะมีส่วนในการช่วยหลินจุนครั้งนี้?
โธ่เอ้ย เศรษฐีที่ไหนกันเล่า ต้องเป็นไอ้ลู่เฉินสวมรอยไปแน่ๆ

หลิวไห่ซานหนอหลิวไห่ซาน ทำไมช่างโง่แบบนี้ โดนเล่นงาน เข้าแล้วยังไม่รู้ตัว สงสัยเสียจริงว่าแกนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้ จัดการGreentownอสังหาริมทรัพย์ได้ยังไง

ฟานหมิงส่ายหัวไปมาด้วยแววตาดูถูก

ข่าวที่หลินจุนเซ็นสัญญากับ Greentownอสังหาริมทรัพย์นั้น กระจายไปอย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะฝ่ายขายหลายๆคนแทบไม่เชื่อว่านี่คือเรื่องจริง

นี่เป็นโปรเจคที่ผู้จัดการฝ่ายขายฟานหมิงติดตามอยู่เป็น เดือนๆก็ยังไม่สามารถทำสำเร็จได้

โปรเจคนี้จะได้รับโบนัสเพิ่มหกเจ็ดหมื่นทีเดียว ไม่ว่าใคร

ทําได้สำเร็จก็เพียงพอต่อสําหรับหลายเดือนทีเดียว

“อี้จุน เธอเก่งมากๆเลยนะ ผู้จัดการฟานตามอยู่ทั้งสองเดือน ยังจบโปรเจคนี้ไม่ได้เลย แต่นี่เธอทำได้ในเวลาสองวัน นอกจาก สวยแล้วยังฉลาดอีกนะเนี่ย” พนักงานชายคนหนึ่งพูดชม

“นั่นสิ ก็ว่ากันว่าสาวสวยทำงานด้านนี้มักได้เปรียบกว่าชาย

หนุ่มนะ” พนักงานชายอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแอบแฝง

“พวกคุณหมายความว่ายังไงคะ? โปรเจคนี้ฉันทำมันด้วย ความสามารถของฉันเอง ถ้าพวกคุณมีความสามารถเพียงพอก็ลองไปทำเอง? “หลินจุนเข้าใจในความหมายของพวกเขา เธอรู้สึกเลือดขึ้นหน้า

“ใช่สิ ขอเพียงแค่เซ็นสัญญาได้ ต่อให้ขึ้นเตียงด้วยก็คงถือ เป็นความสามารถเฉพาะตัวของผู้หญิงสึนะ ถ้าพวกเธออยากได้ ผลงานก็ลองใช้วิธีนี้ดูสิ” พนักงานหญิงอีกคนหนึ่งพูดขึ้นแล้ว หัวเราะ

หลินจุนโกรธจนแทบกระอักเลือด และกำลังจะตอบสนองค กล่าวหานี้

เป็นจังหวะพอดีที่เลขาของผู้บริหารเสียเดินเข้ามาในฝ่ายขาย ในมือถือเอกสารมาให้ฟานหมิงหนึ่งฉบับและหลียอีจุนหนึ่งฉบับ

“คุณหลินยินดีด้วยนะจากการพิจารณาของบริษัทแล้วคุณเป็น คนที่มีความสามารถมองการณ์ไกลทางเราเห็นชอบเลื่อน ตำแหน่งให้คุณเป็นหัวหน้าฝ่าย อ้อคุณหลินคะ ผู้บริหารเลี้ยหวัง ว่าคุณจะเต็มที่กับงานแบบนี้ต่อไปและสร้างผลงานให้ทางบริษัท

เรื่อยๆนะคะ” เลขายิ้ม “คะ? ” หลินจุนตกใจ เธอรีบก้มลงดูเอกสารที่อยู่ในมือด้วย ความงุนงง

และคนที่เหลือก็งงไปตามเธอ