บทที่ 11 ขออภัย

เมื่อเห็นสายตาที่ต้องมาของเฉิน สีหน้าของสามีภรรยาวัยกลาง คนก็เปลี่ยนไปทันที

ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาว่าเฉินจะหน้าแตกหรือเปล่า

สิ่งที่พวกเขากังวล ในตอนนี้คือลู่เฉินมีฐานะเป็นอะไรและเขาจะ แก้แค้นต่อพวกเขาหรือเปล่า

ถ้าลู่เฉินเป็นคนใหญ่คนโต ในกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจริงๆ นั้นจะ ง่ายเกินไปที่จะมาแก้แค้นพวกเขา

แม้กระทั่งเขาเพียงแสดงความคิดนี้ออกมาสักหน่อย ก็จะมี กลุ่มคนที่ต้องการประจบสอพลอเขามาทำจนพวกเขาล้มละลาย

“ฉันจำได้ว่าคุณสองคนบอกว่าถ้าฉันสามารถซื้อเสื้อผ้า ทั้งหมดที่นี่ได้ พวกคุณคนหนึ่งก็จะคุกเข่าขอโทษกับฉันและอีก คนจะคุกเข่าลงและเลียรองเท้าของฉัน” ลู่เฉินพูดด้วยกึ่งยิ้ม

สามีและภรรยาสองคนตัวสั่นทันที พวกเขากลัวอะไรสิ่งนั้นก็ มาตาม

“คุณลู่ ฉันขอโทษครับ พวกเราไม่รู้ฐานะแท้จริงของคุณ โปรด ยกโทษให้พวกเราและปล่อยพวกเราไปเถอะ” ชายวัยกลางคน รีบขอโทษลู่เฉิน ถ้าเขาถูกบังคับให้คุกเข่าขอโทษเขาจะรู้สึกอายมาก
“คุณลู่ เรารู้ว่าเราทำผิด เราไม่ควรแย่งเสื้อผ้าจากลูกสาวของ คุณ โปรดยกโทษให้เราในครั้งนี้เถอะ เพราะมันจะมีอิทธิพลที่ไม่ ดีต่อเด็ก” หญิงผู้ร่ำรวยกล่าวด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

ถ้าวันนี้เธอคุกเข่าลงและเลียรองเท้าของเฉิน นั้นเธอไม่รู้ว่า มันจะส่งผลกระทบต่อชีวิตของลูกสาวเธอมากแค่ไหน

แน่นอนว่าถ้าเป็นเพียงมีเงินซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดในร้านนี้อย่าง เดียว นั้นทั้งสองคนจะไม่ยอมทำตามที่เดิมพันไว้อยู่แล้ว มากสุด พวกเขาก็แค่จะถูกเฉินล้อเลียนไม่กี่ประโยค จากนั้นพวกเขาก็ จะไปที่ร้านอื่นเพื่อซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ลูกสาวของพวกเขา

แต่เมื่อรู้ว่าลู่เฉินน่าจะเป็นคนใหญ่คนโตในกลุ่มแกรนด์ไฮ แอท พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะตอบกลับสิ่งที่พวกเขาพูด

Grand Hyatt Groupเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในเมืองยโจว ลู่

จง ในฐานะที่เป็นซีอีโอของGrand Hyatt Group ยิ่งมีชื่อปรากฏ

อยู่ในรายชื่อ Forbes ต้นๆ ของโลก

แน่นอนพวกเขาไม่กล้าไปยั่วผู้ชายคนมีอำนาจเช่นนี้

หลินอี้เจียและคนอื่น ๆ เห็นว่าคู่สามีภรรยาวัยกลางคนกลัว มาก พวกเขาจึงรู้เกิดความเกลียดชังในใจ

แม้ว่าลู่เฉินจะรู้จักคนคนนี้ แต่ก็ไม่น่าจถึงทำให้พวกเขาต้อง กลัวขนาดนี้?

แต่หลินอี้เจียอยากรู้มากๆ ว่า ทำไมตอนนี้เฉินถึงรู้จักคน ใหญ่คนโตอย่างสิงปิงได้ล่ะ
“แกกล้ามาแย่งเสื้อผ้ากับเจ้าหญิงน้อยของเราได้ยังไง ใคร เป็นผู้สนับสนุนแก” สิ่งปิงเข้าใจความเป็นมาของเรื่องแล้ว จาก นั้นก็มองไปที่พวกเขาด้วยความโกรธ

เจ้าหญิงน้อย!

เป็นไปได้ไหมที่ชายหนุ่มธรรมดาคนนี้เป็นพระราชทายาทของ กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย?

พระเจ้าช่วย!

พอทั้งสองคนคิดเช่นนั้น ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

“ประธานสิง ฉันขอโทษด้วยครับ พวกเราตาบอดไม่รู้จักตัวตน ของคุณลู่ พวกเราสมควรไปตายแล้ว! ” ชายวัยกลางคนร้องไห้ และหวาดกลัวมาก

เขาแค่ได้เปิดบริษัทเล็กๆ ด้วยงบเงินจำนวนน้อย พอได้เผชิญ หน้ากับคนรวยอย่างสิงปิง เขาก็แค่เป็นมดตัวเล็กๆ เท่านั้นเอง และเบื้องหลังของสิงปิงยังมีกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยอยู่ด้วย

“พอแล้ว พวกแกออกไปให้พ้นเถอะ ฉันหวังว่าคราวนี้จะเป็น บทเรียนที่ดีให้พวกแกได้จำนะ คราวหน้าอย่าดูถูกคนอื่นอีก” ลู่ ซึ่งมีขนาดเท่ากับลูกสาวของ เฉินมองไปที่ลูกสาวของพวกเขา เขา และตอนนี้เธอกำลังมองไปที่พ่อแม่ของเธออย่างมึนงง

คำพูดของแม่เด็กสาวทำให้เฉินเห็นใจ เฉินไม่อยากให้สาวน้อยน่ารักคนนี้ได้รับอิทธิพลที่ไม่ดีต่อจิตใจของเธอ

“ขอบคุณมากๆ และขอบคุณประธานสิ่งด้วยครับ! “เมื่อเห็น ว่าเฉินไม่โกรธอีกแล้ว ทั้งสองคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่ง อกโล่งใจและจากไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับลูกสาว

พนักงานรีบจัดเก็บเสื้อผ้าของสาวน้อย 20 ชุดขึ้นมา

พนักงานที่ทำให้เงินไม่พอใจรีบก้าวขึ้นไปข้างหน้าเพื่อ ขอโทษลู่เฉิน:”คุณชายคะ ฉันขอโทษเป็นอย่างยิ่งค่ะ ขอโทษ สำหรับท่าทีที่ไม่ดีของฉันที่ดูถูกคุณค่ะ”

เฉินหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วมองไปที่พนักงานผมสั้นและพูด

ว่า “สินค้าที่ซื้อทั้งหมดล้วนเป็นคอมมิชชั่นของคุณ แล้วคุณให้ คนส่งมาที่บ้านของฉันในตอนบ่าย “ขอบคุณคุณเป็นอย่างยิ่ง กรุณาฝากที่อยู่ไว้และเราจะจัดส่ง

ให้โดยเร็วที่สุด” พนักงานผมสั้นพูดอย่างตื่นเต้น

คำสั่งซื้อนี้เธอสามารถได้รับค่าคอมมิชชั่นหลายหมื่นแน่นอน เธอเลยรู้สึกตื่นเต้นมาก

หลังจากที่ลู่เฉินเขียนที่อยู่บ้านของเขาเสร็จ เขาก็พาไปเล่น ที่สวนสนุกสำหรับเด็กที่ชั้นหนึ่ง

ใบหน้าของหลินอี้เจียเต็มไปด้วยความสงสัยและหลังจากลา กับหูหงและคนอื่นๆ แล้ว เธอก็ได้เดินตามลู่เฉินและฉีฉีขึ้นมา

“พี่เขย คุณรู้จักประธานสิ่งได้อย่างไร?” ท่าทีของหลินเจีย เปลี่ยนไปมากและเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มให้ลู่เฉิน
“ฉันไม่รู้จักเขา แต่เขารู้จักฉัน” เฉินมองกลับไปที่หลินอี้เจีย และพูดอย่างราบเรียบ

หลินอี้เจียทําตาขาวใส่เขา และคิดอยู่ในใจว่าคุณกำลังสื่อ ความหมายกับฉันว่าเขาพยายามประจบสอพลอคุณเหรอ

แม้ว่าเธอดูหมิ่นเฉินเล็กน้อยในใจ แต่เธอก็จะไม่พูดในตอน นี้เพราะเธอมีจุดประสงค์อื่น

“พี่เขยคะ ฉันต้องการซื้อเสื้อผ้าราคามากกว่า 20,000หยวน ค่ะ แต่มันแพงเกินไป คุณสามารถยืมบัตรวีไอพีของคุณให้ฉัน ใช้ได้ไหมคะ” หลินอี้เจียเพิ่งได้ยินมาชัดเจนว่าสิ่งปิงได้มอบบัตร วีไอพีให้ลู่เฉิน บัตรวีไอพีดังกล่าวสามารถซื้อสินค้าใด ๆ ในห้าง สรรพสินค้านี้ได้ฟรี

“เอาไปเถอะ” ลู่เฉินหยิบบัตรวีไอพีและส่งให้หลินเจีย ห้าง สรรพสินค้าจะตรวจสอบรายการทุกอย่างในบัตรวีไอพีทุกสิ้น เดือน และต้องจ่ายเงินตามจํานวนเงิน อย่าพูดว่าแค่ 20,000 แม้ว่าหลินอี้เจียจะซื้อ 200,000 เขาก็ไม่สน เพราะเธอเป็นน้อง สาวของภรรยาตัวเองไง

“ขอบคุณพี่เขยเป็นอย่างยิ่ง”หลินอี้เจีย รีบเอาบัตรวีไอพีมา จากนั้นก็จูบที่แก้มของ ฉีฉี อย่างตื่นเต้น

“ฉีฉี น้าก็จะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่แล้วนะ”

เมื่อเห็นถึงความตื่นเต้นของหลินเจีย ลู่เฉินก็ส่ายหัวและจาก ไปพร้อมกับฉีฉี
หลังจากทีหลินอี้เจียซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนมนำเข้าจากฝรั่งเศสที่ เธอชอบเสร็จ เธอไม่ได้คืนบัตรSUPER VIP ให้กับลู่เฉิน แต่กลับ เอาบัตรไปหาแม่เธอที่บริษัท

“แม่ คุณคิดว่าชุดของฉันสวยไหม” เมื่อหวังเสวยออกมา หลิน อี้เจียก็โชว์ชุดใหม่ของเธอด้วยความภาคภูมิใจ

หวังเสงี่ยมองไปที่เสื้อผ้าของหลินเจียอย่างละเอียด และถาม ด้วยความประหลาดใจ “นี่คือผ้ายี่ห้อChanelที่นำเข้าจาก ฝรั่งเศส ราคาหลายหมื่นอยู่ คุณได้เงินมากจากไหน”

“ฟรี” หลินอี้เจีย ตอบคําถามของแม่เธอ

“ฟรี? คุณมาล้อฉันเล่นหรือ? “หวังเสวี่ยรู้สึกจนคำพูด

“เพราะฉันมีสิ่งนี้ไง” หลินอี้เจียหยิบบัตรวีไอพีออกมาอย่าง อัศจรรย์

“นี่มันคืออะไร? ” หวังเสงี่ยมองไปที่บัตรSUPER VIPและถาม อย่างสงสัย

“บัตรSUPER VIPของห้างซินเทียนเจ๋อ บัตรนี้สามารถซื้อทุก อย่างในห้างซินเทียนเจ๋อได้ฟรีหมด”หลินอี้เจียอธิบาย

หวังเสวี่ยขมวดคิ้วเพราะไม่เชื่อคำพูดของลูกสาว

ห้างซินเทียนเจ๋อเป็นห้างพาณิชย์ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในเมือง ยโจว แม้ว่าลูกสาวของเธอจะอยู่มหาลัยปีที่ 4 แล้ว แต่เธอก็ยัง เป็นเพียงนักเรียนเท่านั้นเอง เธอจะมีบัตรแบบนี้ได้ยังไงล่ะ?
“จริงๆ ค่ะแม่ บัตรใบนี้เป็นของลู่เฉิน ฉันไม่รู้ว่าเขาโชคดี ขนาดไหนถึงได้รู้จักกับประธานสิ่งปิง ในห้างซินเทียนเจ๋อ คุณสิง ปิงได้ให้บัตรใบนี้กับเขา จากนั้นฉันจึงยืมบัตรใบนี้มา” หลินอี้เจี ยอธิบายอีกครั้ง

“หึ ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณก็ไม่จําเป็นต้องคืนบัตรใบนี้ให้เขาแล้ว เขาเป็นแค่ขยะสังคม เขาจะมีสิทธิ์พอที่จะใช้บัตรระดับสูงเช่นนี้ ได้อย่างไร? ” หวังเสวี่ยพยักหน้าและต้องการยึดบัตรใบนี้มา เป็นของส่วนตัวทันที

“ฉันก็คิดเหมือนกันแม่ค่ะ พวกเราไปซื้อของกันเยอะๆ เถอะ” หลินอี้เจียพูดอย่างตื่นเต้น

หวังเสวี่ยพยักหน้าและเดินไปที่ห้างซินเทียนเจ๋อกับลูกสาว ของเธอ