บทที่ 15

แมนดี้ที่รู้สึกแปลก ๆ ในตอนแรกรู้สึกถึงความอบอุ่นในใ จในขณะนี้ ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นใน ใจของเธอ

เธอมีความรู้สึกว่าเมื่อวานนี้ดอนส่งดอกกุหลาบ ให้เธอ และตอนนี้ดอนยอมรับมันเธอคิดถูกจริงๆ

เธอไม่เคยคิดว่าดอนจะทำตามที่พูด เขาเพิ่งพูดถึงดอก กุหลาบจากปรากเมื่อเช้าวานนี้ จากนั้นดอกกุหลาบก็ถูก ส่งไปให้เธอในช่วงบ่ายและยังมีหัวใจแห่งปรากอยู่ด้วย

สิ่งนี้มันไม่สามารถหาได้ง่ายๆ อย่างนั้นเขาคงวางแผน เรื่องนี้กับเธอมานานแล้วใช่ไหม?

แม้ว่าแมนดี้จะรู้ดีว่าเธอไม่สามารถตกลงแต่งงานครั้งนี้ ได้เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แต่งงาน แล้ว แต่เธอก็ยังคง หวั่นไหวและอาย

“เฮ้ พวกคุณเห็น หรือยัง? ท่าทาง ของฮาร์วี่ย์ ช่างน่า ตลกสิ้นดี! เขาดูตกใจมาก! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

แซ็คยืนขึ้นชี้ไปยังฮาร์วี่ย์และหัวเราะออกมา

หลายคนหันไปมอง ท่าทาง ของ ฮาร์วีย์ หลังจากได้ยิน แซ็คพูดออกมา

ใบหน้าของฮาร์วี่ย์ในตอนนี้ดูเคร่งครึมมาก ไม่ใช่เพราะ เรื่องอื่นใด แต่เป็นเพราะดอนช่างไร้ยางอายเกินไป เขาแสร้งว่าเป็นผู้ส่งและทําทุกอย่างด้วยความพยายามของ เขา เขาไม่กลัวว่ามันจะถูกเปิดเผยความจริงเลยหรือ?

“มิสเตอร์แซนเดอร์ดูท่าทางของลูกเขยของเราสิ เขาดู เหมือนอยากจะค่อยคุณอย่างไรอย่างนั้นเลยนะ” แซ็ค ยังคงพูดต่อ

“เขากล้างั้นเหรอ? เขาเป็นคนขี้ขลาด ฉันไม่คิดว่าเขาจ ะกล้าแตะต้องมิสเตอร์แซนเดอร์เลยด้วยซ้ำ ใช่ไหม ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“เขาไม่สมที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของมิสเตอร์แซนเดอร์เลย หรือถ้าเขากล้าทําละก็ เราจะซ้อมตีเขาให้ตาย!”

“ทำไม? นายไม่กล้าที่จะพูดงั้นเหรอ? คุณกลัวใช่ไหม? ” แซ็คหัวเราะ “ฮาร์วี่ย์ นายมันไอ้คนขี้แพ้ คืนนี้เขามา หาเมียนายนะแล้วนายไม่แม้แต่จะพูดอะไรออกมาเลย งั้นหรือ นายแพ้แล้วงั้นเหรอ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ทุกคนรอบข้างหัวเราะเยาะเขาอย่างมีความสุขทันทีที่ เขาพูดจบ

ใบหน้า ของ แมน ดี้ หม่นหมอง ลง เธอ ยังคงเป็น ภรรยา เพียงในนามของฮาร์วี่ย์ ถ้าฮาร์วี่ย์ถูกทำให้อับอาย เธอก็ ไม่ดีไปกว่าเขามากนัก ถ้าเธอรู้ว่าคืนนี้จะเป็นแบบนี้เธอ คงไม่พาเขามาที่นี่

ลิเลียนที่อยู่ด้านข้างจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างไม่สบอารมณ์ “ทำไม? แกยังโกรธอยู่งั้นเหรอ? ถ้าแกกล้าก่อปัญหาในคืนนี้เราจะได้เห็นดีกัน!”

“ฮาร์วี่ย์ ทำไมแกกลัว แม่ยายงั้นเหรอ? แกไม่กล้าที่จะ พูดสักคำเลยงั้นสิ? เอาเถอะพูดความในใจของแกออกม า แกคิดยังไงกับเรื่อง ที่มิสเตอร์แซนเดอร์สู่ขอ แมนดี้ แต่งงานละ? พูดสิ่งที่อยู่ในใจแกออกมาซะ!”

แช็ค ไม่ต้องการปล่อยฮาร์วีย์ไป เขาแค่อยากทําให้ฮาร์ วี่ย์ดูตลกและอับอาย แซ็คสนุกกับมันไม่น้อยเลยทีเดียว

ฮาร์วีย์มองไปที่แซ็คหลังจากที่ได้ยินคําพูดของเขา จาก นั้นเขาก็พูดอย่างช้า ๆ “โอเค ถ้าคุณต้องการให้ผมพูด ผมก็จะพูด ผมจะพูดถึงเรื่อง อื่น ๆ ในภายหลัง แต่ผม อยากจะบอกว่าเป็นผมเองที่ส่งหัวใจแห่งปรากให้แมนดี้ ผมไม่ยอมให้ใครมาแอบอ้างมันเด็ดขาด”

ทั้งคฤหาสน์ อยู่ในความเงียบทันที ทุกคนจ้องไปที่ฮาร์ วีย์ด้วยความไม่เชื่อราวกับว่าพวกเขาเห็นผี

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

หลังจากนั้นไม่นานก็มีใครบางคนเริ่มหัวเราะ จากนั้นทุก คนก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างขบขันกับเรื่องที่ได้ยิน

“ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กคนนี้ตลกมาก เขาบอกว่าเขาเป็นคนที่ซื้อ หัวใจแห่งปรากงั้นเหรอ เขารู้ไหมว่าสิ่งนั้นมีมูลสูงแค่ ไหน?”

“หลายคนบอกว่าเขา โง่ แต่ฉันไม่เชื่อ ตอนนี้ฉันเชื่อ แล้ว เด็กคนนี้คงถูกหมูหมูเตะหัวมาแน่นอน!””โอ้วพระเจ้า! นายช่างไร้ยางอาย! นายกล้าพูดได้ยังไง ว่าเป็นนาย ในเมื่อ มิสเตอร์แซนเดอร์เป็นคนส่งมา…”

ท่ามกลางผู้คนมากมายมีเพียงตาของดอนที่กระตุกขึ้น เขาตอบกลับอย่างรวดเร็วและยิ้มข้นมาอย่างรู้สึก สนุกสนานกับมันทันที

แซ็คกำลังทุบโต๊ะ หัวเราะชอบใจเอนหลังไปมา เขา หัวเราะและชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์ “ ฮาร์วี่ย์ นายอวดอ้างได้เก่ง มาก บอกหน่อย เถอะว่า แกหงุดหงิด มิสเตอร์ ดอน จน สมองทำงานผิดปกติไปหรือเปล่า? แกคิดว่าจะมีคนเชื่อ แกไหม? เอาละ แม้ว่าฉันจะไม่เต็มใจเชื่อแก งั้นแกก็ต้อง บอกฉันมาสิว่าแกได้มาจากไหน”

“ผมสั่งให้คนไปซื้อมา” ฮาร์วี่ย์พูดอย่างใจเย็น เขาขอ ให้คนตระกูลยอร์กส่งสิ่งนี้ไปให้

“แกสั่ง ให้คนซื้อ มางั้นเหรอ” แซ็คพยายาม กลั้นเสียง หัวเราะ จากนั้นเขาก็พูดว่า “งั้นบอกฉันมา แกจ่ายไป เท่าไหร่”

“ฟรี มีคนให้ผมเพราะพวกเขาต้องการให้ผมช่วยเขา จัดการเรื่องบางเรื่อง” ฮาร์วี่ย์พูดออกมา

“มีคนขอความช่วยเหลือจากแกและมอบมันให้แกงั้นเห รอ” แซ็คเพิ่งตั้งสติได้และตอนนี้เขาเริ่มหัวเราะอีกครั้ง

ฮ่า ๆ ๆ ทุกคนต่างหัวเราะออกมาอีกครั้ง!

ฮาร์วี่ย์คนนี้ช่างตลกจริง ๆ !‘มีคนขอความช่วยเหลือจากเขาและมอบมันให้เขางั้น หรอ? เขาไม่เคยมองตัวเองในกระจกเลยสินะ ใครจะข อความช่วยเหลือจากคนที่โง่เง่า แบบเขากัน? ดูสารรูป เขา เขาทําอะไรได้บ้าง?

“บอกฉันสิ ว่าพวกเขาขอให้แกทำอะไร” แซ๊คยังคงพูด ด้วยท่าทางเยาะเย้ย

“เขาอยากให้ผมช่วยลงทุน ” ฮาร์วี่ย์พูดตอบ “ให้กับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์

“เฮอะ…” แซ็คพ่นน้ำลายออกมา “ฮาร์วี่ย์ นี่แกคิดว่าแ กเป็นส่วนหนึ่งของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพียงเพราะ นามสกุลของแกคือ ยอร์ก งั้นเหรอ? นี่แกตื่นจากฝันหรือ ยัง”

ดอนเหลือบมองไปที่ฮาร์วี่ย์ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “ไอ้ขี้ แพ้ นี่นายกำลังบอกว่านายสามารถตัดสินใจเรื่องการใช้ เงินทุนของบริษัท เรางั้นเหรอ? นายควรระวัง คำพูดที่ ออกมาจากปากนาย นายกล้าแสร้ง ทำเป็น ติดต่อ กับ บริษัท ยอร์ก เอ็ม เทอร์ไพรส์ ของเราได้อย่างไร ? นาย คิดถึงสิ่งที่ตามมาหรือเปล่า”

“ผลที่ตามมางั้นเหรอ? ดอนคุณเป็นเพียงพนักงานระดับ กลาง แล้วคุณยังโกงและหลอกลวงโดยใช้ชื่อของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ คุณเคยนั้นแหละเคยคิดถึงผลที่ ตามมาหรือไม่” ฮาร์วี่ย์กล่าวอย่างเย็นชา

ดอนแสดงท่าทีเยาะเย้ย “แกเป็นไอขี้แพ้ แกเป็นเหมือน
กบในบ่อน้ำและแกไม่รู้อะไรเลยสักนิด ตำแหน่งของฉัน

ในบริษัทแกจะนึกไม่ถึงเชียวละ ฉันเป็นผู้จัดการ โครงการของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ อย่างน้อยหนึ่งใน สามของห้าพันล้านดอลลาร์ในครั้งนี้ต้องผ่านฉันก่อนที่ จะมีการดำเนินการลงทุน”

“ไอ้ขี้แพ้ แกเข้าใจทีฉันจะสื่อใช่ไหม” ดอนดูโกรธจัด “ นั้นหมายความว่าฉันเป็นคนตัดสินใจการขึ้นสูงและลง ตาของครอบครัวและธุรกิจมากมายในนิอัมมี่!”

แซ็คมองดอนด้วยความชื่นชม จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ และตะโกนด่าว่าเขา “ฮาร์วี่ย์! แกกล้าพูดโง่ ๆ ได้ อย่างไร ในเมื่อ แกไม่รู้อะไรเลย ? แกกำลัง สร้าง ความ อับอาย และทำให้ตระกูลซิมเมอร์เสื่อม เสียชื่อเสียง!

“มิสเตอร์แซนเดอร์เป็นกลุ่ม คนมีอิทธิพล ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แกจะมาแคลงใจกับตำแหน่งของเขาใน บริษัทได้อย่างไร”

“ฮาร์วี่ย์ฉันแนะนำให้แกขอโทษมิสเตอร์แซนเดอร์ซะ มิ ฉะนั้นแกจะเจอกับปัญหาร้ายแรงตามมาแน่นอน!”

“มิสเตอร์แซนเดอร์ อย่าไปสนใจเขามากเกินไปเลย เขาไม่รู้ถึงตัวตนของคุณว่าสูงส่งแค่ไหน!”

“มีคุณอยู่ตรงนี้ มันทำให้ตระกูลซิมเมอร์ของเราได้รับ เงินทุนสำหรับโครงการ…

ฮาร์วีย์ยังคงเงียบ

ฮาร์วี่ย์อดไม่ได้ที่จะแอบมองใบหน้าที่น่าขยะแขยงของคนในตระกูลซิมเมอร์ เขามองไปที่ดอนและพูดว่า “ผม ได้ยินมาว่าเงินห้าพันล้านดอลลาร์ที่จะใช้ในการลงทุนจ ะเป็นการตัดสินใจของประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเ ทอร์ไพรส์ แต่เพียงผู้เดียว พนักงาน ระดับกลาง อย่าง คุณสามารถแทรกแซงเรื่องนี้ได้งั้นหรือ”

ดอนถูกเหยียดหยาม “แกล้งทำเป็นรู้เรื่องภายในบริษัท ของเรางั้นเหรอ ฉันเป็นมือขวาของประธานคนใหม่ และ ฉันก็ได้รับความไว้วางใจจากเขามาก

ดอนไม่เคยเห็นประธานคนใหม่เลยด้วยซ้ำ ถึงอย่างนั้น เขาไม่ได้ขัดขวางการแสดงอำนาจของดอนที่จะแสดง ต่อหน้าคนในตระกูลซิมเมอร์เพราะเขารู้ว่าทุกคนไม่ กล้าถามในสิ่งที่ดอนพูดแน่นอน

ฮาร์วีย์หัวเราะออกมาเสียงดัง “ประธานคนใหม่เชื่อใจ คุณงั้นหรอ? ดอน คุณช่างโกหกเก่งเสียจริง!”

ดอนผงะ แม้แต่ครอบครัวซิมเมอร์ก็ยังไม่มีใครกล้าตั้ง คำถามกับคำพูดของเขาเหตุใดลูกเขยคนนี้จึงดูเหมือนจ ะรู้ทุกอย่าง

เขามองฮาร์วีย์ขึ้น ๆ ลง หลายครั้ง เขามั่นใจว่าฮาร์วี่ย์ ๆ ๆ ไม่มีวันรู้จักประธานคนใหม่ของเขาแน่นอน จากนั้นเขาก็ พูดว่า “แกกำลังบอกว่านายรู้จักประธานคนใหม่ของเรา งั้นเหรอ? แม้แต่ ท่านซิมเมอร์ก็ยังไม่กล้าพูด ใครกันที่ ทำให้แกกล้าให้เจ้ากล้าพูดแบบนี้”

“มิสเตอร์แซนเดอร์ โปรดอย่าใส่ใจเขาเขาเลย เขาได้ ยางอายเกินไปและยังไม่รู้ว่าตัวเองยืนอยู่ตำแหน่งไหนด้วย !

“เขาเสียติไปแล้ว คุณไม่จําเป็นต้องสนใจเขา

“โอเค ดี ดี ดูท่าทางเขาสิ เขาอาจจะคิดว่าตัวเองยอด เยี่ยมมากงั้นสิ…”

“พอได้แล้ว!” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ขมวดคิ้วมุ่น เขามองไป ที่ฮาร์วี่ย์อย่างเย็นชา “ฮาร์วี่ย์ นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาพูด อะไรที่นี่ แกคิดว่าแกเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ? ออกไป จากที่นี่ซะ!!!

“ใช่ ออกไปจากที่นี่ซะ! อย่าทําเรื่องเสียหน้าที่นี่!”

“แกกําลังทําลายภาพลักษณ์และชื่อเสียงของตระกูลซิ

มเมอร์!

ดอนยิ้มอย่างสะใจ เขาโบกมือให้ทุกคนหยุด จากนั้นเขา ก็พูดว่า “ไอ้ขี้แพ้ วันนี้ฉันจะไม่รังแกแกหรอกนะ ฉันจะ ให้โอกาสแก…”

“ถ้าแกสามารถบอกได้ว่า ประธาน คนใหม่ ของ บริษัท ของเราคือใคร ฉันจะขอโทษแก! แต่…ถ้าแกบอกไม่ได้ล ะก็ วันนี้แกได้คลานออกจากประตูนี้แน่!”

ดอนจินตนาการได้เลยว่าฮาร์วี่ย์จะต้องคลานออกจาก ประตู หลังจากที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ ประธานคนใหม่เพิ่งจะ เข้ามาบริหารบริษัทวันนี้และเขาก็ยังดูลึกลับมาก เขา เองก็ยังไม่ทราบชื่อของประธานคนใหม่เลยด้วยซ้ำ ฮาร์ วี่ย์จะรู้ได้อย่างไร?”มิสเตอร์แซนเดอร์คุณช่างมีเมตตา คุณให้โอกาสเขา ขอบคุณ เรา!” ที่แสดง ความเคารพ ต่อ ตระกูล ซิมเมอร์ของ

“ฮาร์วี่ย์ อย่าทำตัว ไร้ยางอาย รีบขอโทษ มิสเตอร์แซ นเดอร์ซะ!”

“ฮาร์วี่ย์ แกคิดว่าแกเป็นใคร!” ลิเลียนยืนขึ้นชี้ไปที่เขา และสาปแช่ง “ใครอนุญาตให้แกมาทำอะไร้ตามอำเภอ ใจที่นี้งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกกำลังบินสูงเหนือคนอื่นหรือ ไง? แกกล้าชี้นิ้วที่นี่ได้อย่างไร? ออกไปเดี๋ยวนี้!!!

คนรอบ ๆ ตัวเขาต่างพากันหัวเราะ แม้แต่แม่ยายก็ยังไม่ ไว้หน้าเขา ลูกเขยแบบนี้ตายซะยังดีกว่า

หากเป็นในอดีตฮาร์วี่ย์คงจะขอโทษอย่างเชื่อฟัง แต่ในตอนนี้ มุมปากของฮาร์วี่ย์ยกสูงขึ้น เขาจ้องมองลิ เลียนอย่างเย็นชา

แมนดี้คิดว่ามันแปลก ๆ ไป เธออยู่กับฮาร์วี่ย์ เป็นเวลา สามปี เขาอ่อนแอ มาตลอด เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอ รู้สึกไม่คุ้นเคยกับฮาร์วี่ย์ในตอนนี้

ฮาร์วี่ย์ลุกขึ้นยืนช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ ใบหน้า ที่น่า เกลียดเหล่านั้นทำให้เขาทนไม่ได้

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณ ทุกคนไม่อยากรู้เหรอว่าประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์คือใคร?

“โอเค! วันนี้ผมจะบอกพวกคุณเอง!