บทที่ 8

ในตอนแรกฮาร์วี่ย์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อ เขาเห็นโฮเวิร์ดแสดงพฤติกรรมออกมาเขาก็ส่ายหัวและ ไม่พูดอะไร แต่เขากลับเดินไปข้างๆเชอร์ลีย์และพูดว่า “เราไปด้วยกันไหม ฉันกลัวว่าจะมีปัญหาในภายหลัง”

“นี่…” เชอร์ลีย์ลังเลเล็กน้อย เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับ ฮาร์วี่ย์ในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย แต่เห็นได้ชัดว่าโฮเวิร์ด เป็นตัวหลักในคืนนี้ ถ้าเธอออกไปตอนนี้มันจะไม่ขัดใจโ ฮเวิร์ดหรือ?

อีกด้านหนึ่ง เมื่อโฮเวิร์ดเห็นว่าฮาร์วี่ย์ยังอยู่ที่นั่นและยังไ ปทำความ สนิทสนมกับเชอร์ลีย์ อีก ใบหน้า ของเขาก็ เคร่งเครียดขึ้น เขาจ้องมองไปที่อาร์วี่ย์ “ฮาร์วีย์ไม่ เป็นไรถ้านายจะไสหัวออกไป แต่นี่นายยังจะพาเพื่อน ร่วมชั้นคนสวยของเราไปกับนายด้วยงั้นหรอ นายคิดว่า นายเป็นใคร? นายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ งั้นเหร อ? อย่าลืมสิ! นายเป็นลูกเขยที่ขออาศัยเขาอยู่แค่นั้น และเรา รู้สึก อับอาย มากที่มีเพื่อน ร่วม ชั้น แบบนาย!”

“ใช่เลย! เพื่อนร่วมชั้นทุกคนประสบความสำเร็จทั้งกัน นั้น คุณนี่มันน่าขายหน้าจริง ๆ!”

“อย่าชักช้า และไสหัว ออกไปซะ! เชอร์ลีย์ เขาเป็น แค่ ลูกเขยที่ไปขออาศัยบ้านคนอื่นอยู่ คุณอย่าไปหลงกล เขานะ!”โฮเวิร์ดที่เป็นตัวหลักในค่ำคืนนี้ และเพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้ ก็อยู่ในวงสังคมมาสองสามปี พวกเขาไม่ได้มีความ สามารถขนาดนั้นหรอก แต่ทุกคนนั้นประจบเก่ง ในช่วง เวลานี้พวกเขาทุกคนกลับดูถูกฮาร์วี่ย์อย่างหยาบคาย

ฮาร์วี่ย์ขมวดคิ้ว ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าเชอร์ลี่ย์จะมี ปัญหาในภายหลัง เขาก็ไม่อยากพูดอะไรอีก

ขณะเดียวกัน โฮเวิร์ดเห็นฮาร์วีย์ยังคงไม่ออกไปและเขา ก็รู้สึกเสียหน้า เขาหยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วโยนลง บนโต๊ะอาหาร เขาแสยะยิ้มออกมา “น้อง เก็บเงิน ถ้ามี ใครไม่ยอมแพ้ละก็ ฉันจะให้เขาเห็นว่าเขาไม่มีทางจ่าย ค่าอาหารมื้อนี้ได้เลยในชีวิต!”

หลายคนอ้าปากค้างหลังจากเห็นท่าทีของโฮเวิร์ด

บัตรเงินงั้นหรอ! เฉพาะคนที่มีทรัพย์สิน มูลค่า มากกว่า หนึ่งล้านดอลลาร์เท่านั้นที่สามารถสมัครได้

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าโฮเวิร์ดจะประสบความสำเร็จ ตั้งแต่อายุยังน้อย รูปลักษณ์ภายนอก มันเป็นเพียงแค่ ภาพลวงตา

ในทางกลับกันฮาร์วี่ย์นั้นยากจนและเป็นคนขี้แพ้ ทำไม ช่องว่างระหว่างคนสองคนจะเหลื่อมล้ำกันมากขนาดนี้?

แน่นอน ว่า แม้แต่ เวนดี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่โฮเวิร์ด หลายครั้งเมื่อเธอเห็นบัตรสีเงินใบนี้ ดูเหมือนว่าผู้ชายค นนี้มีความสามารถมากทีเดียวโฮเวิร์ดรู้สึกดีใจเมื่อได้เห็นแววตาที่ชื่นชมนั่น เขาจ้องไป ที่ฮาร์วี่ย์ และพูดต่อ “ไม่ล่ะ จู่ๆ ฉันก็อยากเปลี่ยน ใจ น้อง แบ่งจ่ายกันคนละครึ่ง ครึ่ง หนึ่ง เป็น ของเขา และ ส่วนที่เหลือจะเป็นของฉัน ช่วยฉันแยกบิลออกเป็นสองใ บ”

บริกรพยักหน้าแล้วเดินจากไป

เชอร์ลีย์รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดกับฮาร์วี่ย์ในขณะนี้ จะไม่ดีไ ปกว่าเหรอถ้าเขาออกไปตอนนี้ ค่าอาหารสำหรับคืนนี้มี น่าจะหลายหมื่น เฉลี่ยต่อคนคงจะมากกว่าหนึ่งพัน ดอลลาร์ ฮาร์วี่ย์จะมีเงินจ่ายงั้นหรอ?

เชอร์ลีย์ถอนหายใจ เมื่อ เธอ คิดถึงตรงนี้ เธอหยิบบัตร เครดิตธนาคารของเธอออกมาอย่างเงียบๆ เธอต้องช่วย จ่ายค่าอาหารมื้อนี้ให้ฮาร์วี่ย์เพื่อไม่ให้เขารู้สึกอับอาย

ในขณะเดียวกัน บริกรก็เดินถือบัตรมาพร้อมกับผู้ชายที่ ดูเหมือนจะเป็นผู้จัดการเข้าในห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวอย่าง รวดเร็ว

บริกรโค้งคำนับอย่างสุภาพให้โฮเวิร์ดเพื่อเป็นการ ขอโทษ และกล่าวว่า “คุณผู้ชาย ครับ ผมต้องขอโทษ ด้วยครับยอดเงินในบัตรของคุณไม่เพียงพอ”

โฮเวิร์ดอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเกรี้ยวกราด “คุณล้อเล่นเหรอ! ฉันยังมีเงินอยู่ในบัตรอีกหลายล้าน คุณจะบอกได้อย่างไรว่ายอดเงินไม่เพียงพอ?!”

“ครับท่าน ผมต้องขอโทษด้วยครับ ค่าอาหารสำหรับคืนนี้ประมาณ 1.8 ล้านดอลลาร์ คุณยังต้องจ่าย อีก 1.7 ล้านดอลลาร์หลังจากหักอีกส่วนหนึ่งของคุณผู้ชายคนนี้

“บ้าเอ๊ย…”

ฮาร์วี่ย์แทบจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินยอดเงินนั่น แต่ มันดูจะไม่สุภาพ

โฮเวิร์ดนี้เป็นปัญญาอ่อนเสียจริง แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ ราคาของไวน์สองขวดที่พนักงานเสิร์ฟยกมา แต่ฮาร์วี่ย์ ก็รู้เรื่องนี้ดี

มันเป็นไวน์ Eden XIII ที่มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นไวน์ต้นตำรับ ของราชวงศ์ของฝรั่งเศส โดยมีราคาประมาณแปดแสน ดอลลาร์ และเมื่อกี้นั้นโฮเวิร์ดได้สั่งซื้อไปสองขวด และ นั่นราคาก็สูงกว่า 1.6 ล้านดอลลาร์แล้ว

ฮาเวิร์ดตกใจ เขาชี้ไปที่บริกรและพูดว่า “คุณล้อฉันเล่น หรือเปล่า ? นี่เรามีกันไม่ถึงยี่สิบคน เราจะใช้เงินเกือบ สองล้านเหรียญได้อย่างไร? พาผู้จัดการของคุณมาที่นี่ ฉันอยากรู้จริงๆว่าโรงแรมของคุณขี้โกงแค่ไหน!

บริกรถอนหายใจ เขาคาดคิดเอาไว้แล้ว จากนั้นเขาก็ ก้าวถอยหลัง และพูดว่า “นี่คือผู้จัดการของเราครับ ”

“ดี!” ฮาเวิร์ดตะเบ็งเสียงขณะจ้องไปที่ผู้จัดการที่แต่ง ตัวเรียบร้อยตรงหน้าเขา “คุณคิดจะลาออกจากงานงั้น หรือ? ทําไมค่าอาหารมันเป็นหนึ่งแสนดอลลาร์ได้ อย่างไร? คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ลูกพี่ลูกน้องของฉันคือดอน แซนเดอร์นะ!”

ผู้จัดการไม่ได้ตื่นตระหนกรีบร้อนใดๆ เขาพูดอย่างช้าๆ “คุณผู้ชายครับ ผมต้องขอโทษ ด้วย ที่จริงมื้อนี้นั้น

ประมาณหมื่นดอลลาร์เท่านั้น แต่เมื่อครู่นี้คุณผู้ชายสั่ง ไวน์ Eden XIII ซึ่งเป็นไวน์ชั้นน่าของฝรั่งเศสสองขวด แต่ละขวดมีราคาแปดแสนแปดหมื่นดอลลาร์ ซึ่งนั่นคุณ ผู้ชายต้องจ่ายทั้งหมด 1.76 ล้านดอลลาร์ เป็นเงิน ประมาณ 1.8 ล้านดอลลาร์รวมค่าอาหาร แต่เนื่องจาก คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของมิสเตอร์แซนเดอร์เราจึงปัดเศษ ขึ้น…”

“เชื่อไหมว่าผมอยากจะฆ่าคุณ!” ฮาเวิร์ดโกรธมาก เขา คว้าคอเสื้อผู้จัดการ “คุณมีไวน์ราคาแปดแสนเหรียญ งั้นหรอ? แม้ว่าคุณจะมีมัน แต่ผมก็ไม่ได้บอกว่าผม ต้องการไวน์ราคาแพงขนาดนั้น ผมจะโทรหาตำรวจ!”

ผู้จัดการสงบสติอารมณ์และค่อยๆปัดมือ โฮเวิร์ดออกไป

เขาอยู่ในตำแหน่งนี้มาหลายปี ดังนั้นเขาจึงเคยเห็นคน ทุกประเภทในนิอัมมี่มาก่อนแล้ว อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้ง แรกที่เขาได้เห็นคนที่ไม่มีเงิน แต่ยังคงแสร้งทําเป็น ร่ำรวย

เขากล่าว อย่างเคร่งขรึม หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ คุณผู้ชายครับ ผมขออธิบายให้คุณฟัง อันดับแรกเราได้ จัดหาไวน์ที่ดีที่สุดที่คุณร้องขอ ประการที่สองบริกรของ เราต้องการ เตือนคุณ ในเรื่อง ของราคาถึงสองครั้ง แต่ คุณไม่สนใจ ประการที่สามสิ่งเหล่านี้กำลังถูกบันทึกไว้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นเราจึงมีหลักฐานและหากคุณต้องการ เรียกตำรวจ คุณสามารถทำได้ครับ

แปะ แปะ…

ผู้จัดการตบมือเบาๆ หลังจากพูดจบ

ปีก! ประตูห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวถูกเตะเปิดออก ชายร่าง ท้วมใหญ่ใส่เสื้อกล้ามหลายคนเข้ามายังข้างใน พวกเขา ดูโหดร้ายและน่ากลัว

เมื่อ หน่วยรักษาความปลอดภัย ไปรายงาน เขาเมื่อกี้นี้ เขารู้สึกได้แล้วว่ามีใครบางคนกำลังทำให้เกิดปัญหาเขา จึงน่าบอดี้การ์ดมาด้วย

โฮเวิร์ดเหงื่อแตกพลั่กและตัวสั่นเทา จากนั้นเขาก็กัดฟัน และพูดว่า “เจ้านายของคุณอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเห็น เจ้านายของคุณ! คุณกำลังทำ “ธุรกิจสีดำ” !?

“งั้น คุณ หมายความว่า ผมเปิด “ธุรกิจ สีดำ ” งั้นหรอ

ชายหนุ่มที่มีหุ่นล่ำบึ้กสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวถือลูกบอล บริหารข้อมือสองลูกไว้ในมือ เขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

เขาสวมแว่นตากรอบสีทองดูน่าเกรงขาม แต่ก็ดูโหดร้าย ในเวลาเดียวกัน การปรากฏตัวของเขาทำให้ทุกคนอ้า ปากค้างโดยไม่รู้ตัว

ไทสัน วูดส์ ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแพลตตินั่ม เขา ถือว่าเป็นหนึ่งในบุคคลชนชั้นนำในนิอัมมี่ และโรงแรม แพลตตินั่ม แห่งนี้เป็นหนึ่ง ในอสังหาริมทรัพย์ ของเขาเดิม โฮเวิร์ด อยากจะด่าสาปแช่งอกมา แต่เหงื่อของเขา ยังคงแตกพลั่ก ไหลหยดอยู่ในขณะนี้ นี่คือ ไทสัน วูดส์ เชียวนะ! เขาเป็นคนที่มีโปรไฟล์สูงมาก!

เมื่อกี้นี้เขาทำเกินไป ที่บอกว่าดอนกับไทสันเป็นเพื่อน กัน เขารู้ว่าดอนไม่ได้เป็นอะไรกับไทสันเลย

โฮเวิร์ดเป็นเพียงเด็กหนุ่มชนชั้นคนทำงาน เขากล้ามายุ่ง

เกี่ยวกับไทสันได้อย่างไร?

ผู้จัดการ พูดอย่างเย็นชาหลังจากเห็นเจ้านายมาถึง “ คุณผู้ชายครับ คุณมีบัตรสีเงินแถมยังมีกุญแจรถ Audi อีก ผมเดาว่าคุณไม่ใช่คนที่จะจ่ายบิลค่าอาหารนี้ไม่ได้ หรอกนะครับ คุณขอไวน์ที่ดีที่สุดด้วยตัวเองและ ต้องการสองขวด ตอนนี้คุณกลับปฏิเสธที่จะจ่ายเงิน

“เปล่านะ! ผมไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!” โฮเวิร์ด พูด ออกมาอย่างรวดเร็ว “เราจะจ่าย เราจะจ่ายเงินให้!”

เขามองเพื่อนร่วมชั้นอย่างขอความช่วยเหลือ เขาเหลือ เงิน ในบัตรเพียง ล้าน ดอลลาร์ เท่านั้น นี่ เป็นโชคลาภ ทั้งหมดที่เขาทํางานหนักในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เขา ซื้อรถ Audi ผ่านสินเชื่อผ่อนชำระ แล้วจะเป็นไปได้ยังไ งที่เขาจะควักเงิน 2 ล้านดอลลาร์จ่ายด้วยตัวเอง?

เพื่อนร่วมชั้นที่ประจบเขาในตอนแรกนั้น ตอนนี้ต่างก็เส มองไปทางอื่น ‘เมื่อกี้คุณอยากอวดและสั่งไวน์ที่แพง ที่สุดไปเอง แล้วนี่อะไร? ตอนนี้คุณต้องการให้เราช่วย จ่ายงั้นหรอ?ไม่มีทาง! ‘ไทสันมองออกผ่านความคิดของพวกเขาทันที เขา ค่อยๆ เข้าไปหาโอเวิร์ดอย่างช้าๆ แล้วตบหน้าโฮเวิร์ดไป ถึงสองครั้ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “เด้กน้อย ถ้านายไม่มี เงินอย่าเสแสร้งแกล้งทำว่ารวย ทำตัวต่ำ ๆ ให้สมฐานะจ ะดีกว่านะ โอเค?”

“ใช่ ใช่ ใช่…”

“คืนนี้ นาย ไม่ต้องจ่าย ” ไทสันยิ้ม “แต่มีเงื่อนไข …”

“ได้เลยครับ บอกมาเลย!ได้โปรด! ฉันจะทำให้ดีที่สุด ..” โฮเวิร์ดพูดด้วยสีหน้าอ้อนวอน

ไทสันยิ้มอย่างชั่วร้าย “ ให้เธอและหล่อนไปกับฉันคืน

เขาจ้องมองไปที่เวนดี้และเชอร์ลีย์ สาวสองคนนี้คนหนึ่ง

เซ็กซี่และอีกคนดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง