บทที่ 3

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วี่ย์ก็มาถึงบริษัทของแมนดี้ แต่เขา กลับไม่สามารถเข้าไปด้านในได้ ในขณะที่เขากำลังจะ เดินผ่านประตูเข้าไป รปภ. คนหนึ่งก็หยุดเขาด้วย กระบองเอาไว้ มันทำให้เขารู้สึกมึนงง ทันใดนั้น รปภ. ค นนั้น ก็พูดขึ้นมาว่า “ออกไปซะ! เราไม่อนุญาตให้คน ขอทานเข้าไปในบริษัทได้”

ฮาร์วี่ย์ ที่เพิ่งตื่นนอน และเขายังไม่ได้อาบน้ำอาบท่า นอกจากนี้เขายังสวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นที่มีรอยป ะ ซึ่งดูแล้วเขาเหมือนขอทานข้างถนนซะจริงๆนั่นแหละ

อย่างไรก็ตาม ฮาร์วี่ย์ ก็เคยชินกับ เรื่อง แบบนั้นไปเสีย แล้ว เขายิ้มและพูดว่า “คุณครับ ผมเอาเอกสารมาส่งให้ กับภรรยาของผมครับ

“คุณมองไปรอบๆสิ มีภรรยาของคุณหรือเปล่า? รปภ. รู้สึกสงสัย “หรือจะเป็น ซาร่า แม่บ้านทำความสะอาดล ะ หรือจะเป็นผู้หญิงที่ทำความสะอาดอยู่ในครัวข้างหลัง ลิลลี่หรือเปล่า?

“ภรรยาของผม อแมนดี้ครับ” ฮาร์วี่ย์บอกออกไป

รปภ. ตกตะลึงในทันที แต่ในไม่ช้าเขาก็หัวเราะออกมา อย่างขบขัน “ผมเข้าใจแล้วละ คุณเป็นลูกเขยของตระ กูลซิมเมอร์งั้นหรอ” แต่เขาไม่สามารถหยุดหัวเราะได้

ฮาร์วี่ย์สายหัวไปมา มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลยเนื่องด้วยว่าเขามีชื่อเสียงมาก

“เอาเถอะ ส่งเอกสารนั้นมาให้ผม นายหญิงซิมเมอร์ขอ ให้ผมรับเอกสารจากคุณเมื่อคุณมาถึงที่นี่” รปภ. บอก เขา

“ไม่” ฮาร์วีย์ส่ายหัวด้วยความมุ่งมั่น “น้องสะใภ้ของฉัน บอกว่ามันค่อนข้างสำคัญมาก ดังนั้นฉันต้องส่งให้ถึงมือ ของภรรยาของฉันด้วยตัวเอง คุณช่วยหลีกทางออกไป ได้ไหม…”

”คุณ!” รปภ. ชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างทำอะไรไม่ถูก เขาบ้าไ ปแล้วเหรอ? เขาไม่รู้หรือไงว่าคนในตระกูลซิมเมอร์ไม่ ชอบเขา? นอกจากนี้เขายังแต่งตัวแบบนี้ เขาไม่กลัวว่า มันจะทําลายภาพลักษณ์ของบริษัทเลยหรือไง? ‘

ในขณะที่พวกเขากำลังเจรจากันอยู่นั้น พวกเขาก็ได้ยิน เสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกเขา หลังจากนั้น รถ BMW ซีรี่ส์ 5 ได้มาจอดเทียบคู่กับ จักรยานไฟฟ้าของฮาร์วี่ย์ จากนั้นพวกเขาก็เห็นดอนลง มาจากรถพร้อมกับช่อดอกกุหลาบในมือ

“ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่มิสเตอร์แซนเดอร์!” เมื่อสังเกต เห็นว่าเป็นดอนที่เดินลงมาจากรถ รปภ. ก็เข้าไปประจบ สอพลอ ในทันที และพูดว่า “มิสเตอร์แซนเดอร์ครับ โปรดมาทางนี้ครับ นายหญิงซิมเมอร์รอคุณอยู่ที่ ออฟฟิศนานแล้ว

ดอนพยักหน้ารับ จากนั้นเขาก็หันหลังเดินเข้าไปใน บริษัท โดย ไม่แม้แต่ จะเหลือบ มองฮาร์วี่ย์เลยด้วยซ้ำฮาร์วี่ย์ กำลังจะเดินเข้าไป ในบริษัท ด้วยเช่นกัน แต่ถึง อย่างนั้น รปภ. ก็ขวางกั้นเขาไว้ด้วยกระบองอีกครั้ง

“คุณทําอย่างนี้ความความว่าอย่างไร ? ทำไมเขาถึงได้ เข้าบริษัท ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้เข้าไปอย่างนั้นหรือ? ฮาร์วีย์ จ้องไปที่ รปภ. และถามออกไป

รปภ. ถอนหายใจและพูดว่า “ฮาร์วี่ย์ คุณเป็นเพียงแค่ ลูกเขย คุณจะไปเปรียบเทียบกับมิสเตอร์แซเดอร์เขาได้ ยังไง? ดูสิน้ำหอมและดอกกุหลาบในมือของเขามีราคา มากกว่า ร้อยดอลลาร์ คุณมีเงินมากขนาดนั้น ไหมละ? จากสิ่งที่ผมเห็น ในไม่ช้าคุณคงจะไม่ได้เป็นลูกเขยของ พวกเขาแล้วล่ะ”

ฮาร์วี่ย์นิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและถาม ว่า “คุณหมายถึงอะไร

“ผมหมายถึงอะไรอีกละ? คุณโง่หรือเปล่าที่คุณมา ปรากฎตัวที่นี่ ? เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น ในคืนก่อนมันแพร่ กระจายไปทั่วเมือง ใครๆต่างก็รู้กันดีว่ามิสเตอร์แซนเด อร์กำลังตามจีบนายหญิงซิมเมอร์อยู่ ช่างเป็นคู่ที่ดู เหมาะสมกันดีนะ กลับมามองดูที่ตัวคุณเองสิ! คุณดูน่า สมเพช และไร้ค่า อย่างนี้ ผมสงสัยจริงๆ ว่า ทำไม นาย หญิงซิมเมอร์ถึงยอมตกลงแต่งงานกับคุณตั้งแต่แรก” รปภ. พูดแทรกขึ้นมา

ในขณะเดียวกัน ลิฟต์ในล็อบบี้ ของบริษัท ก็เปิด ออกพร้อมด้วยแมนดี้ที่เดินออกมาจากลิฟต์ในชุดเดรสลาย ดอกไม้ เธอดูมีเสน่ห์และสวยงามมาก

ในขณะนั้นเธอเห็นดอน เธอยิ้มทักทายและพยักหน้าให้ เขา จากนั้นเธอก็พูดว่า “สวัสดีค่ะมิสเตอร์แซนเดอร์ ฉัน กำลังรอคุณอยู่เลย

ดอนหรี่ตาลงและความโลภปรากฏอยู่ลึกๆในดวงตาของ เขา แต่มันก็แทบจะมองไม่เห็น

เขาเลีย ริมฝีปาก โดยไม่รู้ตัวและยื่นช่อดอกไม้ให้เธอ เขายิ้มอย่างเสแสร้งและพูดว่า “เคยมีคนบอกไว้ว่าควร มอบของขวัญที่วิเศษให้กับคนที่สมควรได้รับมัน แมนดี้ คุณสวยเหมือนดอกไม้ ดังนั้นมีแค่คุณเท่านั้นที่คู่ควรที่จ ะได้รับช่อดอกไม้นี้

แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอยังจำเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น เมื่อคืนก่อนได้ดี ดอนได้ขอเธอแต่งงาน ต่อหน้าทุกคน และตอนนี้เหตุการณ์ ทั้งหมดก็เป็นที่รู้กันในนิอัมมี่ แล้ว ตอนนี้เขายังไล่ตามจีบเธอด้วยท่าทางอุกอาจเช่นนี้

ตอนแรกแมนดี้ลังเลที่จะพบกับดอน แต่เพื่อบริษัทของ เธอกำลังต้องการเงินทุนจำนวนมาก มันทำให้เธอจึงไม่มี ทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากดอน

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นแมนดี้ก็ยิ้มและพูดว่า “มิสเตอร์แซนเด อร์ คุณก็ชมฉันเกินไปค่ะ ฉันเชิญคุณมาในวันนี้เพราะ ฉันต้องการ เจรจาข้อตกลงทางธุรกิจกับคุณ ฉันจะรับ ของขวัญจากคุณได้อย่างไรดอน ยิ้ม อย่าง มีความสุขและกล่าวว่า “มันไม่ใช่เรื่อง ใหญ่ โตอะไรเลยครับ และก็ไม่ได้มีความหมายอะไร มาก แมนดี้คุณบอกว่าคุณไม่ต้องการของขวัญจากผม หรือคุณคิดว่ามันยังไม่ดีพอใช่ไหม แล้วถ้านี่ล่ะ? ฉันจะ คนสั่งดอกไม้ส่งตรงมาจากปราก ดีไหมครับ”

“คุณไม่จําเป็นต้องทำถึงอย่างนั้นหรอกค่ะ ผลผลิตดอก กุหลาบในกรุงปรากปีนี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ฉันได้ยินมา ว่า กุหลาบ ที่พวกเขาปลูก เพียง หนึ่ง ดอกกลับ มีราคา มากกว่าหนึ่งพันดอลลาร์ มันมีมูลค่าสูงเกินไป…” แมนดี้ ส่ายหัว แม้ว่าเธอจะชื่นชอบดอกกุหลาบของที่นั่น แต่มัน ก็ไม่ควรเพราะด้วยราคาของมันสูงเกินไป

“หนึ่งดอกมีราคามากกว่า หนึ่งพันดอลลาร์ …” ดวงตา ของดอนกระตุกเล็กน้อย ‘แน่นอน ฉันไม่สามารถมอบ ดอกกุหลาบให้หล่อนเพียงแค่ดอกเดียว ตอนนี้ฉันมีดอก กุหลาบมากกว่าร้อยดอกอยู่ในมือ ถ้าฉันอยากจะให้ของ ขวัญ กับเธอ ฉันต้องมีมากเท่านี้สินะ งั้นมันต้องใช้เงิน มากกว่าสองล้านดอลลาร์เลยน่ะสิ

เมื่อ คิดเช่นนั้นดอนก็อดไม่ได้ที่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ถึง แม้ว่าเขาจะดูดีมีฐานะร่ำรวยต่อสายตาของทุกคนก็ตาม อย่างไรก็ตามในขณะนั้นฮาร์วี่ย์ที่ยืนอยู่ด้านนอกได้เดิน ผ่าน รปภ. เข้ามา และเดินตรงเข้าไปยังล็อบบี้ ด้านใน ทันที เขาคว้าช่อดอกไม้ในมือของดอนทิ้งแล้วโยนมัน ลงพื้น

“ที่รัก อย่าไปรับของจากคนอื่นสิ ถ้าคุณชอบดอกกุหลาบ เดี่ยว ผมจะซื้อให้ มันเป็นแค่ดอกกุหลาบ ธรรม ดาๆเท่านั้น !” ฮาร์วี่ย์กลายเป็นคนที่กล้าหาญโดยไม่รู้ ตัว เขาจับมือเล็กของแมนดี้อย่างอ่อนโยน แล้ว ดึงตัว เธอเดินไปยังลิฟต์ทันที

“ฮาร์วีย์ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ คุณพูดเรื่อง เหลว ไหล แบบนั้นไปได้ยังไงกัน” แมนดี้ตำหนิเขาเบา ๆ

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในล็อบบี้ของบริษัท และมีคน พลุกพล่าน เดินไปมา แน่นอนว่าเธอไม่สามารถทําเรื่อง โง่ๆอะไรออกไปได้เพราะเธอเป็นถึงซีอีโอของที่นี่ ดังนั้น เธอจึงพยายามจะปล่อยมือออกจากชายหนุ่ม แต่ฮาร์วี่ย์ ยังคงจับไว้แน่น

“ไอ้เ*ว! กลับมาตรงนี้เลยนะ!” ตอนแรกดอนไม่รู้จะ จัดการกับมันอย่างไรดี แต่ตอนนี้เขาจมอยู่ในความ โกรธ แค้น ลึกๆ และเขาหยิบ ช่อดอกไม้ นั้นขึ้นมาด้วย ความระมัดระวัง เพราะเขาต้องใช้เงินมากกว่า หนึ่งพัน ดอลลาร์ ไปกับช่อดอกไม้ ช่อนี้ เขาคงโกรธมากแน่ๆ ที่ มันถูกโยนลงพื้นแบบนั้น

‘ที่สำคัญกว่านั้นคือไอ้เ*วนั่นมันจับมือนางฟ้าเทพธิดา ของฉัน! ฉันยังไม่มีโอกาสแม้จะได้จับมือเธอเลยด้วย ซ้ำ!

“แกทําลายดอกไม้ของฉัน! แกจะสามารถชดเชยมันได้ หรอ? แกเป็นใคร” ดอนจับประตูลิฟต์ด้วยมือซ้ายและ บังคับให้ประตูเปิดออกอีกครั้ง

“ ไอ้เ*ว! แกต้องมีค่าอธิบาย ที่ดีให้ฉัน ในสิ่ง ที่แกทำเดี่ยว นี้ มิฉะนั้น แกจะต้องจ่ายเงิน ชดเชย ให้กับมัน ! “