บทที่ 5 วันแรกก็โดนซะแล้ว

ชายหนุ่มลดมือที่กำลังจะกดกริ่งลง มองเจ้าของบ้าน อย่างพินิจพิเคราะห์แล้วก็ยิ้มออกมา

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมปาณวัตร!” เขายื่นมือออกไปสัมผัส อย่างมีมารยาท เพราะดูจากหนวดบาง ๆ เหนือริมฝีปาก แล้วเจมส์คงอายุมากกว่าเขา เพียงแต่ตัวเล็กและบางกว่า แม้หน้าตาจะคมเข้มแต่ก็เหมือนคนไม่ค่อยแข็งแรง มิน่าแม ทธิวถึงบอกว่าเจมส์ชอบออกกำลังกาย

“ยินดีเช่นกันครับ” พิมลภัสว์พยายามกดเสียง และพูด ให้สั้นที่สุด แล้วผายมือเชื้อเชิญชายหนุ่มให้เข้ามาในบ้าน ขณะที่เจมส์ตัวจริงที่แอบมองอยู่ตรงบันไดฝั่งทิศตะวัน ออกผ่อนลมหายใจโล่งอก

คุณหมอหนุ่มถือกระเป๋าเข้ามาในบ้าน ใช้สายตาสํารวจ เพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเจมส์เป็นคนรักสะอาดและมีวินัยใน ชีวิต เพราะข้าวของทุกอย่างถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ เรียบร้อย และบ้านก็น่าอยู่ ดูเงียบสงบและให้บรรยากาศที่ อบอุ่น

เขาวางกระเป๋าแล้วนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน แม้เจมส์จะ เป็นเจ้าของบ้าน แต่เขาก็ยังไม่เคยได้พบได้คุยกับชายหนุ่มมาก่อน โชคดีที่การพบกันครั้งแรกไม่เลวร้ายอย่างที่ คิด

“คุณคงไม่รังเกียจนะครับ ถ้าเย็นนี้ผมจะฉลองการพบกัน ของเรา และถือโอกาสขอบคุณที่มอบที่พักดีๆ ให้กับผม

ปาณวัตรหยิบแชมเปญขึ้นมา วันนี้เขาจะฉลองบ้านใหม่ และผูกมิตรกับเจ้าของบ้านสักหน่อย ดูท่าแล้วเจมส์คงจะ ไม่ได้ออกไปไหนในคืนนี้

“เอ่อ…ไม่..ไม่รังเกียจเลยครับ” พิมลภัสว์ในคราบเจมส์ รีบตอบรับนํ้าใจไมตรีของเขา หล่อนเหลือบมองเพื่อนแวบ หนึ่ง และอีกฝ่ายชูนิ้วโป้งส่งสัญญาณว่าให้ลุยได้เลย

หล่อนเดินไปไขกุญแจประตูฝั่งตะวันตก แล้วยื่นคืนให้เขา ก่อนจะผลักบานประตูออก เปิดให้เห็นบันไดเตี้ย ๆ ทางขึ้น สําหรับชั้นสอง ปาณวัตรถือกระเป๋าเดินตามไปติด ๆ และ เมื่อมาเห็นห้องนอนเขาก็ทำหน้าพอใจเป็นอย่างยิ่ง

ถึงจะอยู่บ้านหลังเดียวกัน ก็ยังมีความเป็นส่วนตัว น่าอยู่กว่าบ้านเก่าตั้งเยอะ

“ฉัน…เอ้ย..ผมจะลงไปเตรียมของนะครับ คุณพักผ่อน ตามสบายก่อน เสร็จแล้วผมจะขึ้นมาเรียก” พิมลภัสว์หัน หลังกลับไป เมื่อเขาทำท่าจะถอดเสื้อ ใจหนึ่งก็อยากเห็น แต่อีกใจคิดว่าไม่ดีกว่า

“ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมอาบน้ำเสร็จแล้วจะรีบลงไปช่วย

พิมลภัสวรีบวิ่งลงบันได เมื่อมาถึงห้องรับแขกก็ผ่อนลม หายใจออกมายาวเหยียด เจนนิเฟอร์รีบลนลานลงมาจาก บันได หมดธุระของหล่อนแล้ว ต้องรีบกลับก่อนที่ปาณวัตร จะลงมาเห็นเสียก่อน

“อาหารที่เตรียมไว้อยู่ในตู้ อุ่นเวฟเอานะยะ ไปก่อนนะพ่อ รูปหล่อ” ชายหนุ่มในร่างสาวสวยหอมแก้มเพื่อนสาวฟอด หนึ่ง ก่อนจะยัดของบางอย่างใส่มือพิมลภัสว์ แล้วเดินตัว ปลิวออกไปจากบ้าน

“คิดว่ายังไม่ได้ใช้ แต่เผื่อไว้ก็ดี”

พิมลภัสว์แบมือมองดูของที่เจนนิเฟอร์ยัดใส่อุ้งมือแล้ว แล้วหน้าแดง
“ยัยนี่!…ทะลึ่งจริงเชียว

หล่อนเก็บถุงยางเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินเข้าครัว เพื่อเอาไก่อบเข้าเตาไมโครเวฟอีกครั้ง หลังจากเมื่อตอน กลางวันนั่งทําอาหารเย็นรอคุณหมอหนุ่ม ไม่คิดว่าเขา ก็เตรียมแชมเปญมาด้วย นี่แหละน้า…เนื้อคู่กันก็มักจะ บังเอิญใจตรงกัน

หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อจัดโต๊ะอาหารพร้อมแล้ว หล่อนก็เดินขึ้นบันไดไปเรียกปาณวัตร

เคาะประตูอยู่สักพัก ไม่ได้ยินเสียงตอบ เกรงว่าจะเกิด อะไรขึ้น พิมลภัสว์จึงเปิดประตูเข้าไป ครั้นได้ยินเสียง ๆ ของฝักบัว แสดงว่าเขากำลังอาบน้ำอยู่ข้างใน ทั้งยังลืม เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปหล่อนจึงหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาจากพนัก เก้าอี้ เดินตรงไปยังห้องน้ำ หมายจะเอาแขวนไว้ตรงหน้า ประตู เพื่อที่เขาออกมาจะได้มองเห็นและหยิบไปเช็ดตัวได้ เลย

หากแต่ยังเดินไปไม่ถึง ประตูห้องน้ำก็เปิดผลัวะออกมา พร้อมกับร่างงาม ๆ ของคุณหมอหนุ่มโผล่ออกมาให้เห็น เต็มสองตา
“ว้าย!!!!”

“เฮ้ย!!”

ชายหนุ่มร้องลั่น! ขณะที่หญิงสาวเผลอร้องเสียงแหลม ทําผ้าหลุดจากมือ และร่างบางนั้นก็หงายหลังดึงลงไปที่ พื้นเสียงดังสนั่น!!!

“คุณ! คุณเจมสครับ? เป็นอะไรหรือเปล่า?

พิมลภัสว์สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกของชายหนุ่ม กระ พริบตาถี่ ๆ ใช้สองมือปิดตาแต่แอบถ่างนิ้วไว้นิด ๆ ไล่มอง ปาณวัตรตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้า ผมของเขายังเปียก ชิ้นและมีหยดน้ำเกาะแพรวพราวตามใบหน้าและลำตัว เมื่อ เลื่อนสายตาลงต่ำกว่าเอวหล่อนก็ถึงกับตาค้าง

“อ้าว!” หญิงสาวร้อง เมื่อสิ่งที่เห็นเมื่อครู่นี้หาใช่สิ่งที่ ทำให้เธอต้องตกใจ เมื่อร่างกายท่อนล่างของเขาพันด้วย ผ้าขนหนูผืนใหญ่ และสายตาที่มองมาก็เต็มไปด้วยคำถาม

เป็นยังไงบ้างครับ…หัวแตกหรือเปล่า สงสัยจะลื่นเพราะผมยังไม่ได้ถูพื้นเลย” คุณหมอหนุ่มเข้ามาประคอง เจมส์ตัวปลอมให้ลุกขึ้น เมื่อห้านาทีที่แล้วเขาวิ่งตัวเปียก ออกมาเอาผ้าเช็ดตัวและกลับเข้าไปล้างฟองสบู่ เปิดออก มาอีกทีก็เจอเจ้าของบ้านกำลังยืนอยู่ตรงประตูแบบไม่ให้ ส้มให้เสียง ตอนแรกนึกว่าโดนผีหลอก นี่คงจะลื่นล้มเพราะ ความสะเพร่าของเขาแน่ ๆ

“มะ…ไม่เป็นไรครับ” พิมลภัสว์ลุกขึ้นปัดกางเกง ละอาย ใจตัวเองที่เห็นภาพหลอนและจินตนาการไปไกลสุดกู่ หวัง ว่าเขาคงไม่ได้ยินเสียงที่หล่อนร้องซะดังเมื่อครู่นี้หรอกนะ

ถ้าเขาได้ยิน เขาต้องรู้แน่ ๆ ว่าหล่อนเป็นผู้หญิง โธ่! จะทำ ยังไงดี แผนแตกตั้งแต่วันแรกเลยหรือนี่

“เอ่อ…คุณ…ลงไปรอข้างล่างก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผม ตามลงไป เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับบาดเจ็บ คุณหมอ หนุ่มก็เชื้อเชิญเจ้าของบ้านออกจากห้องอย่างสุภาพ

“ครับ!” พิมลภัสว์ผงกศีรษะ แล้วเดินใจลอยลงไป

ลับหลังหญิงสาว ปาณวัตรก็วิ่งไปไปกดล็อกประตู แล้ว ยืนพิงไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะโผล่เข้ามาให้ตกใจอีกเอาล่ะสิ! คุณหมอหนุ่มเหงื่อตก เกิดความสงสัยในใจว่า เจมส์ แพคทิส แอ๊บแมนหรือเปล่า หูเขาไม่ได้ฝาดแน่ ได้ยินชัดแจ๋วเลยทีเดียว ว่าเจ้าของหนวดงาม ๆ นั้นร้อง ว้าย!! ซะดังลั่น เขาไม่ได้รังเกียจเจมส์ ทั้งยังมีเพื่อนหลาย คนที่เป็นเพศที่สาม แต่ก็อยากจะอยู่อย่างสงบมากกว่า แค่ วันแรกอีกฝ่ายก็บุกเข้ามาในห้องโดยพลการแล้ว วันที่ เหลือของเขาล่ะ?

เขารีบสวมเสื้อผ้าที่มิดชิดที่สุด โกรธตัวเองที่น่าจะถามแม ทธิวให้ดีเสียก่อน อุตส่าห์กันตัวเองไว้ไม่ให้อยู่ใกล้กับผู้ หญิง ดันมาเจอชายไม่จริงเข้าซะได้

โชคดีที่ตัวบ้านแยกฝั่งกันชัดเจน แค่ระวังและมีสติเท่านั้น เขาก็จะพ้นมือเจมส์

เมื่อคิดว่ารัดกุมเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เดินลงไปยังห้อง รับแขกกลางบ้าน นึกทึ่งในฝีมือตกแต่งบ้านของเจมส์ ที่จัด วางเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นได้อย่างลงตัว อีกทั้งเครื่องอำนวย ความสะดวกและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหลายก็บ่งบอก ว่ารสนิยมของเขาไม่ธรรมดา

“เชิญนั่งครับ” พิมลภัสว์ผายมือเชิญ เปิดฝาครอบอาหาร ออก แล้วกลิ่นไก่อบซอสก็โชยมาเข้าจมูก ยั่วให้น้ำลาย ไหล
คุณหมอหนุ่มนั่งลง เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีทีท่าก้อร่อก้อติก เขาก็ปล่อยตัวตามสบาย หากอีกฝ่ายเล่นไม่ซื่อล่ะก็เขาจะ เผ่นหนีทันที

หญิงสาวเปิดแชมเปญ รินให้เขาและตัวเองคนละแก้ว แล้วลงมือทานอาหารทันที พยายามไม่ทานอย่างเรียบร้อย นัก แต่ก็ไม่ทิ้งาดผู้ดีอังกฤษ

“แมทบอกว่า…คุณเป็นบรรณารักษ์อยู่ที่วิทยาลัยบูรพ ศึกษาและอาฟริกาศึกษา ผมเองก็ชอบไปขลุกอยู่ที่ห้อง สมุดบ่อย ๆ สักวันหนึ่งอาจจะมีโอกาสขอคำแนะนำนะครับ

“เอ่อ…เอ่อ..ครับ! แต่ว่า…ผมไม่ค่อยได้อยู่ในห้องสมุด หรอกครับ เพราะต้องออกพื้นที่บ่อยๆ” พิมลภัสวรีบหาข้อ อ้าง หากวันหลังเขาไปตามหาเจมส์แล้วไม่เจอ เพราะคนที่ เป็นบรรณารักษ์คือเจนนิเฟอร์ ไม่ใช่หล่อน

นี่แมทธิวบอกอะไรเขาอีกบ้าง ได้เตี๊ยมกับเจนนิเฟอร์มา ก่อนหรือเปล่า?