บทที่ 1 แอบคิดถึงนะรู้ไหม

“อะไรนะเจมส์ นี่นายพูดจริงใช่ไหม ไม่ได้ล้อเล่นแน่นะ

พิมลภัส ตะโกนใส่กระบอกโทรศัพท์ แทบจะระงับ ความยินดีไว้ไม่อยู่ เมื่อเพื่อนคนสนิทโทรศัพท์เข้ามาแจ้ง ข่าวดี หลังจากรอฟังมานานหลายสัปดาห์ นับตั้งแต่ลงทุน อ้อนวอนและติดสินบนให้กับแมทธิวคราวนั้น

“บอกแล้วไงว่าให้เรียกเจน เจน…ไม่ใช่เจมส์ ถ้ายังเรียก ผิดอีกตัดเพื่อนไปเลยนะยะ เพื่อนหัวใจสาวส่งเสียงแว้ด ๆ กลับมา พร้อมทั้งประกาศตัดเธอออกจากกองมรดก หาก ยังเรียกชื่อเดิมให้ระคายหู หญิงสาวหัวเราะคิก เมื่อสิ่งที่ ปรารถนากำลังจะสมหวังในเร็ว ๆ นี้

“รู้ไหมว่าฉันต้องเปลืองตัวเท่าไหร่กับอีตาแมทธิวเนี่ย” เจมส์ หรือชื่อใหม่ เจนนิเฟอร์ยังบ่นไม่เลิก

“จ้า ๆ เป็นพระคุณอย่างมาก ว่าแต่จะตัดขาดกันแน่หรือ?” หญิงสาวถามย้ำ เพราะเพื่อนรักงอนทีไรก็พูดแบบนี้ทุกที
“ไม่หรอกย่ะ…ถ้ายกพี่ชายสุดหล่อให้ฉัน ดูสิปีใหม่ก็ไม่ ได้เจอ บอกจะมาก็ไม่มา อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอ” เธอบ่น กระปอดกระแปด น้ำลายสอเมื่อนึกถึงชายหนุ่มชื่อชุลภัสว์ ซึ่งเป็นพี่ชายของเพื่อนสาว

“โอ! ตายจริง ลืมสนิทเลยเจน ขออภัยที่ไม่ได้บอกข่าวดี ตั้งแต่ปีใหม่” พิมลภัสว์ขอโทษขอโพย เพราะช่วงต้นปีที่ ผ่านมา ชุลภัสว์ พี่ชายเจ้าอารมณ์ซึ่งเคยเป็นที่ปรึกษาของ นาซา กลับไปรับตำแหน่งผู้อำนวยการกองการบินอวกาศ นานาชาติประจําประเทศไทย ได้ยกเลิกโปรแกรมเคาท์ ดาวน์ที่อังกฤษกะทันหัน เนื่องจากประสบอุบัติแขนหัก เธอ เองเป็นคนจัดแจงเรื่องที่พักโดยผ่านเจนนิเฟอร์ และเพื่อน รักก็ตระเตรียมทุกอย่างไว้พร้อม

“นั่นสิยะ ก็เธอเล่นส่งข้อความสั้น ๆ มาบอกฉันว่าเขามาไม่ ได้ แล้วก็เงียบหายไปเลย ฉันก็เลยต้องไปเที่ยวกะอีตาแม ทธิวแทน”

“sorry จริง ๆ เพื่อนเลิฟ เธอก็รู้ว่าช่วงนั้นฉันอยู่ลิเบีย ไม่ สะดวกจะคุยด้วยน่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจง เมื่อช่วงนั้นต้อง เดินทางไปเก็บข้อมูลงานวิจัยที่ลิเบียตลอดทั้งเดือน เธอ ต้องวิ่งเข้าร้านอินเทอร์เน็ตเพื่อส่งอีเมล์หาเจนนิเฟอร์ จาก นั้นก็ไปรอนแรมอยู่กลางทะเลทรายและตามเมืองต่าง ๆ อยู่หลายสัปดาห์ จนกระทั่งกลับมา อังกฤษก็ต้องรีบปั่นรายงาน กว่าจะผ่านเป็นรูปเล่มได้ก็คร่ำ เคร่งซะจนแทบจะไม่ได้เจอหน้าเพื่อนฝูง

“โอเค! คนสวยให้อภัย ว่าแต่ข่าวดีที่ว่าน่ะคืออะไร อย่า บอกนะว่าเลออนเปลี่ยนใจมาโซ๊ยถั่วดำ แม่จะกรี๊ดให้ลั่น เชียว!” เจนนิเฟอร์ระริกระรี้ แค่คิดถึงพ่อเทพบุตรสุดหล่อ นามว่า ลภัสว์ หรือที่เธอเรียกว่าเลออนนั้น ขนก็ลุกซู่ไป ทั้งสรรพางค์กาย แม้จะเคยเห็นตัวจริงไม่กี่ครั้ง แต่ละครั้งก็ ไม่เคยมีโอกาสเข้าประชิดตัวเลย

“นี่! อย่าพูดให้เจ้าตัวได้ยินเชียวล่ะ เดี๋ยวจะโดนฝ่าเท้า พิฆาตเหมือนตอนนั้นอีก ยังไม่เข็ดอีกหรือจ๊ะ?”

พิมลภัสว์สัพยอก เท้าความไปเมื่อสองปีที่แล้ว ที่ชุลภัสว์ บินตรงจากแอตแลนติกมาเป่าเค้กวันเกิดให้เธอที่บ้าน ใน ปีนั้นคุณย่าจัดงานใหญ่ ซึ่งเจนนิเฟอร์ฉวยโอกาสไปแอบ ดูพี่ชายของเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและพยายามจะลวนลามเขา ตอนนั้นชุลภัส โกรธจัด ถึงกับลงมือทำร้ายกะเทยร่างยักษ์ และสั่งห้ามไม่ให้สาวประเภทสองคนนี้เข้าใกล้ในระยะสอง ร้อยเมตรเลยทีเดียว

“เขาเรียกว่ารักด้วยลำแข้งย่ะ” เจนนิเฟอร์หัวเราะร่วน”ตกลงข่าวดีที่ว่านั้นมันคืออะไร จะบอกคนสวยได้หรือ ยัง?”

“เลออน…แต่งงานแล้วจะ

“กรี๊ด!… กระเทยสาวกรี๊ดลั่น “ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้ ชะนี ตัวไหนบังอาจมาขโมยดาร์ลิงของเจน เจนไม่ยอม…เจนไม่ ยอม

“โธ่! เจน…ปล่อยเลออนไปเถอะนะ จําได้หรือเปล่าคนที่ เห็นในอีเมล์ของฉันนั่นแหละ คุณภาวนา รายนี้มาเร็วเคลม เร็ว กว่าจะสำเร็จก็ลุ้นจนเหนื่อย ต้องขอบใจเธอที่ช่วย เทรนให้ฉันกลายเป็นสาวเจ้าเสน่ห์กลับไปเมืองไทย

พิมลภัสวรีบกล่าวชมเพื่อนรัก ที่พาเธอตระเวนซื้อชุดล่อ ตะเข้ ทั้งยังพาเข้าร้านเสริมสวยย้อมผมสีทอง และสอน วิธี ท่วงท่าการเดิน การวางตัวให้เป็นนางพญา เพื่อกลับ ไปช่วยพี่ชายที่ประเทศไทย โดยในตอนนั้นเธอต้องรับ บทเป็นแฟนแหม่มของเขาเพื่อยั่วว่าที่พี่สะใภ้ให้หึงหวง ปรากฏว่าชื่อเสียงของเธอต้องป่นปี้ และถูกใครต่อใคร เกลียดชัง ไม่รู้ว่าป่านนี้เขาจะแก้ข่าวให้น้องสาวผู้น่าสงสาร คนนี้หรือยัง
“ไม่น่าเลยเรา เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด อย่าเผลอเชียวนะ เจน จะแย่งเลออนมาให้ได้เลยคอยดู ฮิม!” เจนนิเฟอร์เข่นเขี้ยว นึกหมั่นไส้ยัยผู้หญิงที่ชื่อภาวนาอยู่ในใจ เห็นรูปในอีเมล์ ของเพื่อนสาวแล้วไม่เห็นจะสวยตรงไหน ตัวก็กระเปี๊ยก เดียว รูปร่างก็เหมือนเด็กประถม ไม่รู้ว่าชุลภัสว์หลงรักไป ได้อย่างไร

“ว่าแต่…แน่ใจแล้วนะที่จะไปร่วมทริปนี้ ไปอยู่ที่แดดร้อน เปรี้ยงแบบนั้นจะไม่แย่เอาหรือ?” กระเทยสาววกกลับมา เรื่องที่เป็นห่วง ตัดเรื่องชุลภัสว์ออกไปก่อน รู้ดีว่าพิมล ภัสว์นั้นเป็นโรคโลหิตจาง บางครั้งต้องไปรับเลือดที่โรง พยาบาลเพื่อเพิ่มความเข้มข้นของเกล็ดเลือด หากอยู่ กลางแดดจัดมาก ๆ และเจออากาศร้อนจัดจะเป็นลมแดด ช่วงไหนพักผ่อนไม่เพียงพอ ความดันเลือดต่ำลงก็จะ อาเจียนและปวดศีรษะ ด้วยเหตุนี้หญิงสาวจึงไม่สามารถ อยู่เมืองไทยได้นาน แล้วนี่ยังจะตะลอนๆ ไปท่องทะเล ทรายอีก ไม่รู้จักเข็ดเลยจริง ๆ

“ฮิ ๆ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง นี่มันฤดูใบไม้ผลิแล้ว อีก อย่างมีเธอไปด้วย ฉันยังจะต้องกลัวอะไรอีก” ช่วงเดือน พฤษภาคม ประเทศอียิปต์ยังอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ อุณหภูมิ โดยเฉลี่ย 15 – 32 องศาเซลเซียส ถือว่าไม่ร้อนมากนัก และการไปท่องแม่น้ำไนล์ก็เป็นอะไรที่น่าจะโรแมนติก
“ย่ะ! คงเชื่อหรอก รู้นะว่ามีจุดประสงค์อะไรแอบแฝง อุ๊ย! แค่นี้ก่อนนะ อีตาแมทธิวมาพอดี ทำหน้าบูดเชียวสงสัยจะมี เรื่อง”

เจนนิเฟอร์วางสายไปอย่างเร่งรีบ พิมลภัสว์จึงหันมาตั้งใจ กับรายงานที่ทําค้างไว้บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ นั่งหมกมุ่น สักพัก เธอก็กดบันทึกแล้วปิดเครื่องไปเลย เมื่อใจที่เคย สงบนิ่งมาหลายเดือน เริ่มแกว่งไกวเมื่อได้รับข่าวดี

ชมรมนักศึกษาเอเชียประจำมหาวิทยาลัย จัดทริปทัวร์ลุ่ม แม่น้ำไนล์เก้าคืนสิบวัน เดิมที แมทธิวมีชื่อไปด้วย เพราะ เขาเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของทัวร์และที่นั่งก็เต็มแล้ว ส่วนเธอ ตั้งใจจะไปตุรกีกับอีกคณะหนึ่ง แต่เมื่อสองเดือนที่แล้วได้ ข่าวว่าเขาอาจจะเปลี่ยนแผนมาดูแลกรุ๊ปทัวร์ตุรกีแทน เธอ จึงขอใช้โควตาของเขาไปอียิปต์ โดยให้เจนนิเฟอร์เป็นตัว เชื่อม เพิ่งได้รับคำตอบเป็นที่แน่นอนก็วันนี้

โชคดีที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณคดี และเพื่อนหนุ่ม หัวใจสาวเป็นคนที่แมทธิวเทียวไล้เทียวขออยู่ ไม่อย่างนั้น คงคว้าโอกาสทองไว้ไม่ได้

หญิงสาวเปิดสมุดบันทึกเล่มเล็ก ดึงรูปถ่ายที่ซ่อนไว้ออกมาดู ใช้นิ้วลูบไล้เบา ๆ มองชายหนุ่มในชุดทักสิโด้สี ครีมอย่างหลงใหล แม้ในภาพนั้นชุลภัสว์พี่ชายของเธอจะ ดูโดดเด่นในชุดเจ้าบ่าว ยืนกอดเจ้าสาวร่างเล็กน่ารัก แต่ออ ร่าความอบอุ่นของชายในชุดทักสิโด้ที่ยืนอยู่ข้างๆ เจ้าสาว นั้น กลับทำให้เธอทุรนทุรายได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“เราคงจะได้พบกันเร็ว ๆ นี้นะคะ…คุณหมอ