บทที่ 10 (NC18)

ผมลองเขย่าประตูอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ความ หงุดหงิดโคตรๆ แล่นปรี่เข้ามาในความรู้สึก ไอ้เหี้ยเอ้ย! แม่งๆๆๆๆ !!ผมยกมือขยี้หัวอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดิน กระแทกเท้าไปนั่งที่เตียงอย่างแรงจนมันเกิดปฏิกิริตาม กฎข้อ 3 ของนิวตัน ทําให้ตัวผมเด้งดึงขึ้นมาและกระแทก กลับลงไปแบบนั้นอยู่สักพัก

“เฮ้อ..”ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงและถอนหายใจด้วย ความเบื่อหน่าย

“เป็นอะไร ? ถอนหายใจซะดังเชียวน้องรัก”เสียงคุ้นหู ที่เพิ่งได้ยินไปไม่นานดังเข้ามาใหโสตประสาท ผมหันไป มองต้นเสียงที่อยู่ตรงระเบียงทันที

“พี่ฟุฮะ?? เข้ามาได้ยังไง!”ผมร้องลั่นเมื่อเห็นพี่สาวที่เพิ่ง แยกกันได้ไม่นานกำลังยืนพิงระเบียงของห้องพักอยู่!

“อืม…ก็มันเป็นงานอดิเรกพี่ตั้งแต่เด็กนี่นา”พี่ฟุฮะพูดยิ้มๆ พลางเสมองไปยังต้นมะพร้าวที่อยู่ด้านหลังของตนเอง
“อา ยังชอบปีนป่ายเหมือนเดิมนะเนี่ย อายุปูนนี้แล้วยัง ชอบทําอะไรแผลงๆ อีก ผมหัวเราะแห้งๆ

“เดี๋ยวปั๊ดตบทิ่มเลย ถึงอายุจะเพิ่มแต่พี่ยังแข็งแรงเหมือน เดินนะจ๊ะ”พูดจบพร้อมรอยยิ้มเย็นที่ทำเอาผมขนลุกซู่

“น่าๆ ผมแซวเล่น”รีบแก้ตัวเลยครับ จะรออะไร?

“จะว่าไปนายคนที่ลากแกมาไปไหนซะล่ะ”ผมหน้าบูด ทันทีเมื่อถึงถึงไอ้พี่โฟม

“โอ้ย ช่างแม่งมันเหอะ ชิ แล้วพี่ฟุฮะมาทำอะไรที่นี่อ่ะ”ผม บอกปัดและเปลี่ยนเรื่อง มองพี่ฟุฮะด้วยความสงสัย

“อืม…มาทำงาน…ปนพักร้อนละมั้ง”พี่ฟุฮะพูดยิ้มๆ ผมเลิก

คิ้ว

จริง?”ผมรู้สึกไม่ค่อยเชื่อเท่าไรเลยแหะ ”

“เอ้า ก็จริงน่ะสิ”พี่ฟุฮะยืนกราน ผมเลยถอนหายมายอม แพ้ ก็นะ ตั้งแต่เด็กๆ ผมก็เค้นควาทจริงอะไรสักอย่างจากพี่ฟุฮะไม่ได้สักทีนั่นแหละ

“แล้วพี่จะกลับบ้านไปหาพ่อมั้ย”ผมถามอีก คราวนี้พี่ฟุฮะ ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ

“เอ่อ คิดว่าเร็วๆ นี้คงไม่น่ะ ฮะๆ “ผมหรี่ตามอง รู้สึกถึง เงื่อนจํา!!!

“นี่มีเรื่องอะไรกับพ่อเหรอ ”

“เอ๊ะ ป่าวนะ ไม่ได้มีอะไรจริงๆ เอ่อ แต่ว่าเรื่องที่เจอพี่ที่นี้ อย่าบอกพ่อนะ” ฟุฮะไม่พูดเปล่าแต่จับไหล่ผมทั้งสองข้าง พร้อมเขย่าอีกต่างหาก

โอ้ยแม่ง! ตาลายเว้ย!

“พอๆๆๆ โอเคๆ หยุดๆ ผมจะอ้วกแล้วพี่~!!”ผมร้อง ฟุฮะ

จึงหยุดแล้วหัวเราะเบาๆ

อ่อก เหมือนมีอะไรตีตื้นมาจุกคอ +_

“พี่ขอโทษ…”
“อุก…เอาเป็นว่าผมจะไม่บอกพ่อว่าเจอพี่แล้วกัน”

“ดีมากน้องรัก”พูดเสร็จก็โผเข้ากอดผมแรงจนแทบเซ สรุปว่าคงมีปัญหากับพ่อจริงๆสินะ เฮ้อ จะไม่ถามก็แล้วกัน ถามไปก็คงไม่บอกอยู่ดี ผมคิดอย่างปลงๆ กระทั่งสายตา เหลือบมองไปเห็นไอ้พี่โฟมเดินมาด้วยสีหน้าทะมึงทึง และ กำลังมองมาทางนี้ด้วย!!!

“เหี้ยแล้ว!!”ผมอุทานแล้วรีบผลักพี่ฟุฮะออกทันที พี่ฟุฮะ มองมาอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองยังทิศทางที่ผมมอง อยู่

“อ้อ…หึหึ”พี่ฟุฮะยิ้มสนุกจนผมขนลุกซู่ไปถึงรูตูด!! แม่งคงไม่ได้คิดอะไรแผลงๆใช่มั้ย!?

ผมถอยหลังออกห่างพี่ฟุฮะ แต่กลับโดนคนตรงหน้า กระชากแขนเข้าไปชิดใกล้ ผมเบิกตาโพล่งตกใจเมื่อพี่ฟุ ฮะเบี่ยงตัวเองหันหลังให้ไอ้พี่โฟมแล้วก้มลงมาเหมือนจะ จูบแต่เธอแค่กระซิบบางอย่าง….ที่ผมอยากจะกัดตัวเอง ตายซะตรงนั้น!!

“ขอให้สนุกกับคืน SM นะน้องรัก จุ๊ฟๆ”ไม่พูดเปล่าแถมด้วยการหอมแก้มสองฟอดก่อนจะกระโดดลงจาก ระเบียงและวิ่งไปทางตรงข้ามกับไอ้ที่ไหนที่เดินมาทันที!!

ผมรีบเข้าไปเกาะระเบียงมองแผ่นหลังที่สาวที่ค่อยๆ เล็ก ลงเรื่อยๆ ด้วยความเป็นห่วงว่าจะแข้งขาเจ็บเปล่า

“ไอ้สัสเต๊ะ!!!”ผมหันไปมองคนเรียก

ทำไมกูไม่ห่วงตัวเองก่อนวะ! ดูหน้าแม่งจะแตกหัวกแล้ว TOT!!

ไอ้พี่โฟมชี้หน้าใส่ก่อนจะเดินไปด้านข้าง ผมรีบหันไปมอง ที่ประตูทันที

เหี้ยๆๆๆๆ ตายๆๆๆ ตายแน่!!!!!

ปิ๊ง!

เสียงเปิดประตูที่ดังสนั่นทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวก่อนจะถอย หลังอย่างไวเมื่อเห็นไอ้พี่โฟมเดินผ่านประตูเข้ามา มันเดิน ตรงเข้ามาหาผมทันที
กูต้องหนีเด้!!

ผมปีนขึ้นราวระเบียงหวังจะกระโดดลงไปแบบ ฟุฮะแต่ ทว่ากลับโดนรังเอวปลิวหรือไปปะทะกับคนที่ดึงผมลงมา

“วะ ว่าไงพี่โฟม”ผมยิ้มสู้แม้มันจะดูโคตรทุเรศก็ตาม ซึ่ง หน้าตาของไอ้พี่โฟมไม่เล่นกับผมเลยสักนิดมันนิ่งจนน่า กลัว!!!!

“อ๊ะ”ผมร้องเมื่อโดนเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงแบบ ไม่ทันตั้งตัว อีกฝ่ายไม่รีรอรีบเข้ามาคร่อมผมทันที

ไอ้พี่โฟมกระชากเสื้อผมจนขาดและตามต่อด้วยกางเกง และชั้นใน ผมยังไม่ทันออกแรงหนีอะไรเสื้อผ้าทั้งหมดก็ หลุดหายไปจากตัวเหลือแต่ตัวเพรียวๆเปล่าๆ!!

“เฮ้ย พี่โฟม ใจเย็น โมโหไรเนี่ย!!!”ผมร้องห้ามและ พยายามลดความตื่นตระหนกของตัวเองสุดขีด แต่เหมือน มันจะสติแตกไปแล้ว! ไอ้พี่โฟมโน้มหน้าลงมากัดตาม ซอกคอและเนื้อตัวผมไปตัวแบบกดเน้นจดเลือดซิบทุกจุด ด้วย!!!
“เจ็บ! ผมเจ็บ! ผมเจ็บ โอ้ย ฮึก..”ด้วยความที่อีกฝ่ายไม่ พูดอะไรสักคำทำให้ผมใจเสียแถมยังทำกับผมรุนแรงอีก ด้วย น้ำตาเจ้ากรรมที่ไม่ได้ตั้งใจให้ออกดันไหลออกมาซะ ได้

ผมพยายามดันไอ้พี่โฟมออกสุดกำลังแต่ก็เหมือนเดิม แรงผมเหมือนมดเมื่อมาอยู่ต่อหน้ามัน โอ้ยแม่งมันเป็นไร วะเนี่ย!!

ไอ้พี่โฟมเลื่อนปากต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงต้นขา มันจับข้อ พับขาผมแล้วยกขึ้นก่อนจะขบเม้มกัดอย่างรุนแรงที่ซอก ขาด้านในทั้งสองข้าง

“โอ้ย พี่…พอแล้ว อื้อ ผมเจ็บ…พี่โฟม ฮึก..”ผมร้องขอมือ สองข้างพยายามดันหัวที่ซุกอยู่แถวตรงนั้นออกไปถึงแม้ จะรู้ว่าไม่เป็นผลก็ตาม

เฮือก!

ผมผวาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเลื่อนปากมายังแก่นกลางกาย ของผมแล้ว

“มะ ไม่เอานะพี่โฟม อย่านะพี่..!”ผมร้องอีก เมื่อคิดว่าพี่มันจะกัดตรงนั้นของผมเหมือนที่อื่น ๆ รึเปล่า

“อั้น..!!”ทว่าพี่มันกลับจับส่วนอ่อนไหวของผมรูดรั้งจนมัน แข็งขันขึ้นมานิด ๆ ก่อนจะเลียปลายยอดและดูดเม้มราวกับ กำลังทานลูกอมแสนหวาน

อ๊า อื้อ..อาห์”ผมครางกระเส่าเมื่อถูกปลุกเร้าอารมณ์หนัก ขึ้น

อะ อะไรกันวะ ทำไมจู่ๆ แม่งอ่อนโยนขึ้น?

“อ๊า!!”ผมร้องลั่นเมื่อไอ้พี่โฟมถอนปากออกและใช้มือรูด รั้งแก่นกายผมรัวเร็ว

จะบอกว่ามันไม่ได้รู้สึกดีเลย ต่างกับเมื่อกี้ริบรับ!!

“พี่โฟม พอแล้วๆ พอเถอะพี่ ฮือ~ ผมขอร้องหยุดที มัน เจ็บ….ฮึก ฮือ~ ผมขอโทษ ผมขอโทษ…”ผมพูดขอโทษ ซ้ำไปซ้ำมาทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร แต่ดู เหมือนพี่มันไม่ได้ฟังเลย ไม่สิมันไม่รับฟังอะไรแล้วต่าง หาก

ผมกลัว…กลัวมากเลยด้วย ปกติมันก็ชอบโมโหมผมอยู่ตลอดอยู่แล้วแต่แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปมันไม่พูดอะไร และเหมือนจะปิดกั้นทุกอย่างไม่ยอมฟังอะไรแถมการกระ ทำยังป่าเถื่อนรุนแรงมากกว่าครั้งไหนๆ

ผมกลัวแล้ว….ใครก็ได้หยุดพี่มันที่….

“โอ้ยยยย อึก ฮือ~”ผมกรีดร้องลั่นอย่างไม่เคยเป็นเมื่อ มันจับขาผมถ่างออกกลางและดันแก่นกายใหญ่ของตนเอง เข้ามาในตัวผมจนมิดในรวดเดียวแล้วไม่ได้เบิกทางอะไร ด้วย!!!

ความเจ็บแล่นปรี่ไปทั่วร่างมือผมจิกหมอนแน่นเพื่อระบาย ความเจ็บ ให้เดาแม่งต้องฉีกแล้วแน่ๆ!!

“อุก อ่า อึก อึก…”ความรู้สึกจุกแล่นตามเข้ามาติด ๆ เมื่อ ไอ้พี่โฟมดระแทกร่างเข้ามา

“ฮือ~ พี่ฟะ…โฟม อุก พอแล้ว ฮือ~~”พี่มันรัวกระแทก เข้ามาไม่หยุดและแรงรัวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความเจ็บยังปะทะ เข้ามาทุกครั้งที่พี่มันร่อนสะโพกใส่ไม่ยั้ง

ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ!!
“อืม…” มันคราง เมื่อรัวสะโพกอยู่นานจนปลดปล่อย ออกมาข้างในตัวผม ผมหอบหายใจและคิดว่ามันคงจบสัก ที…แต่ไม่เลย เสียงกระซิบที่ข้างหูผมมันยืนยันได้

“กูจะรีดนํ้ามึงออกจากตัวให้หมด! ไอ้าน!”

“อะ อะ…อ๊าา”ผมกรีดร้องลั่นหอบหายใจหนักเมื่อได้ปลด ปล่อยน้ารักออกมาอีกครั้ง

ไม่สิ…หลายครั้งแล้วต่างหากล่ะ!

ไอ้พี่โฟมที่แม่งไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน หรือแม่ง แอบไปโดับยาอะไรมาถึงไม่เหนื่อยที่จะเอาผมเลยสักนิด!!

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานแค่ไหนแล้ว รู้แต่ตอนนี้ร่างกาย ผมขยับแทบไม่ได้เลย ข้อมือถูกมัดด้วยเชือกฟางผูกติดไว้ กับหัวเตียง ช่วงรางปวดร้าวระบมไปหมดช่องทางตรงนั้นก็ แสบเพราะการเสียดสีกันอย่างต่อเนื่อง ตามเนื้อตัวก็พร่าง พรายไปด้วยรอยขบกัดดูดเม้มจนแทบไม่เหลือช่องว่าง ของผิว!!
“อ่าห์~~”เสียงครางต่ำเซ็กซี่ดังมาจากคนคร่อมทับหลัง จากขยับสะโพกสาวเข้าออกจนปลดปล่อยออกมา มัน แสยะยิ้มเป็นครั้งแรกหลังจากที่เริ่มเอาผม

ไหนลองแก้ตัวให้ฟังหน่อยสิ ไอ้พี่โฟมพูดขึ้นก่อน จะะอนแก่นกายออก ผมอยากจะตอบโต้นะแต่แรงแม่ง หายไปหมดละไง ทั้งแรงขยับตัว ทั้งแรงจะพูด! แม่งถูกสูบ ไปหมดแล้วววว!!!!

“มึงจะไม่พูดงั้นสิ โอเค งั้นกูจะเล่นกับร่างกายมึงไปเรื่อยๆ นี่แหละ หี”ผมสะดุ้งเมื่อโดนจับแก่นกายก่อนตะผวาเฮือก เมื่อรู้สึกถึงแท่งยาวบางอย่างกำลังสอดผ่านเข้ามาทางท่อ ปัสสวะ ความเสียวแล่นปรี่เข้ามาจนผมต้องร้องด้วยเสียง แหบพร่า

“อ๊ะ…อา”