บทที่10ละครเวที
โรงเรียน
มาเรียนวันแรกหลังขาดไปสองสามวันก็เจอแจ็คพอร์ตซะละ
“ละครเวทีหรอ”
ผมขมวดคิ้วเป็นปม
“อืมเพื่อนในห้องเลือกนายเป็นพระเอกแหละ”
ผมทำหน้าอารมณ์เสียสุดๆ
“ใครเลือก”
รามิลยักไหล่
“ก็เพื่อนในห้องไงคงเห็นว่านายเหมาะสมกับนางเอกมั้ง
ผมเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง
“ใคร…
“อย่าบอกว่าแกกับลิเลียนไม่รู้เรื่องอ่ะว่าเป็นนักแสดงหลักของ เรื่อง”
หีเธอเป็นนางเอกสินะลิเลียน
“อืม”
ผมทําหน้ายิ้มๆ
“ไปอยู่ไหนมาเนี่ย”
“ไปเรียนกันเถอะ”
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
ตอนนี้เป็นชั่วโมงโฮมรูมอาจารย์เข้ามาพูดคุยเกี่ยวกับการแสดง
“เอาละทุกคนเราจะเริ่มซ้อมตั้งแต่วันนี้จนถึงวันศุกร์อาทิตย์หน้า น้ะเรื่องที่เราได้คือเจ้าชายผู้งดงามกับยัยแม่มดตัวร้าย”
“ว้าว”ทั้งห้องอุทานแล้วทำท่าทางตื่นเต้นดีใจลิเลียนที่นั่งอยู่ ข้างๆผมทำเพียงกอดอกแล้วเอาหลังพิงเก้าอี้
“ไม่ดีใจหรอฉันเป็นเจ้าชายเลยน่ะ
เธอเบะปากมองบน
“ไม่ยะ”
เธอน่ารักมากเลยทีเดียวผมอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มแล้วเอามือไปดีด
หน้าผากเธอ
“นี่แหละ”
“โอ้ย!!เจ็บนะไอ้โรคจิตเป็นบ้ารึไง”
เธอเอามือลูบหน้าผากเบาๆพร้อมกับบ่นผมยาวเหยียดเลย
เดียว
“นี่รังเกียจฉันอ๋อ”
“ป่าวก็แค่ไม่ชอบการแสดง
สีหน้าเธอตอนนี้เสียอารมณ์สุดๆไปเลยจะเอา ผมอะชอบเธอสุดๆไปเลยจะมาเสียเองมากไป
นานแล้วว่าผมชอบเยอะ
“วันนี้เธอสองคนไปลองชุดน่ะ”
เพื่อนฝ่ายผู้กํากับเดินมาบอกผมและลิเลียน
“อืม”
ผมและเธอพูดพร้อมกันคิดแล้วผมท้อใจเลยมันทั้งอึดอัดทั้งมี ความสุขที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเธอแต่ไม่สามารถบอกความในใจได้ เธอจะรู้สึกเหมือนผมบ้างรึป่าวนะคงไม่
ตอนรองชุด
ลิเลียนเดินไปรองในห้องเปลี่ยนชุดหญิงส่วนผมก็เดินไปเปลี่ยน ในห้องเปลี่ยนผ้าชายผมเปลี่ยนเสร็จก่อนเธอจึงเดินมารอเธอตรง เก้าอี้นั่งในร้าน
“เซโร่”
เสียงของลิเลียนดึงให้ผมที่นั่งหันหลังอยู่หันหน้ามองไปทาง เสียงของเธอรูปร่างที่ได้สัดส่วนผิวขาวราวหิมะปากอมชมพูเรียว บางเป็นกระจับสันจมูกโด่งรับกับหน้าเรียวรูปไข่และคิ้วที่โค้ง คล้ายคันธนูทุกอย่างถูกจัดเรียงไว้อย่างสละสลวยเหมือนงาน จิตรกรรมที่ล้ำค่าผมสตั้นไปสักพัก
“เซโร่”
ผมดึงสติกลับมา
“ห้ะว่าไง”
ฉันถามว่าเป็นไงบ้าง” ”
ให้ตายเถอะสวยชะมัด
“อืมก็ดี”
ในใจอยากจะบอกว่าสวยมากๆแต่ผมทำได้แค่เก็บอาการไว้
“ไหนนายยืนขึ้นสิ”
“ห้ะว่าไงน่ะ”
“ฉันว่านายมีปัญหาเรื่องหน้ะยืนขึ้น”เธอพูดซ้ำอีกรอบผมค่อยๆ
ยืนขึ้น
“อึมโอเคอยู่นะ”
เธอพยักหน้าเบาๆ
“เรียบร้อยแล้วเรากลับบ้านกันได้แล้ว”
“อึมงั้นไปเปลี่ยนชุดกัน
เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จผมเดินไปส่งเธอกลับบ้านก่อนเดินเข้าบ้านตัว
เอง
วันซ้อมแสดง
เธอกำลังอ่านบทอยู่ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
“ยัยบ๊องอ่านสคิปอยู่หรอ”
“อื้มฉันซื้อโกโก้มาให้ไม่รู้จะชอบรึป่าววางอยู่ข้างๆฉันแปปนึงนะ ขอ่านตรงนี้ก่อน”ผมกลัวจะขัดจังหวะเธอเลยเอื้อมมือจะไปหยิบ แก้วโกโก้เองแต่เธอดันเอาบทลงและเป็นจังหวะที่ผมกำลังก้ม หยิบแก้วพอดีทำให้หน้าเราใกล้กันมากเราสองคนสบตากันเวลา ผ่านไปสักพักเธอหันหน้าหนีหน้าเธอแดงมากเลยเหมือนลูก มะเขือเทศเลย
“เขินหรอ”
เธอหันกลับมา
“ไอ้หลงตัวเองใครเขินนายหลงตัวเองชะมัดฉันแค่ร้อนย่ะ”
อ๋อหรอ” ”
ผมดึงหน้ากลับมายืนทรงตัวเช่นเดิม
“โกโก้อร่อยดี”
อื้มดีแล้ว”
“เซโรลิเลียนเข้าบท
“โอเค”
“โอเค”เราพูดพร้อมกัน
เราเริ่มแสดงกันเธอแสดงเป็นธรรมชาติมากแต่แววตาดูเศร้า
เมื่อมาถึงวันแสดง
ขณะกำลังแสดงฉากเหอะอยู่นั้นเกิดอุบัตติเหตุขึ้นกับสลิงรับตัว เธอทำให้เธอหล่นลงมาผมทิ้งทุกสิ่งแล้ววิ่งไปรับเธอ
“กรี๊ด”
หุบเธอหลับตาปี่และค่อยๆลืมตา
เซโร่”เรื่องดำเนินต่อจนจบแค่เปลี่ยนเนื้อหานิดหน่อยเท่านั้น “
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ