บทที่ 19 ระดับทีบรรลุถึง

บทที่ 19 ระดับที่บรรลุถึง

หลินหยุนมองคณท่านจินด้วยสายตาที่ราวกับมองทะลุหัวใจของ คุณท่านจินได้

“ตอนที่คุณยังเป็นสาวคงจะเคยได้รับบาดเจ็บภายใน แต่คุณก็ยัง ใช้กำลังภายในอย่างหนัก ทำให้อาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้น ตอนนี้ ทุกครั้งที่มันกำเริบ จุดฝังเข็มขนาดใหญ่สองคือจุดเทียนฉือและ จุดเฟิงฟูของคุณจะเจ็บปวดราวกับถูกเข็มทิ่มแทง ”

คุณท่านจินพยักหน้าและกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “หมอเทพพูดมา ไม่มีผิด ทุกครั้งที่มันกำเริบ ฉันก็เจ็บแบบอยู่ไม่สู้ตาย ฉันยังได้ ค้นหาแพทย์ที่มีชื่อเสียง แต่ไม่มีเลยสักคนที่จะรักษาหาย

นัยน์ตาของคุณท่านจินแสดงถึงความเหนื่อยล้าอย่างสุดซึ้ง “บางครั้ง…ฉันก็คิดอยากจะจบชีวิตตัวเอง ความเจ็บปวดแบบนั้น มันทรมานเกินไปจริงๆค่ะ!”

หยุนเยวมองคุณท่านจินอย่างเจ็บปวดหัวใจแล้วเอ่ยขึ้นว่า “พี่ ใหญ่! อย่าได้คิดแบบนั้นเด็ดขาดเลยนะคะ ฉันเชื่อว่าจะต้องมีคน รักษาอาการนี้หายได้แน่ๆค่ะ!”
คุณท่านจินมองมาที่หลินหยุน พร้อมเอ่ยถามว่า “หมอเทพ อาการป่วยแบบนี้ของฉันควรรักษายังไงดีคะ?

ใบหน้าของหลินหยุนเรียบเฉยราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การ ควบคุมของเขา “อยากจะรักษาอาการป่วยนี้ของคุณล่ะก็ จริงๆ แล้วง่ายมากครับ ต้องการแค่ยาหนึ่งเม็ดกับชุดฝังเข็มหนึ่งชุดก็ พอแล้วครับ”

“แต่ว่า ถ้าหากต้องการให้โรคนี้ของคุณไม่มีทางกำเริบอีก มีแค่ ต้องละทิ้ง ทิพย์จากการฝึกฝนตลอดหลายปีมานี้เท่านั้นครับ

“หมอเทพ ชีทิพย์ คุณว่าจะต้องหมายถึง แท้จริงในร่างของฉัน สินะคะ! ถ้าหากสามารถรักษาอาการป่วยของฉันได้ ต่อให้ต้องทิ้ง ค่าการฝึกฝนฉันก็ยอมค่ะ ความเจ็บปวดแบบนั้นทรมานเกินทนได้ จริงๆ!” พูดจบ คุณท่านจินก็มีความหวาดกลัวปรากฏในดวงตาของ เธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวที่จะทรมาน

หลินหยุนเอ่ยขึ้นว่า “ในเมื่อคุณยอมละทิ้งค่าการฝึกฝน ถ้างั้นก็ ไปหายามาตามที่ผมบอกเถอะรอจนหาวัตถุดิบเจอทั้งหมดแล้ว ผมก็เริ่มทําการรักษาได้แล้วครับ”

คุณท่านจินพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “หยุนเยว่ รีบไปเตรียมกระดาษ และปากกามา ให้หมอเทพจดวัตถุดิบยา
หลินหยุนเขียนวัตถุยาแล้วยืนให้คุณท่านจิน

คุณท่านจินมองดูแล้วขมวดคิ้ว “โสมภูเขาห้าร้อยปี โส่วอูห้าร้อย ปี เห็ดหลินจือห้าร้อยปี…..

“หมอเทพ วัตถุดิบยาพวกนี้พบได้ทั่วไป แต่ต้องเป็นยาของห้า ร้อยปีนี่กลับหาได้ไม่ง่ายเลยนะคะ?”

หลินหยุนพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่านี่คือพื้นโลก เทียบกับแดนเซียนไม่ ได้ ยาห้าร้อยปีนั่นหาพบได้ยากมาก

“ถ้าหากหาตัวยาห้าร้อยปีไม่ได้จริงๆ ก็ใช้วัตถุดิบยาที่มีอายุมาก มาแทนก็ได้ครับ แต่ว่ายิ่งวัตถุดิบยามีอายุน้อยผลของยาเม็ดกลั่น ก็จะยิ่งแย่ลงเช่นกัน”

“ฉันจะทำสุดความสามารถค่ะ!” คุณท่านจินหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หลินหยุนจะทำยาที่ดีที่สุดออกมาได้ “หยุนเยว่ สั่งการลงไป ให้ ทุกคนตามหาวัตถุดิบยาทั้งหมดของหมอเทพให้เจอ!”

“ค่ะ! นายท่าน” หยุนเยวโค้งตัวรับคำสั่ง

คุณท่านจินมองมาที่หลินหยุน แววตาเอ่อล้นไปด้วยความเคารพ “หมอเทพ มีอะไรอยากจะสั่งอีกไหมคะ?”
หลินหยุนพูดเรียบๆว่า “ไม่มีแล้วครับ แต่ว่าผมมีคำถามจะถาม คุณสักหน่อย”

“หมอเทพเชิญถามค่ะ ตราบเท่าที่ฉันรู้ ฉันก็จะบอกคุณทุกอย่าง คุณทานจนพูดอย่างเคารพ

“จากที่คุณพูด คุณเรียกพลังของทิพย์ว่าแท้จริง ในเวลานี้คน ที่เป็นแบบคุณ ยังมีอยู่อีกมากไหมครับ?

ชาติที่แล้วหลินหยุนไม่เคยได้สัมผัสกับคนอย่างคุณท่านจินมา ก่อน เขาถูกอาจารย์นำไปที่สำนักต้าเต๋าในทันที เมื่อเขาบำเพ็ญ จนได้เป็นกษัตริย์เซียนและกลับมายังโลกอีกครั้ง โลกนี้ก็ไม่มีอยู่ อีกต่อไปแล้ว

สถานที่ที่หายไปจากโลกนั่น หลินหยุนรู้สึกได้ถึงลมปราณที่ วุ่นวายของพลังวิญญาณ เขาจึงสรุปว่าโลกน่าจะสลายหายไป จากการเกิดสงครามครั้งใหญ่ของผู้บำเพ็ญเซียน

เพราะอย่างนั้นหลินหยุนก็เลยคาดเดาว่า บนพื้นโลกนี่บางทีอาจ จะมีผู้บำเพ็ญเซียนอยู่ แต่ว่านี่ก็เป็นเพียงแค่การคาดเดาเท่านั้น

ในชาตินี้ เขาเพิ่งมาเกิดใหม่ แต่ก็ได้ค้นพบการดำรงอยู่ของผู้ที่ เป็นคล้ายกับผู้บำเพ็ญเซียน แต่ว่าค่าการบำเพ็ญของพวกเขากลับ อ่อนแอเกินไปมาก
เมื่อเทียบกับผู้บำเพ็ญเซียนแล้ว พลังของทั้งคุณท่านจินแล้วก็ หยุนเยว่อ่อนแอกว่านับหมื่นเท่า

แต่ไม่ว่าจะยังไง หลินหยุนก็ยังเกิดความสงสัยอย่างแรงกล้า เกี่ยวกับฐานะของพวกเขาอยู่ดี

คุณท่านจินเหลือบมองไปที่โจวชิงเหอและกล่าวว่า “ผู้อำนวย การโจว รบกวนคุณออกไปก่อน”

โจวชิงเหอรีบพูดขึ้นทันทีว่า “ครับ!”

เมื่อเห็นว่าโจวชิงเหอเดินไกลออกไปแล้ว คุณท่านจินถึงพูดขึ้น ว่า “พูดตามความจริงคือคนที่เป็นเหมือนกับฉันยังมีอยู่อีกมากค่ะ แต่เมื่อเทียบกับคนธรรมดาอีกหลายพันล้านคนแล้ว ก็ยังสามารถ อธิบายได้ว่าเป็นของหายากน่ะ

“เราทุกคนล้วนแล้วแต่มีฐานะที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือ การเป็นผู้ฝึกบู๊ และผู้คนบนโลกนี้เรียกเราว่านักบู๊

“คุณจะบอกว่าในหมู่คนธรรมดา ก็มีคนที่รับรู้ถึงการดำรงอยู่ของ พวกคุณอย่างนั้นเหรอครับ?” หลินหยุนถาม

“ถูกต้องค่ะ แต่ว่าผู้ที่สามารถรู้เรื่องการดำรงอยู่ของนักบู๊ได้นั้น จะต้องมีฐานะไม่ธรรมดาแน่นอน สำหรับพวกคนธรรมดาที่อยู่ชั้นล่างน่ะ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามีพวกเราอยู่” คุณ ท่านจินตอบกลับ

“ในเมื่อพวกคุณมีคําเรียกที่เหมือนกัน ก็ควรมีลำดับชั้นฐานะ ด้วยใช่หรือเปล่าครับ? ” หลินหยุนคิดว่าบางทีนักบู๊เหล่านี้ ก็คือผู้ สืบถอดของผู้บำเพ็ญเซียนที่อาศัยอยู่บนโลก

ผู้บำเพ็ญเซียนก็มีลำดับชั้นของตน ดังนั้นนักบู๊เองก็ควรมีเช่น

กัน

คุณท่านจินพยักหน้า “มีแน่นอนค่ะ”

ระดับการบรรลุแรกที่ได้ถือกำเนิดขึ้นนั้นก็คือพรแสวง จากนั้น ก็พรสวรรค์ ขึ้นไปอีกเป็นขั้นสูงสุด เมื่อถึงขั้นสูงสุด ก็ถือว่าเป็น ปรมาจารย์!”

เมื่อพูดถึงปรมาจารย์ ดวงตาของคุณท่านจินก็ปรากฏความ ปรารถนาอันแรงกล้า “ปรมาจารย์นั้น ล้วนแล้วแต่ยืนอยู่บนจุด สูงสุดของโลก ราวกับเป็นมังกรบนท้องฟ้า นักบู๊สักหมื่นคนก็ยัง ยากที่จะมีสักหนึ่งคน!”

หลินหยุนพอจะเข้าใจลำดับชั้นของนักปู่บ้างแล้ว แต่สําหรับพละ กำลังในแต่ละลำดับชั้นของนักบู๊นั้น เขายังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร นัก
“ค่าการฝึกฝนของคุณ อยู่ในพละกำลังระดับไหนครับ?” หลินหยุ นต้องการใช้คุณท่านจินมาเปรียบเทียบให้เขาเข้าใจลำดับชั้นของ นักบู๊มากขึ้น

“ฉันเป็นนักบู๊ที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ค่ะ เหมือนอย่างหยุ นเยว่ เธอเป็นนักบู๊ที่เกิดมาพร้อมพรแสวง” คุณท่านจินตอบตาม ความจริง

ตอนนั้นเอง คุณท่านจนมองหลินหยุนด้วยความสงสัย ก่อนที่ เขาจะถามขึ้นว่า “หมอเทพค่ะ ฉันดูค่าการฝึกฝนของคุณแล้ว อย่างน้อยก็ต้องเป็นนักบู๊พรสวรรค์ชั้นสูง แล้วทำไมคุณถึงไม่คุ้น ชินกับล่าดับชั้นพลังของโลก เลยล่ะคะ?”

หลินหยุนพูดอย่างใจเย็นว่า “อาจารย์ของผมสอนผมแค่ปฏิบัติ เท่านั้นน่ะ ท่านไม่ได้พูดสอนอะไรกับผมเลย เพราะงั้นผมก็เลย ไม่เข้าใจลำดับชั้นของนักบู๊มาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะครับ”

“อย่างนี้นี่เอง!” คุณท่านจินท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

อายุของหลินหยุนเกรงว่าคงแค่สักยี่สิบปี การจะสอนนักบู๊ พรสวรรค์ที่อายุน้อยเช่นนี้ได้ จะต้องเป็นปรมาจารย์อาวุโสแน่

แล้วคนแบบนี้ จะไม่สอนลูกศิษย์แม้แต่เรื่องพื้นฐานอย่างลำดับชั้นของนักบู๊ได้ยังไงกัน?

ถ้าไม่ใช่ว่าหลินหยุนกำลังโกหกอยู่ล่ะก็ ผู้อาวุโสคนนั้นก็คงจะ เลอะเลือนมากทีเดียว

เมื่อหลินหยุนถามสิ่งที่อยากรู้ไปหมดแล้ว เขาก็ยืนขึ้นพร้อม กลับพูดว่า “ผมจะเอาเบอร์โทรทิ้งไว้ให้นะครับ รอจนคุณเจอตัวยา ที่ผมต้องการแล้ว ก็โทรหาผมนะครับ”

“ได้ค่ะ” คุณท่านจินพยักหน้าอย่างนอบน้อม เธอไม่กล้าที่จะ แสดงท่าทางสง่างามเหมือนเมื่อก่อนต่อหน้าหลินหยุนอีกแล้ว

“อืม ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ” หลินหยุนหันหลังเดินกลับ

ออกไป

“รอเดี๋ยวก่อนค่ะ หมอเทพยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าต้องการค่า ตอบแทนเท่าไร?” คุณท่านจินเอ่ยถาม ถ้าหลินหยุนไม่รับค่า ตอบแทน เธอก็กลัวหลินหยุนจะผิดสัญญา

“เรื่องค่าตอบแทนนั่น รอผมรักษาคุณจนหายก่อนเถอะครับ ตอน นี้ผมยังไม่ได้คิดว่าต้องการอะไรน่ะ

เมื่อพูดจบหลินหยุนก็เอามือไขว้หลัง แล้วเดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจ

โจวชิงเหอกลับไปที่หน้าประตูสวน เขากล่าวทักทายคุณท่านจิน “คุณท่านจิน ผมจะพาหมอเทพหลินไปส่งก่อนนะครับ!

“รบกวนผู้อำนวยการโจวด้วยค่ะ!” คุณท่านจินพูดพร้อมกับยกมือ

ขึ้นคำนับ

เมื่อเห็นว่าหลินหยุนและโจวชิงเหอกลับออกไปแล้ว หยุนเยวที่ เพิ่งจะแจ้งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอไปหาวัตถุดิบยาก็เดินเข้า มา

“นายหญิงคะ คำพูดของเขาเชื่อถือได้เหรอคะ? เขาจะสามารถ รักษาโรคของท่านได้จริงๆเหรอ? อีกอย่างเขาอายุน้อยขนาด นั้น จะมีกำลังถึงระดับพรสวรรค์ชั้นสูงแน่เหรอคะ? นั่นเป็นระดับ การบรรลุที่แข็งแกร่งกว่ากำลังของท่านระดับหนึ่งเลยนะคะ!” หยุ นเยวมีความสงสัยเล็กน้อยในใจ

คุณท่านจินมีสายตาจริงจังเคร่งขรึม “หยุนเยว่ เธอจงจำเอา ไว้ คนๆนี้ต่อไปต้องคบเป็นมิตรเท่านั้น จะเป็นศัตรูด้วยไม่ได้เด็ด ขาด!”

“เธอคิดว่าเขามีกำลังแค่ระดับพรสวรรค์ชั้นสูงอย่างนั้นเหรอ? ผิดแล้ว ฐานะที่แท้จริงของเขาน่ะ….น่าจะเป็นถึงปรมาจารย์”

“อะไรนะคะ!?” หยุนเยวสีหน้าตกตะลึง

ปรมาจารย์…นั่นน่ะคือการอยู่บนจุดสูงสุดของโลกแล้ว แต่ หลินหยุนยังเด็กขนาดนั้นจะเป็นปรมาจารย์ได้ยังไงกัน?