บทที่ 16 เครื่องกระเบื้องถังซานไฉ

บทที่ 16 เครื่องกระเบื้องถังซานไฉ

ภายในห้องทำงานของเฉียนหัวชิง ตรงกลางห้องนั้นมีโต๊ะน้ำชา ตั้งอยู่หนึ่ง ทั้งสามด้านของห้องมีตู้ไม้ตั้งอยู่ ในแต่ละถูกวางเต็ม ไปด้วยของโบราณ

“น้องหลินรอก่อน!

เฉียนหัวชิงเดินไปที่ด้านข้างของตู้ไม้ เขายกกล่องไม้จันทน์ มากล่องหนึ่ง ก่อนจะหยิบแจกันออกมาจากด้านใน

เฉียนเป้ยเป้ยที่บุกเข้าไปในห้องกลางคันเห็นแล้วก็ร้องอุทาน ตกใจ “คุณปู่คะ! ทำไมถึงแสดงของสำคัญขนาดนั้นกับคนนอกกัน คะ!?”

เฉียนหัวชิงกล่าวตำหนิ “อย่าพูดไร้สาระ ปู่เชิญเขามาช่วยดู เป็นการพิเศษนะ!”

“น้องหลิน! เชิญเลย

เฉียนเป้ยเป้ยสับขาก้าวอย่างรวดเร็วมายืนข้างๆ เธอใช้ใบหน้า เล็กที่สวยงามของเธอมองหลินหยุนอย่างตื่นตัว
ราวกับกำลังพูดว่า ฉันจะจับผิดแกให้จงได้ไอ้นักต้มตุ๋น!

สําหรับเด็กสาวที่ถูกเลี้ยงตามใจแบบนี้ หลินหยุนขี้เกียจจะใส่ใจ ความสนใจทั้งหมดของเขาพุ่งตรงไปยังแจกันดอกไม้เบื้องหน้า

ถึงแม้ว่าแจกันใบนี้จะไม่มีทิพย์อยู่ก็จริง แต่หลินหยุนก็สามารถ รู้สึกได้ถึง ยุคโบราณที่แอบแฝงอยู่บนแจกันใบนี้

การดูสมบัติของคนธรรมดาน่ะ ส่วนใหญ่จะพึ่งพาการใช้ความ รู้ แต่สําหรับผู้ฝึกเซียนแล้ว สามารถอาศัย ‘ ‘บนตัวเครื่องเคลือบ ลายครามพวกนี้เพื่อแยกแยะของแท้ของปลอม

แต่โบราณวัตถุปะ โดยธรรมชาติแล้วก็จะมี ยุคโบราณชนิดหนึ่ง ที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานติดมาอยู่แล้ว

หลินหยุนพิจารณาแจกันใบนั้นอย่างละเอียด นี่เห็นได้ชัดว่าเป็น โบราณวัตถุ แต่ชั้นสีและลายฝีมือพวกนี้ ต่อให้เป็นหลินหยุนที่ ไม่ได้ทำอาชีพพวกนี้ ก็ยังดูออกว่าเป็นของปลอมที่เลียนแบบได้ ห่วยสุดๆไปเลย

แต่ทำไมถึงได้มีลักษณะแปลกประหลาดแบบนี้กันนะ? ไม่น่าล่ะ แม้แต่เฉียนหัวชิงที่เป็นผู้เชี่ยวชาญก็ยังแยกไม่ออก
“เจ้าน้องชาย ดูอะไรออกแล้วเหรอ?” เฉียนหัวชิงถามด้วยสีหน้า รอคอย

หลินหยุนพิจารณาต่อโดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป

เฉียนเป้ยเป้ยหัวเราะเยาะเย้ย “คุณปู่คะ หนูก็บอกแล้วยังไงคะว่า เขาน่ะโตกว่าหนูแค่ปีสองปี จะไปมีประสบการณ์การดูสมบัติได้ยัง ไง? คุณปู่ ไม่เชื่อ ตอนนี้เชื่อแล้วหรือยังล่ะคะ!?”

ครั้งนี้เฉียนหัวชิงไม่ได้นําหนิเธอ บางทีหลินหยุนค้นพบพระ พุทธรูปองค์นั้นที่ร้านขายของเก่า อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ?

“เอ้ย? ดูไม่ออกก็เลิกทำเป็นดูออกแบบนั้นได้แล้วน่า มีแม่สาว คนนี้อยู่น่ะนายหลอกคุณปู่ฉันไม่สำเร็จหรอก!” เฉียนเป้ยเป้ยเชิด หน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง และทำท่าว่าฉันน่ะดูแกออกมาตั้งนาน แล้ว

หลินหยุนไม่ได้สนใจเป้ยเป้ยเลย เขามองไปที่เฉียนชิงหัวแล้ว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “คุณศึกษาเจ้าสิ่งนี้มานานขนาดนั้น แล้ว เจออะไรบ้างล่ะครับ?”

เฉียนเปียเปียยิ่งลำพองใจขึ้นไปอีก “คุณปู่ดูเถอะค่ะ เขาดูไม่ ออกแต่แรกแล้ว ยังจะถามคุณปู่อีก ตอนนี้คุณปู่ยังไม่เชื่อหนูอีกเห รอคะ?”
ใบหน้าของเฉียนหัวชิงแสดงความผิดหวังออกมา แต่หลินหยุน เป็นคนที่เขาเชิญมาด้วยตัวเอง ต่อให้ดูไม่ออก เขาก็ยังต้องปฏิบัติ ต่อเขาด้วยความสุภาพ

“เป้ยเป้ย ถ้ายังทำตัวเสียมารยาทกับคุณชายหยุนแบบนี้อยู่ล่ะก็ ปู่จะลงโทษให้คัดลอกบทความ ( อกุย(สาวก) ) ” เฉียนหัวชิง กล่าวอย่างเคร่งขรึม

ใบหน้าเล็กๆของเฉียนเป้ยเป้ยเปลี่ยนไป แล้วรีบพูดขึ้นทันทีว่า “คุณปู่หนูไม่พูดแล้วค่ะ ไม่พูดแล้ว”

พูดจบ ก็ทำหน้าตาล้อเลียนใส่หลินหยุน แล้วก็แลบลิ้นน่ารักๆ

นั่นใส่เขา

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย เขามองออกว่าถึงเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้จะ ดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองไปสักหน่อย แต่เธอก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร เพียงแต่อยู่ในช่วงวัยเยาว์ดื้อรั้นและชอบที่ทำตัวก้าวร้าวเท่านั้น

“ผู้อาวุโสเฉียน เชิญพูดครับ” หลินหยุนเอ่ย

เฉียนหัวชิงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ดูตามจากการศึกษาวิจัยของ ข้าแล้ว แจกันใบนี้ถูกทำขึ้นเรียนแบบเครื่องกระเบื้องถังซานไฉ แต่ว่าเนื้อในของแจกันใบนี้กลับเป็นถังซานไฉของแท้ที่ทำขึ้น จริงน่ะ”
“ข้าทำการพิสูจน์มาก็มาก ตรวจสอบวัสดุของมันอีกนับไม่ถ้วน ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่ยืนยันได้ว่าวัสดุในแจกันนี้เป็นเครื่อง กระเบื้องถังซานไฉอย่างไม่ต้องสงสัย

“แต่ว่า ด้านนอกของแจกันนี่…กลับเป็นของปลอมที่ทำเลียน แบบ งานฝีมือที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงทั้งสองแบบนี้ ดันมา ปรากฏบนของชิ้นเดียวกันได้ยังไง? ข้าน่ะคิดยังไงก็หาเหตุผลไม่ ได้จริงๆ!

เฉียนเป้ยเป้ยเองก็ตั้งใจฟังเช่นกัน เธอติดตามปู่ของเธอตั้งแต่ ตอนยังเด็ก ก็เลยมีความสนใจในวัตถุแปลกๆที่มีสองลักษณะแตก ต่างกันชิ้นนี้ไปโดยปริยาย

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “ผู้อาวุโส เฉียนอยากจะรู้คำตอบหรือเปล่าครับ?”

เฉียนหัวชิงนิ่งอึ้งไป เขาดีใจขึ้นมาในพริบตา “น้องหลินดูออก แล้วเหรอ!?”

หลินหยุนพยักหน้า

เฉียนเป้ยเป้ยเองก็ตกตะลึงไปเหมือนกัน ท่าทางของเด็กสาวตัว เล็กสีหน้ามึนงงในตอนนั้นน่ารักสุดๆ
“ชิ คุณปู่ของฉันศึกษามันมานานขนาดนั้นยังดูไม่ออกเลย นาย เพิ่งจะดูไปแค่แป๊ปเดียวก็ดูออกแล้วเหรอ? ขี้โม้ล่ะสิ!”

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาดูลึกลับ เขาหยิบแจกันนั่น กระแทกเข้ากับมุมโต๊ะเบาๆ

เพลัง!!

เสียงดังชัดเจน แจกันนั่นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ไอ้บ้า นี่นายทำอะไรฮะ! นายรู้รึเปล่าว่าแจกันใบนี้ปู่ฉันจ่ายเงิน ซื้อมาเท่าไรน่ะ!?” เฉียนเป้ยเป้ยกรีดร้องโวยวายด้วยความโกรธ

หลินหยุนหยิบเอาเศษที่แตกแล้วขึ้นวางลงบนโต๊ะ โดยไม่ได้สน ใจเฉียนเป้ยเป้ย ทำเพียงแต่มองเฉียนหัวชิงแล้วยิ้มน้อยๆ

หลินหยุนเชื่อว่าเฉียนหัวชิงน่าจะเข้าใจในเจตนาของเขา

เป็นอย่างที่คิด เฉียนหัวชิงสีหน้าเคร่งขรึม โบกมือให้เฉียนเปีย เป้ยที่กำลังจะดุด่าหลินหยุนอยู่หยุด แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆว่า “อย่างนี้นี่เอง เป็นอย่างนี้นี่เอง!
เฉียนหัวชิงลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับหลินหยุนด้วยใบหน้าที่ แสดงความเคารพ “คุณชายหลินเก่งมากจริงๆ ข้าเฉียนหัวชิงขอ แสดงความนับถือ!”

คำเรียกของเฉียนหัวชิงต่อหลินหยุนได้เปลี่ยนจากน้องหลินเป็น คุณชายหลินไปแล้ว

“ผู้อาวุโสเฉียนไม่ต้องเกรงใจครับ อย่างที่บอกว่าคนวงนอกเห็น ชัดกว่า คนวงในกลับขุ่นมัว เป็นเพราะคุณทำใจพังแจกันนี้ไม่ได้ เพราะอย่างนั้นคุณก็เลยไม่เข้าใจมันสักทีน่ะ” หลินหยุนเอ่ย

“ฮ่าๆ คุณชายหลินถ่อมตัวเกินไปแล้ว อายุยังน้อยก็มี ประสบการณ์มากถึงเพียงนี้ แต่กลับไม่มีท่าทีหยิ่งผยองเลย แม้แต่น้อย เหนือกว่าพวกอาจารย์ที่ประกาศตนกันนับไม่ถ้วนใน ธุรกิจซื้อ-ขายของเก่าของเราอีกนะครับ!

“คุณปู่ นี่ตกลงกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่เหรอคะ? เขาทำแจกัน ของเราแตกนะคะ ไม่ให้เขาชดใช้ ยังจะไปชื่นชมเขาอีก!” เฉียน เป้ยเป้ยที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความงงงวย

เฉียนหัวชิงกวักมือเรียกเฉียนเป้ยเป้ย แล้วพูดยิ้มๆว่า “เป้ยเป้ย เจ้ามาดูสิ”

เฉียนเป้ยเป้ยเดินไปดูด้วยความประหลาดใจ จากการทำให้แจกันแตกนั่น ทำให้สามารถเห็นได้ทันทีว่าด้านในของมันเป็น อย่างไรกันแน่

ที่แท้แล้วในแจกันนี่ยังมีแจกันซ้อนอยู่อีกใบ

เฉียนหัวชิงหยิบค็มออกมาจากหนึ่งอันจากด้านข้าง เขาค่อยๆ บ เศษแจกันพวกนั้นออก เปิดเอาผิวแจกันที่ขรุขระของชั้นนอกออก มาทีละชิ้น

แล้วแจกันใบหนึ่งที่ไม่มีการบุบสลายใดๆ ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าคน ทั้งสามคน

“นี่สิถึงจะเป็นเครื่องกระเบื้องถังซานไฉของแท้!” เฉียนหัวชิง กล่าวพร้อมกับการถอนหายใจอย่าโล่งอก พร้อมกับแสงแห่ง ความรักเปล่งประกายในดวงตาของเขา

เฉียนเป้ยเป้ยสีหน้าตกตะลึง “ที่แท้แล้วก็มีคนทำของเลียนแบบ ห่วยๆเอาไว้ด้านนอก เพื่อใช้เป็นตัวปกป้องถังซานไฉของแท้สินะ วิธีนี้ช่างฉลาดล้ำจริงๆ!

เฉียนหัวชิงพยักหน้า “ฉลาดจริงๆ แต่ว่าก็ยังถูกคุณชายหลินดู ออกจนได้ พิสูจน์ได้ว่าคุณชายหลินยังเหนือกว่าเขาไปอีกหนึ่ง ขั้น!”
เฉียนเป้ยเป้ยมองดูหลินหยุน แล้วจู่ๆเธอก็รู้ว่าที่จริงหลินหยุนรู ปร่างหน้าตาหล่อเหลา

เฉียนหัวชิงพูดขึ้นว่า “เป้ยเป้ย ยังไม่รีบขอโทษคุณชายหลินอีก”

“อ่า…ค่ะ!” เฉียนเป้ยเป้ยหน้าแดงก่ำ เธอก้มหัวลงทำเสียงบ่น ฮึดฮัดจึมงำเหมือนกับยุงว่า “คุณชายหลิน ก่อนหน้านี้ล่วงเกินไป มาก อยากขอให้อภัยให้ด้วยนะคะ!

หลินหยุนพูดเรียบๆว่า “ไม่มีปัญหาครับ

ดูจากเวลา ตอนนี้คนพวกนั้นคงจะทานอาหารกันเสร็จแล้ว

“ผมยังมีธุระอยู่ ต้องขอตัวลาก่อนนะครับ” หลินหยุนพูด

เฉียนหัวชิงรีบพูดขึ้นทันทีว่า “รอเดี๋ยวก่อน คุณชายหลินทำให้ ข้าได้รับเครื่องกระเบื้องถังซานไฉของแท้ใบนี้ ข้าจะต้องมีของ ขวัญขอบคุณ!”

“อย่างนี้สิ ข้ามีของหายากหลบซ่อนอยู่มากมาย แล้วก็มีมูลค่า ทั้งนั้น คุณชายหลินเลือกไปเลยอันหนึ่ง ให้เป็นของขวัญขอบคุ คุณชายหลินเลย!”
หลินหยุนส่ายหัว “ผู้อาวุโสเฉียนไม่ต้องเกรงใจครับ ลาก่อน!”

ของหายากของเฉียนหัวชิงมีอยู่มาก แล้วก็มีมูลค่าทั้งนั้น แต่ กลับไม่มีสี่ทิพย์แบบนั้น เพราะอย่างนั้นหลินหยุนไม่ต้องการ

“ผมให้คุณชายหลินครับ!” เฉียนหัวซิงเอ่ย

เฉียนหัวชิงยืนอยู่ที่ประตูเพื่อมองดูเหงาหลังของหลินหยุนที่ กำลังจากไป เฉียนหัวชิงมีสีหน้าชื่นชม “บุคคลนี้มีท่าทางเฉกเช่น ปรมาจารย์! เป้ยเป้ยจงจำเอาไว้ว่าต่อไปห้ามล่วงเกินเขา!

เฉียนเป้ยเป้ยไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอเพียงแค่เอียงศีรษะ ไม่รู้ว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่