บทที่19 จัดการได้ดีมาก

บทที่19 จัดการได้ดีมาก

“ท่านสาม!! นายคนนี้ครับ เขากล้ามเรื่องเป็นของท่าน ขนาดผมพูดชื่อของท่านสามออกมา เขายังกลับหน้าหลาย ครับ เขาไม่เห็นท่านในสายตาเลยโยชายเสียงดังขึ้นมา กลัวว่าท่านเดินท่านจะไม่เห็นตัวเอง

ท่านเส้นซานไม่ได้ไปสนใจงดลายเขาเหมือนรู้สึกได้ว่า มีบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น

หลินยิ่งค่อยๆหันหลังกลับมาแล้วมองไปทางเส้นชายด้วย สายตาที่เฉยชา ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ท่านหลิน ! ” พอเห็นสายตาของหลัง ท่านเส้นซานรับก้มหัว ลงทันที แล้วเรียกด้วยเสียงที่เคารพ

“อะไรนะ!”

“ฉันฟังผิดไปรึป่าว

งูและลูกน้องของเขา ต่างก็ตกใจอย่างมาก แสดงสีหน้าออก มาอย่าตกใจ
“ท่านหลิน ไม่คิดว่าท่านก็อยู่ในจื่อจินKTV แต่ว่ามีเรื่องอะไร เหรอครับ?” เสิ่นซานเช็ดเหงื่อที่ออกตรงหน้าผากออก ถามด้วย ความเคารพ

หลินอิ่งพูดอย่าช้าๆ “นายลองถามลูกน้องของนายดูสิ

“งูดำ นายหาเรื่องท่านหลินเหรอ?” เสิ่นซานถามด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชาทั้งๆที่เขารู้อยู่แล้ว

เขาได้ข่าวนี้ตั้งแต่ในโทรศัพท์แล้ว ว่ามีคนมาหาเรื่องที่จื่อ จินKTV มาดึงดำลูกน้องคนโปรดของเขาด้วย ขนาดงูดำพูดชื่อ ของท่านเสิ่นซานออกมา คนฝั่งนั้นยังไม่ไว้หน้าเลย

เดิมทีเขาพาคนมาที่นี่ด้วยความโกรธและพร้อมที่จะหาเรื่อง แต่ ไม่คาดคิดว่า คนคนนั้นคือหลินอิ๋ง !

“ท่านสาม ผมก็แค่ล้อเล่นกับจางฉีโม่ไปสองสามคำ หลินอึ่งก็ เข้ามาหาเรื่องผม เรื่องนี้ท่านต้องเอาคืนให้ผมนะครับ” งูดำพูด อย่างไม่พอใจ

“เงินซาน นายพาคนมา จะมาเอาคืนให้เขาเหรอ?” หลินกึ่งถาม อย่างใจเย็น

“ไม่ครับ! ท่านหลิน ผมจะกล้าได้ยังไงครับ !” เสิ่นซานเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก พูดด้วยความเคารพแล้วหวาดกลัว

หลินยิ่งพูดอย่างใจเย็น “นี่เป็นคนของนาย นายจัดการเองเถอะ”

“ท่านสาม ทำไมท่านต้องเกรงใจเขาด้วยครับ หลินอิ่งมันเป็นแค่ ลูกเขยไม่เอาไหนของตระกูลจาง!” งู ยังไม่ค่อยรู้เรื่องซะเท่า ไหร่ เขาพูดด้วยความไม่เข้าใจ

“ถึงแม้ว่าหัวหน้าตระกูลจาง จางหงซวนมา ต่อหน้าท่านเขาก็ไม่ ได้มีอิทธิพลอะไรมาก” งูดำพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัยเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ฉลาด แต่เขาไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย เขาจะไปรู้ได้ ไงว่า หลินอิ่งลูกเขยไม่เอาถ่านที่ชื่อเสียงโด่งดังคนนี้จะทำให้ หัวหน้าประจําเมืองหนานเฉิงก้มหน้าให้เขาได้ ?

เสิ่นซานมองไปที่งูดำ ในสายเต็มเต็มไปด้วยความอาฆาต เขา อยากจะเอามีดแทงไอโง่คนนี้ให้ตายไปซะเลย แค่การพูดคุยแบบ ผิวเผิน เขาก็เดาออกแล้วว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง นิสัยของงูดำ เขาก็รู้ดี สงสัยต้องคิดไม่ดีไม่ร้ายกับจางฉีโม่ภรรยาของหลินยิ่ง แน่ๆเลย

ผู้หญิงของหลินจิ่งนายยังกล้าคิดไม่ดีด้วย อยากตายจริงๆใช่ ไหม!
“ไอ้โง่ ยังไม่หุบปากอีก!”

ท่านเส้นซานเตะไปที่หน้าของงูดำอย่างแรง แล้วก็ใช้ส้นเท้ากด หน้าของงูดำ ไว้กับพื้นอย่างรุนแรง

“ท่านสาม…..ผม!” แววตาของงูดำรู้สึกกล้ำกลืนเล็กน้อย เขาไม่ เข้าใจเลยว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่

“ถ้านายกล้าออกเสียงอีกแม้แต่น้อย คืนนี้ฉันจะโยนนายลงแม่ น้ำชิงหยูนให้ปลากิน!” เสิ่นซานพูดอย่างแรง สีหน้าเต็มไปด้วย ความโมโห

“เอาแท่งเหล็กมา ฉันจะลงโทษด้วยกฎประจำบ้านเอง” เส้นซาน พูดด้วยน้ำเสียงโทน แล้วรับแท่งเหล็กมาจากบอดีการ์ดมา

“คืนนี้พวกนายหาเรื่องท่านหลิน ตอนนี้คุกเข่าลงให้หมด กราบ ท่านหลินเดี๋ยวนี้ ! ” เสิ่นซานถือแท่งเหล็กไว้ แล้วชี้ไปที่งูดำและ ลูกน้องของเขา พูดด้วยความเคร่งเครียด

ลูกน้องหลายคนของงูดำคุกเข่าลงทันทีแทบจะไม่มีการส่งเส ใดๆเลย หลังจากนั้นก็กราบหลินยิ่งอย่างเร็ว เสียงหัวที่โขกกับ พื้นดังภาพนี้ทำให้พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก ในเมืองหนานเฉิง สําหรับนักเลงอย่างพวกเขาแล้ว การเป็นอยู่ของท่านเสิ่นซาน เหมือนเจ้าพ่อ

หลี่ฮุยที่คุกเข่าอยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้วก็อึ้งเหมือนกัน เขาตกใจจน เอ๋อไปแล้ว เขาเองก็ขอร้องให้ท่านหลินให้อภัย ภายใต้การจ้อง มองด้วยสายตาที่เย็นชาของท่านเสิ่นซาน

“ท่านหลิน ท่านปล่อยผมไปเถอะนะครับ! ผมผิดไปแล้ว ผม ตาบอดเองผมไม่ควรหาเรื่องคุยตั้งแต่แรก !”หลี่ฮุยกรีดร้องขึ้น มาอย่างน่าสงสาร ตอนแรกก็ใจกากอยู่แล้ว พอนึกถึงตอนที่เยาะ เย้ยหลินอิ่ง วิญาณก็แทบจะหลุดออกจากร่าง

ตอนแรกเขายังคิดอยู่ว่า กลับไปจะไปใช้อำนาจของพ่อมาเอา คืนหลินยิ่ง

แต่ตอนนี้ขณะนี้ความโกรธแค้นทั้งหมดของเขาได้หายไปอย่าง สาบสูญ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่า ระหว่างเขาและหลินอิ่งมันต่างกันแค่ ไหน!

5นาที่ผ่านไป

หลินอิ่ง กลับไปที่ห้อง888 หลี่ฮุยเดินตามหลังมาอย่างเชื่อฟัง พร้อมแขนที่หักไป1ข้าง
หลนอง เป็นยังไงบ้าง? เส้นชายคนนั้นมายัง จากในภาพ เธอเป็นห่วงมาก

หลับอึ้งยิ้มออกมาเบาๆ พูดต่อว่า “ไม่เป็นไร ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ไม่เรากลับบ้านกันเถอะ

“ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว จางไม่สงสัยเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถาม อะไรมาก แต่พยักหน้าหล่นอิงก็ขี้เกียจสนใจพวกคนในท้ เดินออกมาพร้อมจางฉีโม่เลย

“พี่ฮุย แขนข้างนี้ของนายเป็นอะไรเหรอ? “ในห้องนั้น มีผู้ชาย คนหนึ่งถามด้วยความสงสัย เขาสังเกตเห็นว่าแขนของหลี่อยผิด ปกติไปมาก

หล่อยพยายามฝืนยิ้ม พูดว่า “เมื่อกี้ไม่ทันได้ระวัง ฉันทำแขน แพลงเอง “

“พี่ฮุย ไอ้หลินจิ่งนี่มันทำตัวใหญ่เกินไปรึเปล่า วันนี้เขาต่อย นาย แล้วก็ออกไปอย่างไม่ทักทายเลย นายไม่คิดหาวิธีจัดการ มันหน่อยเหรอ? ต่อไปยังต้องตามจีบจางฉีโม่อีกนิ?” มีผู้หญิงคน หนึ่งถามด้วยความสงสัย

“เธอกำลังพูดอะไร? สั่งสอนอะไร? ตามจีบจางฉีโม่งั้นเหรอ? ต่อ ไปถ้าใครกล้าพูดเรื่องนี้อีกมีปัญหากับฉันแน่!” หลี่ฮุยพูดด้วยน้ำ เสียงโทนต่ำ
“งั้นพี่ฮย เมื่อกี้ทานเงินชานมาไหม? ข้างนอกนั้นเกิดเรื่องอะไร ขึ้น?”

ผู้ชายและผู้หญิงในห้องนั้นถามด้วยความสงสัย

“เรื่องนี้พวกเธอก็อย่าถามเยอะเลย ฉันก็ไม่รู้ “หลี่ฮุยมองดูแผ่น หลังของหลินอ่งที่เดินจากไป สีหน้าของเขาคงสับสนเล็กน้อย

เขาเองก็อยากจะพูด แต่ปัญหาคือเขาไม่กล้าพูด ไม่น่าเชื่อว่าคน ใหญ่คนโตอย่างเสิ่นซานจะเรียกหลินยิ่งว่าท่าน นี่แม่งเรื่องอะไร กันวะ……

อีกฝั่งหนึ่ง หลินยิ่งกับจาง ไม่เดินออกจาก อจินKTVไป เขา สองคนขึ้นรถไป อู่เจิ้งกำลังสตาร์ทรถ และจีพีเอสนำทางพวกเขา มุ่งไปที่ชุมชนเจียง อ

ที่เบาะหลังรถ จางฉีโม่ถามอย่างจริงจังว่า “หลินอิ่ง สุดท้ายนาย จัดการกับงูดำยังไง? อย่าบอกฉันนะว่านายใช้หมัดนายทำให้เขา ยอมนาย

หลินยิ่งยิ้มเล็กน้อยกล่าวต่อว่า “ก็ใช้หมัดทำให้เขายอมจริงๆ
พี! ไม่ยอมบอกก็ไม่เป็นไร จงโมท กลับไป เงินในตลาทับหัว

ถึงแม้ว่าเธอจะสงสัยมาก แต่ก็ไม่อยากนอนเลว เพราะถึงยัง ไง เธอก็ยังไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นภรรยาของหลินยิ่งจริง

หลายวันหลังจากนั้นมาจากโมกเนตรอยู่ในห้องทำงาน อง มันทำโครงการ King of the world!

หลินฮุ่งก็อยู่ทำงานเป็นเพื่อนของจางโม่ปกติเหมือนที่ผ่านมา พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องรายละเอียดต่างๆของเพชรพลอยหา ยากชิ้นนี้ งานชิ้นนี้ก็เดินได้เร็วมากขึ้นทุกวัน

เวลาก็ผ่านไปแบบนี้3วัน

เหลือเวลาอีก1วัน ก็จะเป็นวันงานนิทรรศการแล้ว สถานที่จัด งานอยู่ที่ลานดึกที่กว้างที่สุดของเมืองชิงหยูน ที่พาณิชย์พลาซ่า ชิงหยูน งานกิจกรรมทางธุรกิจนี้สำคัญมาก จางซื่อกรุ๊ปก็เชิญ ตัวแทนของบริษัทเพชรพลอยขนาดใหญ่มาร่วม รวมไปถึงมือ อาชีพทางด้านนี้ด้วย

วันนี้ หลินอิ๋งไม่ได้อยู่ที่บริษัท เขาไปที่บริษัทโอเชี่ยน อสังหาริมทรัพย์ของเมืองชิงหยูนตั้งแต่เช้า
หลินยิ่งตัดสินใจเลือกบ้านหลังใหม่ที่เหมาะสม แล้วรอเวลาที่ เหมาะสม เพื่อย้ายเข้าไปอยู่พร้อมครอบครัวจางไม่

ฝั่งเหนือของเมือง เขตกลางที่รุ่งเรือง มีแหล่งน้ำและดอกไม้ที่ สวยงาม

หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ข้างแม่น้ำชิงหยูน สถานที่ตั้งโอเค วิวสวยดี สภาพแวดล้อมก็ดี

ถือว่าเป็นตึกที่ดีในระดับหนึ่งของเมืองชิงหยูน บ้านชุด ราคา ประมาณ 2ล้านหยวน

นี่เหมาะกับมาตรฐานในใจของหลินยิ่งมาก ไม่ดูโอ้อวดเกินไป แต่ก็อยู่สบายดี

ภายใต้การนำทางของพนักงานขายของบริษัท หลินจิ่งได้มาดู ที่ห้องห้องชั้นที่12ข้องตึก1ตึก การตกแต่งสวยดี เป็นแนวโบราณ ใช้

หลินอิ๋งแค่มองๆ ก็รู้สึกพึงพอใจมาก

“ท่านครับ บ้านชุดนี้ราคา2ล้าน3แสนหยวน ท่านต้องการไหม ครับ?”พนักงานขายเริ่มแสดงสีหน้ารำคาญออกมา พูดอย่างไม่ ใส่ใจ แม่แต่คำแนะนำขายก็ไม่มี เพราะเป็นงานเท่านั้น ถึงทำสีหน้าดีๆกับหลินยิ่ง

แต่เขามองว่า การแต่งกายของหลินจิ่ง ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มี ชิ้นไหนที่ราคาเกิน300หยวน ขนาดมาดูบ้าน เขาก็เป็นคนขับ รถJettaส่งเขามา รถก็ไม่มี

พนักงานชายส่ายหัวในใจ ไม่รู้ว่าคนคนนี้คิดยังไงกันแน่ จน ขนาดนี้ยังอยากจะซื้อบ้านอีก

สงสัยแม้แต่เงินดาวน์ยังไม่มีจ่าย

ตู้ด !

ทันให้นั้น โทรศัพท์ของหลินจิ่งก็ดังขึ้น ทางโทรศัพท์มีเสียง จางฉีโม่ที่เร่งรีบดังขึ้นมา

“หลินจิ่ง นายรีบมาที่บริษัทเร็ว งานKing of the worldถูกขโมย ไปแล้ว”