ตอนที่ 15 หัวใจหยุดเต้น

ตอนที่ 15 หัวใจหยุดเต้น

เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น ณัฐพลอยู่ห่างจากคฤหาสน์เพียงสิบนาที

เขาเห็นแล้วว่าเป็นโทรศัพท์จากโรงพยาบาล ลังเลอยู่สองสาม วินาทีและค่อยรับสาย

เสียงตกใจของหมอทางโทรศัพท์ “คุณณัฐพลการผ่าตัดของคุณ ฝนทิพย์ เลือดออกเป็นอย่างมาก เรากำลังให้การช่วยเหลือ…”

อ่ะ—ณัฐพล เหยียบเบรกทันทีและขมวดคิ้วของเขา: “คุณว่าอะไร

นะ”

คุณหมอกลืนน้าลายและพูดต่อ คุณฝนทิพย์เลือดออกอย่าง มาก เธอกําลังได้รับการช่วยเหลือ เธอเพิ่งจะหัวใจหยุดเต้น คุณ รีบกลับมาเถอะ … ” ณัฐพลรีบวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่ คฤหาสน์ที่กำลังจะถึง หลังจากนั้นเขาก็เลี้ยวรถแล้วขับรถกลับ ไปที่โรงพยาบาล

มาถึงที่ทางเข้าห้องผ่าตัดอีกครั้งและผู้อำนวยการโรงพยาบาล รออยู่ที่นั่นเพื่อต้อนรับณัฐพลเข้ามา
“ฝนทิพย์เป็นอย่างไร” เขาถามอย่างใจเย็น

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขาและ ตอบอย่างระมัดระวัง “ฉันเพิ่งกลับมาจากการช่วยเหลือ เลือด หยุดไหลแล้วและกำลังทำการผ่าตัดเย็บแผล ใกล้จะเสร็จแล้ว” ณัฐพลหน้าเย็นเฉียบและเงียบไป

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็รออยู่ข้างๆและเขาเองก็ไม่กล้าพูด อะไรอีก

เวลาจากนั้นหนึ่งนาทีและหนึ่งวินาทีผ่านไป

ณัฐพลก็รออยู่ด้วยความอดทนเช่นกัน

“ คุณแน่ใจนะ ว่าฝนทิพย์ไม่ได้เป็นอะไร” เขาเอ่ยปาก

ผู้อำนวยการพยักหน้าและตอบว่า “แน่นอน โรงพยาบาลรับ ประกันได้

เสียงพูดจบลง จากนั้นณัฐพลก็หันหลังแล้วเดินไป

เขาจะไปหานิตา ไม่รู้ว่าทำไม ความคิดนี้ถึงผ่านความแข็งแกร่ง เข้ามาในหัวของเขา
ดูเหมือนว่า ถ้าเขาไม่ไปหาเธอ เขาจะไม่มีโอกาสเจอเธออีก

ผู้อำนวยการตื่นตระหนก เขาจำคำเตือนของฝนทิพย์ได้ว่า ไม่ว่า จะด้วยวิธีใดเขาจะต้องทำให้ณัฐพลรอเธอออกจากห้องผ่าตัด

“คุณณัฐพล คุณกำลังจะไปไหน คุณฝนทิพย์ยังไม่ออกมาเลย ผู้อำนวยการรีบตามไป พยายามทำให้เขาอยู่ต่อ

แต่ฝีเท้าของณัฐพลก็เร่งความเร็วขึ้น

แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเย็นชาและสงบนิ่งเหมือนเดิม แต่หัวใจก็ เต้นแรงจนควบคุมไม่ได้และเขาวิตกกังวลอย่างมาก

“คุณณัฐพล … ”

“คุณหุบปากเดี๋ยวนี้!” ณัฐพลตะคอกขัดจังหวะเขาและดวงตาเต็ม ไปด้วยคำเตือนและความเย็นชา ไปให้พ้น อย่าตามฉันมา!” ผู้อำนวยการหยุดด้วยความกลัวและไม่กล้าอ้าปากอีก ณัฐพลหันกลับมาและรีบเร่งฝีเท้าเดินไปทางประตูโรงพยาบาล
เขาเพิ่งมาถึงที่ประตู รถพยาบาลก็ส่งเสียงดังและมาจอดอยู่ต่อ หน้าเขา ประตูเปิดออก พยาบาลชายสองคนรีบออกจากด้านใน ของรถและผลักรถเข็นลงมา คนที่นอนอยู่ข้างบนร่างผอมเพรียว

ณัฐพลรู้สึกแวบหนึ่งขึ้นมาและเสียงฝีเท้าของเขาก็หยุดกระทัน

ผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่นิตาเหรอ?

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ …

“รีบถอยออกไป ผู้ป่วยจะไม่ไหวแล้ว!” พยาบาลชายผลักรถเข็น และวิ่งไปที่โรงพยาบาล

สมองของณัฐพลรู้สึกว่างเปล่าไปช่วงหนึ่งและเมื่อสติกลับมา ตัวของเขาก็ตามติดกับรถเข็นมาแล้ว มือก็ใช้แรงผลักรถไปด้วย ดวงตาจ้องมองไปที่คนที่นอนอยู่บนรถ

ใบหน้าของนิตาขาวซีดและหน้าท้องกับร่างกายของเธอก็ ปกคลุมไปด้วยเลือด เหมือนตุ๊กตาที่ถูกทำลายและเสียชีวิต

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ” ณัฐพลพูดด้วยเสียงต่ำและตัวก็สั่นเล็ก น้อย
พยาบาลชายที่อยู่ข้างๆขมวดคิ้ว “คุณพูดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? คุณยังไม่เห็นอีกหรอ ว่าเธอกำลังจะตาย!”

ณัฐพลเหมือนถูกโดนทุบ ดวงตาของเขาแคบลงและจับ ปลอกคอของชายผู้นั้น “ฉันไม่ยอมให้เธอตาย! ถ้าเธอเป็นอะไร ขึ้นมา ฉันจะฝังคุณ!”

พยาบาลชายดูรู้ล็กผิดและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แค่คิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้

“นายท่าน อย่ามัวแต่พูดเลย ถ้าคุณไม่ปล่อยให้หมอส่งเธอไปที่ ห้องช่วยเหลือ เธอตายจริงๆ แน่ !” หญิงวัยกลางคนเอ่ยปากขึ้น ขัดจังหวะการสนทนาของณัฐพล

ณัฐพลหันไปจ้องที่ผู้หญิงที่พูด เธอเป็นแม่บ้านทำความสะอาด คนเก่าของคฤหาสน์ หลังจากที่ฝนทิพย์เข้ามา เธอก็ถูกไล่ออก และถูกแทนที่

ลำบากเธอจริงๆ วันนี้กลับไปที่คฤหาสน์เพื่อเก็บของและได้พบนิ ตาเฮือกสุดท้ายที่กำลังจะตาย ถ้าไม่เช่นนั้น… ผลที่ตามมาคงเดา ได้ไม่ยาก!

ในที่สุด ณัฐพลก็ฟื้นคืนสติของเขาและปล่อยพยาบาลชายคนนั้น

ในที่สุดรถก็สามารถไปที่ห้องฉุกเฉินได้

แต่ก่อนที่จะเข้าประตูห้องฉุกเฉิน หมอท่านหนึ่งก็ตะโกน “แย่ แล้ว ผู้ป่วยไม่หายใจ … “