ตอนที่ 12 ฉันจะรอคุณ

ตอนที่ 12 ฉันจะรอคุณ

ฝนทิพย์วันนี้มาหาคุณแม่ ? เธอพูดอะไรกับคุณแม่… ฝนทิพย์ ต้องจงใจแน่ๆ จงใจให้คุณแม่ตาย

นิตาบีบโทรศัพท์ และในหัวใจมีแต่ความเกลียดชัง

ลูกของเธอก็ไม่มีแล้ว แม้แต่แม่คนเดียวในโลกที่ยังคงดีต่อตัว เธอก็ถูกทําให้ตายโดย ฝนทิพย์

เธอจะแก้แค้น ทุกอย่างต้องชดใช้ ฝนทิพย์ก็ต้องชดใช้ !

ทั้งสองตาของนิตาแดงมาก ถือโทรศัพท์ไว้อย่างเคียดแค้น เธอ ขยับขา แล้วรีบออกไปข้างนอก

ธวนิตวรีบตามไปนิตา เกิดเรื่องอะไรขึ้น ?

นิตากัดริมฝีปากล่างของเธอ ดวงตาอ่อนโยนของเธอเต็มไปด้วย น้าตา แต่เธอไม่รู้ตัว การแสดงออกของเธอยังคงจะเดินต่อไปข้าง หน้า

ธวนิตว์จบเธอไว้ในอ้อมแขนทันที ความอบอุ่นอ่อนโยนรู้สึกได้ จากด้านหลังของนิตา ทําให้เธอรู้สึกสงบ
“นิตา คุณใจเย็นๆก่อนนะ แล้วบอกผมว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ”

นิตาร้องไห้อย่างนุ่มนวล “แม่ของฉันฆ่าตัวตายด้วยการกระโดด จากอาคาร… นี่เป็นญาติคนเดียวในโลกที่ยังรักฉันและในโลกนี้ก็ ไม่มีใครที่จริงใจและดีกับฉันแล้ว .

ธวนิตว์ขมวดคิ้วเล็กน้อย คอที่อบอุ่นเต็มไปด้วยความสงสารและ ความรัก ใช้ปลายนิ้วเบา ๆ เช็ดน้ำตาออกจากดวงตาของนิตา

นิตา คุณยังมีผมนี่ ผมก็รักคุณ เขาพูดและใช่มือสองข้างจับแก้ม ของนิตา แล้วจูบเบา ๆ บนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนและ จริงจัง “หลายปีที่ผ่านมาความรักที่ฉันมีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยน คุณ ไปกับผม ผมจะดีกับคุณตลอดชีวิต”

นิตาค่อยๆหันไปมองที่ตาของธวนิตว์

ธวนิตว์พูดซ้ำ ๆ อย่างพิถีพิถันและอ่อนโยนนิตา ผมรักคุณมา ตลอด คุณไปกับผมได้ไหม”

นิตากระพริบตาของเขาเบา ๆ และน้ำตาก็ไหลออกมา

ยังมีคนที่รักเธอและยังมีคนที่ดีกับเธอ…
อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถไปกับเขาได้

ยิ่งรู้ว่าชวนิตว์ดีมาก เธอก็รู้สึกไม่คู่ควร

ยิ่งกว่านั้นเธอยังต้องแก้แค้น ให้ฝนทิพย์ได้รู้ว่าชีวิตต้องแลก

ด้วยชีวิต

ฉันขอโทษ … “นิตาลดสายตาลงและให้คำตอบเดียวกับคำสาร ภาพของธวนิตว์เมื่อสี่ปีก่อน…ขอโทษด้วยฉันไม่สามารถยอมรับ คุณได้

ธานิตว์ดูเสียใจ แต่ยังคงจับมือของนิตาไว้อย่างเบาๆ

“ไม่เป็นไร ผมจะรอ นานแค่ไหนผมก็เต็มใจ

อย่างไรก็ตามยิ่งเขาพูดแบบนี้มากเท่าใด เธอก็ไม่กล้าเข้าใกล้

เขา

แม้ว่าเธอจะทำลายชีวิตของเธอเอง เธอก็ไม่สามารถทำให้ธ วนิด เบื่อ…

นิตาปล่อยมือของเขาแล้วกระซิบ”ฉันจะไม่มาหาคุณอีกและฉัน จะไม่รักคุณ ….
ดวงตาของธวนิตว์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังพูดว่ามันไม่ สำคัญหรอก มันไม่สำคัญ …

นิตาอยากจะร้องไห้และไม่อยากจะพูดอีก รีบหันหลังแล้ววิ่ง ออกไปอย่างรวดเร็ว

ขอบคุณธวนิตว์และฉันขอโทษ

นิตาเดินออกจากคฤหาสน์รีบขึ้นแท็กซี่แล้วมุ่งหน้าไปยังบ้าน ของคุณฝนทิพย์

ข้างหลังนั้นธวนิตว์ยังคงไล่ตาม ที่ประตูของคฤหาสน์เขายืน มองดูรถที่นิตานั่งออกไป

ในดวงตาที่อ่อนโยนและน่ารัก ช่วงเวลานี้เต็มไปด้วยความมืดมิด และริมฝีปากไม่มีรอยยิ้มที่อบอุ่นอีกต่อไป แต่เป็นสิ่งที่ต้องมี

เขาจะไม่ยอมแพ้อย่างนี้

ต้องมีสักวันหนึ่ง เขาจะพาเธอไปไม่ว่าเขาจะใช้วิธีการแบบใด เขาจะต้องได้ตัวเธอ

“นายท่าน… “ด้านหลังธานิต ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวอย่างเคารพ “รูปถ่ายที่คุณต้องการทั้งหมดถูกถ่ายไว้หมดแล้ว”

เขากล่าวว่า เป็นภาพถ่ายความละเอียดสูงของเขาและนิตา ใน รูปคือภาพที่โอบกอดกันอย่างอ่อนโยนและแม้กระทั่งรูปบนเตียง ของเขากับนิตา

ในภาพนิตาหลับตาอยู่ในอ้อมกอดของธวนิตว์ ผมสีดำ กระจัดกระจายและไหล่เปิดออก

ธวนิตว์พอใจกับรูปใบนั้น ในที่สุดก็โยนภาพถ่ายให้กับคนที่อยู่ ข้างหลังของเขาและยิ้ม พร้อมพูดว่า”ส่งไปให้ ณัฐพล”

ฉันไม่รู้ว่าณัฐพลจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อ เห็นภาพที่ใกล้ชิดเช่น

เป็นการดีที่สุดที่จะหย่ากับนิตา มิฉะนั้นเขายังคงต้องคิดหาวิธีอื่น ๆ เพื่อทำร้ายเธอ