ตอนที่ 6 คนอย่างคุณมันต่ำจริงๆ

ตอนที่ 6 คนอย่างคุณมันต่ำจริงๆ

ภรรยาของท่านประธานณัฐพลบริษัทเอ.ไอ เต้นรำที่ร้านเหล้า กลางคืน ข่าวนี้เหมือนเป็นระเบิด ถูกกระจายไปทุกมุมทุกช่อง ของเมือง

คืนที่สอง ร้านเหล้าเต็มไปด้วยผู้ชม ทุกคนก็อยากรู้ว่า คนที่ร้า ยอย่างณัฐพล ภรรยาของเขาจะเต้นรำต่อหน้าผู้ชายคนอื่นยัง ไง จะเอาใจผู้ชายยังไง

นิตาปรึกษากับผู้จัดการร้านเหล้าแล้ว เธอเต้นสามคืน จะให้เงิน รายได้20ล้าน

ร้านเหล้าพอเปิดประตู คนก็มานั่งเต็มโต๊ะแล้ว

นิตานั่งอยู่ด้านหลังของเวทีตามลำพัง เธอมองหน้าตาที่แต่ง สวยๆของตัวเองจากกระจก นึกถึงเธอต้องเต้นรำเซ็กซี่ด้วย ใบหน้านี้ ภายในใจของเธอเงียบสงบมาก

“คุณนิตา เชิญเตรียมตัว ถึงเวลาขึ้นเวทีแล้ว” ผู้จัดการเคาะประตู พูดอย่างเบาๆ

“รู้แล้วค่ะ ขอบคุณมาก” เธอถอนหายใจเข้าลึกๆ หยิบหน้ากากขนนกสีแดงที่เตรียมไว้ขึ้น

บังใบหน้าคิ้วบางและดวงตาสดใสของเธอไว้ เหลือปากแดง

เล็กๆและคางเรียวๆอยู่ข้างนอก

เธอลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องพักผ่อน

มิวสิคของร้านเหล้าเสียงดังมาก ผู้คนเดินไปเดินมา พอเห็น หุ่นตัวเล็กๆเดินออกมาเสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ดังขึ้นทันใด นั้น

นิตาไม่สนใจ เธอเดินขึ้นบนเวทีด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำ เธอ โยกตัวตามมิวสิค ยืดหยุ่นเหมือนเป็นงู

แสงไฟของร้านเหล้ามืดๆ แต่ผิวของคนที่เต้นอยู่บนเวที ขาว มาก ขาวเหมือนเป็นหิมะ แสบตาและดึงดูดสายตา

บนชั้นสองของร้านเหล้า คนที่ตัวสูงๆยืนอยู่กลางห้อง ผู้ชาย คนนี้จ้องมองผู้หญิงที่เต้นรำเซ็กซี่อยู่บนเวทีด้วยสายตามืดลึก ของเขา

นิตาเต้นเสร็จหนึ่งเพลง ในขนาดปลายเพลง เธอเดินลงเวที

ผู้ชมเรียกร้อง

ให้นิตาเต้นอีกเพลง
ผู้จัดการเห็นว่าผู้ชมกำลังตื่นเต้นอยู่ เขาบอกว่าถ้าเต้นอีกเพลง หนึ่ง เขาจะให้เงินเพิ่ม

นิตาสัมผัสท้องแต่บนใบหน้าของเธอไม่แสดงออกอะไร ร่างกายของเธอยังไม่ดีขึ้น เต้นรำแบบนี้ เธอก็พยายามเต้นให้ เสร็จแล้ว โชคดี การแต่งหน้าหนักๆของเธอบังสีหน้าซีดๆของ เธอไว้

“คืนนี้ฉันเพิ่มเต้นได้อีกสองเพลง แต่ว่าพรุ่งนี้ ฉันจะไม่มาแล้ว “พรุ่งนี้เธออยากพักผ่อน

ผู้จัดการคิดไปสักพัก เขานึกถึงร้านที่เต็มไปด้วยผู้ชม แล้ว ตกลงกับนิตา

เธอพักไปครึ่งชั่วโมงแล้ว พยายามเตรียมตัวให้เรียบร้อย แล้ว รอเวลาขึ้นเวที

พอเปิดประตูของห้องพักผ่อน เธอตกตะลึงอยู่ที่เดิม

ณัฐพลยืนอยู่ทางประตูด้วยตัวสูงของเขา

สีหน้าของเขาเยือกเย็น จ้องเขม็งเธออยู่ สายตาของเขา เหมือนเป็นเสือป่าร้ายมาก คิดจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ
เธอถอยหลัง คิดว่าจะปิดประตู

แต่การกระทําของณัฐพลเร็วกว่าเธอ เขาจับข้อมือของเธอแล้ว ดึงเธอออกไปข้างนอก

“ณัฐพล คุณจะทําอะไร ปล่อยฉัน” นิดาพยายามขัดขืน

มือที่เขาจับไว้อยู่ยิ่งใช้แรง ราวกับว่าจะบีบข้อมือเรียวๆของเธอ ให้แตกหัก

เขาไม่ออกเสียงพูดสักคำเลย ดึงเธอเดินไปข้างนอกอย่าง

เดียว

ผู้จัดการร้านเหล้าเห็นสองคนนี้ แสงไฟของร้านมืดมาก เขา มองหน้าณัฐพลไม่ชัด เห็นแค่นตากำลังเดินออกไป รีบถามว่า “คุณนิตา ถ้าคุณออกไปจากที่นี่ตอนนี้ คุณจะไม่ได้รับเงินแม้แต่สัก บาทนะ”

“ไม่… “นี่คือเงินที่ช่วยชีวิตของแม่ ไม่รู้ว่าแรงมาจากไหน เธอ พยายามผลักณัฐพลไป “ไอ้เลว ปล่อยฉัน

ณัฐพลเปิดตามืดดำของเขา น้ำเสียงเยือกเย็น “คุณนิตา ถ้า หากว่าคุณออกไปทำเรื่องขายหน้าอีก คุณเชื่อไหมว่า ผมจะ จัดการคุณต่อหน้าคนทั้งหมดที่อยู่ในร้านนั้น ”
นิตาหันหน้ามองเขา มุมปากแดงๆยกขึ้น “ดีมาก ฉันก็อยากให้ คนอื่นได้เห็นว่า ท่านประธานบริเหี้ยมโหดษัทเอ.ไอ จะทรมานผู้ หญิงด้วยความเหี้ยมโหดยังไง

ตอนนี้เธอไม่มีอะไรสักอย่าง เธอไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว เลย ก็ไม่กลัวณัฐพลคนใจร้ายคนนี้ด้วย

พูดจบ เธอหันหลังจะกลับเข้าร้านเหล้า

สีหน้าของณัฐพลมืดดำขึ้น ริมฝีปากบิดแน่นมีประกายความ โกรธและความร้าย

ขาของเขายาวมาก ไม่กี่ก้าวก็จับนิตาได้ ไม่พูดสักคำ อุ้มเธอ

ขึ้นทันที

“ได้ ถ้าคุณอยากให้คนอื่นได้เห็น ผมจะทำให้คุณพอใจ