ตอนที่ 3 ความสิ้นหวังของเธอ

ตอนที่ 3 ความสิ้นหวังของเธอ

หลังจากคืนนี้ ก็ไม่ใช่แล้ว? ณัฐพลจะให้เธอแท้งตอนนี้

หรือ ?

นิตาสัมผัสที่ท้อง สมองของเธอสั่งให้เธอรีบหนีไป

เธออยากจะรีบหนีขึ้นรถ แต่วินาทีนั้นณัฐพลก็ดึงตัวเธอออกห่าง จากรถอย่างรุนแรงและไม่สนใจฝนทิพย์ที่ยังบาดเจ็บอยู่ เขาจับ แขนของนิตาแล้วผลักเธอเข้าไปในรถเบนท์

เขาจะส่งผู้หญิงคนนี้ไปทำแท้งด้วยตัวเอง

นิตาพยายามต่อต้านถึงตายก็ไม่ยอมขึ้นรถ

ฝนทิพย์นั่งอยู่ข้างๆแอบหัวเราะเยาะในใจ แต่ใบหน้าแสดงออก ความรีบเร่ง เหมือนกับกำลังจะยื่นมือช่วยลากนิตา

นิตากำลังพยายามขัดขืนอยู่ไม่ได้สังเกตว่าเป็นมือของใคร เธอ สะบัดมือโดยไม่ตั้งใจ ฝนทิพย์ถูกผลักลงบนพื้น

“เจ็บ..”หุ่นตัวเล็กๆของฝนทิพย์นอนลงบนถนนยางมะตอยเธอรีบกุมเข่า บนใบหน้าแสดงออกถึงความทุกข์

มองไปแค่เห็นเลือดบนเข่า คงจะเจ็บมาก

ณัฐพลมองไป หน้ารีบเปลี่ยนเป็นมืดมน แล้วยกมือตบหน้านิตา อย่างแรง

“ผมเตือนคุณแล้ว อย่าทำให้ฝนทิพย์เจ็บอีก ไม่งั้นผมจะทำให้ คุณเจ็บยิ่งกว่า”

ตัวร่างกายผอมๆของนิตา โดนตบไปข้างหนึ่งแล้วไปชนรถที่อยู่

ข้างๆ

ใบหน้าขาวๆครึ่งหนึ่งของเธอบวมขึ้นทันที ระหว่างริมฝีปาก ของเธอก็มีคราบเลือด

แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว เมื่อกี้นี้คำพูดทุกคำของ ณัฐพล เหมือนกับเป็นแส้ที่มีหนามมันแทงเข้าตรงที่ที่อ่อนแอ ที่สุดคือหัวใจของเธอ ทำให้เธอเจ็บมากจนตัวสั่นขึ้น

ณัฐพลอุ้มฝนทิพย์ขึ้นแล้ววางเธอนั่งบนที่นั่งข้างๆคนขับรถด้วย ความอ่อนโยน แล้วก็หันหน้า จับข้อมือของนิตาอย่างหยาบแล้ว ใส่เธอเข้าไปในรถ
ประตูรถ กล็อกไว้ ณัฐพลออกรถไปยังโรงพยาบาล

“พี่ณัฐพล ขับช้าหน่อยได้ไหมคะ ฉันเมารถแล้วค่ะ…. “ฝนทิพย์

พยุงหน้าผากที่ยังมีเลือดอยู่ ทำหน้าเหมือนน้อยใจ

ณัฐพล บลดความเร็วทันที

“เจ็บตรงไหนไหม ไม่เป็นไร ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว “น้ำ

เสียงของเขาพูดออกจากปากอ่อนโยนมากที่เป็นนิตาไม่เคย ได้ยิน

นิตานั่งอยู่ด้านหลัง ฟังสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น เธอค่อยๆหลับตา

เธอก็เจ็บมาก… แต่ถ้าหากว่าเธอพูดออกมา ผลที่เธอได้รับก็จะ เป็นคำหัวเราะเยาะของเขา

เธอรู้สึกเจ็บท้องอีกแล้ว นิตาสัมผัสท้องอย่างเงียบๆ รู้สึก

ระหว่างขาสองข้างของเธอเปียกมาก

เธอมองไปทางขา เลือดไหลออกมา เลือดสีแดงกำลังย้อน กางเกงของเธอเป็นสีแดงไปหมด……

ดวงตาของเธอแดงมากทันใดนั้น เธอร้องไห้ รู้สึกอ่อนแอและสิ้นหวัง

ความรักและความวิริยะทั้งหมดของเธอ ในขนาดนั้นพังไปหมด เหมือนลูกที่อยู่ในท้อง เสียไปแล้ว….

ข้างในรถเงียบมาก คนที่นั่งอยู่ด้านหน้าทั้งสองคนได้ยินเสียง

ร้องไห้ของเธอ

ฝนทิพย์รีบถามเธอด้วยความกังวล”พี่เป็นอะไรคะ”

“เธอจะเป็นอะไรไป ? เธอแค่เล่นละครอยู่”ณัฐพลพูด เสียงของ เขาเต็มไปด้วยความเกลียด

นิตาพลางร้องไห้พลางยกมุมปากขึ้นเยาะเย้ยตัวเอง

ณัฐพลมองเห็นเธอร้องไห้ด้วยเยาะเย้ยตัวเองด้วยจากกระจก มองหลัง ขมาดคิ้ว”นิตา เธอรีบซ่อนใบหน้าที่ทำให้ผมเกลียดเอา ไว้ ผมเห็นแล้วอยากอ้วก”

รอยยิ้มมุมปากของนิตายิ่งหัวเราะเยาะไปใหญ่

“ณัฐพล ถ้าหากว่าลูกที่อยู่ในท้องของฉันก็เสียไป ฉันจะ เกลียดคุณทั้งชีวิตนี้ ” เธออ้าปากพูดเบาๆ เล็บมือเสียบเข้าในเนื้อ ปาล์ม แต่เธอไม่มีความรู้สึก
ณัฐพลลืมตากว้างขึ้น ดูใบหน้าซีดขาวของเธอจากกระจกมอง หลัง สำหรับคำพูดที่นิตาพูดออกมาเมื่อกี้นี้ คำตอบของเขามีแต่ หัวเราะอย่างเยือกเย็น

นิตาหลับตาด้วยความไร้แรง ณัฐพลไม่สนใจว่าเธอจะรักเขา หรือว่าเกลียดเขา

ที่สุดท้าย รถวิ่งมาถึงโรงพยาบาล

ณัฐพลหันตัวกลับมา คำนิตาให้เธอไปทำการแท้งดีๆยัง ไม่ทันพูดออกจากปาก ก็เห็นผู้หญิงที่ใบหน้าซีดขาวเดินลงรถ เองแล้ว เดินเข้าไปโรงพยาบาลโดยตรง

ณัฐพลนั่งอยู่ในรถมองเงาตั้งของเธอ รู้สึกหัวใจของเขาเสียวซ่า ไปเล็กน้อย เขาอยากจะเดินตามไปดูว่าผู้หญิงคนนี้อยากจะเล่น ละครอะไรอีก

“พี่ณัฐพล… ฝนทิพย์จับแขนของเขาไว้”พี่ณัฐพล…ฉันเจ็บขา เดินไม่ไหว….

ความสนใจของณัฐพลถูกฝนทิพย์ดึงกลับมา เขาอุ้มเธอขึ้น ด้วยความอ่อนโยน ส่วนเงาตัวของผู้หญิงที่ใจร้าย เขาลืมไป

ทันที
นิตามาถึงแผนกกรมนรีเวชวิทยา ลงทะเบียนการทำแท้ง