ตอนที่ 17 ยังจะมาทำตัวเป็นผู้ดีใส่ฉันอีก

ตอนที่ 17 ยังจะมาทำตัวเป็นผู้ดีใส่ฉันอีก

ด้านหน้าของหลินหยุนซินดูเบลอไปหมด วิงเวียนศีรษะด้วย เธอ เห็นไม่ชัดว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือใคร

แต่เธอก็ยังคงดึงดันเลือกที่จะกลับห้องตัวเอง

แต่ทว่ายิ่งหลินหยุนซินดิ้น คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะยิ่งกอดเธอ แน่นขึ้น

“ให้ฉันส่งเธอกลับดีกว่านะ…ไม่ต้องเกรงใจหรอก…

ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็ลากเธอไปทางด้านถ้ำของสวนดอกไม้อีก

ฝั่ง

ถ้ำนั้นสร้างด้วยหินปลอมโดยเฉพาะ ด้านข้างยังปลูกต้นไม้ หลายต้นปิดบังถ้ำเอาไว้อีกด้วย ดังนั้นที่นั่นดูลึกลับเป็นอย่างมาก

หลินหยุนซินโดนลากจนเจ็บ แม้ว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ เธอแค่อยากไปเพราะว่าคนนี้ลากเธอ

“คุณ…ปล่อยฉันนะ…ฉันไม่ต้องการให้คุณไปส่งฉันกลับบ้าน” หลินหยุนซินพูดยืนยันคําเดิม

แต่หลงหลินลากเธอมาถึงด้านข้างของถ้าหินปลอมแล้ว แถมยัง กดเธอไว้กับกําแพงหินแล้วถอดเสื้อผ้าเธอออกอย่างอุกอาจ

“สาวน้อยคนสวย ถึงบ้านแล้วนะ…มาๆ ตอนนี้เราก็ทำเรื่องสนุก ๆ กันได้แล้วนะ ฉันจะให้เงินเธอ ซื้อจิวเวอร์รี่ให้เธอมากมายเลย ขอแค่เธอทำให้ฉันสนุก ฉันก็จะให้เธอทุกอย่าง” ตอนที่อยู่ใน ศาลาเมื่อกี้ เขาก็เล็งเธอเอาไว้แล้วดังนั้นเขาก็เลยหาโอกาส บอก ว่าจะไปห้องน้าแล้วแอบตามหลังเธอมา

หลินหยุนซินเสียสติไปแล้ว

คราวที่แล้วที่โดนลู่สิ้นจือขืนใจในห้องน้ำและในห้อง นั่นเป็น เพราะเธอกลัวว่าคนด้านนอก กลัวฐานะของสินจือจึงโดนข่มขู่

แต่ตอนนี้เธอเมาแล้ว จึงทำอะไรไปตามอารมณ์ความรู้สึกที่ต่าง กันของตัวเอง

เธอดิ้นไม่หยุด “อย่านะ อย่านะ…”

หลังจากนั้นไม่นาน ระหว่างที่เธอดิ้นอยู่นั้น เธอก็เตะเข้าไปที่หว่างขาของหลงหลิน

หน้าของหลงหลินดูเจ็บปวดและบูดเบี้ยวขึ้นมาทันที สองมือที่ ปิดปากของหลินหยุนซินเอาไว้คลายลงนิดหน่อย

แต่หลินหยุนซินก็เหมือนกับกระต่าย รีบวิ่งหนีออกมา

แต่ทว่าเพราะหลินหยุนซินดื่มจนเมาแล้ว ร่างหายทรงตัวไม่ดี ความเร็วจึงช้าทำให้หลินหยุนซินวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็โดนชายหนุ่ม ที่อยู่ด้านหลังที่กำลังโกรธอยู่นั้นคว้าเธอเอาไว้ได้

หลงหลินยกมือขึ้นมาตบหลินหยุนซินอย่างแรงไปหนึ่งที หลินหยุนซินโดนตบข้างหลังเปี๊ยะ หน้าเธอก็บวมขึ้นมาทันที

เพราะความเจ็บปวด เธอจึงได้สติขึ้นมาบ้าง

….นังสารเลว เธอมันเหล้าคารวะไม่ดื่ม ดื่มเหล้าปรับโทษ แทน *เหล้าคารวะไม่ดื่ม ดื่มเหล้าปรับโทษแทน เป็นการอุปมาว่า ในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ) เธอเป็น แค่คนใช้ไม่ใช่เหรอ ยังจะมาทำตัวเป็นผู้ดีใส่ฉันอีกฉันบอกเธอให้ นะ วันนี้ฉันแค่หยอกเธอเล่น ฉันจะมีเธอให้ดู” เมื่อเขาพูดจบก็ เอามือข้างหนึ่งปิดปาก หลินหยุนนเอาไว้ มืออีกข้างก็ดึงผมของ หลินหยุนซินเอาไว้ จะลากเธอไป ทางถ้ำหินปลอมต่อ

หลินหยุนซินเจ็บปวดจนน้ำตาร่วงลงมาจากหางตา

แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงปีศาจร้ายราวกับออกมาจากนรกที่อัน เย็นยะเยือกดังมาจากด้านหลังของพวกเขา “ปล่อยเธอซะ ! แก ช่างกล้าแตะต้องตัวเธอนะ ! ”

หลงหลิน รู้สึกหนังศีรษะตึงขึ้นมาทันที เขามองกลับไปโดย สัญชาตญาณ ปรากฏว่าพอเขาหันไปก็เห็นคุณชายลู่ อยู่ด้านหลัง พวกเขา

ลู่สิ้นจือไม่เคยโกรธแบบนี้มาก่อน แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ ราวกับมีพายุน้ำแข็งอยู่ในนั้น

แกสมควรตาย !

เขาอยากจะฆ่าไอ้หมอนี่ !

มันบังอาจมาแตะต้องคนของเขา !

เมื่อหลงหลิน ปล่อยมือออกโดยสัญชาตญาณเพราะความกลัว สิ้นจือก็พุ่งไปเตะเข้าที่ดวงใจของหลงหลิน อย่างแรง
ณ จุดนี้ร่างกายของหลงหลิน ถูกเตะลอยลงบนพื้นเหมือน กระดานไม้ที่แตกเป็นเสี่ยงๆ