ตอนที่ 10 ยั่วยวนต่อหน้าสามีของเธอ

ตอนที่ 10 ยั่วยวนต่อหน้าสามีของเธอ

“คุณ…คุณต้องการอะไร” หลินหยุนซินพูดด้วยความอับอายและ อดทน

“ฉันต้องการ…” ลู่สินจือ ใช้นิ้วบีบคางของหลินหยุนซิน”เธอ”

หลินหยุนซินเกลียดไอ้โรคจิตบ้ากามคนนี้เข้ากระดูกดำจนอยาก จะลงโทษไอ้บ้ากามคนนี้ให้สาสมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เธอก็ ต้องอดทนอดกลั้นเก็บมันเอาไว้

เมื่อลู่สิ้นจือ เห็นหลินหยุนซินท่าทางทั้งประหม่าทั้งโมโหสุดขีด เหมือนกับกระต่ายสีขาวตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัว เขาก็ยิ่งแกล้ง เธอรุนแรงมากขึ้น

“คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉัน…ฉันเป็นคนใช้ให้คุณได้ ฉันซักผ้าทำ กับข้าว กี่ปีก็ได้” หลินหยุนซินเองก็ร้อนใจมากจึงได้แต่กล้ำกลืน ฝืนทนพูดออกไป

ล่สิ้นจือ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเย่อหยิ่งว่า “ฉันไม่ต้องการ ให้เธอมาซักผ้าทำกับข้าวให้ฉัน เพราะฉันมีคนใช้คอยทำเรื่อง พวกนี้ให้ฉันเยอะแล้ว ฉันแค่ต้องการ…ผู้หญิงบนเตียงที่มาให้ฉัน ขาแรง ๆ อีกอย่างคราวนี้ ฉันต้องการให้เธอเป็นคนขอให้ฉันนอนกับเธอเอง

หลินหยุนซินช็อกคำพูดอันโจ๋งครึ่มและไร้ยางอายของลู่สิ้นจือ จนพูดไม่ออก

แต่ สั้น อไม่ใจอ่อนเพราะ หลินหยุนซินตัวสั่นเลยสักนิด แต่ กลับ งบีบบังคับมากขึ้นไปอีก

“ใครใช้ให้เมื่อคืนเธอบ่นว่าฉันทําได้แค่บีบบังคับเธอล่ะ เธอจะไม่ ยอมให้ฉันนอนกับเธอ ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสเธอหนึ่งครั้ง ขอแค่ คราวนี้เธอเป็นฝ่ายร้องขอ ยอมปรนนิบัติฉันเอง ฉันก็พอใจแล้ว ถ้าเธอทําให้ฉันถูกใจ ต่อไปเธอก็จะเป็นของฉัน ฉันก็จะให้เธอ สิบล้าน ฉันจะให้เวลาเธอคิดสามวินาที ถ้าเธอไม่ตกลง ถ้าพลาด โอกาสครั้งนี้ไป ไม่เพียงแค่จะไม่ได้สิบล้าน ต่อไปเธอก็ยังหนีไม่ พันอยู่ดี ฉันจะฃเธออย่างรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำอีก”

สําหรับเขา อย่างไรเสียไม่ว่าจะเต็มใจก็ดีหรือบีบบังคับก็ดีเธอก็ คือคนของเขา

สมองของหลินหยุนซินมีแต่ความว่างเปล่า ฟังลู่สิ้นจือเริ่มนับ

เลข

เธอถูกบีบให้อับจนหนทางสู้ ถ้าเธอช่วยตระกูลหลินไม่ได้ แม่ เลี้ยงจะต้องทรมานแม่ที่ถูกเอาไปซ่อนอยู่แน่ๆ
หลินหยุนซืนกล้ำกลืนฝืนทนพยักหน้าไป “ได้ ฉันรับปากคุณ”

เธอเกลียดตัวเองที่ทำแบบนี้จริงๆ

“ถ้างั้นตอนนี้เริ่มเกมได้…เธอเริ่มจู่โจมฉันได้แล้ว”

หลินหยุนซินพูดด้วยความตื่นตระหนกและช็อก “ตอนนี้เหรอ ตรงนี้เลยเหรอ”

ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วเหรอเนี่ย

ลู่สิ้นจือรังสีที่แผ่ออกมาจากมุมปากยิ่งรุนแรงยิ่งขึ้น “ใช่ ตอนนี้ แหละ ตรงนี้เลย ขอให้ฉันนอนกับเธอ…ต่อหน้าเตียงสามีของเธอ ปรนนิบัติฉัน”

หลินหยุนซินรู้สึกอับอายสุดขีดขึ้นมาทันที เธอเข้าใจเจตนาของ ผู้ชายคนนี้แล้ว

เขาไม่มียางอายบ้างเลยเหรอ !

หลินหยุนซินโพล่งออกมา “แก…แกมันเลวทรามต่ำช้า ! ”

แววตาเย็นชาของสิ้นจือยิ่งรุนแรงมากขึ้น เขาหัวเราะเยาะเย้ย เอามือบีบคางของหลินหยุนซินเอาไว้ “ฉันไม่เลว ฉันจะทำให้ เธอได้เสพสุข ได้ขึ้นสวรรค์ได้ยังไงกันล่ะ อีกอย่างไม่ว่าการเปิด ศึกจะเป็นอย่างไร ยังไงสุดท้ายฉันก็เป็นคนออกแรงอยู่ดี แถมเธอ ยังได้เงินสิบล้านอีก ของดีขนาดนี้ เธอนี่เสียเปรียบจริง ๆ เลยนะ

หลินหยุน นพ่ายแพ้ต่อความไร้ยางอายของสั้นจือจริงๆ จน เธอเลือดขึ้นหน้า

เมื่อคนคนหนึ่งจงใจใช้คำพูดแทะโลม แต่ตัวเองไม่อาจรู้ความไร้ ยางอายอีกฝ่ายได้ เมื่อนึกคำพูดที่จะโต้ตอบกลับไปจึงมีแต่คำที่ ไร้ยางอายยิ่งกว่าจนพูดไม่ออก

“ตอนนี้เธอจะทำหรือไม่ทำล่ะ ฉันกำลังให้โอกาสเธอนะ ถ้าเธอ ไม่ปรนนิบัติจนฉันพอใจตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้สิบล้านนั้น ฉัน ก็จะจัดหนักให้เธอต่อหน้าคนที่เธอเรียกว่าสามีด้วย”

หลินหยุนซินใจเต้นเร็วมาก นิ้วมือก็สั่นเพราะความประหม่าและ ความรู้สึกอับอาย

ขนตาของหลินหยุนซินสั่นเทา หลับตาลง น้ำตาไหลลงมาจาก

หางตา

นิ้วมือของเธอสัมผัสเสื้อผ้าของลู่สินจือเริ่มลูบคลำ พยายามที่จะถอดเสื้อผ้าของเขาออก

แต่ยิ่งเธอตื่นเต้น ก็ยิ่งสั่นมากขึ้นทำให้ยิ่งถอดเสื้อผ้าของเขาไม่

ได้

เธอหลับตาอยู่ทำให้มองไม่เห็นแววตาที่เหมือนกับมีไฟลุกโชน อยู่ข้างในที่เย็นชาและเดือดดาลราวกับหิมะโดนไฟแผดเผาของ ล่สิ้นจือเพราะมือที่ลูบคลำมั่วซัวของเธอเป็นธรรมดา

ตอนนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัวเต็มทีแล้ว เขา แทบทนต่อไปไม่ไหวแล้ว