ตอนที่ 8 ให้พวกเรายืมเงิน

ตอนที่ 8 ให้พวกเรายืมเงิน

เพียงแต่ว่าต่อมา ขณะที่เธอกำลังสิ้นหวังอยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าแม่ เลี้ยงที่เพิ่งจะมีเรื่องกันจะมาหาเธอเองแล้วบอกกับเธอว่าจะให้ค่า รักษาพยาบาลกับเธอแต่เธอต้องทำเรื่องบางอย่างให้หลินยูลี่

ต่อมาเธอถึงได้รู้ว่าแม่เลี้ยงจะให้เธอแต่งงานกับลู่ยี่ซิงที่กลาย เป็นมนุษย์ผักไปแล้วแทนหลินลี่

เธอจำเป็นต้องทำแบบนี้เพื่อค่ารักษาพยาบาลของแม่

หลังจากที่เธอ “แต่งงาน” กับลู่ยี่ซิงแล้ว คนพวกนี้ก็ยังไม่ยอม ปล่อยเธอไป

แม่เลี้ยงย้ายแม่ไปอยู่ในที่ลับเพื่อจะได้ควบคุมเธอได้

นาน ๆ ครั้ง ถึงจะอนุญาตให้เธอวิดีโอคอลคุยกับแม่ได้

ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง พวกเขาก็จะทำร้ายแม่ที่ถูกคุมตัวเอาไว้

ด้วยเหตุนี้เองจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ โชคชะตาของเธอถึงตกอยู่ ในกำมือของพวกเขาอย่างสิ้นไร้ไม้ตอก
เธอไร้สินหนทาง หนีไปจากตระกูลลู่ไม่ได้ หนีไปจากลู่ยี่ซิงไม่ ได้

เธอยิ่งต้องเก็บความลับเอาไว้ จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้ มิฉะนั้นพวก เขาจะทำให้แม่เดือดร้อน

ดังนั้นไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอจะถูกผูกมัดไว้กับตระกูลลู่แล้ว หัวใจของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม ไม่สามารถสลัด ความทุกข์ระทมออกไปได้เลย

ในเวลานี้หลินหยุนซินทำได้แค่อดกลั้นความเสียใจทั้งหมดเอา ไว้ไม่ปริปากออกมาสักคําเดียว

เฉินหงหัวเราะเยาะเย้ย “ฮี คนชั้นต่ำยังก็คือคนชั้นต่ำอยู่ดี ลืม กําพืดของตัวเอง พ่อแม่ไม่สั่งสอน เห็นแกแล้วรู้สึกซวย ถ้าไม่ใช่ มีธุระมาหาแก แกจะมีบุญได้เข้าบ้านฉันเหรอ แกฟังฉันให้ดีนะ ช่วงนี้บริษัทพ่อแกมีปัญหาสภาพคล่องทางการเงิน ต้องการเงิน ก้อนหนึ่งมาลงทุน ไม่อย่างนั้น บริษัทพ่อแกจะเจ๊ง ในเมื่อตระกูล หลินของฉันเลี้ยงดูแกมา แกก็ควรที่จะออกแรงทำเพื่อตระกูล หลิน บังเอิญว่าแกมีวาสนาเข้าตระกูลลู่เพราะยู่ลี่ แกควรจะรู้สึก ซาบซึ้งใจนะ ดังนั้นแกต้องไปพูดกับครอบครัวแม่ยายของแกให้ พวกเขาให้พวกเรายืมเงินหน่อย หรือลงทุนในบริษัทของพวกเรา สักหน่อย อีกอย่างฉันก็ได้ข่าวว่า คุณชายลู่ กลับมาแล้ว เรื่องเล็ก แค่นี้…แกก็ไปขอร้องเขาได้ แค่เขาโบกไม้โบกมือก็ช่วยจัดการให้ พวกเราได้แล้ว”

หลินหยุนซืนฟังแล้วก็มาคิดในใจเงียบ ๆ เธออยากให้บริษัทของ ตระกูลหลินล้มละลายจะตายไป

อีกอย่าง ถึงเธอจะแต่งงานเข้าไปในตระกูลลู่แล้ว แต่ใคร ๆ ต่าง ก็รู้ว่า เธอก็แค่ไปชดใช้หนี้

ตระกูลลู่เกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เห็นเธอเป็นแค่แม่บ้าน จะ รับปากทำตามที่เธอขอได้อย่างไรกันเล่า

อีกอย่าง คุณชาย…

ไอ้โรคจิตคนนั้น !

เธอแทบไม่อยากไปเกี่ยวข้องกับเขาอีกเลยสักนิดเดียว

หลินหยุนซินพูดด้วยความลำบากใจ “ฉัน…ฉันคงทำไม่ได้หรอก พวกเขาไม่มีทางรับปากฉันหรอก”

เฉินหง ได้ยินดังนั้นก็ยกฝ่ามือตบหน้าหลินหยุนซินอีกครั้ง “เลี้ยงแกมาแล้วมีประโยชน์อะไร ไอ้เศษสวะเอ้ย ถ้าพวกเขาไม่ ยอม แกก็คิดหาวิธีสิ ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะใช้วิธีอะไร ฉัน ต้องการให้ตระกูลลู่ลงทุนในบริษัทของพวกเราหนึ่งสิบล้าน ตระกูลหลินจะล้มละลายไม่ได้…ถ้าแกทําไม่ได้ฉันจะหยุดให้ ยานางแมชั้นตาของแก แกรอรับศพมันได้เลย

แววตาของหลินหยุนซินฉายความโกรธแค้นและสะกดอารมณ์ เอาไว้ข้างใน ฝ่ามือก็ยิ่งคําแน่นขึ้นจนมือสั่น

“ฉัน…ฉันเข้าใจแล้ว” เธอทำได้แค่อดทน

หลินยูลี่หลินซิอวี่รอจนไม่ไหวแล้ว ปล่อยเรื่องธุรกิจที่น่าปวดหัว นี้ให้นางสารเลวนี่ไปจัดการเสียก็หมดเรื่องแล้ว

“แม่ อย่าไปเปลืองน้ำลายพูดกับมันอีกเลย พวกเรายังต้องไปทำ เล็บอีกนะ…แม่ดูสิ เล็บของหนูดอกขึ้นไปหมดแล้ว ต้องทำใหม่ ถึงจะหาย”

เฉินหงพูดโอ้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน ได้จ๊ะ ได้จ้ะ แม่พาหนูไป ทำเล็บนะ เล็บของลูกสาวสุดที่รักของแม่จะต้องสวยสวย จะมี รอยตำหนิแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้”

ก่อนที่เฉินหงจะจากไป เธอก็ทําท่าเหยียดหยามออกคําสั่งกับ หลินหยุนซินอย่างยโสโอหัง “ก่อนแกจะไปต้องทำความสะอาด หนึ่งรอบ เอาให้สะอาดสะอ้าน เรียนรู้ว่าจะเป็นคนใช้ยังไงบ้าง อย่าให้คนเขาพูดว่าแม้แต่ปรนนิบัติรับใช้ งานบ้านก็ทำไม่เป็น ขายหน้าตระกูลหลินของฉันหมด ทำความสะอาดเสร็จแล้วแกถึง ไปได้พูดจบเธอก็พาลูกสาวสุดที่รักของตัวเองออกไปทำเล็บ