บทที่ 20 ทิ้งแล้ว

ฟีนิกใช้เงินมากมายจ้างนักสืบเอกชนมา ไปสืบเรื่อง ราวทุกอย่างของเจอาร์ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ต้องสืบมาให้ หมด

ฮาวายเป็นภรรยาของเขา กระดูกขี้เถ้าของเธอควรจะ อยู่ในมือของเขา แย่งก็ต้องแย่งกลับมา

ฟีนิกถือของบางส่วนไปสุสานที่อยู่บนดอย ที่นั่นฝัง พ่อเมียและแม่เมียของเขาไว้

ฟีนิกหาสุสานฝังศพสองร่างที่เป็นหินอ่อนสีดำแกะ สลักไว้เจอจากความทรงจำ เขาวางเหล้าและเค้กหมูหย็ องลงอย่างเป็นระเบียบและดอกไม้ยิปโซหนึ่งช่อ

เขาไม่เคยเห็นผู้ใหญ่สองคนนี้มาก่อน เขารู้จักพวก ท่านทั้งสองน้อยมากจากการที่ฮาวายเล่าให้ฟังด้วยความ โศกเศร้า

พวกนี้เป็นสิ่งที่ท่านทั้งสองชอบ

ฟีนิกคุกเข่าลงไปต่อหน้าป้ายชื่อ “ พรึบ ” เข่า กระแทกเข้ากับพื้นปูนแข็ง “ ปีก ปีก ปีก ” ตามด้วยกัม หน้ากราบลงไปหน้าผากกระแทกพื้น

“ พ่อครับ แม่ครับ
เขาสะอื้นแล้วพูดไม่ออกอีก ยังคงก้มหน้าอยู่ หน้า ผากแนบกับพื้นที่หยาบกร้าน ตัวสั่นไม่หยุด

ผ่านไปนาน เสียงแหบแห้งของฟีนิกพูดไม่หยุด : “ ขอโทษครับ ขอโทษครับ……… ”

เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยโกรธผู้ใหญ่ทั้งสองมา ก่อน เขาเคยสาบานในใจว่าวันหนึ่งจะพาฮาวายกลับมา บ้านเกิด ให้พวกเขาอึ้ง ให้พวกเขารู้ว่าตัวเองมองคนผิด ไป

แต่ว่าผู้ใหญ่ทั้งสองไม่ได้มองคนผิด เขา ฟีนิกเป็นไอ้ ชั่ว! ไร้ยางอายมากที่สุด!

ฟีนิกเคยคิดมาหลายครั้งว่า ทำไมคนที่เป็นโรคมะเร็ง เลือดไม่ใช่เขา?

เขาพาฮาวายหนีออกมาจากบ้าน ทำให้เธอเสียโลก ทั้งใบไป ฮาวายเลือกเขาโดยที่ไม่เคยล้มเลิกความตั้งใจ เดิมมาก่อน เธอยอมเสียครอบครัว การเรียนและเพื่อนไป เพื่อเขา เขาที่สู้กับสิ่งพวกนั้นไม่ได้เลย

ฟีนิกเคยสาบานมาก่อนว่าจะใช้ความรักทั้งหมดไป ชดเชยให้กับฮาวาย ให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมาก ที่สุดในโลกนี้!
ให้คนทุกคนได้เห็นได้อิจฉาว่าการเลือกของฮาวาย ไม่ได้ผิด!

วันหนึ่งเมื่อพวกเขาจากโลกนี้ไป ฮาวายสามารถ จับมือของเขาแล้วพูดว่า ชีวิตนี้ที่ได้เลือกฟีนิกเธอไม่ได้ เสียใจภายหลังเลย

เมื่อยังไม่ได้เป็นฟีนิกและฮาวาย ฮาวายเป็นเพชร พลอยที่ถูกคนในครอบครัวอุ้มอยู่ในฝ่ามือ

หลังจากที่อยู่กับฟีนิก ความลำบากที่ได้รับตอนที่เริ่ม สร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ๆฮาวายก็รู้สึกว่าเป็นภาระที่หวาน ซึ้ง ตอนนั้นพวกเขาสองคนแค่มีความรักก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องการสิ่งของราคาแพง แต่นึกไม่ถึงว่าความสวยงาม ของโลกภายนอกจะทำให้เขาสนใจหลงไหล ชีวิตที่หอม หวานค่อยๆหายไปทีละนิดๆ……

พวกคุณคงจะเจอฮาวายแล้วนะครับ? ” ฟีนิก ตาแดงก่ำ แล้วก้มหน้าลงเอาหน้าผากแตะพื้นแรงๆอีก หลายครั้ง หน้าผากบมวแดงจนมีเลือดซึมออกมา ขอร้อง ว่า : “ พ่อครับ แม่ครับ อภัยให้กับความเห็นแก่ตัวของผม ที่ไม่สามารถให้ฮาวายไปอยู่กับพวกคุณได้ ผมอยากให้ เธออยู่กับผม เธอขี้กลัวไม่ชอบที่จะอยู่ในที่มืดๆเยือกเย็น แบบนั้น ผมไม่อยากให้เธอไป………….
แม้ว่าจะฝังฮาวายลงไปในสุสานก็ควรที่จะฝังรวมกับ

เขาต้องตามหากระดูกขี้เถ้าของฮาวายให้พบ และไม่ แยกจากกันอีกต่อไป

ฟีนิกจากไปไม่นานก็มีคนมาที่หน้าป้ายสุสานนี้ บัด ดอกไม้สดและอาหารที่เขาวางไว้ไปข้างๆ

“หมอเจอาร์คะ รบกวนคุณเอาของพวกนี้ทิ้งด้วยนะ คะ ขอบคุณค่ะ ”

คุณยังไม่ชินอีกหรอครับ ”

ชายหญิงที่คุยกันคือฮาวายและเจอาร์!

เจอาร์ส่ายศรีษะ รับของพวกนั้นมาเดินไปยังถังขยะที่ อยู่ห่างออกไปไกล

” เจอาร์ ” ฮาวายเรียกเขาไว้ กัดริมฝีปากล่างไว้ไม่ ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา : “ ฉันอยากจะคุยกับพ่อแม่คน เดียว ”

เจอาร์หันกลับมาพร้อมรอยยิ้ม เรียกชื่อเต็มก็ยังดีกว่า เรียกว่า “ หมอเจอาร์ ” ล่ะนะ
” ครับ ผมเข้าใจ ”

มีฝนเม็ดเล็กๆโปรยลงมาจากท้องฟ้า ตกลงบนขนตา ของฮาวาย เธอกระพริบตา ดวงตาแห้งผากไร้น้ำตา

ฮาวายรู้สึกว่าตัวเองเทือกแห้งไปหมดแล้ว อาจจะ เป็นเพราะว่าเสียน้ำตาให้กับฟีนิกมากเกินไป ดวงตามี เลือดไหลออกมาก็ไม่มีน้ำตาให้ไหล

เธอหยิบของที่เอามาด้วยออกมา เหมือนกับก่อนหน้า นี้ที่ฟีนิกวางลงทุกอย่าง