ตอนที่ 4 กลิ่นสุรามอมเมาผู้คน

เธอหันร่างกลับไปอย่างแผ่วเบา ในช่วงเวลาที่ดวงตาสอง คู่ได้ประสานกันนั้น เป็นครั้งแรกที่เพ็ญนีได้สบตากับปุริม อย่างจริงจัง กล่าวด้วยความสัตย์จริงเลยว่า เขาโคตรหล่อ จะเรียกว่า “หล่อขั้นเทพ” เลยก็ยังได้

เรียวปากบาง แฝงไปด้วยความเย้ายวน เธอจ้องไปยังเขา เพ็ญนีติ์ใจเต้นตึกตัก

ถ้าหากเขาต้องการจริงๆ… แล้วเธอจะทํายังไงดีล่ะ?

ในช่วงที่เธอแตกตื่นลนลาน ปริมทำเสียงเยาะหยืนอยู่ใน ลำคอ “กลัวเหรอ?”

ที่แท้ขานั้นดูออกว่าในใจเธอนั้นทั้งเขินอายและหวาดกลัว ใช่แล้ว เธอกลัวสุดๆเลย

แต่ทิฏฐิของเธอทำให้เธอต้องตอบกับสิ่งตรงกันข้าม “ไม่ กลัว”

“เหอะๆ ดื่มเหล้าสักหน่อยไหม?” เขาขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าของเธอแทบจะในทันที แสงนีออนภายในห้องทําให้ เธอเห็นเงาตัวเองที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา ชั่วเวลานั้น ความรู้สึกราวกับอยู่ในภวังค์ เหมือนกับว่าทุกอย่างนั้นเป็น เพียงเรื่องสมมติ
เสียงอันทรงสเน่ห์ของเขาทำให้เธอตอบอย่างไม่คิด “ก็ดี” ในใจนั้นตื่นกลับตระหนก ดื่มเหล้าสักหน่อยก็คงจะดี อย่าง น้อยก็ทําให้เธอนั้นสบายใจขึ้น

ปุริมลุกขึ้นอย่างสง่า ร่างสูงอันสมส่วนเดินไปยังบาร์เหล้า เล็กๆที่อยู่ตรงมุมห้อง ห้องนี้ตกแต่งได้อย่างหรูหราจริงๆ อะไรที่มีก็ควรมี ครบทุกสิ่งที่ต้องการ

ปุริมเปิดไวน์แดงหนึ่งขวด เทใส่แก้วไวน์ทั้งสอง ในขณะ ที่เขาเดินมาที่เตียงอย่างช้าๆพร้อมกับถือแก้วไวน์มาสองใบ เพ็ญนีติ์ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวราวกับกลอง เสียงจะ ดังอะไรขนาดนั้น เธอกลืนน้ำลายลงไปอีกโต เพราะถ้าไม่ อย่างนั้น หัวใจเธอคงทะลุคอหอยออกมาแน่ๆ

“นี่ สำหรับคุณ” แก้วไวน์ถูกยื่นส่งถึงมือเธอ ว่ากันตามจริง แล้ว ท่าทางเขานั้นเป็นสุภาพบุรุษมาก ทำให้เธอรู้สึกว่าตัว เองนั้นช่างแปดเปื้อน แต่ทว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่บนเตียง เตียง..คำเดียว ก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นคลุมเครือไปซะ หมด

เธอยื่นแก้วออกมา ระงับความตื่นตระหนกของเธอ ตอบรับ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “cheers”

“cheers” แก้วไวน์สองใบกระทบเข้าด้วยกันอย่างแผ่วเบา เสียงหัวใจที่กำลังดังกึกก้องของเพ็ญนีติ์ ณ เวลานี้เธอไม่ สนอะไรแล้ว แค่ต้องดื่มไวน์ในแก้วนี้ให้หมดไป

ไวน์แดงรสหวานละมุน เพียงครั้งแรกที่ดื่มก็รู้สึกได้ว่าเหมือนเป็นเครื่องดื่มที่ไม่เหมือนกับเหล้าทั่วไป เธอชื่นชอบ รสชาติของไวน์แดงอย่างมาก ช่วยไม่ได้ที่แก้วไวน์นั้นจะ ว่างลงอย่างรวดเร็ว เธอยื่นแก้วส่งให้กับปุริม “ขออีก”

ปุริมเลิกคิ้ว แต่ตอบกลับไปว่า “ไวน์นี้แรงมาก และจะไม่มี ใครส่งคุณกลับหลังจากดื่มมันมากไป

“เหอะๆ งั้นฉันก็อยู่ที่นี่ซะเลยสิ” เธอกลอกตามองไปรอบๆ ห้อง ที่นี่ไม่รู้ว่าดีกว่าหอพักเธอไม่รู้ตั้งกี่เท่า อีกทั้งในตอนนี้ เธอก็ไม่อยากกลับไปมหาวิทยาลัยสักนิด เธอไม่อยากเจอ จำรูญ พอนึกถึงจำรูญ หัวใจเธอก็สับสนขึ้นมาอีกครั้ง เธอ อยากดื่ม อยากดื่มมากเป็นพิเศษ “เร็วสิคะ รินให้ฉัน ฉันยัง อยากดื่มต่อ”

แก้วไวน์ถูกเติมเต็มอีกครั้ง เธอไม่สนใจปุริมและก็ไม่ได้ชน แก้ว แต่กลับดื่มรวดเดียวจนหมด ไวน์แดงแก้วที่สองไหลลง สู่ลำคอของเพ็ญนีติ์

ในร่างกายมีกระแสไหลร้อนวูบวาบอย่างเงียบๆ ใบหน้ามี ความรู้สึกราวกับไฟร้อนผ่าว นี่เป็นการดื่มเหล้าครั้งแรกของ เพ็ญนิติ์ เธอนั้นไม่รู้จริงๆว่าฤทธิ์ของไวน์แดงนั้นรุนแรง เหมือนกับที่ปริมกล่าวไว้

เธอชอบมองดูของเหลวสีแดงเข้มที่อยู่ภายในแก้ว ในยาม ที่แกว่งไกวเบาๆกลิ่นของมันนั้นทำให้ผู้คนมัวเมา กับกลิ่นที่ ชวนดึงดูด

จำรูญ ฉันเกลียดคุณ ไปตายซะ” ทั้งดื่มเหล้าพร้อมกับสาปแช่ง เธอหงุดหงิดเป็นที่สุด และก็ค่อยๆหลงลืมไปว่า ร่างที่อยู่ตรงข้ามนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้า และก็ยังลืมว่า ตัวเธอเองนั้นพูดอะไรกับเขาไปบ้าง สิ่งที่อยากจะพูดบวก กับเหล้าที่ดื่มไปมาก เมื่อได้เริ่มปากพล่อยแล้ว มันก็ยากที่ จะจบลง

ในขณะที่มึนเมา เธอถูกอุ้มขึ้นมา หลังจากนั้นร่างกาย เธอก็ถูกปกคลุมไปด้วยไอน้ำ กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำนั้น อบอวลไปทั่วทั้งโพรงจมูก เพ็ญนีติ์ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย ได้แต่พิงซบร่างของชายหนุ่มอย่างอ่อนระทวย

ในค่ำคืนนั้น หลังจากที่ดื่มจนเมามายเธอได้หลับอยู่ใน อ้อมกอดของชายหนุ่ม