ตอนที่ 3 เผชิญหน้า

เกือบจะหมดอากาศหายใจ มีเพียงใบหน้าอันแดงก่ำที่ สะท้อนอยู่ในดวงตาของชายหนุ่มในยามค่ำคืน ให้เขาได้จูบ เธออย่างเงียบๆ

เพ็ญนีตี้รู้สึกว่าหัวใจของตนนั้นตกเป็นเหยื่อของชายหนุ่ม ไปเสียแล้ว เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการจูบนั้นจะน่าหลง ไหลได้ถึงเพียงนี้

เธอขลาดเขลาอยู่บ้าง แต่ทว่าการระรัวลิ้นของเขานั้น ทำให้เธอค่อยๆผ่อนคลายร่างจากการอาการเกร็ง ในเมื่อ จํารูญยังทําได้ แล้วทำไมเธอจะลองทรยศบ้างไม่ได้กันล่ะ?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็เร่าร้อนขึ้นมาทันที ราวกับว่านี่คือ การแก้แค้นอันสาสมแก่ชายคนนั้นที่เพิ่งจะถูกเธอเหวี่ยงทิ้ง

“สาวน้อย คุณกำลังเล่นกับไฟ” ปุริมพูดเตือนเพ็ญนี้ติ์ด้วย น้ำเสียงที่ไม่ค่อยชัดในขณะที่ลิ้นจูบเกี่ยวกันพัลวัล

ช่างมัน ไม่ว่าอะไรเธอก็ไม่สนแล้ว ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ นั้นไม่แพ้จำรูญเลยสักนิด ตรงกันข้าม เขายังเหนือกว่า จำรูญทุกอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่า และมีรสชาติของความเป็นชายยิ่งกว่า

เธอชอบเล่นกับไฟ สองมือของเธอนั้นไขว่คว้าท้ายทอย ของปริมไว้ เธอเพิ่มรสจูบหนักมากยิ่งขึ้น ราวกับว่าชายหนุ่ม ตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายที่เธอรักอย่างลึกซึ้งมาเนิ่นนาน แต่ทว่าในตอนที่เธอคิดเช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเธอกลับไม่มีความ ประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย

ความชื้นแฉะ กลิ่นกายสาวคละเคล้าสเน่ห์ชายหนุ่มได้ เริ่มแทรกซึมไปทั่วทุกอณูของรถBMWคันสีดำแล้วในเวลา นี้ ไม่มีชายใดที่จะปฏิเสธการเย้ายวนเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ที่ นั่งอยู่บนกลางตักเขานั้นก็เป็นหญิงสาวแสนสวย ดวงตาที่ เผยอเล็กน้อยของเธอราวกับปีกผีเสื้อที่กำลังขยับ ทำให้ปุ ริมวูบวาบอยู่ชั่วขณะ และยังทำให้เขาตอบโต้เพ็ญนีตี้กลับ ด้วยรสจูบที่เร่าร้อนยิ่งกว่า

เนิ่นนานจนเพ็ญนีตี้เกือบจะหมดลมหายใจ กระทั่งเธอรู้สึก ถึงริมฝีปากที่แดงเจ่อ ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มได้ค่อยๆ เคลื่อนออก มือที่โอบเอวของเพ็ญนีติ์นั้นยังอยู่ตำแหน่งเดิม เหมือนกับตอนแรกเริ่ม ประคององศาไว้อย่างพอเหมาะจน กระทั่งถึงตอนนี้ นัยย์ตาสีดำของชายหนุ่มส่องประกายมอง ไปยังเพ็ญนิติ์ หลังจากนั้นเขาตอบกลับด้วยเสียงเย็นชา “สาวน้อย ผมไม่สามารถรักผู้หญิงคนไหนก็ได้ เพราะฉะนั้น อย่าได้ลองมาตกหลุมรักผมเด็ดขาด”

เสียงจากลำคอของเขานั้นช่างน่าดึงดูดชวนฟัง เธอนั้น แทบหลอมละลายไปกับน้ำเสียงอันเย็นเยียบของเขา ใน ตอนนั้น เธอสั่นกระเส่าไปทั่วทั้งร่าง แต่เมื่อมองลึกลงไปยัง นัยย์ตาสีดำของเขา เธอกลับหยุดตัวเองให้อดใจที่จะเต้น ไม่ไหว ปริมพูดกับเธอโดยที่ไม่แสดงอารมณ์ ซ่อนเร้นและ ปิดบัง ราวกับมีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่ในชั่วขณะนั้นเธอ กลับนึกไม่ออกว่าเพราะสาเหตุใด
นิ้วมือเรียวขาวของเธอลูบไล้อยู่บนริมฝีปากของชายหนุ่ม “วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางตกหลุมรักคุณหรอก”

เสียงตอบตกลงบางเบา ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความ เขินอาย

มันไม่ถูกต้อง มันมีบางอย่างผิดปกติจริงๆนะ

ภายใต้นิ้วเรียวเล็กของเธอ ริมฝีปากของเขานั้นอุ่นร้อน ราวกับว่ายังหลงเหลือรสชาติของเธออยู่ นิ้วของเธอเปลี่ยน เป็นตกอยู่ใต้การขบเม้มอันเร่าร้อนของเขา เวลานี้หัวใจของ เพ็ญนีติ้นั้นกระเพื่อมไหว มือที่โอบบนเอวนั้นกระชับแน่น ยิ่งขึ้น ชายหนุ่มนั้นช้อนร่างของเธอขึ้นเล็กน้อยและในขณะ เดียวกันประตูรถก็เปิดออกอย่างแผ่วเบา ในขณะที่เขาก้าว เท้าออกนอกตัวรถ ร่างของเธอก็ถูกเขาอุ้มประคอง ศีรษะ เธอหนุนอยู่บนไหล่ของเขา และผมยาวสลวยของเธอ สยายบนเรือนร่างของเขาราวกับผืนน้ำตก เธอพริ้มตาลงอ ย่างแผ่วเบา ราวกับเป็นความฝัน และชายในฝันของเธอก็ กําลังอุ้มเธอตรงไปยังประตูหลักของโรงแรมแคส์

เขากําลังพาเธอไปเปิดห้อง

จากประตูรถจนถึงล็อบบี้ ตลอดทางเดินนั้นเปิดโล่ง เธอ ได้ยินแม้แต่เสียงบทสนทนาสั้นๆระหว่างเขากับพนักงาน หญิงที่รับจองห้องในล็อบบี้ แต่เธอยังคงหลับตา

เพียงอยากจะลืมการมีอยู่ของจำรูญ ดังนั้นเธอจึงเลยตาม

เลยหลงมัวเมาไปกับโลกของชายหนุ่มผู้นี้ ในตอนนี้เธอนั้นเพียงอยากจะลองทรยศ เพียงอยากจะเรียกร้องความ ยุติธรรมให้กับหัวใจที่โดนทำร้ายของตน

เธอนึกไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะมีเรี่ยวแรงขนาดนี้ ความสูงของ เธอประมาน 168 เซนฯ น้ำหนักประมานสัก 50 กิโลฯได้ แต่ นึกไม่ถึงว่าปุริมจะอุ้มเธอมาตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถจน เข้าห้องพัก

เมื่อร่างของเธอถูกวางลงบนเตียงอย่างนิ่มนวล ร่างเธอ สั่นเบาๆ ราวกับหวาดกลัวขึ้นมาอย่างกระทันหัน แต่มา เสียใจเอาตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว เพราะเธอรู้สึกถึงรอย เตียงที่ยวบยาบอยู่ข้างกายเธอ ลมหายใจของชายหนุ่มที่ หายใจรดต้นคออยู่นั้นช่างหนักหน่วง…..