บทที่ 1 ช้

เที่ยงคืน

เมืองa ที่จอดรถภายใต้ queen bar

ภายในรถ ปรากฏฉากรักเร่าร้อน กลิ่นของวอดก้าแพร่ กระจายล่อหลอกทั้งสองคน

ระหว่างลอยล่องจมลึก ในรถห้วงอารมณ์พลุ่งพล่านไม่สิ้น สุด…..

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน จนกระทั่งมีเสียงตบที่หน้าต่าง

รถ

เถียนจิ้งลืมตาขึ้นด้วยความปวดศีรษะจากเสียงดัง มองไป รอบๆอย่างมึนเมา มีกล้องวิดีโอนับไม่ถ้วนรอบๆตัวเธอ ไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ที่หน้าต่างถูกเลื่อนลง

ความหนาวเย็นคลุกเคล้าไปกับสายตาของนักข่าวที่ เหมือนเสือและหมาป่า ทำให้เธอตระหนักถึงสถานการณ์ ความยากนําบากของตัวเองในขณะนี้ รอบแขนรอบกาย ในขณะที่เธอรีบดึงเสื้อผ้ายับย่นที่อยู่ข้างๆขึ้นมาพยายาม ปกปิดตัวเอง

แสงแฟลชเหล่านั้นกะพริบฉีกทั้งร่างกายเธอจนเจ็บปวด
เธอตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเกือบจะ เปลือยเปล่า มีเพียงเสื้อผ้ายับยู่ยี่ที่แทบจะไม่สามารถปกปิด ตัวเองได้ กลิ่นของผู้ชายยังคงอยู่ในรถ ความเจ็บปวดของ ร่างกายให้เธอได้รู้ทีหลังว่าตัวเองกับคนอื่นมี…

แต่ในรถมีแค่เธอเพียงคนเดียว ทำไมไม่มีเงาร่างของ ผู้ชายคนนั้น

“คุณเถียนจิ้ง ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันคะที่อยู่ในรถกับคุณ เมื่อกี้นี้”

“คุณเถียนจิ้ง ตามข้อมูลที่เชื่อถือได้ตอนนี้คู่หมั้นของคุณ กำลังเดินทางไปทำธุรกิจในสหรัฐอเมริกา คุณสวมเขาเล่นชู้ ในที่สาธารณะเหรอครับ”

“ได้ยินว่าคุณกำลังจะหมั้นในเดือนหน้า เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คุณจะเผชิญหน้ากับตระกูลโม่ยังไงคะ”

“คุณเถียนจิ้ง ช้ในรถคุณไปไหน นี่เป็นแฟนใหม่หรือแค่ เล่นๆครับ”

“คุณเถียนจิ้ง ขออภัยคุณได้รับการถ่ายทอดมาจากคุณแม่ ของคุณเหรอคะ คุณแม่ของคุณก็เล่น…แบบนี้เหมือนกัน”

“คุณเถียนจิ้ง ขออภัยคุณจะซ่อมเยื่อพรหมจรรย์ที่ไหน ครับ”

นักข่าวมองไปที่กระโปรงสีขาวบนตัวเธอ รอยเลือดสีแดงเล็กๆอยู่บนกระโปรงสีขาว

นี่มันคำถามไร้สาระบ้าบออะไร

คำถามเหล่านั้นพรั่งพรูเข้ามาทำให้เถียนจิ้งอึดอัดใจหนัก นี่เป็นครั้งแรกของเธอ เธอเป็นคนดั้งเดิมจะซ่อมได้ที่ไหน สำหรับผู้ชายคนนั้น เธอก็สงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร หาย ไปไหน แต่เธอไม่รู้อะไรเลย!

ในเวลานี้ มีร่างเล็กบางแหวกนักข่าวเข้ามา เมื่อเห็นภาพ ในตอนนี้ จึงได้ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกอย่างเขินอาย เพื่อคลุมร่างกายของเถียนจิ้ง แล้วตัวเองก็ดึงประตูเปิดเข้า มาในรถและปิดประตูอย่างรวดเร็วชั่วอึดใจ เลื่อนหน้าต่างรถ ขึ้น แล้วสั่งคนขับรถที่ตามมา “ขับรถไป!”

รถสตาร์ตทันที เถียนจิ้งได้รับการปกป้องจากสูทที่ชาย หนุ่มคลุมให้

กลิ่นที่คุ้นเคยทำให้เธอกลับมามีสติอีกครั้ง ยังมีอาการ เวียนศีรษะอยู่เล็กน้อย เธอพยายามที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิด ขึ้นในคืนนี้ “พี่ใหญ่ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉัน…ทำไมถึงมา อยู่ในรถได้”

เถียนต้าตงกอดเธอไว้ มีความสับสนวุ่นวายในดวงตาของ เขาและยังระคนความกระดากอาย “ฉันก็ไม่รู้…ฉันตามหา เธอไม่พบเลยสักที่ ฉันเลยคิดจะมาตามหาที่รถของเธอ แล้ว ก็เห็นนักข่าวกลุ่มใหญ่รายล้อมเธออยู่…”
ถึงแม้ว่าผู้ชายในรถคนนั้นไม่อยู่แล้ว แต่ชายคนนั้นทิ้งลม หายใจที่แข็งแกร่งมากเอาไว้

ในรถนั้นมืดสลัว เสียงของเถียนต้าตงนั้นแหบ แววตา เหมือนกับจะค่อนข้างว้าวุ่นไม่แน่ใจ พยายามอย่างหนักเพื่อ สงบความสับสนวุ่นวายของเถียนจิ้ง เธอคิดไม่ออกว่าเกิด อะไรขึ้น เมางั้นเหรอ แต่จะเมาหนักขนาดนี้ได้ยังไง แล้ว ทำไมไม่รู้ตัวเลยว่าเข้ามาอยู่ในรถได้ยังไง

เถียนต้าตงขอโทษไม่หยุด “ขอโทษ จิ้งจิ้ง เป็นเพราะพี่ ใหญ่เองที่ไม่ได้ปกป้องเธอ เป็นความผิดของพี่ใหญ่เอง ถ้า พี่ใหญ่ไม่ยอมให้เธอไปห้องน้ำคนเดียวเรื่องแบบนี้มันก็จะ ไม่เกิดขึ้น….”

ค่อยเป็นค่อยไป เถียนจิ้งค่อยๆสงบลง เธอเป็นคนใจเย็น มาตลอด มองดูความเจ็บปวดของพี่ใหญ่แล้วเธอก็เอ่ย ปลอบใจ “เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับคุณหรอกค่ะ เรื่องอื้อฉาวมัน แพร่กระจายไปแล้ว มันไม่มีประโยชน์ที่จะเสียใจ ตอนนี้ฉัน แค่สงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ฉันไม่สะดวกที่จะออกหน้า คุณช่วยตรวจสอบให้ฉันหน่อยนะคะ

เถียนต้าตงพยักหน้า “ได้ ฉันจะช่วยตรวจสอบให้เธอเอง ฉันจะตรวจสอบให้ได้

เถียนจิ้งหายใจเข้าลึก เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นเหมือนนก กระจอกเทศที่เวิ่นเว้อคร่ำครวญ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วต้องเผชิญ หน้ากับมัน เธอเข้มแข็ง เด็ดขาด ใจเย็น เรื่องนี้ที่เกิดขึ้นก็ ไม่มีข้อยกเว้น ถูกลักหลับแล้วยังไงก็ต้องการรู้ว่าเป็นใคร
วันต่อมา พาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์และนิตยสาร ทั้งหมดในเมืองนี้เป็นข่าวของเถียนจิ้งและผู้ชายที่อยู่ในรถ เถียนโม่เซียนพ่อของเธอขมวดคิ้ว จ้องหนังสือพิมพ์ พูดไม่ ออกอยู่เป็นเวลานาน

ในตอนเช้าตรู่ เพราะเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นกับตระกูลเถียน บรรยากาศกดดันถึงขีดสุด ไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น

และเถียนจิ้งผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงยากที่จะไม่รับรู้เรื่องอื้อ ฉาวนี้ เธอเปิดโทรศัพท์มือถือ เรื่องอื้อฉาวของเธอเมื่อคืนนี้ สามารถเห็นได้ทุกที่

เถียนต้าตงไม่ได้นอนทั้งคืน ทําการติดต่อกับคนที่ให้สืบ เรื่องเมื่อคืน วางสายแล้วเข้าไปในห้องนอนของเถียนจิ้ง เขาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “ขอโทษนะจิ้งจิ้ง ฉันใช้ เส้นสายมากมายแต่ก็ยังไม่ได้อะไรเลย ภาพในบาร์มันมืด เกินไป ตรวจสอบอะไรก็ไม่พบ อีกอย่าง ในรถฉันก็ตรวจ สอบ แต่เห็นแค่เสื้อผ้าของเธอเอง ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทิ้ง ร่องรอยอะไรไว้เลย กล้องวงจรปิดของโรงรถใต้ดินฉันก็ได้ รับแล้ว แต่เมื่อคืนนี้เธอจอดรถอยู่ในมุมอับ

เถียนจิ้งนอนอยู่บนเตียง สีหน้าค่อนข้างซีดเซียว นิ้วมือกำ ผ้าปูที่นอนจนตึงแน่น

เป็นใครกันแน่

ใครกันที่ต้องการทำแบบนี้กับเธอ
เกิดเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ เป็นเวลาหนึ่งเดือนที่เธอไม่ออก จากบ้านเลย

ภายในหนึ่งเดือน เรื่องอื้อฉาวกำลังโหมกระหน่ำไปทั่ว และตอนนี้ เถียนจิ้งสงสัยว่าตัวเองกำลังท้อง