ตอนที่1 เขาคือสามีในอนาคตของฉัน 3

“โหย อาอดใจไม่ไหวจนต้องจอดรถเลยเหรอคะ” เขาเดินลง จากรถแล้วอ้อมมาฝั่งที่ฉันนั่งอยู่ เปิดประตู จากนั้นก็จับแขนฉัน แล้วดึงให้ลงไป “อาติ จะพาหนูไปไหนคะ”

“ลงมา” น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความหงุดหงิด

“ไม่เอา” ฉันส่ายหน้าไปมาพลางจับเบาะนั่งไว้แน่น “ไม่เอาๆ หนูไม่แกล้งแล้ว ไม่เอานะ ตรงนี้มันเรียกรถยาก แถมทางยังมืด ด้วยนะคะ” ฉันกระพริบตาปริบๆ มองเขาและพยายามนั่งให้นิ่ง ที่สุด

เขาหรี่ตาลงก่อนจะโน้มใบหน้าลงมา พูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น

“งั้นก็นั่งนิ่งๆ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไล่เธอลงจากรถ” ฉันกลืน นํ้าลาย หลบสายตาไปมองถนนก่อนจะพยักหน้า

“ค่ะ รับทราบ”

หลังจากนั้น ฉันก็นั่งจับสายคาดเบลท์นิ่ง เม้มปากไม่พูดอะไร เพราะกลัวโดนไล่ลงจากรถ พลางมองใบหน้าด้านข้างของเขาไป

อาติเป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เจอ ไม่ว่าจะมีผู้ชายสักกี่คนเข้ามาจีบ ก็ไม่สามารถแทนที่เขาได้ มัน เป็นแบบนี้มาตลอด 10 ปีแล้ว และฉันคิดว่าในอนาคตถ้าไม่ได้ แต่งงานกับเขา ก็คงได้เกาะเสาคานจนตายแน่ๆ
“ลง”

ไม่รู้ว่านั่งมองเขามานานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ถึงคอนโด เรียบร้อยแล้ว

“อาทิ พรุ่งนี้อาจะไม่ไปส่งหนูจริงๆ เหรอคะ ”

“แต่หนูอยากให้อาไปส่งนะ เพราะยังไงอาก็ต้องเข้าบริษัท ไม่ใช่เหรอคะ” ติสรณ์เป็นเจ้าของบริษัท TIN เอ็นเตอร์เทนเม้นต์ จำกัด และเจ้าของสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงมากใน ตอนนี้…

ฉันตั้งใจจะไปแคสหน้ากล้องที่บริษัทของเขา หวังว่าถ้าแคส ผ่านจะได้เซ็นสัญญาและยังสามารถหาเวลามาเจอเขาได้ทุกวัน

อีกด้วย

มีแต่ได้กับได้

“ไม่ว่าง”

“อาขา…งั้น ถ้าหนูแคสผ่าน หนูขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม”

“คิดว่าจะผ่าน? ”

“แน่นอนค่ะ หนูหุ่นดีขนาดนี้ หน้าตาดีแบบนี้ ขาเรียว… ฉัน พยายามใช้มือท่าท่าทางตามคำพูด ไม้ต้นขาตัวเองให้เขาเห็น ว่า ขาเรียวยาวแบบเธอมันเซ็กซี่มากที่สุดเลยนะ แต่…

“เจียวเฉียว!! ” พอได้ยินเสียงของเขาฉันก็รีบหุบปากลงทันที”ลงไป” เขาออกคำสั่งเสียงเย็น

ฉันเม้มปากแน่น ถอดสายเบลท์ออกแล้วหันไปมองเขาที่เปิด

ประตูลงจากรถไปแล้ว

ฉันรีบลงจากรถอย่างรวดเร็วและเดินตามเขาไป

“ถ้าวันหนึ่งอาชอบหนูขึ้นมา จะเป็นยังไง” ฉันพูดไปด้วยพลาง

วิ่งตามเขาไปด้วย

“มันจะไม่มีวันนั้น”

… ประโยคนี้อีกล่ะ ได้ยินจนเบื่อแล้วเนี่ย ที่ถามเพราะหวังว่า

สักวันค่าตอบจะเปลี่ยนไปจากเดิมบ้าง

แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนอยู่ดี

“เลิกหวังแล้วตั้งใจเรียนให้จบ

“หนูเรียนปีสุดท้ายแล้ว ใกล้จะจบแล้วนะคะ โตพอจะมีสามี แล้วด้วย” คำพูดล้อเล่นของฉันทำให้เขาหันมามองด้วยหางตา

***

“หนูเคยบอกอาแล้วไงคะ” ฉันเดินตามเขามาหยุดที่หน้า ลิฟต์ของคอนโด “เมื่อไหร่ที่อาแต่งงาน หนูจะเลิกยุ่งกับอา ไม่มา วุ่นวาย ไม่มาให้เห็นอีก… แต่ตอนนี้ อายังเป็นของหนูอยู่

“รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ชอบเธอ” ฉันเคยได้ฟังน้ำเสียงเยือกเย็น และได้เห็นแววตาเฉยชาของเขามาจนนับไม่ถ้วน และก็เจ็บจน แทบจะจำไม่ได้แล้วด้วยว่ามันมีความรู้สึกยังไง
“หนูรู้ค่ะ แต่หนู โอเค…

ไม่ มันไม่โอเคสักนิด

ตั้ง

ฉันเดินตามอาเข้าไปในลิฟต์ เพื่อตามเข้าไปที่ห้อง ไม่ใช่ ห้องเขาแต่เป็นของอาจี ที่อยู่ชั้นเดียวกับอา

เมื่อถึงชั้นเป้าหมายฉันก็เดินตามเขาไปเงียบๆ หวังจะได้เข้า

ห้องเขาไปแบบเนียนๆ แต่…

“ไม่ต้องตามฉัน” เบื่อคนรู้ทัน

“ไม่ได้ตามสักหน่อย แค่จะเดินไปเข้าห้องเท่านั้นเอง คนหลง ตัวเอง เชอะ! ” ฉันเดินผ่านหน้าเขาไปที่ห้องถัดจากนั้น กดรหัส และใช้หางตามองสามีในอนาคตซึ่งเดินเข้าห้องไปแล้ว

อาลัยอาวรณ์นิดหนึ่งก็ไม่ได้

ฉันเดินเข้าไปในห้องที่ยังเงียบสงัด ไร้เสียงใดใดทั้งสิ้น แสดง ว่าอาจยังไม่กลับเหรอ? ฉันหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาแล้ว กดโทรออกหาอา

“อาง ยังไม่กลับอีกเหรอ”

วันนี้อาน่าจะได้กลับตอนตี 1 กำลังเคลียร์งานอยู่ เราอยู่

ไหน

“หนูอยู่คอน โตแล้ว”

(หาเรื่องมาหาอีกอ่ะดี
“แหงสิ หนูกลัวว่าจะมีคนมาอ่อยเขาตอนหนูไม่อยู่

ไปเข้าค่ายมาเป็นไงบ้าง

“ก็ดีนะคะ สนุกดี ได้คุยกับเพื่อนที่ไม่เคยได้คุยด้วย”

แล้ว พอจบออกไปก็ไม่ได้เจอแล้วมั้ง

“ใช่ค่ะ จบแล้วถ้าจะนัดกันดงยาก”

อาเจียว เดี๋ยวอาทํางานก่อน หาไรกินด้วยล่ะ สั่งอะไรมากิน ก็ได้เดี๋ยวอาโอนเงินให้

“รักอา …แต่รักน้อยกว่าอา ค่ะ”

[หลานเลว]

“จุ๊บๆ ตั้งใจทํางานค่ะอา

[โอเค

ฉันกดวางสายก่อนจะสั่งอาหารออนไลน์ผ่านโทรศัพท์ อืม…อยากกินพิซซ่า แต่…มันเยอะนะ กินคนเดียวน่าจะไม่หมด

งั้นก็หาเพื่อนมากินด้วยดีกว่า เอ๊ะ แล้วจะหาใครมากินเป็น เพื่อนดีนะ ในเมื่อเราก็รู้จักแค่คนข้างห้องเท่านั้นเอง…

ก็คงต้องชวนสามีในอนาคตมากินด้วยกันอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

แล้วแหละ…

22.01 u.

คือปกติ ฉันก็ไม่ได้ชอบกินอะไรตอนกลางคืนอยู่แล้วนะ เพียงแต่วันนี้รู้สึกหิวก็เท่านั้นเอง และที่สำคัญจะได้มีข้ออ้างไปหา ผู้ชายข้างห้องแบบเนียนๆ ด้วย

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าห้องอาติ ด้วยชุดนอนที่เซ็กซี่จนใครเห็นก็ ต้องจับทุ่มเตียงแน่นอน กลิ่นสบู่หอมเย้ายวนมากจนถึงมากที่สุด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ตื่นเต้นจัง ทั้งที่ก็เคยมาหาเขาเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ก็ยังมี

อาการใจสั่นทุกที

แกร็ก

“อาขา…มากินพิซซ่ากันเถอะ หนูสั่ง…”

เอ่อ…เดี๋ยวนะ ฉันมาผิดห้องหรือเปล่า ไม่นี่ ห้อง ห้องของเขา ถูกแล้ว แต่ทำไมถึงมีผู้หญิงอยู่ในห้องด้วยล่ะ แถมเธอยังใส่เสื้อ คลุมตัวยาวสีกรม ข้างในคือชุดนอนไม่ได้นอนกระโปรงสั้นจน แทบเสมอหูอยู่แล้ว

เธอเป็นใคร!!

“พืช ใคร…” เสียงผู้ชายในห้องชะงัก เมื่อเห็นว่าฉันกำลังยืน มองเขาอยู่หน้าห้อง

ฉัน…ฉันควรเดินออกไปจากตรงนี้ถูกไหม…แต่…แต่ขามันตัน ก้าวไม่ออก!!