ตอนที่ 14 ไม่สามารถดำดิ่งแบบนี้

ช่างเป็นผู้ชายที่โหดร้าย

ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เคยให้เธอแม้แต่จูบเดียว

เขาไม่ยอมให้เธอสัมผัสริมฝีปาก ครั้งเดียวก็ไม่ได้

“อีฟาน คุณโหดร้ายมาก! คุณโหดร้ายจริง ๆ

“โหดร้าย? ฉันก็เป็นแบบนี้มาตลอด เป็นเพียงแค่คนร่วมหลับ

นอน

แค่นี้เอง ไม่มีอย่างอื่น

ฉันไม่ยอมมีความรู้สึกกับผู้หญิงหรอก

ข้อนี้เธอก็รู้ดีอยู่แล้ว”

ที่น่าเช็ดน้ำตา

แต่ว่า อีฟาน…ฉันนึกว่าฉันพิเศษกว่าคนอื่น…

เฉียวอีฟานเอียงศีรษะเล็กน้อยครู่หนึ่งคิดด้วยรอยยิ้ม

“พิเศษ?

มีอะไรพิเศษ ในโลกนี้

พูดออกมาเบาๆ “จบแล้ว” แค่มองเธอครู่หนึ่งยังไม่อยากมอง

เฉียว ฟานเดินไปทางบันได เดินไปสั่งการไป
ให้แม่บ้านมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม พรม และผ้าม่าน

ทั้งหมด”

“รับทราบ!”

อาบน้ำเสร็จ เขาใช้ผ้าเช็ดตัวพันรอบเองไว้เฉียวอีฟานเดิน เข้ามาในห้องนอนอย่างมั่นคง

เปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง มองไปที่เบอร์โทรศัพท์ของ

“สาวน้อยเขียว” อีกครั้ง

รู้สึกลังเลอีกครั้ง

โทร หรือไม่โทรดี?

นี่กลายเป็นเรื่องที่ทำให้คนปวดหัวขึ้นมาได้

“ทําไมฉัน เฉียวอีฟาน ต้องโทรหาเธอด้วย?

เธอยังแอบตะโกนเรียกฉันตาแก่เฉียว

อยู่หน้าฉันไม่สะอึกก็พูดอะไรไม่รู้เรื่อง

ทําไมฉันต้องโทรหาเธอ!”

เฉียวอีฟาน โยนโทรศัพท์มือถือไปบนเตียงอย่างแรง

มองไปบนเพดาน ราวกับว่าบนเพดานมีเซียวลั่วหยาวอยู่

เธอเปิดปากอย่างเขินอาย พูดกับเขาอย่างน่าสงสาร

ท่านประธานเจียว ลดราคาหน่อยได้ไหม?
เฉียวฟานยิ้มออกมา เธอแบบนั้นดูน่าหัวเราะมาก ๆ เลย

ไอ้บ้า ทําไมต้องคิดถึงเธอ?

เธอเป็นแค่ลูกบอล!

ไม่คิดถึงเธอหรอก!

เฉียวอีฟานปิดตาลง…

ในความมืด เชี่ยวลั่วหยาวปรากฏตัวอีกครั้ง

เธอเป่าแก้มน้อยสีชมพูของเธอขึ้นมา ยกกำปั้นขึ้นมาพร้อม

กับตะโกนว่า:

พวกเราทั้งคู่นอนเหมือนกัน ทำไมถึงได้ต่างกันมาขนาดนี้?

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ..” เฉียวฟานทนไม่ได้ หัวเราะออกมาอย่างหนัก

เฉียวอีฟานเอียงศีรษะเล็กน้อยอีกครั้ง

อดไม่ได้ที่จะคิดรสจูบของเธออีกครั้ง

ราวกับการ์ตูนในภาพยนตร์

ในสมองก็มีภาพริมฝีปากที่นุ่มนวลของเธอขึ้นมา

แล้วเขาก็เข้าไปสัมผัส

สัมผัสเธอทีละน้อย

เรากับสัตว์ร้ายที่กระหายอาหาร

แต่ค่าเดียว กลีบเธอไปทั้งตัว…
นุ่มมาก หวานมาก เซ็กซี่เหลือเกิน…

ทำให้คนรู้สึกดื่มต่ำลงไป

ทําให้คนไม่สามารถหนีออกมาได้…

ราวกับกระแสน้ำวนลึก

ที่สามารถดูดเขาไปได้ทั้งตัว…

“เอ๋…เซียวลั่วหยาวเธอเป็นผีหรือเปล่า? เธอมักจะอยู่หน้าฉันแล้วแวบไปแวบมา!”

สักพักเฉียวฟานลุกขึ้นมานั่งตรงๆ

เปิดตาขึ้น หายใจอย่างแรง

แย่มากจริงๆ…

จูบแรกของเขาให้กับเธอไปด้วย!

อาจจะเป็นเพราะผลกระทบจากตอนเด็กๆ

เขาคิดมาตลอดว่าผู้หญิงสกปรก และไร้ค่า

เขาถึงไม่ยอมจูบกับผู้หญิงคนไหน

จูบ เป็นการแสดงความรักอย่างสูงแบบหนึ่ง

เขาสามารถจูบที่หลังมือของพ่อเขาได้

เพื่อเป็นการแสดงความเคารพบูชาและนับถือต่อพ่อของเขา

แต่ว่าเขาไม่เคยจูบกับผู้หญิงที่หลับนอนกับเขามาก่อน!
เคยมีสาวอิตาลีร่วมหลับนอนกับเขาครึ่งเดือน

แต่มีอยู่วันหนึ่งอยากที่จะแอบเข้าไปจูบปากของเขา ถูกเขาตบไปที่หนึ่ง ตีแรงจนกระทั่งฟันหลุดออกไปสอง ผู้หญิงเป็นแค่สัตว์เลี้ยงแค่นั้นเอง แต่กลับกล้ามาจูบเจ้านาย

งั้นหรอ?

แต่เขาวันนี้…

กลับมองเห็นเซียวลั่วหยาวที่กำลังทำท่าทางตลก…

พร้อมกับความปรารถนานที่จะจูบเธอ

และความปรารถนานั้นก็แรงกล้าเหลือเกิน

คิดอยากจะกดเธอลงซ้ำไปซ้ำมา

แปลก…

ขนาดเฉียวอีฟานยังรู้สึกแปลก

เขาส่ายหัว แล้วเดินไปที่หน้าต่าง

เปิดหน้าต่างออก รับลมทะเลเย็นๆจากระเบียง

“ฉันเป็นแบบนี้ไม่ได้

ฉันจะนําดิ่งไปแบบนี้ไม่ได้

ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีก…

เฉียวฟานเงยหน้าหล่อ ๆ ของเขาขึ้น หลับตาลงเล็กน้อย
ให้ลมทะเลปะทะใบหน้าที่สวยงามของเขา

เขาพิมพ์ออกมาเบาๆ

“ฉันจะไม่ตกหลุมรักกับใคร…

ใครก็ไม่สามารถ…

เธอเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของแผนการเขา

แบบนี้แหละอ”

***

นี่เป็นครั้งที่สามสิบเก้าแล้วที่เชี่ยวลั่วหยาวหาวออกมา

“สาวน้อย เสียงดังขนาดนี้ เธอยังง่วงนอนได้อีกหรอ?”

ป้ายชาลี แต่หน้าเล็กน้อย มองมาที่เกี่ยวลั่วหยาว ผมยาว

ทีนี่คือคลับ one more night!

ยังมีที่อื่นที่จะเสียงดังขนาดนี้ได้อีกหรอ?

เงาคนขยับไปมา แสงไฟก็กระพริบไปมา

เสียงก็ดังราวกับจะระเบิดหูคน

มีแต่คนตะโกนไปมาไม่หยุด

มีแต่เสียงแหลมดังไปหมด

สภาพแวดล้อมแบบนี้… เที่ยวลั่วหยาวกลับหาวไม่หยุด
เขียวลั่วหยาวเช็ดน้ำตาจากความง่วงหงาหาวนอน พร้อมกับ

บ่นออกมา

“ปกติฉันนอนเร็วนี่นา”

“ตอนกลางคืนเธอไม่ออกมาเล่นเลยหรอ ?”

“เล่น! ฉันเล่นหมากกับน้องสาว หรือว่าแซทกับเพื่อน อ่าน หนังสือก็อยู่ได้

แต่ไม่รู้ว่าทำไมมาที่นี่ถึงได้ง่วงนอนเหลือเกิน

ฉันเคยคุยกับเพื่อนจนถึงเที่ยงคืนครึ่งเลย

ไม่ได้โม้ด้วย”

ป้ายซายิ้มเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะว่าอะไรกับสาวน้อยที่ไร้เดียงสา

ราวกับเด็กขนาดนี้

เธอเป็นเหมือนกับพี่สาว ลูบไปเบาที่ศีรษะของเซียวลั่วหยาว

“ลั่วหยาว ที่นี่มีคนหลายประเภท ตอนที่ส่งเหล้าเธอก็พยัก

หน้า

ส่งเสร็จก็รีบเดินออก

อย่าไปมองอะไรมั่วซั่ว

และห้ามไปคุยอะไรกับใคร

บนโลกนี้ คนที่เลวที่สุด คือผู้ชายที่แสดงความรู้สึกเก่ง

เลว งกว่าเลวอีก!”
เขียวลั่วหยาวรู้สึกชื่นชมป่ายชาลี่ กำหมัดขึ้นมาพูด

“ใช่แล้ว! ฉันก็คิดแบบเดียวกับเธอ!

ฉันก็คิดว่า สิ่งที่เลวที่สุดบนโลกนี้ก็คือผู้ชาย!

ใจ รู้หน้าไม่รู้ใจ แถมยังชอบหลอกคน

แย่ที่สุด! หึหึ!”

แน่นอนว่า เซียวลั่วหยาวคิดถึงเฉียวฟาน

ใบหน้าที่หล่อเหลาทำให้คนหลงใหลของเฉียวฟาน ปรากฏ ขึ้นมาในหัวของเซียวลั่วหยาว

กลายเป็นภาพของปีศาจอสูร

“ลั่วหยาว เสงี่ยหลิงให้เธอกับฉัน

ฉันมีแรงกดดันมากนะ

อยู่ที่นี่ ต้องอาศัยโชค

ครั้งที่แล้ว ฉันเพียงแค่ส่งเหล้าให้ผู้ชายคนหนึ่ง

เขาก็ให้รางวัลฉันเป็นเงินหนึ่งพันเลย!

“(600) โห! ตั้งหนึ่งพัน

ทําไมต้จัง!”

เขียวลั่วหยาวเอามือจับแก้มทั้งสองข้างด้วยความเป็นจริง พร้อมกับชื่นชม ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย
“แต่ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันส่งเหล้าไปที่ห้องหนึ่ง

ไม่ให้เงินก็ว่าไปอย่าง

แต่กลับถูกผู้ชายคนนั้นตบเข้าที่หูทั้งสองข้าง จนไปทำงานไม่

ได้หลายวันเลย

หน้าบวมเหมือนหน้าหมูเลย…

“อ่า!” เซียวลั่วหยาวกลัวจนตัวสั่น

“พี่ชาลี่ เขามีสิทธิ์อะไรมาตบพี่?”

“เหอ ๆ สาวน้อยไร้เดียงสา มีสิทธิ์อะไรตบฉัน?

ก็เพราะเขาเป็นนายใหญ่ร่ำรวยไง

เพราะเขาเป็นแขกของที่นี่

เพราะเขาดื่มจนเมาแล้ว!

เซียวลั่วหยาวทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ “ไม่มีเหตุผลเกินไป

แล้ว!

มีเงินแล้วทําอะไรก็ได้หรอ?

มีเงินแล้วจะรังแกใครก็ได้หรอ?

ฉันเห็นว่า คนที่มีเงินเหนียวที่สุดเลย!

รายแต่ไร้เมตตา!”

เหมือนกับเจ้านายแย่ๆคนนั้นของเธอ เจียวอีฟาน
เงินก็มีเยอะแยะ แต่กลับเป็นเพราะนอนกับเขาหนึ่งคืนถึงได้

หาเรื่องเธอแล้วหาเรื่องเธออีก

เกลียดที่สุด

เขียวลั่วหยาวเท้าไปที่พื้น แหงนหน้ามองเพดาน คิดไปมา

จนในที่สุดสรุปได้ว่า:

“ดูแล้ว รุ่นพี่คนนั้นของฉันดีที่สุด”

“รุ่นพี่คนไหน? สาวน้อยเธอมีความรักแล้วหรอ?”

ป้ายชาลียมขึ้นมา ถึงงานจะน่ารังเกียจและหนักแล้ว แต่กลับมี เขียวลั่วหยาวที่น่าสนใจขึ้นมา

ทําให้เธอผ่อนคลายลงไป

เซียวลั่วหยาวหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย เขินอายขึ้นมาไม่ทันตั้ง

“มีความรักอะไร…รุ่นพี่คนนั้นยังไม่รู้จักฉันเลย…

พูดง่ายเป็นฉันคนเดียว… ที่แอบชอบ…”

“ฮ่า ๆ ๆ.. เธอนี่น่าสนใจเกินไปแล้ว !

ผู้หญิงในยุคสมัยนี้ ยังมีคนที่รักนวลสงวนตัวแบบเธออีกหรอ?

ชอบเขาก็ไปบอกเขาสิ

ไม่แน่ว่า เธอพูดออกไป เขา ก็อาจจะชอบเธออยู่เหมือนกัน
เขียวลั่วหยาวจินตนาการเต็มไปหมด พูดยิ้มๆ ขึ้นมาว่า

“ฉันก็ไม่ได้รักนวลสงวนตัวขนาดนั้น แต่ฉันแค่รู้สึกด้อยค่า

ผู้หญิงที่อยู่รอบ ๆรุ่นพี่ สวยกันทุกคนเลย

การศึกษาก็ดี มีความสามารถ

ฉันแทรกเข้าไป ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย

แต่ว่า ฉันคิดดีแล้ว ฉันจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับรุ่นพี่

เข้ามหาวิทยาลัยแล้วจะไปตามพี่รุ่นพี่คนนั้น

เซียวลั่วหยาวพูดจบ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบายใจ

เฮ้อ เธอเสียครั้งแรกไปแล้ว

ผู้หญิงแบบเธอ จะมีสิทธิ์ไปจีบรุ่นพี่ไหม?

หรือว่าต้องทำตามที่หลาน เวยบอก ก่อนที่จะไปนอนกับรุ่นพี่

ต้องไปซ่อมแซมเยื่อพรหมจารีก่อน?

งั้น ๆ ๆ…เท่ากับหลอกรุ่นพี่ไหม

หลอกด้วยเจตนาที ก็ได้ ใช่ไหม?

ขณะที่กำลังคิดไปมา หัวหน้าก็ตะโกนเรียกเบอร์ของเซียวลั่ว

ยาว

“เบอร์ 514! ไปห้องเบอร์ 8808 ส่งเหล้า! รีบไป

เขียวลั่วหยาวยังไม่ทันรู้ตัว “514” หมายเลขที่โชคร้ายก็คือเธอ

จนกระทั่งป่ายซา จับตัวเธอ “ลั่วหยาว เรียกเธอแล้ว!

“อ่า? โอ้! มาแล้ว! หัวหน้า ฉันมาแล้ว!”

หัวหน้าจ้องไปที่เธอ “เรียกฉันพี่หราน ไม่ให้เรียกว่าหัวหน้า ฮือ ๆ ๆ… เม้มปากยกเหล่ากองใหญ่ไปที่ห้อง 8808

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ