ตอนที่6 รับมาราคาถูกและขายดี
เขียวลั่วหยาวมองดูเขาด้วยดวงตาสีดำกลมโต เงยหน้ามองเขา และนิ่งงันไปชั่วครู่ จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าควรทักทาย “ฮาย
สวัสดี”
เขาดูหยิ่งมาก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและทำเสียงออกมาจาก จมูก “อืม” เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นการตอบกลับแล้ว
ผู้ชายหล่อๆมักจะเจ้าอารมณ์ สามารถเข้าใจได้
เฮย
เซียวลั่วหยาวคิดว่าตัวเองโชคดีมาก ที่มาทำงานวันแรกก็ได้
พบชายหนุ่มรูปงาม
“ฉันชอเซียวลั่วหยาว เป็นผู้ช่วยชั่วคราวของตาแก่เฉียว ใช่ๆ เธอเห็นตาแก่เฉียวบ้างไหม ออใช่แล้ว ตาแก่เฉียวนั่นก็คือ ประธานเฉียวของเราไง” เขียวลั่วหยาวเป็นเหมือนหนูตัวเล็กๆ เธอมองซ้ายมองขวาและมองรอบๆเพื่อหาประธาน “ไม่เห็นว่า เขาจะอยู่ในห้อง?”
ชายรูปงามยิ้มมุมปากและหรี่ตามองเธอ “เธอมองอะไรได้ โต๊ะ? ประธานเฉียวสามารถเข้าไปอยู่ในนั้นได้งั้นเหรอ?”
“เฮ้ๆ ฉันก็แค่มองไปรอบๆ พี่ชาย ทำความรู้จักกันหน่อย ฉัน ชื่อเขียว ว ยาว” ชายหนุ่มรูปงามตอบเพียงแค่ไม่กี่คำ ก็ทำให้ เขียวลั่วหยาวตาโตและเกือบจะหยุดหายใจ
นี่….ชายรูปงามคนนี้ มีทักษะในการพูดมากๆ
ไม่ง่ายที่จะเจอชายรูปงามเช่นนี้
เขียวลั่วหยาวโน้มตัวเข้าหาชายรูปงามคนนั้นและกระพริบตา “เฮ้ๆ ในตอนที่ตาแก่เฉียวยังไม่กลับมา พวกเรารีบมาคุยกันดี กว่า เธอชื่ออะไร?”
ชายหนุ่มรูปงามก้าวเท้าไปข้างหน้าสองก้าวและค่อยๆนั่งลง บนโซฟาและกุมมือตัวเองไว้พูดอย่างเย็นชา “เฉียวฟาน
“ฮ่าๆ เฉียวอีฟานเหรอ เป็นชื่อที่ดีเป็นชื่อที่…..เฉียวเฉียวอะไร นะ เฉียว…อี…ฟาน?” เขียวลั่วหยาวหน้าซีดเซียว “ทำไมฟังแล้ว ตุ้มหูเหรอ?”
ในตอนนั้นประตูก็เปิดขึ้น หลิว โอเฉินได้เดินข้ามา นำเอกสาร มาให้เฉียวอีฟานและพูด “ประธานเฉียว คุณช่วยดูหน่อยว่าน่า ไปปรับมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ใช้ประโยคแบบนี้เหมาะสมหรือ ยัง?”
ดวงตาของเซียวลั่วหยาวเบิกกว้างขึ้นไปอีก
มองดูหลิวโอเฉินและหันไปมองชายหนุ่มรูปงามที่นั่งอย่าง
ใจเย็น
รองประธานหลิวเรียกหนุ่มรูปงามนี้ว่าอะไร?…เฉียว ประธาน
เฉียว?
เฉียวฟานมองดูไฟล์งานและพยักหน้า “แบบนี้โอเคแล้ว
หลิว โอเฉินก็ได้ถืองานและเดินออกไป แต่ก็เหลือบมองเขียว ลั่วหยาวที่กำลังยืนอย่างหวาดกลัว
เมื่อหลิว โอเฉินเดินออกไปแล้ว ในห้องกว้างๆนี่จึงมีเพียงแค่ เขียวลั่วหยาวและเฉียวฟาน
เฉียว ฟานค่อยๆเงยหน้ามองเซียวลั่วหยาวอย่างเยือกเย็น เขาพูดและยิ้ม “พูดสี เมื่อกี้ยังพูดไม่หยุดอยู่เลย ทำไมตอนนี้ไม่ พูดแล้วล่ะ?”
ใบหน้าของเซียวลั่วหยาวเปลี่ยนเป็นสีแดงและพูดติดๆขัดๆ “คุณ คุณ คุณคือเฉียว ประธานเฉียว?”
ชายคนนั้นเลิกคิ้วซ้ายขึ้นและริมฝีปากบางๆก็ได้พูดขึ้น “อืม
ตาแก่เฉียว”
เซียวลั่วหยาวรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา
ทำไมคุณคือประธานเฉียว?”
ประธานไม่ใช่ว่าต้องเป็นคนแก่ที่แก่มากๆหรอกเหรอ?
“งั้นเธอคิดว่าใครควรจะเป็นล่ะ?”
สมองสั่งการของเซียวลั่วหยาวได้หยุดลงไปชั่วขณะ และใช้น้ำ เสียงที่รู้สึกผิดพูดขึ้น “ฉันผิดไปแล้ว เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอ ประธานเฉียว คิดไม่ถึงเลยว่าประธานจะยังหนุ่มขนาดนี้และยังมี
ความหล่อมีออร่าอีกด้วย”
เฉียว ฟานติดอยากจะหัวเราะแต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ “เราสองคนไม่ได้เจอกันครั้งแรก”
“เอ๊ะ! ” เซียวลั่วหยาวเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างประหลาด
ใจ
เธอยอมฟังเขาอย่างจำนน ผู้ชายคนนี้ทำมาจากวัสดุอะไร ทำไมถึงได้หล่ออะไรขนาดนี้ ดวงตาเธอมองเขาอย่างไม่ละ
สายตา
เฉียว ฟานยกขาซ้ายของเขาวางลงบนขาขวาอย่างเอื่อยๆ และอ้าแขนกว้างเอนหลังพิง โซฟาและมองไปยังเซียวลั่วหยาว และถอนหายใจ “เธอ ความผิดพลาดที่แย่ที่สุด คือลืมในสิ่งที่ไม่
ควรลืม!
“หา? งั้นคือเรื่องอะไรล่ะ?” เซียวลั่วหยาวคิดแล้วคิดอีกใช้ สมองคิดวกไปวนมา
เฉียวอีฟานเริ่มแสดงความเฉยชาบนใบหน้าและมีท่าทีไม่ พอใจ “เธอลืมจริงๆเหรอ?”
เชี่ยวลั่วหยาวเกาหัว “คุณพูด เราเคยเจอกันที่ไหน?
ชายรูปงามหรี่ตามองเธอเป็นท่าทีที่ชัดเจน
เชียวลั่วหยาวเงยหน้ามองเพดาน ภายในสมองเธอก็คิดไม่ ออก นึกถึงเรื่องอื่นๆและไม่มีความคิดแวบขึ้นมาเลยว่าเธอเคย เจอเขามาก่อน “ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อน…
“โง่จริงๆ” หนุ่มรูปงามให้คำพูดทิ้งท้ายไว้กับเชี่ยวลั่วหยาว เขียวลั่วหยาวทําได้เพียงแต่ยิ้ม
ถ้าเธอเคยเจอเขา ถ้าเป็นผู้หญิงเธอก็ต้องจำได้จากความ งดงามนี้แน่นอนเธอต้องจำได้ และถ้าเป็นผู้ชายหล่อขนาดนี้ ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ที่เชี่ยวลั่วหยาวไม่โผเข้าหาเขา
เจียวอีฟานเหลือบมองเซียวลั่วหยาวและลุกขึ้นอย่างชัดใจ ทันใดนั้นเชี่ยวลั่วหยาวก็รู้สึกว่าประธานเฉียวคนนี้สูงมาก จนเธอ ต้องมองหา
ช่องว่างความสูงนี้ … ไม่ควรถูกล่อลวงใช่ไหม? มันยากที่จะ ก้มตัวลงเพื่อมาจูบ
เฉียวอีฟานเดินไปยังโต๊ะทำงาน ใบหน้าเล็กของเซียวลั่ว หยาวก็เดินเกาหัวและตามเขามา
“เซียวลั่วหยาว…
“คะ?”
“คืนนั้นเธอโวยวายทั้งคืน ฉันเหนื่อยกับเธอมาก เธอจากไป โดยที่ไม่บอกฉันก่อนเลย?”
“เอ๊ะ?หา?” เซียวลั่วหยาวจ้องมองไปยังแผ่นหลังของเขา
เฉียวอีฟานเดินไปยังเก้าอี้ประธานและนั่งลง หมุนเก้าอี้เล็ก น้อยเพื่อหันไปทางเซียวลั่วหยาวและถอนหายใจ “ตอนฉันอาย นา เธอก็หนีออกไป ใช่มั้ย?
..” หลังจากความเงียบเกิดขึ้น เชี่ยวลั่วหยาวก็เริ่มเข้าใจ “อ๋อ!” ด้วยเรียกร้อง เธอก้าวถอยหลังและเอามือขึ้นมาปิด หน้าอกไว้แสดงท่าทางป้องกันตัวและใช้สายตาดุดัน “คุณ คุณเป็นผู้ชายขายบริการคนนั้นใช่ไหม?”
ผู้ชายขายบริการ? เจียวอีฟนนิ่งเงียบรู้สึกอับอาย
นิ้วเรียวยาวรวมกันเป็นหนึ่งและทุบลงบนโต๊ะ “คุณพูดอะไร ผู้ชายขายบริการ?
เชี่ยวลั่วหยาวก็รู้สึกหวาดกลัวด้วยออร่าของน่ากลัวของเขา และพูดด้วยความเศร้าใจ “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณจะทำงานเป็น ผู้ชายขายบริการด้วย…..
“เซียว ลั่ว หยาว!” ชายหนุ่มรูปงามเริ่มจะระเบิดอารมณ์
“อ่า คุณวางใจเถอะ ประธานเฉียว เรื่องราวนี้ฉันจะเก็บเป็น ความลับ เรื่องที่คุณทําอาชีพขายบริการนะ จะไม่มีคนอื่นรู้จะไม่มี บุคคลที่สามรู้อย่างเด็ดขาด ฉันสาบาน!
“จนตอนนี้ เธอก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม?”
เฉียวฟานไม่สามารถชมเชยความเซ่อซ่าของเธอได้
“เข้าใจอะไร? อะไรคือเข้าใจ?” ดวงตาของเซียวลั่วหยาวเบิก กว้างขึ้น และเหมือนจะเริ่มรับรู้
เฉียวฟานยิ้มอย่างเย็นชา “ตอนเธอตื่นมา เธออยู่ในสภาพ อย่างไร?”
“สภาพอย่างไร?….เฮ้ย!” ในสมองของเซียวลั่วหยาวมีคำว่า ร่างกายเปลือยเปล่า” 4พยางค์ดังขึ้นมา
“แล้ว นล่ะ?”
เขียวลั่วหยาวกัดปากและพูดเหมือนจะร้องไห้ “คุณกำลัง อาบน้ำ..”
“งั้น ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของเธอ ฉันและเธอเกิด อะไรขึ้น ในคืนนั้น?”
“เอ๊ะ ฉันไม่รู้!” เซี่ยวลั่วหยาวแกล้งปฏิเสธทำเป็นไม่รู้เรื่องราว
“อ่อ ไม่รู้เหรอ? งั้นให้ฉันเล่ารายละเอียดทีละเล็กทีละน้อย ให้ เธอฟัง ไหม?”
“ไม่ต้อง ไม่ ไม่ต้องพูด ฮือ ไม่ต้องพูด ฉันเข้าใจแล้ว เซียวลั่วหยาวก้มหน้าและจับมุมเสื้อเอาไว้
เฉียวอีฟาน
จ้องมองเธอ โดยเฉพาะที่หน้าอกและใช้มือแตะลงบนโต๊ะและ พูดขึ้น “งั้น..ฉันขอถามเพื่อนเชี่ยว จู่ๆเธอก็วิ่งเข้ามาหาฉัน คว้า เสื้อฉันไว้ ขอร้องไห้ฉันนอนกับเธอ คืนนั้นฉันเหนื่อยมาก หลัง จากใช้ประโยชน์กับฉันเสร็จแล้ว ทำไมถึงหนีออกไปโดยไม่พูด อะไรเลย นี่เป็นเรื่องปกติของการซื้อมาขายไปอย่างนั้นเหรอ?
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ