ตอนที่ 2 การลงโทษ

เขาเดินไปถึงประตูทางเข้า ประตูห้องอาบน้ำก็ถูกสาวใช้ที่ มีชื่อว่าฟาง น่าดึงเปิดออกมา ส่วนสาวใช้ที่เหลือก็ยืนขนาบ ข้างทั้งสองฝั่งของประตู โดยมีท่านพ่อบ้านที่ยืนรออยู่ไม่ไกล

ทันใดนั้นเย่เซินหลินก็หันหน้ากลับมา สายตากวาดมอง ไปยังเซีย หวั่นอย่างเย็นชา เอ่ยเสียงเรียบออกมา “ต่อไปก็ ไม่ต้องมายั่วยวนฉันอีก! ”

เหล่าสาวใช้ก็เงยหน้ากันขึ้นมา สายตาคมกริบมองจ้องมา ที่หน้าเธอ และเรือนร่างที่โค้งเว้าที่เผยออกมาของเธอ

ท่านพ่อบ้านก้าวเข้าไป แล้วสั่งออกมา “หล่อนมานี่เดี๋ยว

เซีย หวั่นมองเซ่เงินหลินอย่างประหลาดใจ ยังคงไม่เชื่อหู ตัวเอง ว่าเขาจะกล้ากลับขาวเป็นได้อย่างนี้ กล้าพูดออก มาได้ยังไงว่าเธอยั่วยวนเขากัน

ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเยเงินหลิน ท่านพ่อบ้านเห็นเธอที่ มองคุณชายของเขาอย่างผู้หญิงที่กำลังตกอยู่ในห้วงความ รัก เดิมทีเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง จากนั้นก็เต้น เสียงออกมา

“เซีย หวั่น! หล่อนมาหาฉันเดี๋ยวนี้!
เพียงไม่นาน เธอก็เข้าใจขึ้นมาว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่ เขาจงใจให้มันเกิดขึ้น

เขาดึงเธอลงไปในน้ำ ก็เพื่อให้สาวใช้ทุกคนเชื่อว่าเธอ จงใจจะยั่วยวนเขาจริงๆ เพื่อให้สาวใช้ทั้งหมดมองเธอเป็น

ศัตรู

เธอโดนสายตาที่จ้องกลับมา แล้วเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไป หาท่านพ่อบ้าน กล่าวเสียงค่อยออกมา “ขอโทษค่ะ ต่อไปนี้ หนูจะไม่ยั่วยวนคุณเยอีกแล้ว”

“หน้าไม่อายเลยจริงๆ! นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้ายอมรับออก

มาได้”

ฟางน่าอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกออกมาอย่างเหลืออด

เย่เงินหลินกวาดตามองเชีย หวั่นอย่างเหนื่อยหน่าย ด้วย ใบหน้าที่ยังคงไร้ความรู้สึกแบบนั้น มองไม่ออกเลยว่าเขา คิดยังไงกับการที่เธอยอมรับผิด

“หล่อนยังคิดว่าจะมีครั้งต่อไปอีกหรอ? คืนนี้ฉันให้ หล่อนเก็บ….ท่านพ่อบ้านยังพูดไม่ทันจบประโยค ทันใดนั้น เองก็มีเสียงกระแอมเบาๆของเยเงินหลินตั้งแทรกขึ้นมา

เขารีบหันไปมองเย่เงินหลิน โดยทันที เห็นเขาที่กำลังจ้อง ตนอยู่ด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก

หรือว่าเขาจัดการไม่ถูกต้องยังไงกัน?
เมื่อก่อนตอนมีสาวใช้วางแผนเข้ามายั่วยวนคุณเย่ ก็ โดนไล่ออกไปตั้งแต่ครั้งแรกเลยนี่นา

หรือว่าแท้จริงแล้วครั้งนี้มันไม่เหมือนกับครั้งอื่นๆ คุณเ เองเขาก็ยังไม่ได้พูดออกมาเลยว่าเป็นสาวใช้คนไหนที่ ยั่วยวนเขา ตายแน่ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องคิดหาทางใหม่ อย่างรอบคอบซ้ำอีกที

“หล่อนสำนึกผิดแล้วใช่มั้ย?” ท่านพ่อบ้านเปลี่ยนคำพูด

ออกมา

“หนูสำนึกผิดแล้วค่ะ ต่อไปหนูจะไม่ทำผิดแบบนี้อีกค่ะ

เซียหวั่นพูดออกมาอย่างตั้งอกตั้งใจ ราวกับว่าเธอได้ทำผิด ไปจริงๆ “ต่อไปไม่ทำผิดอีก แต่ครั้งนี้ก็ยังจะต้องโดนลงโทษอยู่ดี”

ท่านพ่อบ้านพูดออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วหันไปสบตากับ เย่เซินหลิน แต่เขาหันหลังเดินออกไปแล้ว

“ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป นอกจากงานเดิมของหล่อนแล้ว ในทุกๆวันหล่อนยังจะต้องเอาผ้ามาเช็ดห้องโถงนี้ให้ครบวัน ละสามรอบด้วยกัน แล้วก็ต้องทำไปจนครบครึ่งเดือน เข้า แล้วหรือยัง?”

“เข้าใจแล้วค่ะ หนูจะทำมันให้ดีค่ะ”

เพื่อเก็บเศษหน้าที่เสียไปก่อนหน้า จึงสั่งให้เหล่าสาวใช้ทั้งหมดกลับไปยืนเหมือนเดิม

“จำเอาไว้ ใครก็ตามห้ามทำแบบเซียหวั่น อย่า พยายามที่จะยั่วยวนคุณเยอีก คุณเอง แบบนี้อีก พวกเธอต้องเจียมตัวบ้าง ก็ไม่อยากเห็นคน

หน้าแดงร้อนของเซีย หวั่น เมื่อวานก่อนคิดว่าจะต้องเป็น สาวใช้ มากสุดก็แค่ลำบากนิดหน่อย แต่ใครจะไปรู้ว่ายัง จะต้องยอมรับผิดในสิ่งที่ไม่ได้ทําอีกด้วย

ท่านพ่อบ้านพูดพร่ำสั่งสอนอยู่นาน จนทุกคนก้มหน้าลง อย่างละอายใจ เขาถึงจะพอใจแล้วจึงจะเปลี่ยนเรื่องคุย

“ตอนนี้ก็แบ่งห้องพักกันสักหน่อย ฟางน่ากับหลิวเสียว เจียวพักห้องเดียวกัน ข้าวเทียนอัยกับเซียหวั่นพักห้องเดียว ส่วนซุนเหมิงเหมิงกับจิ๋วจิ๋วก็พักห้องเดียวกัน ตอนนี้ก็ตาม ฉันไปเอากุญแจ แล้วไปดูห้องกันได้

ท่านพ่อบ้านนำพวกเธอออกมาจากคฤหาสน์หรู เดินออก ไปประมาณห้าร้อยเมตร ก็ถึงเขตคนงาน

สาวใช้และเหล่าการ์ดทุกคน รวมถึงคุณหมอ พ่อครัว คน รับจ้างทั่วไป ทั้งหมดล้วนพักกันอยู่ที่นี่

ตามที่ได้แบ่งห้องกันเสร็จแล้ว ท่านพ่อบ้านให้กุญแจห้อง ที่มีหมายเลขห้อง ให้กับทุกคน

“พรุ่งนี้ต้องตื่นนอนตอนหกโมงเช้า แล้วไปรวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านพักคนงาน ตอนนี้แยกย้ายกันได้

เขียชีทรั่มเปิดประตูเข้าไป พอเข้าไปแล้วก็ได้ยินฟางน่า แผดเสียงเข้ามาหาเธอ “เซีย หวั่น หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! แกมัน หน้าไม่อายไปยั่วยวนคุณชายใหญ่ พลอยทำให้พวกเรา ทั้งหมดซวยไปกับแกด้วย แกมันสาระแนหาเรื่องจริงๆ แล้ว นี่คิดจะหนีกลับไปนอนหรอ? ไม่มีทางซะหรอก!”

เซีย หรั่มหันหลังกลับมา มองฟางน่านิ่ง “แล้วเธอคิดว่า ยังไง?”

“ฉันคิดยังไงน่ะหรอ? แกลองดูสิ ผู้หญิงแบบนี้ ยังมี ยางอายอยู่อีกมั้ย? ทำไมเธอไม่รู้สึกผิดต่อพวกเราเลยสัก

จ้าวเทียนอัยและซุนเหมิงเหมิงพูดเสริมออกมา “ใช่ หน้าไม่อายเกินไปแล้ว ที่แท้โดยพื้นฐานก็ไม่มียางอายอยู่ แล้ว ไม่อย่างนั้นจะยอมกระโดดลงน้ำ เพื่อให้ร่างของตัวเอง

เปียกเพื่อยั่วยวนคนอื่นหรอ?”

พวกเขาสามคนพูดขึ้นมาโดยมีคนนึงเริ่มส่วนอีกคนจะ คอยเสริมกันอย่างดี ส่วนสิ่งที่จิ๋วจิ๋วได้เอ่ยขอไว้ก่อนหน้านั้น พวกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร

หลิวเสี่ยวเจียวก็เอ่ย โน้มน้าวออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ “พี่ น่า ฉันคิดว่าพี่เซียคงไม่ได้ตั้งใจหรอกนะคะ…”
คําพูดของเธอยังไม่ทันเอ่ยจนจบ ฟางน่าก็ยื่นแขนผลัก

เธอออกไป

“มันใช่เรื่องของเธอหรอ? ถ้าเธอช่วยพูดแทนมันอีก เธอก็ ระวังตัวเอาไว้เลย!”

เดิมพวกเธอพูดอะไรมา เซียหวั่นก็เพียงทำเป็นไม่ได้ยิน แต่หลิวเสี่ยวเจียวนั้นเป็นคนช่วยเธอแย้งกลับไป เธอก็ไม่ อาจเงียบต่อไปได้อีก

เธอดึงมือของหลิวเสี่ยวเจียว เอาเธอมาหลบไว้ด้านหลัง พูดขึ้นเสียงออกมา “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอหรอก ถ้าเธอมี ปัญหาอะไร ก็มาเคลียร์กับฉันนี่”

“คิดว่าฉันจะไม่กล้าจัดการกับแกหรอ?” ฟางน่าพูดออก มา แล้วง้างมือขึ้น

เซีย หวั่นเพียงมองเธอด้วยสายตาเย็นยะเยือก “เก็บมือ ของเธอออกไป พรุ่งนี้คงได้โดนไล่ออกกันแน่ เธอลองดูสิ!

ฟางน่าอาจเป็นคนที่มายั่วยวนเซ่เงินหลิน เนื่องจากเขา ไม่เพียงจะเป็นประธานบริษัทพันล้าน แต่ยังเป็นลูกชายคน เดียวของประธานหอการค้า ในมณฑลองเจียง ผู้คนเรียกเขา ว่าคุณชายใหญ่ ทุกคนเข้ามาสมัครเป็นแม่บ้าน มีใครไม่คิด จะปืนเตียงคุณชายใหญ่กันบ้าง?

คําพูดของเซียหวั่นก็เตือนสติเธอขึ้นมาพอดี เธอทิ้งมือลงอย่างจํายอม

แล้วยังไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาดูถูกเธอ ดังนั้นจึงต้อง กลับไปด้วยสายตาเย็นชาและอวดดี “วันนี้ปล่อยมันไปก่อน ถ้าแกยังกล้าอ่อยคุณชายใหญ่อีกล่ะก็ คอยดูแล้วกันว่าฉันจะ ไม่กล้าถลกหนังแกออกมา

พูดจบ เธอก็วางท่าแล้วเดินออกไป

เซีย หวั่นหันหลังกลับมามองหลิวเสี่ยวเดียว เอ่ยเสียงเบา ออกมา “ขอบคุณเธอนะ เดี๋ยวเจียว แต่ต่อไปเธอไม่ต้องออก มาแย้งเพื่อฉันแล้วนะ มันจะทำให้เธอเป็นเป้าหมายของพวก เขาไปอีกคน ฉันอยู่ด้วยก็ดีไป แต่ถ้าฉันไม่อยู่แล้วพวกเขา เข้ามารังแกเธอล่ะจะทำยังไง? แล้วยิ่งเธอยังอยู่ห้องเดียวกัน กับฟางลื่น่าอีก”