ตอนที่ 8 การสารภาพรักกระทันหัน

ตอนที่ 8 การสารภาพรักกระทันหัน

ห่างจากตรงนั้นไม่ไกลนัก มีรถ Rolls Royce จอดดูอยู่

ฉินช่งผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ มองไปที่เหยนเฉินที่ นั่งอยู่เบาะหลัง ผ่านทางกระจก เขากัดริมฝีปากของเขา หน้าตึงมาก ในดวงตาของเขามีแต่ความเงียบ

หลังจากที่เหยนเฉินได้ยินฉินช่งพูดว่าฟางหยิวอยากเจอ เขา แม้ว่าจะดึกแค่ไหน เขาก็รีบมาที่บ้านพักหลังนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะบังเอิญเจอ เขาคงไม่รู้ว่าฟางหยิวมีผู้ชาย คนอื่นแล้ว

ให้ผู้ชายคนนั้นจอดรถไว้ไกลมาก ฟางหยิวคิดที่จะ ปิดบังเขา และจับปลาสองมือหรอ?

ฟางหยิวที่กำลังเผชิญหน้ากับการสารภาพรักกระทันหัน จากคีเย่ เธอดูอึดอัดมาก

ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรักกับเธอ
ใบหน้าของฟางหยิวดูแดงมาก

กลางสายลม ผมของเธอถูกลมพัดปลิว เธอสวม กระโปรงสีดำและสวมเสื้อกันลมสีเบจไว้ด้านนอก เธอใส่ เสื้อผ้ามาไม่เยอะ แต่มือสีขาวของเธอที่โผล่ออกมาเย็น มาก

คิเย่ถอดเสื้อโค้ท แล้วไปคลุมให้ฟางหยิว เขาเป็นคน สุภาพแต่ก็ไม่ได้เสียมารยาท “หยิว ผมรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ กระทันหันมาก คุณไม่จําเป็นต้องรีบตอบผม คุณเอากลับ ไปคิดก่อนนะ ถ้าผมไม่ได้ทำให้คุณรังเกียจ ผมหวังว่า คุณจะให้โอกาสผมในการจีบคุณ ”

หลังจากที่คืเย่พูดจบ เขาก็ตื่นเต้นมาก สิ่งที่เขาควรจะ พูด เขาก็พูดแล้ว และเขาก็ไม่อยากให้ฟางหยิวมีความ รู้สึกว่ากำลังโดนบังคับอยู่ เขาเลยขับรถกลับไป

หลังจากที่ฟางหยิวเห็นคืเย่จากไป จิตใจของเธอดู สับสนมาก

การที่มีคนมาสารภาพรักด้วย จะพูดยังไงดี…มันก็ดีใจ อยู่บ้าง ยังไงเธอก็เป็นได้แค่ “คู่นอน” ของเหยนเฉิน

เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย

คิเย่เป็นคนดี บางทีเขาอาจจะทําให้เธอสามารถลืมเขาคนนั้นได้

วิธีการรักษาตัวเองให้ดีที่สุด คือการที่เราเอาความสนใจ ไปไว้บนตัวคนอื่น?

แต่….สถานะของเธอตอนนี้ มันคู่ควรกับคนดีแบบคู่เย่

หรอ?

ฟางหยิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มศีรษะลงและเดิน ไปยังบ้านพัก

ในสมองเธอเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ เธอจึงไม่ได้ สังเกตเห็นว่ามีรถ Rolls Royce ตามมาข้างหลัง

เหยนเฉินมองดูเธอคลุมเสื้อโค้ทของผู้ชายคนอื่นและ เดินเข้าไปในบ้าน

ฉินช่งอยู่กับเหยนเฉินมานาน เขารู้ว่าตอนนี้ประธานเหย นกําลังโกรธ

“ประธานเหยน คุณหซึ่งยังรอคำตอบจากคุณอยู่นะครับ”

หซึ่งหลิวนีอยากเจอเหยนเฉิน แต่เหยนเฉินก็ปฏิเสธไป ห งหลิวนีบอกว่าจะรอเขา
“บอกเธอไป เดี๋ยวฉันไปหา”

ฟางหยิวเก็บเสื้อโค้ทของคีเย่ไว้ เธอสวมเพียงกระโปรง สีดำนั่งอยู่บนโซฟา

เธออยากจะจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเหยน

เฉิน

เหยนเฉินได้หมั้นหมายแล้ว และคู่หมั้นของเขาก็คือหซึ่ง หลิวนี ที่ไม่ชอบเธอเลย

เหยนเฉินก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ที่เก็บเธอไว้ ก็คงเพื่อ เรื่องอย่างว่าของผู้ชาย

ตอนนี้มีคืเย่ที่ชอบเธอ เธอควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้ ถ้าอย่างนั้น เธออยู่ที่นี่ต่อไปก็คงไม่มีความหมายอะไร ดังนั้น ออกไปเถอะ!

เธอคิดดีแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมที่จะบอก กับฉินช่งว่าเธอจะออกจากที่นี่ในวันพรุ่งนี้ เธอกลับเห็น ข้อความที่ฉินช่งส่งมา
ข้อความนั้นถูกส่งมาเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว

เนื้อหาข้างใน : คืนนี้ประธานเหยนจะมาหา

เพราะเธอไปเดทกับคีเย่ เลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์

เธอลุกขึ้นมาจากโซฟา ขาเธอชนเข้ากับโต๊ะที่อยู่ด้าน หน้า ผิวขาวของเธอก็มีรอยฟกช้ำทันที

เธอเพิกเฉยต่อความเจ็บปวด และรีบเดินไปที่หน้าต่าง เธอเห็นรถที่คุ้นเคยจอดข้างนอก

แต่รถคันกำลังจะออกไปจากที่นี่

เธอไม่สนใจที่จะสวมรองเท้า รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แต่รถก็ขับออกไปแล้ว

เธอไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เธอวิ่งตามรถคันนั้นไป

ปากก็คอยตะโกนว่า “เฉิน เฉิน….”

เธอคิดว่า ถ้าครั้งนี้ไม่ได้เจอเขา ต่อไปก็คงไม่ทีโอกาสแล้ว