บทที่ 10 ช่วยฉันด้วย

เมื่อเยว่เซิงที่รู้ว่าเจียหนิงหนีไปเขาโกรธจนบ้าคลั่ง สั่งทุกคนรีบตามหาเธอให้เจอ แต่ในเวลาเดียวกันลู่ชิง ก็ได้พาเจียหนิงมาถึงที่สนามบินแล้ว

เจียหนิงเคลื่อนไหวไปมาไม่สะดวกจึงไปนั่งพักรอ ที่ห้องพักคนท้อง ส่วนลู่ชิงเองก็ไปหาเจียยี่ที่กำลังซื้อ ตั๋วเครื่องบินอยู่

ในตอนนี้เอง ความเครียดตึงตลอดระยะเวลาที่ ผ่านมาของเจียหนิงได้ผ่อนคลายลงมาบ้าง เธอลูบไปที่ ท้องของตัวเองด้วยมือที่อ่อนแรง

ลูกแม่ อีกไม่นาน เราก็จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กัน

แล้วนะ….

ลูกคงอดใจรอไม่ไหวที่จะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว สินะ ลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะ แม่จะปกป้องดูแลลูกให้ดี ที่สุด และแม่จะพาลูกไปดูวิวทิวทัศน์ที่สวยงามที่สุดใน โลกนี้

เธอมองออกไปยังกระจกข้างนอก มองไปเครื่อง บินที่กำลังบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ในที่สุดใบหน้าก็เผย รอยยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่มีใครเห็นมันมานานแล้ว

แต่ทันใดนั้น ไหล่ของเจียหนิงก็ถูกตบเข้าโดยใคร บางคน เธอหันหลังไปมอง เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่เธอ ไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ
“คุณมีธุระกับฉันหรือ…..

ขั้ว!

เจียหนิงยังไม่ทันพูดจบ น้ำที่เย็นเฉียบสาดเข้าที่ หน้าเธอ เจียหนิงที่ชะงักตกใจ หญิงวัยกลางคนขว้างขวดน้ำทิ้ง แล้วชี้ไปที่หน้า

เธอด่าด้วยคำพูดที่ดูโมโหโกรธ

“เธอก็คือผู้หญิงที่ไปนอนกับผัวชาวบ้าน ที่เขา แชร์กันบนเน็ตนั่นใช่มั้ย แย่งสามีคนอื่นไม่พอ ยังทำให้ เขาต้องเสียลูกไปอีก อีผู้หญสารเลว ก็เพราะผู้หญิง แบบพวกเธอมันมีเยอะแยะไปหมด สามีฉันถึงได้หย่า กับฉัน!”

เจียหนิงถึงกับช็อก เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าโลก ภายนอกวิพากษ์วิจารณ์เธอกันอย่างนี้ ที่ยิ่งไปกว่านั้น คือทุกอย่างเหมือนจะเข้าข้างไปทางซูหยุนชิงหมด

เธอป้องท้องตัวเองให้ลุกขึ้น เพื่อที่จะเดินออกไป ข้างนอก แต่ผมกลับถูกกระชากด้วยผู้หญิงวัยกลาง คนนั้น เขาทั้งกระชากและด่าทอเธอด้วยคำพูดที่หยาบ คาย

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ …หยุด….
เจียหนิงพยายามปกป้องลูกในท้อง สายตาที่น่า สงสารมองไปยังคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ในห้อง vip ด้วยกัน แต่กลับไม่มีใครที่เข้ามาช่วยเธอเลย แถมบางคนยังยืน ตบมือให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆ และที่หดหู่ใจไปกว่านั้นคือ บางคนกลับเอามือถือออกมาถ่ายคลิปด้วยความสะใจ

ผู้หญิงวัยกลางคนทุบตีเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนคนที่ อยู่ข้าง ๆ ก็ช่วยกันรุมตีเจียหนิง

เจียหนิงรู้สึกได้ถึงความเจ็บที่ท้อง เลยตัดสินใจใช้ แรงทั้งหมดที่มีอยู่ผลักผู้หญิงวัยกลางคนออก และนั่น ยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกโกรธมากขึ้น หล่อนถีบเข้าให้ที่หลัง เจียหนิงอย่างจัง จนเธอล้มลงไปกองกับพื้น

“อ้าย เลือดเต็มไปหมดเลย!”

เสียงของใครบางคนดังขึ้น คนที่รุมเจียหนิงต่างก็ รีบถอยหนีไป ทิ้งเธอไว้คนเดียวบนพื้น

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยตัวที่สั่น กดโทรไปที่ และไม่หยุดที่จะพูดกับลูกในท้อง 120 และ

“ลูกแม่ ลูกแม่จะต้องไม่เป็นไร ลูกแม่จะต้อง ปลอดภัยนะ”

จนกระทั่งหมอเข็นเธอเข้าไปที่ห้องผ่าตัดฉุกเฉิน ก่อนที่จะสลบไป เธอได้ยินเสียงของหมอที่ฟังดูตกใจพูดขึ้น

“ช่วยแม่เด็กให้ได้”

ทันทีที่เจียหนิงฟื้น เยว่เซิงก็รีบตรงไปที่ห้องผู้ป่วย ของเธอทันที เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นคือ เจียหนิงจับที่ท้องตัวเอง พูดด้วยอาการเหม่อลอย

“ลูกแม่จะต้องไม่เป็นไร ลูกแม่จะต้องไม่เป็นไร”

ใบหน้าที่โศกเศร้านั้น ทำให้เยว่เซิงเจ็บแน่นที่

หน้าอก

เขาเอื้อมมือออกไป เพื่อที่จะสวมกอดเธอ แต่ยัง

ไม่ทันที่จะเตะโดนไหล่เธอ

โป้ก!

เยว่เซิงรู้สึกเจ็บที่หน้าผาก แจกันดอกไม้ที่แตก กองกับพื้น เจียหนิงที่ดูเหม่อลอยเมื่อกี้เหมือนสัตว์ร้าย ที่ถูกทำให้โกรธ เธอมองเขาด้วยตาที่แดงก่ำ และป้อง ท้องตัวเองไว้แน่น

“ออกไป อย่าเตะต้องลูกฉัน! ใครก็ห้ามเตะต้องลูกฉัน!”
เลือดแดงสดไหลลงจากหน้าผากของเยว่เซิง เขา ควรรู้สึกโกรธเธอ แต่เขาไม่เลย ทันทีที่เขามองเห็น สายตาของเจียหนิงที่เต็มไปด้วยความเกียดชัง หัวใจ ของเขาเจ็บเหมือนแทงจนแตกสลาย

เขาไม่สนใจการผลักไสของเจียหนิง แต่กลับ สวมกอดเธอไว้ในแน่น เจ็ดปีที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่ เขาโอบกอดและปลอดใจเธอ เสียงที่ฟังดูแหบพร่า

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นแล้วนะ”

เพี้ยะ!

เจียหนิงตบเข้าที่หน้าของเขา เขายังคงไม่ปล่อย มือจากเธอ

เพี้ยะ!

เจียหนิงตบเข้าที่หน้าของเขาอีกครั้ง เขาก็ยังคงไม่ ปล่อยมือจากเธอ

เขาจะอยู่ตรงนี้ แบบนี้ให้เจียหนิงทุบตีเขาให้สะสม ใจ เพราะแบบนี้มันเหมือนจะทำให้ความรู้สึกแย่ในใจ เขาลดลงมาได้บ้าง

จนกระทั่งหมอและพยาบาลเข้ามาฉีดยาระงับประสาทให้เธอหลับไป
“คุณเยวครับ ตามที่คุณสั่งให้หมอตรวจพิสูจน์ ความสัมพันธ์ของพ่อและเด็ก เด็ก” หมอสังเกตุอารมณ์ ของเขาและรวมรวมความกล้าทั้งหมดที่มีก่อนจะค่อยๆ พูดขึ้นว่า

“เด็ก คือลูกของคุณครับ”