บทที่ 5 มาเป็นผู้หญิงของพี่ (5)

ใบหน้านวลลออแดงทั้งฉุนทั้งอายจนทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่ ทั้งตัวจะโดนร่างสูงคร่อมอยู่ด้านบน สองมือหยาบกร้านทุ่ง จับเรียวขาเสลาไว้ค่อยๆ อ้าออกกว้าง น้ำค้างปิดหน้าร้องคราง อย่างอับอาย อยากจะหยุดยั้งคนใจร้ายก็จนปัญญาจะห้ามปราม เพราะต่อกรกับความเผด็จการไม่ไหว

ศรัณย์สูดหายใจแรงคำรามเสียงพร่า ก่อนหน้าที่เจ้าตัวดี จะตื่นก็เห็นมาพอสมควรแล้วแต่ก็ยังไม่เด่นชัดอวดสัญลักษณ์ แห่งความเป็นหญิงให้เห็นเต็มตาอย่างนี้ ทำเอาท่อนล่างที่เพิ่งถูก กําราบไปตั้งผงาดดุนดันซิปกางเกง ชายหนุ่มรีบสงบสติอารมณ์ ยับยั้งสัญชาตญาณความต้องการมากล้น โดยธรรมชาติไว้ นิ้ว เรียวยาวแหวกกลีบบอบบางคลี่ดูเห็นรูสวาทแดง เลือด

ขนาดของเขาไม่ใช่เล็กๆ แถมยังโดนจ้วงแทงต่อเนื่องไม่มี หยุดพักไปหลายชั่วโมง ถ้ากลีบดอกไม้อ่อนนุ่มจะชอกช้ำเพราะ ถูกท่อนซุงยักษ์อัดกระแทกก็ไม่เห็นแปลก นึกถึงความคับแน่น แทบขยับตัวไม่ได้ เลือดก็วิ่งไปคั่งที่ท่อนลำในกางเกงจนปวดร้าว อึดอัด

“นอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ “น้ำทำเองได้ค่ะ”

“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าดื้อ ทำตัวอวดเก่งมากๆ จะลองทำต่อ จากเมื่อคืนเลยดีไหม ร่างกายก็ดูจะชื่นชอบเวลาที่พี่เอาดุ้นยัดกระตือรือร้น ถ้าบอกไม่ชอบเท่าที่ไม่ไม่

ศรัณย์เงยหน้าขึ้นสบน้องสาวเพื่อนที่กัดปากแน่นมองเขา ด้วยสายตาโกรธเคือง เสียใจ น้อยใจ และตัดพ้อ เขาลูบท้องนิ้ว บนโหนกสวยเขี่ยเส้นไหมเงาแผ่วเบา แต่กลับสาว เจ้าตัวสั่น ร่างอิ่มเย้ายวนพลันร้องให้ปกป้องตัวเอง ถ้าถูกมือเขาขัดขวางไว้ซะก่อน

“เลือดแห้งติดเนื้อแล้ว นอนอ้าขาไว้ก่อน ยิ่งหุบจะยิ่งเจ็บ

น้ำค้างแทบอยากยกมือปิดสองข้างไว้ เพื่อนชายพูดจาตรงอ้อมค้อม นึกอยากพูดออกมา เลยเห็นใจฟัง เธอเป็นนะ มาบอกให้ขา จะขาแล้วเจ็บตามพูดไว้ไม่ควรพูดมันออกต่อหน้า เธอ

ศรัณย์เหลือบตามองหน้าแดงตัวก็ผุดลุกเตียงไปห้องน้ำเพื่อเตรียมอุปกรณ์สำหรับเช็ดตัว พอของครบทุก อย่างวางกะละมังอลูมิเนียมบรรจุน้ำกับโต๊ะข้างหัวเตียงจัดการนุ่มนิ่มเมื่อคืนนอนไว้ตลอดคืน
ยังไงก็ต้องให้กินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินไว้ก่อนป้องกันการตั้ง ครรภ์ แต่ถ้าไม่ทันเขาก็ยินดีรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำลงไป

น้ำค้างทั้งเงินทั้งอายที่ต้องนอนเปลือยกายนิ่งๆ ให้อีกฝ่าย เช็ดตัว ขณะเดียวกันการกระทำเอาใจใส่ของเพื่อนพี่ชายคนนี้ก็ ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ เพราะมันช่างแตกต่างกับเมื่อคืนลิบลับที่ ศรัณย์กลายร่างเป็นเสือร้ายดุดันจ้องแต่จะขย้ำเธอกลืนลงท้อง ลูกเดียวจนเจ็บซ้ำไปทั้งตัว

ทว่า…ตอนนี้ถึงเขาจะไม่ได้นุ่มนวลมากแต่ก็ระมัดระวังไม่ให้ เผลอทําเธอเจ็บ

ยามผ้าเย็นสัมผัสถูกผิวกายเธอก็ขนลุกซู่หลุดเสียงครางหวิว ยอด มหดรัดชูชันตอบสนองอย่างน่าละอาย แล้วก็ถูกดวงตาคม ปลาบเรียบกริบ วัดมองนิ่ง ถ้าสายตาพูดได้คงจะถามเธอว่า กําลังยั่วเขาอยู่เหรอ

มันใช่ซะที่ไหนกันล่ะ ปฏิกิริยาของร่างกายมันตอบสนองไป เองต่างหากล่ะ

หลังจากเช็ดตัวจนทั่วก็เหลือตำแหน่งสุดท้ายที่ต้องเช็ด ทำความสะอาด พอผ้าแตะถูกจุดสงวนน้ำค้างก็ใบหน้าเหยเก หลุดเสียงครางด้วยความเจ็บจนคนใช้ผ้าเช็ดให้หยุดมือลง นิ้วชี้ แตะลงที่กลีบกายบอบช้ำเบาๆ

“พี่ทำรุนแรงไปสินะ ขอโทษนะครับน้ำค้าง” ดวงตาดำสนิท มองสบกับน้ำค้างด้วยความรู้สึกผิดเต็มหัวใจ แต่ถ้าให้เลือกก็คง ทําเหมือนเดิมอีก เพราะใครจะอดทนต่อความเย้ายวนหอมหวานตรงหน้าได้