บทที่ 12 ส่งมอบคืนทั้งหมด นายหญิงหนาวยะ เยือกแล้ว
บทที่ 12 ส่งมอบคืนทั้งหมด นายหญิงหนาวยะเยือกแล้ว
เซียวยี่หันรู้สึกว่ามีบางอย่างค่อย ๆ โผล่ออกมาเหนือน้ำ อย่างช้า ๆ แล้ว เขาได้เห็นตอนจบอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว แต่ไม่เข้าใจกระบวนการ
ยิ่งรู้สึกว่าซูเฉียวน่าสงสัยแล้ว
จริง ๆ แล้วรอบนี้ ซูเฉียวเล่นได้งดงามมาก
ยิ่งไม่มีใครสงสัยมาถึงในตัวนาง
เพราะ กล่าวไปแล้วสำหรับนาง นี่เป็นระดับยากมาก ๆ
แพทย์พิษวิทยาสั่นศีรษะ “กระหม่อมเป็นมนุษย์ด้วยพ่ะ
ย่ะค่ะ!”
ในฐานะเป็นแพทย์พิษวิทยา ต่างกลัวยาพิษชนิดนี้แล้ว
ทั้งหมด
เห็นได้ชัดว่านายหญิงซูคิดอยากฆ่าซูเฉียวมากแค่ไหน
เมื่อมากราบถวายงานที่ฮ่องเต้นั่นแล้ว เขียวยี่ห้นก็กลับ ไปที่จวนองหันแล้ว ทันทีที่เข้ามาในลานเขาเห็นโจวไป๋มู่ โบกพัดไว้ นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกท่าทีเป็นนายใหญ่มาก
ดูเหมือนก็กำลังรอเซียวยี่หันมานานแล้ว
“เจ้าได้หลายตัวนำยาไปแล้ว เจ้ามาทําอะไรที่นี่อีก? กลัวว่าเป็นหวังตายยังไม่เร็วพอหรือ?” เซียวยี่หันกล่าว เสียงทุ้มต่ำ
เขามักจะทำกับเพื่อนที่ดีคนนี้แบบนี้เสมอ
แต่โจวไปมู่ไม่สนใจด้วย “เพียะ” เก็บพัดแล้ว รอยยิ้ม ระบายทั่วใบหน้า “ข้าได้ยินว่าวันนี้เจ้าไปที่จวนไท่ซือ ได้ พบกับพระชายาในอนาคตของเจ้าหรือไม่? เป็นไง?” “ไม่ เห็น!” ตั้งแต่ต้นจนจบเซียวยี่หันยึดถือว่าซูเฉียวไม่ได้ ดำรงอยู่ ยิ่งถือว่าไม่ได้เจอแล้ว
“ความจริงนังหนูคนนั้นน่าสนใจมาก!” โจวไป๋มู่หรี่ตาแล้ว ก้นบึ้งดวงตามีประกายวูบวาบหนึ่ง “นางไม่ได้ดูง่ายอย่าง ที่เห็นผิวเผินขนาดนั้น นอกจากนี้ข้าได้ค้นพบความลับ หนึ่งแล้ว ที่ข้างกายพระชายาองค์รัชทายาทมีองครักษ์เงา คนหนึ่ง ฝีมือพิเศษ ต่างไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆ จากในมือ ของซูเฉียวทั้งสิ้น”
“โอ๊ะ?” เซียวยี่หันรู้ว่าซูเฉียวไม่ได้ขลาดกลัวอย่างที่เห็นผิวเผินแบบนั้น แต่ก็ยังตกใจที่ได้ยินวาจานี้แล้ว
ซูเฉียวที่กระทั่งผู้รับใช้ยังไม่เทียบเท่า คนหนึ่งที่หมกตัว อยู่แต่ในเรือนหลังของจวนไท่ซื้อสิบห้าปี เปลี่ยนไปอย่าง มากในชั่วข้ามคืน
มีปัญหา!
“ข้ายังสามารถหลอกเจ้าได้หรือ! ไม่ใช่บอกแล้วหรือ นางใช้หยกก้อนนั้นรั้งลูกธนูชุดค้นศรสิบกว่าดอกของ องครักษ์เงานั้นไว้ได้! ค่อนข้างยอดเยี่ยม แม้แต่ข้าเอง ยังอาจจะไม่สามารถทำได้!” ก้นบึ้งดวงตาของโจวไปู่ดู่ แฝงความชื่นชมศิโรราบหลายส่วน กล่าวพลางพยักหน้า พลาง
ลักษณะนั้น ถูกความสามารถของซูเฉียวสยบยอมแล้ว
จริง ๆ
เซียวยี่หันรู้สึกว่าโจวไป๋มู่เสียงดังเกินไปแล้ว จ้องถลึง เขาแล้วทันที “คืนนี้เจ้าไปที่จวนซูอีกครั้ง!”
วันนี้กระดานนี้ ซูเฉียวได้ล้มนายหญิงซูลงถึงที่สุดแล้ว
ฝีมือเหี้ยมโหดไปบ้างแล้ว ในมุมมองเซียวยี่หัน ดูไป แล้วกลับสูงส่งสุด
กระทั่งเขายังคิดไม่ถึง
แม้กระทั่งถึงตอนนี้ เขายังคิดไม่เข้าใจ นายหญิงซูคิด จะใส่ร้ายซูเฉียวชัด ๆ นางกลับพลิกสถานการณ์ได้ อย่างไร?
“เจ้าสนใจในพระชายาในอนาคตของเจ้าแล้วหรือ? บ ถามเจาะลึกไม่มีปัญหา เจ้าต้องคิดให้ชัดเจน! ซูไท่ซือ เป็นคนขององค์รัชทายาท!” โจวไป๋มู่เก็บอารมณ์แล้ว กล่าวว่าอย่างจริงจัง
ความจริงโจวไป๋มู่ไม่สนับสนุนให้เซียวยี่หันสมรสกับซู เฉียวเข้าประตูมา
ใครจะรู้ว่าใช่มิใช่เป็นหมากตัวหนึ่งของซูซื่อซังที่ติดตั้ง ไว้ในจวนของอ๋องหันน่ะ!
ยังใช้ป้ายด่ามาขออภิเษกสมรส ต่างไม่สงสัยก็ไม่ได้
“เกี่ยวอะไรกับเปิ่นหวัง!” เซียวยี่หันจ้องถลึงใส่โจวไป๋มู่ แล้วคราหนึ่ง
คน ๆ นี้มีสีสันคุณค่า มีสมอง มีวงศ์ตระกูล มีภูมิหลังด้วย ก็คือเสียงดังหนวกหูเกินไปแล้ว
พูดมากเกินไป!
“ช่างเถอะ ข้าไปหาเฉียวน้อย กวนนางไป!” โจวไป พูด
อย่างมีสติ หันหลังก็เดินออกไป
เขาก็รู้ว่า วันนี้กลางวัน ซูเฉียวได้ผ่านภัยพิบัติอีกครั้ง
แล้ว
ยังเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริง ๆ
ก็เป็นสิ่งคาดหวังไว้ด้วย
นายหญิงซูถูกรังเกียจทอดทิ้งอย่างถึงที่สุดแล้ว คุมขัง เข้าในเรือนโดยตรง ไม่เหลือคนรับใช้ทั้งหมดให้สักคน ยิ่งล็อคประตูใหญ่ไว้แล้วโดยตรง มีคนส่งอาหารพิเศษ
นี่ทำให้นายหญิงซูตัดขาดความสัมพันธ์กับโลกภายนอก อย่างถึงที่สุดแล้ว
“ท่านพ่อ เจ้าไม่สามารถปฏิบัติกับท่านแม่แบบนี้ ตลอด หลายปีที่ผ่านมา ท่านแม่ได้ทุ่มเทให้กับท่านพ่อรักเดียว ใจเดียวตลอด พลังของตระกูลเชี่ยทั้งสิ้นได้มอบให้ท่าน พ่อแล้ว ตอนนี้ท่านแม่ทำผิดพลาดเล็กน้อยเท่านั้น…” ซู ซือโง่ที่มด้วยแล้ว
ไม่คิดว่า ซู อ งจะเกิดเพลิงโกรธมากขนาดนี้
“หุบปากซะ!” ใบหน้าเฒ่าของซูชื่อชังน่าเกลียดมาก แม้ว่าซูชื่อยังอยู่ในราชสำนักยังประดุจโอษฐ์ทองคำวาจา หยกปานนั้น ถึงกับมีอำนาจบารมีมากกว่าฮ่องเต้ปัจจุบัน
แต่ตระกูล กลับเป็นเพียงขุนนางฝ่ายบุ่น ทั้งราชวงศ์ต้า ฉินสางอู่ ขุนนางฝ่ายบู๊ยิ่งมีสถานที่มากขึ้น
ดังนั้น เริ่มแรกซูซี่อซังจึงได้สมรสกับบุตรสาวของตระ กูลเชี่ย
บุ๋นบู๊ร่วมมือประสานกัน ครอบครองครึ่งหนึ่งของรา
ชวงศ์ต้าฉิน
แต่ทว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ อ๋องหันมีพลังที่จะลุกฮือขึ้นต่อสู้ รบ การศึกที่ยากหลายรอบแล้ว ยิ่งกุมอำนาจทางทหารอย่าง หนักแล้ว เหยียบย่ำตระกูลเชี่ยไว้ที่ใต้เท้าแล้ว
ก็เทียบเท่าเหยียบย่ำจวนซูแล้ว
ที่ยิ่งทำให้ซูซื่อชังไม่พอใจมาก ในเวลานี้ซูซือพูดจาแบบ นี้ ยิ่งทำให้เขาโกรธจัดผิดปกติมาก “ทหาร นำพระชายา รององค์รัชทายาทกลับไปจวนรัชทายาท!”
เขาผิดหวังมากกับบุตรสาวคนนี้ถึงที่สุดแล้ว
ส่งคนทั้งหมดไปยังจวนรัชทายาทแล้ว ยังสามารถพลั้ง มือได้
ตอนนี้สิ่งของ ยิ่งวิ่งเข้าไปอยู่ในมือของผู้เฒ่าแล้ว
“ท่านพ่อ…” ซูซือไม่ยอมศิโรราบ ยังคิดพูดอะไร ได้ถูก คนข้างกายซูซื่อชังนำตัวไปแล้ว
ไม่ให้โอกาสนางพูดเลยอย่างสิ้นเชิง
ซูเฉียวมองดูการเล่นละครที่ดีเรื่องนี้ ยัก ๆ ไหล่แล้ว มุมปากเหยียดรอยยิ้มปราดเดียวออกมา “กระทำชั่วไร้ คุณธรรมมากต้องทำลายตนเอง!”
นายหญิงซูมีวันนี้ ล้วนเป็นตนเองแส่หามา
นายหญิงชิวที่ด้านข้างมองซูเฉียวอย่างลึกซึ้งแล้วครา
หนึ่ง
รู้สึกกระดูกสันหลังเกิดเย็นวาบ
“นายหญิงชิว เจ้าว่าไหม!” ซูเฉียวเห็นชิวหลันเซียงมอง ตน จึงถามประโยคหนึ่งแล้ว
เคาะเขย่าภูเขายังสามารถสั่นสะเทือนถึงเสือด้วย
คราวนี้ ชิวหลันเชียงควรสามารถหยุดไม่กี่วันแล้ว
“โอ้ ใช่ใช่นะ!” ชิวหลันเชียงถูกประกายตาเย็นชาของซู เฉียวข่มจนตกใจกลัวแล้วทันที เมื่อใด นังหนูคนนี้น่ากลัว ขนาดนี้แล้ว
ทันทีที่ซูเฉียวมาถึงข้างกายนายหญิงชิว “ขอแสดงความ ยินดีกับนายหญิงชิวแล้ว ขอเพียงนายหญิงชิวสามารถกุม โอกาสไว้ ตำแหน่งของนายหญิงซูก็ต้องเป็นของท่านแล้ว ตระกูลเชี่ย พลิกตัวไม่ได้แล้ว!
คำพูดนี้ ทำให้ชิวหลันเซียงยิ่งกลัวแล้ว ถอยหลังไม่กี่ ก้าวแล้ว
พลางมองไปรอบ ๆ แล้ว
แต่ชิวหลันเซียงยังสะท้อนกลับมาแล้ว “ป้าจางเป็นเจ้า ส่งมาที่ในเรือนข้า
“ชู่ว เสียงเบาหน่อย เป็นนายหญิงส่งไป!” ซูเฉียวแก้ไข ให้ถูกต้องทันทีแล้ว “นายหญิงอย่าพูดมั่ว ๆ ท่านพ่อกำลัง โกรธขึ้นศีรษะ ไม่รู้ว่าจะพาลโกรธเจ้าไหม!”
ทำให้บนใบหน้าชิวหลันเซียงตึงเครียดไปหลายส่วน แล้ว
นางยังรู้ว่าซูชื่อฟังโกรธมากในเวลานี้
เรื่องน่าเกลียดในครอบครัวอย่าแพร่ออกไป อ๋องหันเพิ่ง เห็นประจักษ์แก่ตาแล้วทุกอย่าง
หญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกทำลายชื่อเสียงไปแล้ว ยังพิการ ขาข้างหนึ่งแล้ว อดไม่ได้ที่จะกังวลในส่วนที่เหลือของ ชีวิต…!” ซูเฉียวกระซิบอีกครั้งแล้ว “ความจริง เท้าของ น้องเล็กสามารถรักษาได้”
ครึ่งแรกของประโยค จู่ ๆ ทำให้ดวงตาของชิวหลันเซียง สดใสแล้ว
คำพูดที่อยู่เบื้องหลัง ถึงกับฟังไม่เข้าเลย
ยกมือขึ้นคว้าแขนเสื้อของซูเฉียว “พี่รอง สิ่งที่เจ้าพูด เป็นความจริงไหม? เท้าของชิงเอ๋อสามารถรักษาจริง หรือ? เจ้ารีบบอกนายหญิง ใครสามารถรักษาได้? นาย หญิงต้องขอบคุณเจ้ามากแน่นอน”
“นายหญิง ข้าคนนี้ ตลอดที่ผ่านมาเพียงชอบคนที่รู้ กาลเทศะ ขอบคุณสองคำ ใครล้วนสามารถพูดได้!” ซู เฉียวเหวี่ยงมือของชิวหลันเซียงออกไปโดยไร้ร่องรอยแล้ว ลากระยะห่างออกไปแล้วบ้าง “เรื่อนของข้าถูกรื้อค้น จนกลายเป็นแบบนี้ นายหญิงรู้สึกว่า ยังสามารถอยู่อาศัย ได้ไหม?”
ชิวหลันเซียงฉลาดขนาดไหน ตอนนี้รีบยิ้มพลางพยัก หน้า “ย่อมไม่สามารถอยู่อาศัยได้ นายหญิงนี่ก็ให้คุณหนู รองเข้าไปอาศัยในเซียงซือหยวนด้านทิศใต้!”
“รบกวนแล้ว!” ซูเฉียวเลิกคิ้วแล้วคราหนึ่ง หันหลังก็เดิน ออกไป
“คุณหนูรอง…” นายหญิงชิวรีบตะโกนแล้วประโยคหนึ่ง
ซูเฉียวไม่ได้หันศีรษะกลับ “ข้าเหนื่อยบ้างแล้ว! พักผ่อน ดีแล้ว นายหญิงค่อยกลับมาหาข้าอีกเถิด”
กล่าวไปอีกอย่างไร นางเป็นคุณหนูที่ถูกต้องตาม กฎหมายด้วย ส่วนชิวหลันเซียงเป็นเพียงภรรยาน้อยคน หนึ่ง นางพูดแบบนี้ไม่เกินเลยสักนิด
เมื่อก่อนชิวหลันเซียงได้ช่วยนายหญิงซูเหยียบย่ำนาง มาตลอด แกล้งนาง นางต้องจ่ายคืนให้หมด ๆ นี่จึงถูกต้อง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ