บทที่ 11 ผมจะส่งคุณกลับบ้าน

ถ้าไม่ใช่เพราะเคยสัญญากับเชียวชิงหยิงไว้, เขา แย่งเธอมาไว้ข้างกายตัวเองไปนานแล้ว, จะเสียแรงจัด วางเธอไว้ข้างกายคนอื่นไปทำไม

“เจ๋อ, ฉันรู้สึกว่านายควรปล่อยวางเสี่ยวจือไว้ก่อน, ทำอะไรอย่างอื่นบ้าง ฉีเฟยเกอออกความคิดให้เขา, ที่จริงเขาก็อยากให้ยัยเด็กเชียวคือหยี่อยู่ข้างกายเขา จะ ได้ไม่ต้องวุ่นวาย, มองแล้วยังดีใจ, คุณท่านไมซวนเพื่อนี้ก็ วางใจ.

“ลองพูดมา ไมซวนเจ๋อนั่งตัวตรง

หลังการจูบครั้งนั้นในงานวันเกิดไมลี่ทุกวันเขาก็ นอนไม่ค่อยหลับเล็กน้อย, ยัยเด็กนั้นมาก่อกวนเขาในฝัน ตลอด

“ต้องจัดการพี่สาวเธอคนนั้นก่อน, ให้เยองแต่งงาน กับเธอให้เร็วที่สุด, จากนั้นเสี่ยวจือก็จะเหลือตัวคนเดียว?

ไมซวนเจ๋อจ้องเขาไปทีหนึ่ง “แค่นี้? “เขานึกว่า ฉีเฟยเกอจะคิดวิธีที่ดีแค่ไหนได้.

ถ้าหากฉีเฟยเกอรู้ว่าเยอังเคยตัดพ้อกับเขาว่าหลัง แต่งงานเชียวชิงหยิงยังคงคิดจะเอาเชียวจือหยี่ไปอยู่ด้วยฉีเฟยเกอก็จะไม่มีทางพูดแบบนี้.

ความคิดที่จะปกป้องเสี่ยวจือของผู้หญิงคนนั้นแรง กล้ากว่าผู้ชายสักอีก, นั้นก็ไม่แปลก, นับตั้งแต่หลังเกิด เรื่องปีนั้น, เสี่ยวจือราวกับกลายเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ เธอมีชีวิตต่อไปได้

ฉีเฟยเกอนวดกันไปมา หรือไม่งั้นนายลองทำ เหมือนผู้ชายที่แต่งงานสายฟ้าแลบพวกนั้นดู, รีบจัดการ เธอให้อยู่หมัดแล้วให้ใบสมรสกับเธอ? ”

ไมซวนเจ๋อหมุนเก้าอี้ไปมาไม่พูดไร้สาระกับเขาอีก, “นายคิดมากไปแล้ว ไปทำงานเถอะ

ที่เขาต้องการคือให้ยัยเด็กนั้นไปจดทะเบียนกับเขา อย่างเต็มใจ, แต่ไม่ใช่แอบให้ใบสมรสกับเธอ, ถึงแม้ว่า เขาเคยคิดจะทำแบบนั้น

หลังฉีเฟยเกอออกไปเลขาของไมซวนเจ๋อ เหอหลี่ ก็ได้เดินเข้ามา.

“ท่านประธาน วันนี้ทางโน้นเงียบสงบดีค่ะ, ฉวนเห ยียนหงพาพวกเขาไปทำเรื่องเข้าทำงานด้วยตัวเอง

ไมซวนเจ๋อขมวนคิ้ว, บอกกับยัยเด็กนั้นแล้วแท้ๆว่าให้อยู่ห่างฉวนเหยียนหงไว้

เห็นท่านประธานไม่สบายใจเล็กน้อย, เหอหลี่ยิ้มแล้ว พูดเสริมประโยคหนึ่ง, “ดูจากการตอบสนองทางโน้นเห มือนว่าฉวนเหยียนหงจะชอบคุณเสี่ยวจือมากนะค่ะ อีกทั้ง เย้เฟิงเป็นคนส่งเด็กใหม่ทั้งสองท่านไปทำงานกับฉวนเห ยียนหงเอง. ”

“อืม. ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็ให้คนของเราไปคุยธุรกิจกับ พวกเขาเถอะ เขาจะได้เจอยัยเด็กนั้นที่ทำให้เขาคิดถึง ไม่หยุดอีกแล้ว.

“ค่ะ, ”

บริษัทเย้กรุ๊ป

เชียวจื่อหยี่ถือกระเป๋ารอพี่สาวอยู่ตรงห้องโถง, หลิน เซียงกลับหยุดยืนอยู่ข้างกายเธอ, “ไปด้วยกันเถอะ, วันนี้ ผมขับรถมา

“ไม่ต้อง, พี่สาวฉันมีรถ, พูดแล้วว่าจะกลับพร้อมกัน “เชียวคือหยี่ปฏิเสธเอย่างเป็นธรรมชาติ

ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว, ณ ตอนนี้เธอยังทำไม่ได้ที่จะ นั่งรถเขาและพูดคุยยิ้มแย้มเหมือนไม่รู้สึกอะไร
ขณะที่พูดอยู่เชียวชิงหญิงก็รีบวิ่งมา “เสี่ยวจือ วันนี้ พี่ต้องทำโอ, เธอกลับไปเองก่อนได้ไหม? พี่สั่งอาหารไว้ ให้แล้ว, อยากกินมาม่า, สายหน่อยพี่ก็กลับแล้ว

“อืม! “ถึงแม้เชียวคือหยี่จะผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอ ก็ยิ้มอย่างหวานๆ หนึ่ง, ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ พี่สาว.

เชียวชิงหยิงมองหลินเซียงทีหนึ่งยิ้มแล้วพูดว่า “หลินเซียง, รบกวนคุณส่งเสี่ยวจือกลับหน่อย!

“ได้. “หลินเซียงรู้สึกว่าแม้กระทั่งฟ้ายังช่วยเขา ดีใจอย่างมาก.

เชียวชิงหยิงเดินไปเขาก็จะเอื้อมไปจูงมือของเชียว จื้อหยี่, แต่ว่าเชียวคือหยี่กลับถอยหลังไปก้าวหนึ่ง “ฉัน กลับไปเองได้. ”

หลินเซียงสับสนเล็กน้อย, ทั้งที่เขาพยายามจะทำดี ด้วยก่อนแล้ว, เธอยังโกรธอยู่อีก, ขณะที่กำลังจะพูดคำ อ่อนหวานกับเธออีกนิดเนี่ยวหวั่นเหยียนก็เดินเข้ามาอย่าง มีเสน่ห์.

“ทำไมเหรอ? ”น้ำเสียงของเนี่ยวหวั่นเหยียนอ่อน โยน, เหมือนกับรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยอ่อนหวานทำให้คนรู้สึกสบาย.

หลินเซียงมองเธอทีหนึ่งแล้วอธิบายอย่างเขินอาย “พี่สาวของเสี่ยวมือบอกให้ผมส่งเธอกลับบ้าน, แต่ว่า เสี่ยวจือไม่ยอมนั่งรถของผม

เนี่ยวหวัยเหยียนมองเชียวคือหยี่อีกทีหนึ่ง, “ทะเลาะ กันเหรอ? เอาอย่างนี้, เสี่ยวจือ, ฉันจะให้คนขับของฉันส่ง คุณกลับไป, หลินเซียง, ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณส่งฉัน กลับบ้านแล้วกัน!

หลินเซียงตะลึงชั่วครู่, ถึงแม้จะรู้สึกแปลกๆแต่ก็พยัก หน้าอย่างสุขภาพ

พวกเขาเพิ่งมาเริ่มงานจะทำให้คนอื่นไม่พอใจไม่ได้, และผู้จัดการแผนกบุคลากรทั้งสวยทั้งอ่อนโยน, สร้าง ความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอจะช่วยเขาในการทํางานได้

“งั้นได้ครับ. ผมไปที่จอดรถ, รบกวนคุณรอสักครู่ “หลินเซียงตัดสินใจอย่างเร็ว.

เนี่ยวหวั่นเหยียนกลับยิ้มทีหนึ่ง, “ฉันไปพร้อมกับ คุณเถอะ เดี๋ยวจือ, คนขับรถของฉันน่าจะใกล้ถึงหน้า ประตูแล้ว, คุณออกไปก็มองเห็นแล้ว
พูดจบหลินเซียงกับเนี่ยวหวั่นเหยียนก็เดินไปที่จอด เชียวคือหยี่ส่ายหัวเดินออกไปข้างนอก อย่างมึนงง, รถ, เธอไม่ได้คิดจะนั่งรถของเนี่ยวหวั่นเหยียน

เพิ่งเดินออกจากหน้าประตูเธอก็ถูกผู้ชายหล่อเหลา ใส่สูทสีขาวคนหนึ่งทำเอาตกตะลึง “คุณ”

“ที่นี้เรียกรถยาก, ขึ้นรถเถอะ, ผมจะส่งคุณกลับ บ้าน ไมซวนเจ๋อก้าวเท้ากว้างไม่กี่ก้าวก็ถึงตรงหน้าของ เชียวลือหยี่.