บทที่ 7 ฉันเป็นแค่ของเล่น

“ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณเซี่ยเสว่” เซียงชิงฉือ ใน ขณะนี้กำลังเหล่ตรมองต้นอินทผลัม(เปรียบเปรย ร่างกายเอาเองว่าสวยและหอมหวาน)น้ำเสียงนุ่มนวล ราวกับว่าเขากำลังพูดคุยกับคนรักของเขา แต่คำพูดนั้น ช่างน่าตกใจ “ผมจริงจัง ผมเพียงแต่ไม่อยากให้คุณทำ เท่านั้น ผมสามารถฟ้องหย่าได้ดังนั้นคุณไม่ควรให้ผม ได้ยินคำว่าการหย่าร้างเป็นครั้งที่สามมิฉะนั้นผมก็ไม่รู้ ว่าจะทำยังไงดี”

เซี่ยเสว่กัดริมฝีปากล่างของเธอและจ้องมองชายรูป หล่อตรงหน้า

อีกแล้ว เมื่อตอนแต่งงานเขาพูดอะไรสักคำแล้วเธอจะ แต่งงานกับเขา ตอนนี้แม้แต่การหย่าก็ต้องสั่งให้เขา ถ้า ไม่ใช่เพื่อซิงห่าวเขาอาจจะอยากจะรักษาชีวิตแต่งงานนี้ ไว้ แต่ตอนนี้มันต่างไป …

มันแตกต่างกันอย่างไร เซี่ยเสว่ไม่ได้คิดมากเพราะ เธอพบว่าเธอกำลังตกต่ำลงอย่างช้าๆตกอยู่ในความ อ่อนโยนของผู้ชายคนนี้โดยไม่ตั้งใจและตกอยู่ในความ คาดหวังเล็กน้อยของเธอหวังว่าชายผู้นี้อาจเป็นที่รัก

แต่ทั้งหมดนี้ก็พังทลายเมื่อเธอค้นพบการมีอยู่ของมู่

ซิงเหยว

ใช่เธอเป็นคนใจกว้างและสง่างามและมีภูมิหลังของ ครอบครัวที่ดียืนสงบนิ่ง เซียงชิงฉือเป็นชายป่าเถื่อนการเจอกันครั้งแรกของเธอเป็นเพราะปัญหาระหว่าง บริษัทและที่บ้านและต้องการความช่วยเหลือจาก เซียง ชิงฉือ เพื่อขายตัวเองเป็นธุรกรรมคาดว่า เซียงชิงฉือม องดูเธอตั้งแต่แรกซึ่งเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครรัก

เซียงชิงฉือจ้องมองที่คอเรียวระหงส์สวยงาม เซี่ยเส ว่ต้องไม่รู้ว่าคอของเธอดูดีแค่ไหนสีขาวราวกับสีงาช้าง แต่ไม่ผอมและอ่อนแอ แต่เต็มตึงและมั่นคงทำให้ผู้คน รู้สึกว่าสวยและสง่างาม

หน้าอกที่อ่อนนุ่มขยับเข้ามาหาเขาและพวกเขาก็ก้ม ลงไปตามจังหวะของการหายใจมองจากคอเสื้อเลือดก็ สาดกระเซ็น

เซียงชิงฉือพบว่าจริง ๆ แล้วเซี่ยเสวนั้นมีเสน่ห์ที่น่า หลงใหลจนเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกลืนเธอและกินมัน อย่างดุเดือด

มือของฉันแทบจะไม่ได้สัมผัสกับลูกบิดประตูเปิดช่อง ว่างเมื่อมันถูกปิดด้วยมือใหญ่ที่ฉันได้รับในแนวนอน เซี ยงชิงฉือขยับเอวขึ้นให้ทำให้เธอได้จังหวะเตะเขาออก ไป หาแต่รางของผู้หญิงกับร่างกายของผู้ชายที่ออก กำลังกายอย่างสม่ำเสมอทำให้เขาไม่รู้สึกกระเทือนสัก นิด

เขาโยนเซี่ยเสว่ขึ้นบนเตียงและกักตัวเธอไว้

“อย่าแตะตัวฉันถ้าคุณไม่รักฉัน!”
ในขณะนี้เหตุผลของ เซียงชิงฉือมีชัยเพียงแค่อยาก เอาชนะเซี่ยเสว่ เขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอบอกเขาสักนิด

เซี่ยเสว่ไม่รู้ว่าเขาโกรธหรือไม่ เธอกลัวเขาจนขาสั่น เธอจับเพื่อป้องกันไม่ให้เขาประสบความสําเร็จและแม้ กระทั่งการกระทำก็ดุร้ายเกินไปและลูกรักของเซียงชิง ฉือก็อยู่บนหัวเข่าของเธอ

เซียงชิงฉือสูดลมหายใจและล้มลงด้วยความเจ็บปวด ไม่สามารถลุกขึ้นได้เป็นเวลานาน

เซี่ยเสวปีนขึ้นไปทั้งสองข้างด้วยมือและเท้าโดยใช้ผ้า นวมเพื่อคลุมตัวให้เหมือนถุงให้แน่นด้านหนึ่งของเตียง

ไอ้เลว!

เซี่ยเสว่ด่าในใจแม้จะคิดจะเข้านอนในเวลานี้ชายเป็น สัตว์ที่ใช้ร่างกายส่วนล่างควบคุมชัดๆ!

ถึงแม้ว่าจะคิดอย่างนั้นแต่ดูเซียงชิงฉือเจ็บปวดไม่ลุก ขึ้น ไม่มีการเคลื่อนไหวเซี่ยเสว่เดินเข้าไปหาด้วยความ กังวล

“คุณ … คุณโอเคไหม เซียงชิงฉือ? อ๊ะ-”

เซี่ยเสว่อุทานหลังถูกกดลงโดยเซียงชิงฉืออีกครั้ง

ผู้ชายมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวเหมือนไข่เส้นเอ็นสีเขียว ดวงตาของเขาดูราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าเธอ
“คุณกล้ามาก!” ถ้าคุณเตะเขาอีกรอดูว่าเขาจะทํา อะไรกับเธอ!

บ้าเอ้ยยย! มันทำให้เขาเจ็บปวด!

ดวงตาของเซี่ยเสว่รู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่เสียใจ

“คุณจะคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ … ” เมื่อเธอฟ้องหย่า และคิดว่าจะเข้านอนกับเธอเมื่อผู้หญิงที่รักของเขากลับ มาเธอไม่สามารถยอมรับได้ไ

“นี่เป็นภาระหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยา! คุณต้อง ตอบสนองความต้องการของผมได้ตลอดเวลาก่อนที่ฉัน จะหย่าคุณและไม่เบื่อคุณ!”

ผู้หญิงบ้า! กล้าปฏิเสธเขา!

เหนื่อยกับคำสองคำกระตุ้น เซี่ยเสว่ลึกลงไป ความ รู้สึกของความอัปยศน้ำตาของเธอล้นทะลักอย่างไม่ สามารถควบคุมได้และหัวใจของฉันก็หยุดหายใจ

ปรากฏว่าเธอเป็นเพียงของเล่นในหัวใจของ เซียงชิง ฉือดังนั้นมันจึงเป็น …

หัวใจของเซี่ยวเสียชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปดวงตา ของเธอนั้นลึกลับเหมือนตุ๊กตาที่ถูกทิ้งร้างและเธอก็สูญ เสียความเป็นเงาในทันที

เซียงชิงฉือรู้ว่าเขาจริงจังและไม่ต้องการทำต่อไปเขาเกาหัวอย่างหงุดหงิด และปล่อยให้เซี่ยร้องไห้คนเดียว ในห้องแล้วเดินลงบันไดไปที่ตู้เก็บไวน์เพื่อหาขวดไวน์ที่ แรงที่สุด .

เขามักจะไม่ดื่มมากนักแม้ว่าเขาจะต้องการความ บันเทิงเขาก็ดื่ม ถ้าเขาต้องการดื่มและเขาไม่ดื่มถ้าเขา ไม่ต้องการดื่ม ไม่มีใครกล้าที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขาดื่ม และตอนนี้เขาดื่มเพื่อผู้หญิง

ตอนที่เมื่อมู่ซิงเหยวออกเดินทางเขาก็ไม่ทำแบบนี้

เซี่ยเสว่คุณมีดีอะไร! ฉันเป็นประธานที่มีเกียรติของ กลุ่มเซียงซี แต่ไม่สามารถจัดการกับคุณได้

เซียงชิงฉือเติมไวน์อีกแก้วหนึ่งแล้วเปิดดูแก้วอีกครั้ง ต่อต้านการกระตุ้นที่จะขึ้นไปจัดการเธอ

เมื่อหันไปในทิศทางที่แตกต่างกัน เขาก็มองไปที่ หน้าต่างบานใหญ่ของดอกกุหลาบด้านนอกหน้าต่าง จากพื้นถึงเพดานทางด้านซ้าย

ที่ปลูกโดยเซี่ยเสว่และดอกไม้ที่เธอโปรดปรานคือ ดอกกุหลาบในบางครั้งเธอจะใช้ขาตั้งเพื่อวาดรูปดอก กุหลาบชิ้นใหญ่

ทิวทัศน์ที่สวยงาม เมื่อนึกถึงสิ่งนี้อารมณ์ที่หดหู่ของ เซียงชิงฉือก็หายไปอย่างแปลกประหลาด

ผมควรทำอย่างไรกับคุณดี …เซี่ยเสว่
เช้าวันรุ่งขึ้นเซี่ยเสว่ตื่นขึ้นมาด้วยนาฬิกาปลุกและถู ใบหน้ากับมือของเธอเขาใช้เวลาสักครู่เพื่อรีเฟรชตัว เองนําเลืองไปที่ห้องรกหมอนและผ้าห่มถูกโยนลงกับ พื้นและแจกันแตก ในห้องไม่มีกลิ่นของเซียงชิงฉืออยู่ ข้างฉัน

ไปทำงานเหรอ

เซี่ยเสว่คิดถ้าเซียงชิงฉือลุกขึ้นเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะ

ไม่รู้

นั้นแสดงว่าเขาไม่กลับมาเมื่อคืนนี้เหรอ? นอกจากนี้ นี่ไม่ใช่บ้านของขา แต่เขาเธอถูกปฏิเสธเมื่อคืนที่ผ่าน มาและทำร้ายจิตใจของชายร่างใหญ่ เขาจะกลับมาได้ อย่างไร เซี่ยเสว่หัวเราะที่มุมปากของเธอ

เธอยืนขึ้นและสดชื่น แต่ก็ตกใจเมื่อเธอเห็นตัวเองอยู่ ในกระจก

ดวงตาสีแดงและบวมด้วยความหมองคล้ำขนาดใหญ่ และริมฝีปากมีรอยแตกและดวงตาที่มองเห็นรู้ว่าพวก เขากำลังร้องไห้และขาดน้ำ โชคดีที่โครงหน้าของเธอดี ทำความสะอาดและแต่งหน้าแบบเบา ๆก็ไม่มีใครสังเกต เห็น

เมื่อลงไปทานอาหารเช้าที่ชั้นล่างเซี่ยเสว่ก็ต่อสู้ดิ้นรน เพื่ออุดมการณ์ แต่ในที่สุดก็อดไม่ได้และถามป้าจาง

“เจ้านายนอนในห้องพักเมื่อคืนและออกไปข้างนอกในตอนเช้าเขาบอกว่าเขากำลังจะไปทำธุรกิจที่เมืองเหอ เยน ฝากให้ป่ามาบอกภรรยาของผมด้วย ป่าจางรู้ว่าค สามีภรรยาทะเลาะกันอีกครั้งดังนั้นประโยคสุดท้ายคือ เธอกล่าวเสริม