Chapter 9
หลังจากทานบุฟเฟต์ทะเลเสร็จเรียบร้อยเขาก็พาสาวน้อยจอม แสบไปเดินย่อยอาหารที่ตลาดนัดตอนเย็น บรรยากาศที่ไม่ได้ ร้อนมากบวกกับอากาศบริสุทธิ์ ริมชายหาดทำให้หญิงสาว ชอบใจเป็นอย่างมาก
“อันนี้เฮียว่าสวยมั้ย”
ปลาวาฬยื่นกิ๊ฟติดผมลายสวยส่งมาให้เขาดูเขาพยักหน้ายิ้มๆ อย่างเห็นด้วย ไม่ว่าอะไรก็ดูเหมาะกับเธอไปเสียหมดคงเพราะ ใบหน้าสวยฟ้าประธาน ให้เธอมานั้นแหละถึงเหมาะกับทุกสิ่งบน โลกใบนี้
“อื้ม สวยดี”
“จริงเหรอคะงั้นปลาวาฬจะเอาอันนี้แหละ ”
ปลาวาฬส่งมันไปให้กับคนขายก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบเงิน ออกมา ตัวเขานั้นรีบส่งแบงค์ร้อยจ่ายให้ก่อนถ้าไม่อย่างนั้นคง ไม่ได้ซื้ออะไรให้เธอซักที
“อ่ะเฮียซื้อให้”
กิ๊ฟติดผม ในราคาแค่หลักสิบบาทถึงมันจะไม่มีคุณค่าอะไรแต่ ถ้าเป็นเฮียที่เธอรักนักหนาซื้อให้มันมีคุณค่าทางจิตใจมาก ที่สุดในโลกใบนี้แล้วสำหรับเธอ
“ให้ปลาวาฬเหรอคะ ”
“อืม ให้แล้วก็ดูแลมันให้ดีด้วยล่ะ”
“ไม่มีทางที่จะทิ้งๆ ขว้างๆแน่นอนค่ะเฮีย ปลาวาฬจะติดมัน ทุกวันทุกเวลาเลยด้วย คิกคิก”
สาวน้อยเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเอาฟมาพยายาม จะติดลงบนหัวของตัวเองแต่เนื่องด้วยเธอไม่มีได้มีกระจกและไม่ อยากไปแย่งลูกค้าคนอื่นเธอก็เลยพยายามติดมั่วๆเอง ชายหนุ่ม เห็นดังนั้นเขาก็อมยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะแย่งกิ๊ฟ ในมือเธอ ไปแล้วค่อยๆติดลงบนเส้นผมนุ่มสลวยของเธอ
“มาเฮียติดให้”
ปลาวาฬมองใบหน้าอันหล่อเหลาตั้งอกตั้งใจติดกิ๊ฟให้เธอ อย่างเบามือรอยยิ้มสวยประดับอยู่บนใบหน้าอย่างดีใจและมี ความสุขในเวลาเดียวกัน
“เสร็จแล้วสวยนะเนี้ย
เขาเอ่ยยิ้มๆปลาวาฬรีบเอามือปิดแก้มตัวเองเมื่อถูกชมว่าสวย จนเธอเป็นใบหน้าแดงก่ำอย่างเก็บไม่อยู่
“เฮียชมปลาวาฬว่าสวยเหรอ อร้าย เขิน ”
“เฮียหมายถึงกิ๊ฟ ”
เขาพูดตัดความเพ้อความมโนของเธอออกจากหัวก่อนจะ อมยิ้มแล้วเดินออกไปเลย ปลาวาฬรู้สึกว่าตัวเองคิดไปเองและคิดไปไกลด้วยก็ยิ่งเขินไปกันใหญ่ อร้ายยย เธอคิดว่าเฮียจะชม เธอว่าสวยซะอีกกลับชมกิ๊ฟติดผมซะอย่างนั้น ….!!
“เฮียอ่ะปลาวาฬรู้น่าว่าเฮียชมปลาวาฬไม่ใช่กิ๊ฟติดผมหรอก ใช่มั้ยๆ”
“แล้วแต่จะคิดแล้วกัน ”
เขาไม่อยากแกล้งสาวน้อยตรงหน้าต่อแล้วเพราะจริงๆแล้วเขา นั้นชมหล่อนนั้นแหละ ยิ่งโตยิ่งสวยมากสวยจนเขารู้สึกไม่อยาก ให้ใครมามองเด็กแสบของเขาเลย ในเวลานี้และต่อจากนี้
“งั้นถือว่าปลาวาฬสวยเนาะ คิกคิก”
“หึ! อยากได้อะไรอีกมั้ย”
“ไม่แล้วค่ะ ”
“งั้นไปทานไอศกรีมกัน”
“ปลาวาฬอิ่มแล้วอาเฮีย เรากลับกันเถอะค่ะแต่ว่าเฮียติดเลี้ยง ไอศกรีมปลาวาฬอยู่นะเพราะฉะนั้นไว้วันอื่นพามาอีกน้า นะๆๆ”
ปลาวาฬหันมาอ้อนชายหนุ่มเสียงหวานมันเป็นแผนที่เธอ อยากจะได้ออกมาเที่ยวเล่นกับชายหนุ่มอีกในครั้งต่อไปและชาย หนุ่มก็ไม่มีทางจะปฏิเสธได้เนื่องจากเขาติดเธอจริงๆ
“หัวหมอนักนะยัยเด็กแสบ”
ปลาวาฬกอดแขนเฮียภูของเธอแน่นก่อนจะรีบลากเขากลับไป ทันที
“ไม่รู้แหละว่างวันไหนโทรศัพท์มาบอกเลยน้าปลาวาฬจะแต่ง
ตัวรอ ”
“โอเคไว้ถ้าว่างจะพามาใหม่ ”
“อร้าย เฮียน่ารักที่ซูดเลย ”
จากนั้นเขาทั้งสองคนก็ขึ้นรถแล้วเดินทางกลับไปที่บ้าน เขา ต้องแวะไปส่งเจ้าเด็กแสบก่อนแล้วค่อยกลับบ้านเพื่อไปทำงานที่ ค้างต่อ
“เฮียกพรุ่งนี้ปลาวาฬทำกับข้าวไปให้อีกนะ ”
เขาหันไปมองหญิงสาวข้างๆเธอดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ อะไรเพื่อเขาเสมอ มันไม่ใช่ว่าเขามองไม่เห็นแต่บางอย่างมัน ต้องใช้เวลา
“ไม่เหนื่อยหรือไงตื่นเช้ามาทำอาหารทุกวันเนี้ย”
“ปกติก็ตื่นเช้าอยู่แล้วค่ะไม่เห็นเป็นอะไรเลย ตื่นมาทำกับข้าว ให้พ่อกำนันกินแล้วก็แค่ทำเยอะขึ้นมาเพื่อเฮียมันจะยากตรง ไหน”
“ตามใจแล้วกัน”
“ขอบคุณนะคะที่ยังไม่รำคาญกันปลาวาฬขอบคุณเฮีย สำหรับวันนี้นะคะที่ยอมพาไปด้วยวันนี้ปลาวาฬมีความสุขที่สุด เลยค่ะ ”
เธอพูดออกมาจากความรู้สึกจริงๆของตัวเองอย่างไม่ปิดบังกับเขา เธอเป็นคนตรงๆคิดแบบไหนก็พูดออกไปแบบนั้นไม่ โกหกหัวใจของตัวเอง
“อืม ไว้จะพาไปทานไอศกรีมนะ รีบๆเข้าบ้านเถอะมันค่ำแล้ว เดี๋ยวกำนันจะบ่น”
“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันน้าเฮีย จุ๊บ”
ปลาวาฬทำปากจู่ตรงหน้าเขาก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่าง เขินอายเล่นเอาเขาถึงกับหลุดออกมากับความน่ารักของเธอ คนนี้
“น่ารักตายแหละ”
“ขอแค่ปลาวาฬน่ารักกับเฮียก็พอแล้วเนาะคิกคิก
ปลาวาฬถือกระเป๋าแล้วเดินลงรถมา เธอโบกไม้โบกมือให้เขา ด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขามองเธอสักพักแล้วค่อยๆขับรถออกไป ใบหน้าของเขายังคงประดับด้วยรอยยิ้มตลอดทางที่กลับบ้าน ทำไมเขาถึงรู้สึกมีความสุขแปลกๆนะ
“พ่อกํานันนนนนนน อยู่ไหนเอ๋ย”
ปลาวาฬมาถึงในบ้านก็ตะโกนเรียกพ่อลั่นบ้าน ลุงกำนั้นที่นั่ง อยู่ตรงโซฟา โดยมีน้าจิตตรีนั่งอยู่ด้วยเช่นกัน
“สวัสดีค่ะน้าจิตตรี ”
“ดีจ้าปลาวาฬไปเที่ยวไหนมาเอ่ยวันนี้อารมณ์ดียิ้มมาเขียว ”
น้าจิตตรีเอ่ยแซวยิ้มๆ เธอเป็นน้าข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เธอยังเด็กคอยช่วยพ่อกำนันของเธอดูแลเธอมาตั้งแต่ยังเล็ก แม่ของ เธอเสียไปตั้งแต่เธอยังเด็กเธอไม่รู้หรอกว่าการมีแม่เป็นยังไงแต่ การที่เธอมีพ่อกำนันและน้าจิตตรีก็ทำให้เธอมีความสุขได้
“ไปเที่ยวกับเฮียมาค่ะ ”
“มิน่าหล่ะอารมณ์ดีขึ้นมาเขียว”
“อย่าไปเชียร์มันมากนักคุณเขาไม่ได้คิดอะไรกับมันหรอกก็แค่ เอ็นดูเหมือนน้องเหมือนนั่งแค่นั้นแหละ”
น้าจิตตรีแขนพ่อกำนันของฉันอย่างหมั่นไส้ ดูคำพูดคำจา เขาไม่น่ารักเลยอ่ะแถมไม่ให้กำลังใจลูกสาวเช่นเธออีก
“พี่กำนันจะไปว่าอะไรปลาวาฬมันทำไม ลูกมีความสุขก็ดีอยู่ แล้วไม่ใช่เหรอ”
“เบี้ยก็ให้ท้ายมันเข้าไปเถอะ วันหนึ่งอกหักน้ำตาเช็ดหัวเข่า
ขึ้นมาก็ปลอบใจกันเองแล้วกัน”
ปลาวาฬทำหน้าตัวอย่างเถียงไม่ออก ถ้าถึงเวลาที่เธอต้อง ยอมแพ้เดินออกมาก็คงมีแค่สองคนนี้แหละที่คอยปลอบใจเธอ
“ปลาวาฬไปอาบน้ำก่อนนะพ่อ ไปก่อนนะคะน้าจิตตรี”
เธอเดินคอตกขึ้นห้องไปส่วนผู้เป็นพ่อได้แต่มองตามไปอย่าง ช่วยไม่ได้
“พี่ก็ปล่อยให้ปลาวาฬมีความสุขก่อนไม่ได้หรือไง ถ้าวันหนึ่ง ปลาวาฬกับคุณภูเขาไม่ใช่คู่กันขึ้นมาเขาสองคนก็จะห่างกันไปเองแหละ ลูกพี่นะโตแล้วไม่ใช่เด็กๆไปบังคับมันเยอะเดี๋ยวยิ่ง เตลิดไปใหญ่ ”
“เอาเถอะๆจะไม่พูดแล้วกัน กลับไปได้แล้วไปดึกดื่นไปนอนได้ แล้ว”
“เหอะ! พอหมดประโยชน์ก็ไล่เลยนะคราวหลังไม่ต้องเรียกให้
มาหาแล้วนะ!!!”
หญิงสาวสะบัดหน้าใส่กำนันอย่างงอนๆ ก่อนจะเดินออกไป เลยเธอเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขามาตลอดตั้งแต่ลูกสาวเขา ยังเล็กๆจนถึงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงถ้าวันหนึ่งลูก เขาต้องแต่งงานมีครอบครัวและเขาต้องอยู่คนเดียวหล่อนจะไม่ มาดูใจคนแก่แบบเขาแล้ว !! ใจร้ายดีนักอยู่เหงาๆคนเดียวไป เถอะ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ