Chapter 3

หญิงสาวนั่งมองชายหนุ่มรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งๆที่ปากบอกว่ามันก็งั้นๆแหละแต่ดูเหมือนว่าการกระทำของ เขาช่างขัดแย้งเสียจริง

“แค่กๆ”

“ใจเย็นๆสิคะ ที่นี่มีเฮียกินอยู่คนเดียวไม่มีใครแย่งแน่นอนไม่ ต้องห่วงค่ะค่อยๆกิน ^///^”

เหมือนว่าเขาจะเริ่มได้สติหลังจากที่ตั้งหน้าตั้งตาทานไม่สนใจ ใครแม้กระทั่งคนตรงหน้า เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะกระแอมขึ้นมา เบาๆแล้วค่อยๆตักทานอย่างใจเย็น

“ไม่ได้กินไวอะไรเลย มันเผ็ดก็เลยสำลักก็แค่นั้น”

“อ่อออ ค่ะ ^///^”

หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็นมาเติมให้ ชายหนุ่มต่อ รายนั้นเขาชอบทานข้าวพร้อมๆกับน้ำเย็นๆหญิง สาวก็เลยต้องหมั่นเติมน้ำให้เขาตลอด

“น้ำเย็นๆค่ะเฮีย”

สาวน้อยเท้าคางมองหน้าเขายิ้มอย่างมีความสุข เธอชอบ เวลาแบบนี้เวลาที่เธอได้เห็นคนที่เธอรักทานอาหารฝีมือของเธอ อย่างเอร็ดอร่อย
“เดี๋ยวเฮียต้องออกไปส่งของแล้ว

หญิงสาวตาโตอย่างตื่นเต้น เวลาว่างของเธอมีหรือจะพลาด ยังไงเธอจะต้องหาวิธีไปกับเขาให้ได้อยู่แล้ว แต่โดยปกติเขาจะ ไม่ให้เธอไปด้วยเพราะเธอคือตัวจุ้นจ้านของเขาเลี่ยงได้คือเลี่ยง แน่นอน

“ขอไปดะ..”

“ไม่ได้ค่ะยัยแสบ ฝากล้างจานด้วยนะเฮียจะไปแต่งตัวก่อนวัน นี้แม่บ้านลา”

เขาพูดจบก็ยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้วแล้วรีบเดินหนีเข้าห้อง นอนไปเลยโดยไม่รอให้เธอได้พูดอะไรต่อ ปลาวาฬถอนหายใจ ออกมาอย่างเศร้าใจขอไปด้วยทีไรไม่เคยจะให้ไปเลยซักครั้ง และครั้งนี้เธอจะหาวิธีไปกับเขาให้ได้เหมือนว่าในใจของเธอจะ นึกแผนดีๆออกมาก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วรีบวิ่งเอาจานไปล้าง ทันที

ทางด้านชายหนุ่มพอจัดการแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินออกมา มองหากุญแจ แต่ว่าไม่มีเหมือนเขาจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าเขาไป เอาของที่รถสงสัยจะลืมถอดออกมาด้วยเขานี่ขี้ลืมเกินไปแล้ว

“ปลาวาฬ….”

เขาตะโกนหาหญิงสาวแต่ก็ไร้เสียงตอบรับ ปกติไม่มีหรอกจะ ล้างจานเสร็จแล้วก็กลับจะต้องรอส่งเขาก่อนตลอดซึ่งครั้งนี้ แปลกจริงๆจนเขาอดสงสัยไม่ได้ เขามองหาเธอก่อนจะถอน หายใจออกมาเบาๆ ช่างเถอะคงจะรีบกลับล่ะมั่งเขาคิดดังนั้นก็ปิดประตูบ้านแล้วเดินไปขึ้นรถ และก็เป็นอย่างที่คาดเพราะเขา ลืมถอดกุญแจรถจริงๆ

“เห้อ.. ขี้ลืมจริงๆ”

เขาขึ้นรถแล้วขับออกไปทันทีโดนที่ไม่รู้ตัวเลยว่ายัยตัวจุ้นจ้าน ของเขานั้นหลบอยู่ประตูที่ห้าของรถเขา หญิงสาวซ่อนตัวอยู่ใน นั้นอย่างเงียบเชียบแม้กระทั่งหายใจก็ค่อยๆคงเพราะกลัวว่าเขา จะได้ยินก็แน่ล่ะถ้าเขาเกิดจับได้ขึ้นมาคงไม่พ้นวนรถขับกลับไป ส่งเธอที่บ้าน

ชายหนุ่มเปิดประตูออกมาเมื่อมาถึงที่หมาย เป็นสถานที่ที่เก็บ ไข่มุกเตรียมบรรจุพร้อมส่งและเขาจะเป็นคนนำไปส่งให้ลูกค้า ด้วยตัวเอง เขาตรวจดูความเรียบร้อยของสินค้าก่อนจะนำไปขึ้น รถของเขาทางด้านหลัง

แกร๊ก!!

เขาเปิดประตูออกก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อคนที่เขา คิดว่ากลับบ้านไปแล้วบัดนี้นอนยิ้มอยู่ตรงหลังรถของเขา

“ปลาวาฬ!!!!”

“แหะๆว้าจับได้ไวจังเลย คิกคิก”

เธอหัวเราะชอบใจก่อนจะดีดตัวลงมาแล้วยืนบิดขี้เกียจ เขา มองเธออย่างไม่รู้จะลงโทษอย่างไรดีดื้อจนไม่รู้จะสรรหาคำไหน มาดุมาต่าจริงๆ
“บอกว่าห้ามมาไง

“ก็ปลาวาฬอยากไปกับเฮียนี่นา ให้ปลาวาฬไปด้วยน้า สัญญาว่าจะไม่ซื้อไม่ชนจะทำตัวน่ารักกับเฮีย นะๆๆๆ”

เขาไม่ตอบอะไรเอาแต่กุมขมับตัวเองแน่น ลูกน้องสองคนยก กล่องไข่มุกมาไว้ที่รถและเวลาที่เขานัดส่งของลูกค้าคืออีกหนึ่ง ชั่วโมงถ้าเกิดว่าวนรถกลับไปส่งปลาวาฬเขาไปไม่ทันแน่ๆ ก็คงมี แค่วิธีเดียวเท่านั้นก็คือต้องพาไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้

“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยแสบ กลับมาชำระความแน่นอน!!!”

เขากักฟันกร่อนก่อนจะเดินไปขึ้นรถทันที หญิงสาวทำหน้า สลดลงเมื่อถูกฝ่ายชายคาดโทษและคงคิดว่าชายหนุ่มจับได้แล้ว คงไม่ยอมให้ไปด้วยเช่นเคย เธอเดินคอตกหันหลังเดินออกไป จากตรงนั้น

“เดินกลับจะไกลไปมั้ยเนี้ย หรือว่าจะโทรศัพท์ไปหาพ่อกำนัน ดี ไม่สิ… ถ้าพ่อกำนันรู้ฉันจะต้องถูกดุแน่ๆ”

หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆมองซ้ายมองขวาอย่าง ไม่รู้จะเอายังไงต่อดี

“จะไปไหน?”

ชายหนุ่มเปิดประตูลงมาจับข้อมือคนตัวเล็กไว้ เธอมองเขา อย่างงงๆก่อนจะเอ่ยตอบกลับไป

“ก็เฮียจับได้แล้วนี่นาคงไม่ให้ปลาวาฬไปด้วยแล้ว ปลาวาฬ กำลังคิดหาวิธีกลับไปที่บ้านอยู่ค่ะ ตอนแรกว่าจะเดินไปแต่มันไกลพอสมควร ถ้าจะโทรศัพท์หาพ่อกำนันก็คงไม่วายถูก แน่ๆ ปลาวาฬเลยคิดว่า…”

“ไปขึ้นรถ!!!”

เขาเอ่ยออกมาเสียงดังหญิงสาวเงยหน้ามองเขาเหมือนหูฝาด ไป เธอทำท่าแคะหูก่อนจะเอาย้อนถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่า ตัวเธอเองนั้นฟังไม่ผิด

“อะไรนะคะเมื่อกี้ปลาวาฬฟังไม่ทัน

“พูดแค่รอบเดียวเท่านั้น”

ชายหนุ่มพูดจบก็ปล่อยข้อแขนเธอแล้วขึ้นรถไปทันที ส่วน หญิงสาวที่กำลังมึนๆงงๆว่าเขากำลังหมายถึงอะไร เสียงบีบแตร ดังขึ้นทำให้หญิงสาวได้สติมองหน้าเขาผ่านกระจกแล้วยิ้มออก มาอย่างดีใจเหมือนจะรู้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อกับเธอ ในที่สุดเขาก็ ยอมพาเธอไปด้วยหญิงสาวรีบวิ่งไปขึ้นรถทันทีอย่างไม่รอช้า เพราะถ้าเธอช้ากว่านี้เขาจะต้องขับรถออกไปทิ้งเธอไว้ที่นี่แน่นอน

“เฮียภูใจดีที่ซี้ดเลยค่ะ ^^”

“หึ! รอทำธุระเสร็จก่อนเฮียจะกลับมาจัดการเธอแน่ปลาวาฬ”

เขาเอ่ยอย่างคาดโทษส่วนอีกคนนั้นทำเป็นหูทวนลมกดเปิด เพลงร้องเพลงออกมาเพื่อกลบเสียงบ่นของเขา

“ได้ยินมั้ยหัวใจฉัน มันกำลังบอกรักรักเธออยู่ แต่ฉันไม่อาจจะ เปิดเผยใจ ออกไป ให้ใครได้รู้
ได้ยินมั้ยหัวใจฉัน มันคอยอยู่ตรงนั้นรอให้เธอเปิด ดู … และ หวังเพียงให้เธอได้รู้ สักวันหนึ่ง”

หญิงสาวร้องเพลงเสียงดังลั่นรถกดเปิดวิทยุเจอเพลงที่เหมาะ กับชีวิตเธอในตอนนี้มากเธอก็เลยถือโอกาสร้องเพลงจีบชาย หนุ่มมันซะเลยซื้อหนักขนาดนี้ไม่มีใจอ่อนบ้างก็ให้มันรู้ไปสิ ^///

“ได้ยินมั้ยคะเฮียกู ^|||^”

“ได้ยินแต่ไม่สนใจ :)”

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากมีความสุขเมื่อได้ แกล้งหญิงสาวข้างๆ เขากลับชอบเวลาที่เธอทำหน้าง และงอน เขานะมันรู้สึกน่ารักแปลกๆยังไงไม่รู้สึ

“… มันต้องมีสักวันแหละที่จะสนใจปลาวาฬบ้าง คนอะไรจะ

ใจแข็งขนาดนั้นกันจริงมั้ยคะเฮีย”

ชายหนุ่มส่ายหน้ายิ้มๆ ให้กับความพยายามของหญิงสาวก่อน จะเอ่ยออกไปพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างกวนๆ

“ก็ไม่รู้สินะ :)”