ตอน8ออร่าแจ่มจรัสเฉิดฉาย

ตอนที่8ออร่าแจ่มจรัสเฉิดฉาย

ลี่หลินเย่พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป

นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้พบกับหลิวเซียนเซียนอีกแล้วพอ นึกถึงเรื่องวันนั้นที่club blueเขาไม่น่าไปช่วยเธอเลยจริงๆถ้า ไม่อย่างนั้นวันนี้หลิวเซียนเซียนก็คงไม่มีโอกาสมาอยู่ที่นี่

มองแว๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นแฟนคลับของลี่หลินซูแอบรักมา นานจนกลายเป็นโรคละเมอเพ้อเจ้อถึงขนาดกล้าพูดโกหกว่า ท้องกับลี่หลินซู

จิตคงป่วยไม่เบา

“ถอยไป ลั่วเฟิงค่อยๆหันไปมองหลินเย่แวบหนึ่งหลิน เย่ยิ่งนิ่งเฉยมากเท่าไหร่ยิ่งบ่งบอกถึงความโกรธ

หลิวเซียนเซียนคนนั้นตายแน่ๆ

ครั้งที่แล้วที่ลี่หลินเย่ช่วยเธอไว้เป็นแค่เรื่องบังเอิญแต่ครั้ง นี้คงจะไม่ใช่แค่ไม่ช่วยแต่จะให้เธอได้ชดใช้เป็นสองเท่า

น้ำเสียงทุ้มๆของถั่วเฟิงพวกคนที่กำลังซุบซิบกันอยู่ก็

แยกทางออกมาให้เขา

อันที่จริงพวกคนนั้นถูกเสียงของถั่วเฟิงเรียกความสนใจไปแต่ลั่วเฟิงก็ดึงดูดได้แค่สายตาของคนพวกนี้

สิ่งที่ดึงดูดคนทั้งงานนี้ก็คือผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าของถั่วเฟิง ราศีออร่าที่แจ่มจรัสเฉิดฉายของผู้ชายคนนั้น

ฝีเท้าของเขาที่ก้าวไปข้างๆทีละก้าวคนในงานทั้งหมดก็ ถอยเท้าไปทีละก้าวพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายถอยไปอีกถอย ไปจนกลายเป็นเหมือนทางเดินเฉพาะของลี่หลินเย่ซะแล้ว

ผู้ชายคนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรแต่ก็มีราศีพลังมากจน ทำให้คนนั้นแทบไม่กล้าจะหายใจ

เสื้อสูทที่เย็บปักด้วยมือสีดำสนิทไม่เห็นแม้กระทั่งรอยยับ ของผ้ากระดุมทองของปลายแขนทั้งสองข้างนั้นไม่มีใครคิดเลย ว่ามันคือทองเหลือง

มันเป็นทองต้องเป็นกระดุมที่ทำมาจากทองแน่ๆ

แต่ที่น่าดึงดูดที่สุดก็คือ ใบหน้าของเขาหน้าตารูปหล่อและ สง่าจนวัวตายความล้มมองไม่เห็นจุดด่างในตัวเขาเลย

ผู้ชายแบบนี้มีกลิ่นอายของความหรูหราหล่อลากไส้จริงๆ ทุกคนในงานนั้นล้วนคิดกันหมดเลยว่าเขาเป็นเจ้าบ่าว

อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้อยู่บนชั้นก็ย่อมไม่เห็นเจ้าสาวที่ อยู่ในชั้น8

แต่ว่าพวกเขานั้นเคยเห็นหลินซูผ่านจอทีวีกันบ้างไม่ผิด

แน่นอน
หลินเย่ไม่สนสายตาของคนในงานเขามุ่งตรงไปที่ข้าง หน้าของหลิวเซียนเขียน

“ท้องงั้นหรอ?”สายตาที่เยือกเย็นมองไปที่ร่างกายของ หลิวเซียนเซียนไม่ว่าเธอจะดูเหมือนเป็นคนใสซื่อแต่ในหัว สมองเขาก็มีแต่ภาพในวันนั้นที่คลับclub blueที่เขาเห็น ร่างกายผู้หญิงคนนี้ที่เต็มไปด้วยจุดแดงๆไปหมดทั้งตัว

เธอตั้งท้องแล้วนั้นก็ปกติดี

ผู้หญิงไม่มียางอายอย่างนี้คงจะหลายคนน่าดูไม่ท้องนี่สิ ถึงจะแปลก

เมื่อได้ยินเสียงไพเราะซ่อนความแหบไว้นิดหลิวเซียน เซียนถึงเรียกสติกลับมา12ปีแล้ว ในที่สุดเธอก็ได้พบหน้าเขาสัก ทีหล่อจัง

เทียบกับหลินซูในละครแล้วหล่อกว่าเยอะเลย ตอนนั้น ในสายตาของเธอก็เหลือเพียงแต่ผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้น

มีแต่เขา

ไม่มีคนอื่น

“ลี่หลินซูนี่ฉันตั้งท้องลูกของคุณจริงๆนะพาฉันไปได้ไหม?

อันที่จริงหลิวเซียนเซียนก็ไม่ได้มีแผนการที่จะมาทำลาย งานแต่งของลี่หลินซูเธอก็แค่ต้องการใช้ข้ออ้างว่าเธอท้องกับ หลินซูเรื่องนี้ดึงดูดนักข่าวและคนรอบข้างนี้เพื่อที่เธอจะได้หา โอกาสหนีไปได้
แต่ว่าพอเห็นลี่หลินซูตัวจริงแล้วในสมองเธอก็วนเวียนอยู่ แต่ความคิดเดียวแต่งกับเขาถ้าแต่งกับเขาชีวิตเธอถึงจะ สมบูรณ์แบบ

เพราะความรักเธอเหมือนถูกเวทมนตร์สะกด

“หลิวเซียนเซียนหุบปากของเธอเดี๋ยวนี้แล้วเข้าไปกับฉัน ประธานหลังยื่นมือไปดึงแขนของหลิวเซียนเซียนจะลากเธอขึ้น ไปชั้น6ถึงตอนนั้นหลิวเซียนเซียนก็จะกลายเป็นผู้หญิงของเธอ อยากจะหนีก็หนีไม่รอดแล้ว

หลิวเซียนเซียนร่างกายอ่อนแรงจากนั้นก็ล้มลงไปบนร่าง

ของลี่หลินเย่

ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงซบไว้ตรงร่างของหลินเย

ถ้าตามสถานการณ์ปกติแล้วหลิวเซียนเซียนนั้นอย่าพูดถึง เลยแม้แต่คนที่ลอบสังหารก็ไม่สามารถเข้าใกล้ตัวของหลินเย ได้

แต่ณตอนนี้มีคนรอบข้างมากมายที่จ้องมองอยู่การกระทำ ของหลิวเซียนเซียนช่างมาได้ไม่ทันตั้งตัวที่เขาจะรับมือ

เลยทำให้เธอได้ดั่งใจ

ตอนนั้นเองร่างกายอ่อนนุ่มพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆซบลงไป ในอ้อมแขนของลี่หลินเย่

สีหน้าไม่ประสบอารมณ์ของลี่หลินเยีที่กำลังจะผลักผู้หญิง คนนี้ออกไปแล้วก็ได้ยินเสียงจากผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอวิงวอนร้องขอ ขอโทษนะถ้าหากคุณไม่ชอบฉันไม่อยากพา ฉันไปก็ไม่เป็นไร

ฉันไม่โทษคุณ

ฉันผิดเองที่ไม่ควรเพ้อคิดถึงคุณ

ขอแค่คุณพาฉันออกไปจากที่นี่ก็พอแล้ว

ขอบคุณนะ”

ยิ่งพูดถึงตอนท้ายเสียงของเธอก็ยิ่งเบาลง

สีหน้าเย็นชาของหลินเก็ทำให้เธอได้สติเขาคือคนใน ความฝันที่เธอไม่อาจเอื้อมถึงได้เขาคือคนที่มีบุญคุณที่ช่วยชีวิต ของเธอเธอไม่ควรที่จะไปทำลายความสุขของเขา

เสียงแผ่วเบาของผู้หญิงคนนั้นทำให้หลินเยู่ที่ฟังอยู่นั้น นิ่งไปสักพักไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดจะเล่นอะไร อยู่

แต่ไม่สนว่าเธอจะคิดอะไรอยู่ก็จะไม่สามารถที่จะให้เธอไป ทำลายงานแต่งลี่หลินซูน้องชายของเขาได้เรื่องนี้เขารับหน้า แทนไปก่อนแล้วกันรอให้งานแต่งของลี่หลินซูเสร็จไปก่อนค่อย มาเคลียร์เรื่องนี้แล้วกัน

ถ้าไม่อย่างงั้นงานมงคลวันนี้เจ้าสาวของน้องชายเกิด โวยวายขึ้นมาคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“แยกย้ายกันไปได้แล้วเด็กในท้องของเธอคือลูกของผมเองไม่เกี่ยวกับลี่หลินซู”

หลิวเซียนเซียนอึ้งไปหนึ่งวิลี่หลินซูบอกว่าเธอท้องลูกของ เขาแต่ยังบอกอีกว่าไม่เกี่ยวข้องกับหลินซู

ปากสั่นและมีไข้เล็กน้อย

หรือเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโตว่าวิชาเอกภาษาของเธอแย่ มากดังนั้นก็เลยฟังไม่รู้เรื่องอย่างงั้นหรอ?

ช่างมันเถอะแค่เขายอมรับก็ดีแล้ว

หลิวเซียนเซียนตกใจแบบอย่างมีความสุขในอ้อมกอด ของเขาแล้วถีบขาเบาๆ ฉันไม่อยากแต่งให้กับประธานหลังคุณ พาฉันออกไปได้ไหม?”

“ได้ครับ ลี่หลินเย่ไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวก็เพราะตอนนี้ เพื่องานแต่งน้องชายของเขาไม่ให้มีเรื่องผิดพลาดอะไรเกิดขึ้น อีกเขายอมรับและทำทุกอย่าง

ก้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับอุ้มตัวหลิวเซียนเซียนขึ้นมา หลังจากนั้นก็ตรงมุ่งไปยังรถของตัวเอง

หลิวเซียนเซียนรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นฝันไปเธอจะต้องฝัน

ไปอีกแล้วแน่ๆ

อยู่ในอ้อมกอดของลี่หลินเยความรู้สึกนี้มันช่างดีอย่าง บอกไม่ถูกเธอนั้นอยากซบอยู่อย่างนี้ไปทั้งชีวิตอยู่กับเขาไม่ จากกันไปไหนอีก
“หลินซูคุณอยากได้ลูกชายหรือลูกสาว?”รอหลังออกไป จากที่นี่เธอก็จะไปโรงพยาบาลไปตรวจการตั้งครรภ์ของเธอ

ถ้าหากเขาชอบถึงแม้ว่าเขาจะไม่ให้สถานะกับเธอก็ตาม เธอก็รับได้เธอก็แค่อยากจะคลอดเด็กคนหนึ่งที่เป็นลูกของเขา

ลี่หลินเย่จ้องมองจนคิ้วบิดผู้หญิงคนนี้จะต้องสมองฟัน เพื่อนไม่ปกติคิดอยากจะคลอดลูกของลี่หลินซูจนคิดไปถึงขั้น นั้นเชียว

ลี่หลินเยู่หันไปสบตาจั่วเฟิงพร้อมพยักหน้าจั่วเฟิงก็รีบไป เปิดประตูรถ

เขาพาหลิวเซียนเซียนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาอุ้มเข้าไป ในรถ ส่งเธอไปที่สถานีตำรวจถ้างานแต่งของหลินซูยังไม่จบ ห้ามให้ใครประกันตัวเธอออกมาพูดจบเขาก็“ปัง”เสียงปิด ประตูรถหมุนตัวไปแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม

รอถึงตอนที่หลิวเซียนเซียนได้สติแล้วฟังเข้าใจในสิ่งที่เขา พูดแต่ละคำนั้นรถไมบัคสีดำก็ขับเคลื่อนไปแล้วมุ่งตรงไปที่ สถานีตำรวจ

หลิวเซียนเซียนกระวนกระวายหันไปทางลั่วเฟิงพร้อมพูด ว่า “คุณปล่อยฉันไปเถอะนะคะฉันท้องลูกของลี่หลินซูจริงๆนะ เธอไม่ได้โกหกไม่ได้โกหกจริงๆ

ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะวางแผนให้ท้องลูกของลี่หลินซูแต่ไม่ว่า อย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อของเขา
เธอมั่นใจมากว่าเป็นลูกของลี่หลินซู

ถั่วเฟิงมองหน้าเธอพร้อมสีหน้าที่รำคาญลี่หลินเยสั่งให้ เขาไปส่งที่สถานีตำรวจดังนั้นก็จะต้องไปส่งที่สถานี

เขาดึงที่กั้นของรถลงไปไม่อยากฟัง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลิวเซียนเซียนก็ถูกส่งเข้าไปในสถานี

ตำรวจจริงๆ

พอเข้าไปในห้องมืดๆนั้นทันใดนั้นเธอก็คิดได้

เป็นแบบนี้ก็ดีถึงแม้ว่าลี่หลินซูจะไม่เอาเธอแต่ว่าประธาน หลิงก็เอาเธอไปไม่ได้เหมือนกัน

รอหลังจากที่งานแต่งของลี่หลินซูจบลงร่างกายของเธอก็ น่าจะฟื้นฟูกลับมามีเรี่ยวแรง

ก็คงจะเป็นอิสระแล้ว

หดตัวไปนั่งไว้ที่มุมของห้องหลินซูเขาสอนบทเรียนบท หนึ่งที่โหดร้ายที่สุดในโลกนี้ให้กับเธอ

ผู้ชายกับผู้หญิง ใครรักใครก่อนคนนั้นต่ำต้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ