ตอน2ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

ตอนที่ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

หลิวเซียนเซียนกัดริมฝีปาก ฉันง่วงแล้วฉันขึ้นไปนอนก่อน นะ เธอไม่อยากอธิบาย

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่จากไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเธอ อายุแค่6ขวบถ้าไม่ใช่เพราะหลินซูส่งเธอให้หลิวเพิ่งจนเธอคง ไม่อยู่กับหลิวเพิ่งงั้นหรอก

บ้านตระกูลหลิวมีห้องอยู่สิบกว่าห้อง

แต่เธออยู่ที่นี่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินคนหนึ่ง

“หยุดก่อนบอกให้หยุดไง ด้วยปฏิกิริยาเธอทำให้หลิว เพิ่งจนโกรธตะโกนให้หลิวเซียนเซียนกลับมา

หลิวเซียนเซียนเดินขึ้นบันไดต่อไปแล้วตอบกลับด้วยเสียง จางๆ คุณหลิวเวลานี้คือเวลานอนแล้วถ้าพวกคุณสามคนไม่ อยากนอนอยากอยู่ที่นี่ทั้งคืนมันก็เรื่องของพวกคุณฉันจะนอน แล้ว”

“เซียนเซียนดูเธอสิ…หลิวเพิ่งจนมองรอยจูบบนตัวของ หลิวเซียนเซียนด้วยสายตาที่สิ้นหวัง ถ้าฉันจำไม่ผิดตอนเปิด เทอมเธอพึ่งจะปีหนึ่งใช่ไหมนี่พึ่งจะเป็นนักศึกษาที่เที่ยวอยู่กับผู้ชายแล้วเธอเป็นแบบนี้ประธานหลังจะเอาเธออยู่เหรอ? ”

“ไม่เอานะที่ฉันไม่แต่งงานกับชายแก่แบบนั้นหรอก คนที่ เธออยากแต่งงานคือหลินซูเสียดายที่ลี่หลินซูจะแต่งงานแล้ว แต่เจ้าสาวกลับไม่ใช่เธอเขาคงจะลืมเด็กผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้ แล้วล่ะมั้ง

แต่เธอไม่เคยลืมเขาเลย

“เซียนเซียนพ่อของเธอกำหนดวันแต่งงานกับประธานหลัง ไว้แล้วเป็นเดือนหน้าวันที่8เธอครบ18พอดีวันนั้นเป็นวันมงคล ประธานหลังเป็นคนร่ำรวยถ้าแต่งงานไปแล้วจะเป็นคุณผู้หญิง ที่มีโชคลาภมากมายถ้าแม่เธอรู้ต้องยินดีกับเธอแน่ๆ

ลั่วเหมยจูดึงแขนหลิวเพิ่งจั่นและพูดจากล่อมหลิวเซียน

เซียน

หลิวเซียนเซียนหยุดเดินและหันกลับมาร่างผอมบางหยุด อยู่ที่บันไดเอียงตัวแล้วมองลงไปที่ลั่วเหมยจู

“แม่เลี้ยงดูจากที่คุณพูดแล้วสำหรับผู้หญิงที่แต่งงานกับ ประธานหลังก็คือผู้ชนะแล้วงั้นเหรอ? “

“แน่นอนสอายุยังน้อยก็ร่ำรวยแล้วผู้ชายแบบนี้น่ะหายาก พ่อเธอดูแลเธอขนาดนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะหาผู้ชายที่ดีที่สุด ให้”

หลิวเซียนเซียนรอให้ถั่วเหมยจูพูดชมต่างๆนาๆพอถั่วเหม ยพูดเสร็จแล้วเธอก็ยิ้มอ่อนๆและพูดกลับไปว่า ถ้าเป็นแบบนี้งั้นฉันก็จะเป็นคนดีที่ยอมเสียสละประธานหลังให้พี่ลู่ลู่ก็แล้ว กัน”

แบบนี้แม่เลี้ยงจะต้องยินดีเป็นแน่และสบายใจที่ลูกสาวตัว เองมีที่พึ่งพิงที่ดีอะไรคืออายุยังน้อยอย่าคิดว่าเธอจะไม่รู้นะ สกุลหลิงคนนั้นอายุตั้ง40แล้วเธอคงไม่แต่งงานกับคนที่แก่ แบบนั้นหรอก

พอพูดคำนี้เสร็จเธอก็หมุนตัวหันกลับไปแล้วเดินขึ้นไป ด้วยพูดไปด้วย คนบ้านเดียวกันพ่อกับแม่เลี้ยงและพี่ลู่ลู่ด้วยไม่ ต้องขอบคุณฉันหรอกนะฝันดี”

พอหลิวเซียนเซียนหมุนตัวเดินกลับไปห้องนอนตัวเองหลิว ลู่ลู่เป็นคนแรกที่รู้ตัวและตอบกลับ หลิวเซียนเซียนพูดอะไรน่ะ ฉันมีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งงานกับประธานหลิงหรอกเธอ นั่นแหล่ะที่ต้องแต่ง

พอฟังคำพูดที่หยิ่งยโสของหลิวลู่ลู่หลิวเซียนเซียนไม่ แม้แต่จะหันกลับไปและก่อนจะปิดประตูตะโกนคำพูดสุดท้าย ออกมา ฉันก็มีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งหรอก

“ก็อกๆ….ก็อกๆๆ….เสียงเคาะประตูดังจนขัดจังหวะ ความคิดของหลิวเซียนเซียน เซียนเซียนเปิดประตูพ่อเธอมี เรื่องจะพูดด้วย”

พอได้ยินเสียงของถั่วเหมยจูหลิวเซียนเซียนก็หยิบสำลี จากชั้นวางฉีกออกเป็นสองส่วนและยัดใส่หูปล่อยรั่วเหมย ตะโกนไปเธอทำเป็นไม่ได้ยิน
“บนโลกนี้มีแค่แม่ที่ดี……..เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้นหลิว เซียนเซียนที่หลับตาอยู่หยิบมือถือมาฮัลโหล.…….….

“เซียนเขียนลี่หลินซูกำลังจัดงานแถลงข่าวเธอเห็นรึยัง? “

หลิวเซียนเซียนสะดุ้งและลุกขึ้นนั่งเธอถึงกับตาสว่างตื่น เต็มที่”อะไรนะงานแถลงข่าวเหรอ?

“เรื่องงานแต่งเขาและหลอยู่ในไงเดือนหน้าวันที่พวกเขา ก็จะแต่งงานแล้ว”

หลิวเซียนเซียนนิ่งไปสายตาจ้องมองที่ผ้าห่มแบบไม่ละ

สายตา

“เซียนเซียนเธอเป็นอะไรมั้ย? เธอไม่ต้องแกล้งฉันพูด อะไรหน่อย เห็นว่าเธอไม่ออกเสียงอะไรฟังเป็นซิวก็ตะโกน อย่างร้อนใจ

เสียงตะโกนทำให้หลิวเซียนเซียนที่กำลังอึ้งกลับมา ได้สติ ชิวชิวฉันอยากดื่มเหล้าไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย? 11

เดือนหน้าวันที่8ต้องบังเอิญขนาดนี้เลย?

พ่อของเธอก็กำหนดวันแต่งงานกับประธานหลังเป็นวันนั้น

เหมือนกัน

ถ้าเธอตอบตกลงล่ะก็แสดงว่าเธอแต่งงานกับหลินซู แต่เสียดายที่เจ้าสาวของลี่หลินซูไม่ใช่เธอส่วนเจ้าบ่าวของเธอก็ไม่ใช่ลี่หลินซู

คิดๆแล้วรู้สึกเหมือนประชดเลย

“ได้สิที่เดิมนะเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมง ซึ่งเป็นซิวตอบตกลง

กด้วยความเป็นห่วง

พอวางสายในหัวหลิวเซียนเซียนมีแต่ลี่หลินซู

ลี่หลินซูจัดงานแถลงข่าวถึงกำหนดวันแต่งงานแล้วแสดง ว่าเขาจะสละโสดแล้วจริงๆ เขาจะแต่งงานจริงๆแล้ว

หลิวเซียนเซียนสายตาจ้องไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า หัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนไม่สังเกตเงาคนตรงประตู

ผ่านไปสักพักหลิวเซียนเซียนถึงจะรู้สึกสงบลงเธอเปลี่ยน เสื้อแล้วก็ออกไปข้างนอก

หลิวเซียนเซียนที่กำลังลงมาก็ถูกถั่วเหมยจูเรียกเอา ไว้เซียนเซียนเธอจะออกไปเหรอ? “

หลิวเซียนเซียนห่วงว่าถั่วเหมยจูจะไม่ให้เธอออกไปเลยไม่ ได้พูดอะไร

ถั่วเหมยจูเหมือนจะเดาออกจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ ได้ว่าอะไรหรอกนะถ้าจะออกไปข้างนอกก็ออกไปแต่พี่อ้อย ตั้งใจต้มซุปที่เธอชอบเอาไว้ให้

เมื่อได้ยินว่าเป็นพี่อ้อยหลิวเซียนเซียนก็หยุดชะงัก อยู่บ้านตระกูลหลิวพี่อ้อยดีกับเธอมากกว่าญาติด้วยกันเสียอีกและนึกขึ้นได้ว่าดื่มเหล้า ในขณะท้องว่างต้องไม่ดีต่อ กระเพาะแน่จึงเดินไปที่โต๊ะอาหาร

หลิวเซียนเซียนรีบซดน้ำซุปกระดูกสาหร่ายไปหนึ่งถ้วย และลุกขึ้นยืน พ่อแม่เลี้ยงฉันนัดกับเพื่อนไปช้อปปิ้งพวกคุณกิน ต่อเลยฉันไปก่อนนะ

“จะช้อปปิ้งก็ช้อปกลางวัน ดึกขนาดนี้แล้วห้ามออก ไป หลิวเพิ่งจนคัดค้าน

“เพิ่งจั่นผู้หญิงสมัยนี้ชอบช้อปปิ้งตอนกลางคืนไม่อย่างนั้น ก็ให้เซียนเซียนกลับมาเร็วหน่อยก็ได้แล้ว ถั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆ กลับช่วยหลิวเซียนเซียนพูด

ครู่หนึ่งหลิวเซียนเซียนรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแต่ เธออยากรีบออกไปดื่มเหล้าก็เลยพูดตามถั่วเหมยจู” พ่อก่อน ทุ่มฉันกลับบ้านแน่นอนให้ฉันไปได้รึยัง? “

ลั่วเหมยจูระเบิดเสียงหัวเราะและพยักหน้าพูด แน่นอนรีบ ไปเถอะอย่าให้เพื่อนต้องรอนาน

หลิวเซียนเซียนรีบออกไปจนไม่ได้คิดว่าคำพูดของถั่วเหม ยหมายความว่าอะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

suclubpoison

หลิวเซียนเซียนลงจากแท็กซี่และเดินเข้าไปในคลับ
วอลโว่สีดำหยุดจอดเงียบๆจากด้านหลังสายตาของชายที่ นั่งบนรถจ้องมองไปที่หลิวเซียนเซียนคืนนี้เด็กสาวคนนี้เป็นของ

เขาแน่