บทที่ 3

“เป็นเมียพี่นะเหนือ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกระเส่า ราวกับโหยหา สิ่งนี้มาแสนนาน ส่งสายตาอันหยาดเยิ้มมองดวงหน้าหวานอย่าง เสน่หา ในวินาทีนี้ไม่มีอะไรจะหยุดความต้องการเขาได้เสียแล้ว

“ถ้าพี่ไม่ยอมหยุด ฮึก…ความรักที่ผมเคยมีให้มันจะไม่เหลือ แม้แต่นิดเดียว” น้ำเหนือขู่เขาพร้อมทั้งน้ำตา แม้ว่าจะไม่สามารถ หยุดอีกฝ่ายได้ แต่ทว่าได้กล่าวเตือนแล้วหากมีอะไรเกิดขึ้น ทุก อย่างมันจะต้องดำเนินไปตามนั้น

“พี่ไม่สนอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้ทำลายนาย ให้น้าจันทร์เจ็บ ปวดพี่ก็พอใจแล้ว…รู้ไว้ด้วย” คำพูดของน้ำเหนือไม่ได้มีผลต่อ จิตใจเขาเลย นั่นทำให้เจ็บปวดมากยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อกล่าววลีสร้างความเจ็บปวดให้อีกฝ่ายแล้ว ภาคินก็ใช้ มือข้างหนึ่งจับท่อนเอ็นยาวใหญ่จ่อที่ปากทางเข้า

“อ๊ะ…อื้อ….เอามันออกไปเดี๋ยวนี้ ฮือ ๆ” น้ำเหนือเบิกตา โพลง ดิ้นเร่า ๆ ในอ้อมกอดเขา เมื่อถูกท่อนเอ็นยาวใหญ่รุกล้ำ เข้ามา พรหมจรรย์ที่เคยรักษามันเอาไว้ บัดนี้ได้ถูกทำลายลงเสีย แล้ว
“ซี้ดดด…ร้องดัง ๆ เลย แม่นายจะได้มาเห็นภาพที่น่า ประทับใจนี้หึ ๆ อ่าส์ แน่นเหลือเกินเหนือของพี่” ตอนนี้อารมณ์ ชายหนุ่มแปรปรวนราวกับคนไร้สติ เมื่อได้ลิ้มลองรสชาติของคน ผู้เป็นที่รัก ความสุขสมบังเกิดขึ้นอย่างท่วมท้น ความเกลียดเมื่อ ครูหายกระเจิงเหลือเพียงความใคร่เท่านั้น

“อ๊ะ ๆ พะ…..พี่คนผมเจ็บ” น้ำเหนือหลับตาพริ้ม กอดตัวเขา ไว้แน่น นิ้วทั้งสิบจิกลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเจ็บ

ปวด

บ! ปิบ! ปิบ!

เมื่อเครื่องเริ่มร้อนภาคินก็กระแทกกระทั้นความใหญ่โต

เข้าไปสุดแรง ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเจ็บปวดปานใด สนแค่ว่าตอนนี้

เขาต้องการน้ำเหนือมาก ความสุขสมที่เกิดขึ้นทำเอาชายหนุ่ม

หลงใหลอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เริ่มออกแรงกระแทกเข้าไปถี่ ๆ

อย่างไม่ปรานี

“อ่าส์!…เสียวสุดยอดเลยเมียพี่

น้ำเหนือทนฟังคำสบถเหล่านั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ว่าความ เจ็บปวดจะจางหายไปเหลือเพียงความเสียวซ่าน ทว่าในใจกลับ รู้สึกแย่กับการกระทำของอีกฝ่ายทุกวินาที เขาเป็นคนทำลายมัน ด้วยตัวเอง จากนี้คำว่ารักจะไม่หลงเหลือในใจดวงนี้อีกแล้ว

“อื้อ….มะ…ไม่ไหวแล้วววว” หลังจากโดนความเป็นชาย กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ขาดช่วง ทำให้น้ำเหนือรู้สึกเสียวซ่าน ปานจะขาดใจ รู้สึกได้ว่าของเหลวในตัวกำลังจะไหลทะลักออกมารอมร่อ

“พะ…พี่ก็ไม่ไหวแล้ววววว เหนือเมียรักของพี่

บ! ปับ! ปิบ!

ในช่วงท้ายภาคินก้มหน้าลงไปดูดเลียยอดอกอย่างอื่น กระหาย เพิ่มความเสียวให้น้ำเหนือเป็นเท่าตัว แรงกระแทก ระรัวทำให้ร่างทั้งสองกระตุกพร้อมกัน ตั้งแต่เกิดมาน้ำเหนือไม่ เคยได้รับรสชาติความสุขแบบนี้มาก่อน หากมันเกิดจากความ โหยหาของเขาเองคงจะดีกว่านี้

ภาคินฟุบตัวทับร่างบอบบางอยู่อย่างนั้น เสียงลมหายใจ หอบเหนื่อยของชายหนุ่มดังระงมข้างใบหูสวย ก่อนที่เขาจะเอียง หน้ามาพรมจูบที่พวงแก้มขาวอย่างเสน่หา ในตอนนั้นหยาดน้ำ ใส ๆ กลับไหลลงมาจากหางตาของน้ำเหนือ ไม่นานเสียงสะอื้น ก็ตามมาติด ๆ

“ฮึก….ออกไปจากตัวผมเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น อย่างแผ่วเบา มือน้อย ๆ ดันร่างกำยำออก แม้รู้ว่าไม่มีทางสำเร็จ แต่กลับไม่ยอมหยุด

“ทำไมไล่ผัวตัวเองอย่างนี้ล่ะครับเหนือเมียพี่” เสียงเข้มเอ่ย อย่างน่าหมั่นไส้ มือหนาสอดไปที่แผ่นหลังสวย เพื่อกระชับอ้อม กอดให้แน่นขึ้น

“พอใจพี่แล้วก็ปล่อย ผมจะออกไปร่วมงานแต่งแม่” คนพูด เอียงหน้าหนีเพราะไม่อยากมองหน้าคนใจร้ายให้เจ็บช้ำ
“พี่สบายตัวแล้วจะไปไหนก็ไป แล้วอย่าปากมากบอกว่าพี่ กลับมาแล้วล่ะ ตอนนี้ไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น” พูดจบเขาก็ โน้มใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้ม แต่ทว่าทานน้ำเหนือกลับ เอียงหน้าหนี

“พอได้แล้ว! แค่นี้ผมก็ขยะแขยงพี่เต็มทนแล้ว”

“ขยะแขยงงั้นเหรอ ใครกันที่บอกรักพี่มาตั้งแต่เด็กจนโต ใครกันที่คอยเอาอกเอาใจพี่มาตลอด โดนแค่นี้ทำเป็นเล่นตัวนั้น เหรอ อย่าหวังว่าจากนี้ไปจะมีความสุข ไม่ว่าจะเป็นตัวนายเอง หรือแม้แต่น้าจันทร์” ภาคิน ใช้มือล็อกดวงหน้าหวานให้มาเผชิญ หน้า จากนั้นก้มหน้าลงไปบดจูบอย่างหนักหน่วง เพื่อตอบแทน ความเมินเฉยของอีกฝ่ายให้สาสม

เมื่อโดนหยามศักดิ์ศรี น้ำตาของน้ำเหนือก็ไหลพรากลงมา ไม่หยุดหย่อน เมื่อเขาพอใจแล้วก็ผละใบหน้าออกมา ลุกขึ้นแล้ว เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์เสีย

“ฮึก…ฮือ ๆ ผมจะไม่มีวันอภัยให้คนอย่างแน่นอน” น้ำ เหนือมองตามหลังเขาไปที่ประตูห้องน้ำ ดวงตาสวยแดง เพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง จากนั้นก็รีบเก็บอาภรณ์ ขึ้นมาสวมใส่โดยเร็ว แล้วรีบออกไปจากห้องนรกแห่งนี้

ทางด้านภาคินที่อยู่ในห้องอาบน้ำ เขาเปิดน้ำจากฝักบัวให้ ไหลลงมาเป็นสาย ลงมากระทบร่างที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นอย่าง หมดอาลัยตายอยาก น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาแต่ทว่ากลับถูก ชะล้างไปพร้อมกับน้ำจากฝักบัว มือหนาทั้งสองข้างสางผมสีดำขลับราวกับกลัดกลุ่มเป็นที่สุด เมื่อความเคียดแค้นลดระดับดีดรี ลง สติก็บังเกิดและทำให้ความรู้สึกผิดผุดขึ้นในหัวทันที

“โธ่โว้ยยย! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ ทำไม!

ภาคินตะโกนร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ เขา ไม่อยากจะทำอย่างนี้เลยสักนิด แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่มารดาของน้ำ เหนือทําเอาไว้ มันก็เกินที่จะอภัยให้ได้ จะไม่มีผู้หญิงคนไหนมา แทนที่มารดาของเขาได้ ไม่มีวัน