บทที่5 เรื่องบ้าบอ ในวันนี้ ถือว่าช่างมัน ก็แล้วกัน

บริศ ถอนหายใจ จากนั้นเขาก็ย่อตัวลง

เด็กคนนี้รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา มองดูแล้วสบายตา ถ้า หากว่าเป็นเวลาปกติ บุริศร์ไม่มีทางเสียเวลาทำเรื่องเช่นนี้ แต่ ว่าตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าตัวเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง

“อายุเท่าไหร่แล้ว มาเธอถึงได้ให้ใส่กางเกงแบบนี้ เขาเห็นกานต์ซิปกางเกงติด คิ้วก็ยืนขึ้นหลายขั้น กานต์ลดเสียงลด “ผมสี่ขวบแล้ว โตเป็นหนุ่มแล้ว!

“เป็นหนุ่มแล้วยังรูดซิปกางเกงไม่ได้อย่างนั้น

ปกติแล้วบุริศร์จะไม่ค่อยพูดอะไรมาก แต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกว่าเด็กตรงหน้าทำให้เขารู้สึกสบายใจ จึง อดไม่ได้ที่จะพูดมากเล็กน้อย

นัยน์ตาของกานต์ต่อประกายเจ้าเล่ห์อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อ ส่องประกายแล้ว คนกลับไม่ทันเห็น

“เอาล่ะ”

บริศร์รูดซิปกางเกงออกให้ ทันใดนั้นกานต์ก็ร้องออกมา
“อ้า คุณลุง ผมกลั้นไม่ไหวแล้ว!

“ว่าไงนะ”

บริศน์เพิ่งจะพูดจบ คลื่นความร้อนพร้อมกลิ่นแปลกๆก็พุ่ง

ใส่หน้าเขา

“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ

กานต์รีบขอโทษอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็รีบพุ่งเข้าไป

ในห้องน้ำและปิดประตู

บุริศร์เพิ่งจะรู้ตัวว่าสิ่งที่พุ่งเข้าหน้าตัวเองนั้นคืออะไร

ห่าเอ้ย!

เขาซึ่งเป็นประธานกรรมการของบริษัทฮัวกรุ๊ปจำกัดเพิ่ง จะโดนเด็กผู้ชายตัวจ้อยใส่อย่างนั้น

เขาโกรธจนพ่นลมหายใจ

“ตัวแสบ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”

เขาไม่ได้โกรธมาเป็นเวลานานหลายปีแล้ว

กานต์ก้มหมอบอยู่ในห้อง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏอยู่ที่มุม ปากของเขา แต่เขากลับแสร้งร้องไห้และพูดว่า “คุณลุง ผม ขอโทษ เมื่อผมกลั้นไม่อยู่จริงๆ คุณลุงรอหน่อย ผมจะให้มา มีผมชดใช้เงินให้ดีรึเปล่า หรือไม่อย่างนั้นผมให้คุณลุงใส่ผม คืนก็ได้”
คำพูดนี้เกือบทำให้บริศ ขาดอากาศหายใจตาย

เขาเป็นประธานของฮวยกรุป จะให้ไปใส่เด็กน้อยอย่าง

นี่มันคำพูดอะไรกัน

บริศร์รู้สึกว่าเรื่องนี้คงจบไม่สวย ความรู้สึกบนใบหน้ายิ่ง ทำให้เขาโกรธจนแทบคลั่ง

เขาใช้น้ำล้างออกอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังรู้สึกขยะแขยง จางหายไป

เขาใช้เจลล้างมือถูกหน้าไปสามสี่หน ถึงค่อยรู้สึกว่ากลิ่นนั้น

กานต์ฟังเสียงการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกอยู่ตลอด มุมปาก ของเขาปรากฏรอยยิ้มอยู่ตลอด

ที่คุณรังแกมามี้!

ที่คุณไม่ต้องการพวกเรา

วันนี้ต้องโดนเจ้านายน้อยสั่งสอนสักหน่อย ถือเป็น ดอกเบี้ยสําหรับหลายปีมานี้ อีกหน่อยพวกเราจะค่อยๆคิด บัญชีเอง!

นัยน์ตาของกานต์ส่องประกายความตื่นเต้น ถึงอย่างนั้น

เขาก็ยังคงพูดไปร้องไห้ไปอย่างหน้าตาเฉย “คุณลุง อย่าที่ผม เลยได้ไหมครับ ถือว่าโดนลูกชายตัวเองรดก็แล้วกัน ผมไม่ ได้ตั้งใจจริงๆ คุณอย่าบอกมาเลยได้ไหมครับ เธอจะต้อง ผมตายแน่ๆ! ฮือฮือ!”
ตอนจบ กานต์ยังแสร้งทำเป็นเสียงร้องไห้สองเสียงทิ้ง

บริศร์เคลื่อนไหวอย่างเกรี้ยวกราด

ลูกชายตัวเองอย่างนั้น

ถ้าหากว่าปีนั้นนรมนยังไม่ตาย ลูกของพวกเขาอาจจะอายุ รุ่นราวคราวนี้ใช่หรือไม่

บริศร์มองเงาสะท้อนในกระจก เขาไม่เคยดูฟังเท่านี้มา ก่อน ผมเผ้าเปียกปอนไปด้วยน้ำ ตอนนี้บนใบหน้าเขา ตาหงส์ ทั้งคู่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ

ตาหงส์รี

ทันใดนั้นบุริศร์ก็รู้สึกว่าเด็กคนเมื่อสักครู่ก็คล้ายกับว่ามี

ตาหงส์เหมือนๆกับเขา มิน่าล่ะถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าเด็กคนนั้น ที่แท้ก็เพราะว่า

ดวงตาคู่นั้น

ทั้งเมืองชลธี มีไม่กี่คนนักที่มีตาหงส์ อาจเป็นเพราะเหตุนี้ เขาถึงได้มีความอดทนกับเด็กแสบคนนี้มาก

บริศ ถอนหายใจอีกครั้ง และกล่าวอย่างเยือกเย็น เรื่อง วันนี้ไม่อนุญาตให้พูดกับใครทั้งนั้น รวมถึงมามีเธอด้วย ได้ยิน รึยัง วันหน้าถ้าเราพบกันอีก ก็ห้ามเธอบอกใครว่ารู้จักฉัน

“อื้อ รับทราบ! ผมรับปากว่าจะไม่พูด
กานต์รีบพูดขึ้น ช่างฉลาดจนหาที่ติไม่ได้

เรื่องบ้าบอ ในวันนี้ บริศร์ถือว่าช่างมันก็แล้วกัน เขามองที่ประตูห้องน้ำอีกครั้งอย่างหดหู จากนั้นก็เดินจาก ไปอย่างกระตือรือร้น

“ประธานบริศร์ เป็นอะไรรึเปล่าครับ

เสียงอุทานของผู้ช่วยดังมาจากทางด้านนอก บุริศร์กลับ เดินสาวเท้าจากไปอย่างว่องไว

เมื่อกานต์ไม่ได้ยินเสียงจากทางด้านนอกแล้ว เขาจึงได้ เปิดประตูออกมา เขามองไปยังทิศทางที่บุริศร์จากไป ริมฝีปาก ยังคงปรากฏรอยยิ้ม มือเล็กๆ คลำหากล้องรูเข็มที่ใต้ อ่างล้างหน้า จากนั้นก็นำกล้องนั้นใส่ในกระเป๋าเสื้อของตัวเอง ล้างมือ และเดินออกจากห้องน้ำ

นรมนออกมาจากห้องน้ำก่อนแล้ว แต่เธอยังไม่เห็นเงา ของกานต์ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นกังวล ตอนที่กำลังจะโผล่ ไปดู เธอเห็นบริศร์กำลังโมโหเดินออกจากห้องน้ำไป หัวเขา เปียกปอน อย่างกับเพิ่งสระผมมา

บุริศร์เป็นที่ใส่ใจเรื่องภาพลักษณ์ภายนอกเป็นอย่างมาก เรื่องนี้นรมนรู้ดี แต่ตอนนี้เห็นเขายับเยินมาก เธออดไม่ได้ที่จะ รู้สึกตกใจ แต่ก็รีบซ่อนอยู่ที่ผนังข้างหนึ่งด้วยจิตใต้สำนึก และ รีบปัดความรู้สึกของตัวเองออกไป

เธอกลับมาแล้ว
ห้าปีก่อนพวกเขาเป็นหนีเธอ เธอจะค่อยๆกลับมา แต่ไม่ ต้องรีบร้อน ในตอนนี้

หลังจากที่บุริศร์รีบร้อนจากไป กานต์ก็เดินออกมาจาก

ห้องน้ำ

“กานต์”

นรมนคว้าแขนเขาเอาไว้ เธอมองเขาหัวจรดเท้าอยู่รอบ หนึ่งแล้วจึงโล่งอกที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

กานต์รู้ดีว่ามาเป็นห่วงเรื่องอะไร แต่ว่าเขาถามโดย แกล้งทำเป็นไม่รู้ “มาเป็นอะไร ผมแค่ไปเข้าห้องน้ำ ทำไม ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ใช่แล้ว ลุงคนเมื่อหล่อดีนะครับ มาว่า ยังไง”