8

เรือนร่างสูงวันนี้ได้เสื้อกาวน์ ผิวขาวสะอาดในชุดเสื้อยืดสีดำ กางเกงสแล็คสีเดียวกัน สายตาไร้แววแจ่มใสเดินมองรอบบ้าน ของยาย

ที่นี่คือความทรงจําที่ล้ำค่าของครอบครัว กับน้องสาว การได้ วิ่งเล่นที่นี่คือสวรรค์ของเด็กวัยกำลังโต

หวังว่าน้องสาวจะกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมในเร็ววันนี้

ก่อนจะขึ้นไปบนบ้านวงศกรยืนมองรูปถ่ายของแม่ บอกแม่ ว่าที่นี่ไม่มีทางไปเป็นของคนอื่น และเพียงไม่นานก็เบือนหน้าจาก ภาพถ่ายเพราะใจแห้งแล้งเกินกว่าจะมองใบหน้าแม่ที่เหมือนจะ ยังมีความทุกข์

ครูต่อมาเขาห่างรูปถ่ายบานใหญ่ไปหยิบเอกสารสัญญาเงินกู้ ที่เจอในห้องของพ่อมาดูอีกครั้ง

แม่ใจดีกับผู้หญิงคนนั้นยอมให้กู้เงินหลายครั้ง แม้จะไม่เคย ส่งดอกเบี้ย พ่อเองก็รู้เห็น กลับกลายเป็นว่าชักมัจจุราชเข้ามาใน บ้าน ทำให้ครอบครัวที่มีความสุขพังพินาศ

“หมอครับจะกลับหรือยัง” พูดเดินเข้ามา สายตามองรูปถ่าย คุณนายอย่างหวาดๆ วงศกร ใบหน้าเย็นชา

“จะนอนที่นี่”
“แต่ที่นี่ไม่มีคนทำกับข้าวครับ” พูดกังวลหันมองซ้ายมอง

ขวา

“สักวันจะพานายไปทำงานที่โรงพยาบาลแถวๆ ห้องดับจิต”

“อย่าใจร้ายเลยครับคุณหมอสุดหล่อของพูด

วงศกรลุกขึ้นเดินไปที่รถ พูดรีบเดินตาม ไม่วายขอร้องหมอ หนุ่มว่าไม่ชอบโรงพยาบาลไม่ชอบกลิ่นยา วงศกรส่ายหน้าด้วย ความหมั่นไส้

“หยุดพูดมาก ใครไม่รู้ก็โง่ว่านายกลัวผี

พูดยิ้มแหย สตาร์ทรถส่วนอีกคนที่นั่งด้านหลังกลับคิดถึงคน บางคนที่กลัวผีเป็นชีวิตจิตใจ

สาวน้อยคนนั้นเคยตัวสั่น ในอ้อมกอดตนเมื่อวันวาน เพราะ แรงลมที่โบกพัดยามค่ำคืน และเธอจะปั่นจักรยายมาหาเขาที่รั้ว ของไร่เป็นประจํา นานเข้าแม่เธอก็กลายเป็นแขกที่ไร่ และได้ช่วย ทำงานบ้าน ทว่าเมื่อต้องจากกันสาวน้อยก็ร้องไห้ขี้มูกโป่ง เฉก เช่นเขาที่คิดถึงเธอเสมอ แม้ผ่านมาหลายปียังคิดถึงไม่รู้ลืม

ทว่าเขากลับมาพบเธอที่มหาวิทยาลัยตอนใกล้จะเรียนจบ เธอ กลายเป็นสาวร่างอวบที่หน้าตาจิ้มลิ้ม รูปร่างทรงนาฬิกาทราย ตามสเปกสาวที่เขาต้องการ เธอไม่ปกปิดความในใจบอกว่าชีวิต นี้ถ้าหาเขาเจอจะขอเป็นแฟน ถ้าคนอื่นพูดเขาคงส่ายหน้าหนี หาย เดินหนี แต่กับเธอก็ได้แต่บอกว่าอย่าพูดเล่น

“ถ้าไม่พูดเล่นพี่จะยอมเป็นแฟนนใช่ไหมคะ”
เขาอึ้งกิมกี่ และความสนิทสนมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะเธอไป หาเขาที่คอนโดเสมอ และกลับมาบ้านไร่ด้วยกันเสมอ

พ่อสวมหน้ากากเอาไว้ ทำหน้านิ่งเหมือนเด็กสาวคนนั้นใน อดีตไม่ได้ ส่วนแม่นั้นมีแค่ความเอ็นดู ไม่รู้ว่านั่นเป็นลูกงูพิษ เช่น เดียวกับเขา ที่ทำให้แม่ต้องตรอมใจเพิ่มขึ้น

ดีเท่าไหร่ที่เขาไม่เผลอกายไปมีสัมพันธ์กับหล่อน แม้เธอจะ ขัดขืนเมื่อโดนกอดจูบ แต่นั่นเป็นเพียงการแสดงเขาเชื่อเช่นนั้น

“พี่ต้องทำให้ลูกผู้หญิงคนนั้นเจ็บที่สุดนะพี่หมอ มันทำแม่เรา ตาย ทําให้พ่อตาย ฮือๆ ครอบครัวที่มีความสุขพังทลาย พ่อไม่ เคยติวิเลยก็ตบวิ วิจำไม่ลืม

วิกาน้องสาวกอดเขาและพึมพ์ในวันที่ต้องสูญเสียพ่อและ

แม่ วงศกรหลับตาคิดถึงคืนวันเก่าๆ ของครอบครัว

ไม่มีพ่อแล้ว

แม่ตรอมใจตาย

น้องสาวกำลังปวดร้าวใจ

จะทำอย่างไรดี ตอนนี้ที่ทำอยู่ ไม่เห็นความเจ็บปวดจะทุเลาลง เลย…

อยากเห็นลูกสาวผู้หญิงคนนั้นต้องทำงานหนัก เลิกใช้ชีวิตคุณ ก็ไม่เห็นเธอจะซีเรียสหรือเศร้าโศก ทำงานงกๆ เหมือนมี หนู ความสุขเสียหนักหนา
คืนเดียวกันนั้น วงศกรเดินไปยืนมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนของไร่ องุ่น ไกลไปไม่มากมีแสงไฟจากบ้านพักคนงาน ดูเหมือนกำลัง นั่งพูดคุย เขาเดินเข้าไปใกล้ ทุกคนดูตกใจแต่มีคนใจกล้าชวน หมอหนุ่มดื่มเหล้า วงศกรขอบใจแต่บอกว่าอย่าดื่มมากเกินไป และทำที่จะเดินกลับหากก็เปลี่ยนใจหันไปหยิบเหล้าเถื่อนที่คน งานชอบหมักมาหนึ่งขวด

คนงานมองตากันเลิกลัก

“ขอบใจ”

ไม่นานหมอหนุ่มมานั่งหน้าในศาลาซึ่งล้อมรอบด้วยกอ กุหลาบสีชมพู ซึ่งที่นี่คือดงกุหลาบของเขาและนิทรา เขาอยาก ถอนทุกต้นทิ้งแต่ยังเสียดายและเธอเองคงร้องไห้จนตาบวมถ้า เขาทําลาย

คิดสะระตะเรื่องผู้หญิงที่เคยรักไม่เลิกจนอยากเลิกคิดจึงเริ่ม ดื่มเหล้า แต่สายตาดันมองหาเธอเสีย

ไปไหนนะไม่เห็น

หมอหนุ่มกดไปหาหัวหน้าคนงาน นายพนาตอบมาว่า

“จะมาพรุ่งนี้ครับ เธอบอกว่าถ้าต้องทำงานเพิ่มขอลาก่อนหนึ่ง วัน”

วงศกรไม่ซักต่อ นอนลงที่ศาลาสองมือรองใต้ศีรษะ นับดาว ดวง เขาจะกลับไปเป็นผู้ชายคนเดิมที่ไม่จมอยู่กับความ เคียดแค้น รู้ว่าเป็นเรื่องไม่ดีแต่บางครั้งก็อยากจะลืม
พูดเดินมาใกล้เคียงมองแปลกใจ “เหล้าแรงนะครับคุณหมอ

เอาไวน์มั้ยครับ”

เจ้านายส่ายหน้า บอกให้นั่งด้วยกัน พูดนั่งลงหยิบแก้วมารอ

“แรงจริงๆ คับ วันนี้ผมขอนี่ดีกว่า พูดหยิบขวดที่เตรียมมา

วงศกรมองพูด

พูดดื่ม ฝ่ายนั้นพูดไปเรื่อย เรื่องที่ตนรักไร่ผสุชาเหมือนพ่อแม่ วงศกรมองไร่องุ่นกว้างสุดสายตาในเงามืด

พูดอยู่ที่นี่มากกว่าเขาเสียอีก เขารู้ว่าพูดไม่โกหก

“ในไร่เป็นอย่างไรบ้าง ช่วงนี้ยุ่งๆ ฉันไม่ได้มาดู ตั้งแต่วไปที่นี่ ก็คงเหงา”

วิกาวีใช้ชีวิตที่ไร่องุ่นมากกว่าคนอื่น แม้อายุเพียงยี่สิบสองปี แต่เก่ง ใช้ได้ เขาวางใจให้น้องสาวเข้ามาดูแล ก่อนวางแผนจะ มาช่วยหลังจากย้ายกลับมาบ้านเกิด

“ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเข้ามาชม มาซื้อองุ่นถึงในไร่ครับ คนงาน มากขึ้น พ่อบอกว่าที่นี่ทำเงินให้คุณหมอกว่าอาชีพหมอ

พ่อของพูดคือหัวหน้าคนงานซึ่งเป็นที่ไว้ใจของครอบครัว วงศกรมานาน

“ให้ฉันลาออกจากการเป็นหมอเหรอ ฉันเพิ่งทำงานได้ไม่นาน และรู้ไหมถ้าฉันมาอยู่นี่นายจะเบื่อแย่ พอน้ำเมาเข้าปากหมอที่พูดน้อยก็เปลี่ยนไป พูดชนแก้วกับหมอสุดหล่อ พยักหน้า สีหน้าก็จริงจัง

“งั้นผมจะไม่พูดเรื่องนี้ครับ จะบอกพ่อให้ตั้งใจทำงานแทนคุณ หมอให้หนัก หนักครับ”

“นายออกนอกหน้าเลยนะว่าไม่ต้องการเจอฉันทุกเวลา”

พูดก้มหน้า “ผมไม่ได้พูดนะครับคุณหมอ ผมน่ะลูกน้องที่รัก นาย ใครๆ ก็รู้”